Autorzy opracowali dwuetapowy model kinezyterapeutyczny w rehabilitacji zachowawczej kompresyjnych złamań kręgosłupa u dzieci i młodzieży. Pierwszy – trwający od 4 do 6 tygodni, tzw. szpitalny oraz drugi – od 2 do 12 miesiąca po urazie, tzw. ambulatoryjny. Kierunek rehabilitacji medycznej przedstawiony przez autorów niniejszego opracowania łączy elementy typowe leczenia zachowawczego, wzmocnionego ćwiczeniami Kempfa, z elementami okresowego zastosowania ortez w postaci lekkich gorsetów ortopedycznych. Tworzenie własnego gorsetu mięśniowego, z jednoczesnym zabezpieczeniem kręgosłupa przed ruchami fleksyjnymi poprzez wymuszenie ekstensji kręgosłupa i pozycje korekcyjne oraz hiperkorekcyjne w ortezach stosowanych zwłaszcza w mnogich złamaniach, daje stosunkowo najlepsze wyniki. Głównym celem kinezyterapii było wzmacnianie gorsetu mięśniowego oraz kształtowanie siły i wytrzymałości mięśni posturalnych, przy zastosowaniu pozycji odciążających kręgosłup. W pozycjach odciążających, ćwiczenia izometryczne miały charakter treningu submaksymalnego, poprzez który następował systematyczny wzrost siły mięśni posturalnych. Ważnym elementem kinezyterapii była również nauka czucia własnego ciała, prawidłowej asekuracji kręgosłupa oraz kształtowania prawidłowej postawy ciała. Pełne wyleczenie uzyskano w 70% przypadków, po rocznym okresie zmodyfikowanej terapii. W grupie kontrolowanej – tradycyjnej terapii – wynik pozytywny osiągnięto w 56%.