Wstęp. W pracy przedstawiono analizę zdjęć termowizyjnych z obliczeniem temperaturowego wskaźnika kolanowo-kończynowego (TWKK). Dokonano próby określenia jego użyteczności w diagnostyce i ocenie efektywności leczenia zespołu bólowego stawu kolanowego. Materiał i metody. Badaniom termowizyjnym poddano 41 pacjentów z zespołem bólowym stawu kolanowego i grupę kontrolną 30 pacjentów bez bólu w okolicy kolana. W grupie 41 pacjentów stwierdzono zespół bólowy 67 stawów kolanowych. Nasilenie dysfunkcji stawu kolanowego oceniano w skali punktowej od 0 do 30 punktów, zgodnie z opracowaną kartą badań. Wyniki. W grupie kontrolnej wskaźnik kolanowo-kończynowy przyjmował wartości od (1,4°C) do (-0,2°C). W oparciu o analizę statystyczną stwierdzono, iż wartości TWKK od (1,31°C) do (-0,05°C) można uznać za normę dla 90% populacji. W grupie badanej TWKK przyjmował wartości od (-0,5°C) do (+1,8°C). Wartości TWKK w grupie badanej i kontrolnej różniły się istotnie statystycznie. Analiza statystyczna wykazała również korelację pomiędzy nasileniem dysfunkcji a wartością TWKK. W grupie badanej stwierdzono zmniejszenie wartości wskaźnika po leczeniu. Wnioski. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono wysoką swoistość i czułość TWKK w zespole bólowym stawu kolanowego. Można uznać, iż zastosowanie badania termowizyjnego z obliczeniem temperaturowego wskaźnika kolanowo-kończynowego jest wartościowym uzupełnieniem obiektywizującym ocenę skuteczności leczenia zespołu bólowego stawu kolanowego.