Streszczenie

Wstęp. Celem pracy było zbadanie zmian poziomu wydolności fizycznej osób z uzależnieniem narkotykowym uczestniczących w 18-miesięcznym programie rehabilitacyjnym zorganizowanym przez Stowarzyszenie „Monar” w ośrodku w Dębowcu. Materiał i metody. W badaniach wzięło udział 40 narkomanów uczestniczących w programie rehabilitacyjnym. W zależności od długości okresu terapii, pacjentów podzielono na 4 grupy: 1) 0-3 miesiące; 2) 4-6 miesięcy; 3) 7-9 miesięcy; 4) 16-18 miesięcy. Grupę kontrolną stanowiło 10 zdrowych mężczyzn. Wydolność fizyczną wszystkich badanych oszacowano na podstawie: testu Harvardzkiego, testu Ruffiera, testu Cramptona oraz czasu dowolnego bezdechu. Wyniki. W efekcie programu rehabilitacyjnego odnotowano wyraźną progresję wyników testu Harvardzkiego oraz czasu dowolnego bezdechu. Wskaźnik Ruffiera i wskaźnik Cramptona nie różnił się statystycznie pomiędzy badanymi grupami. Wnioski. Wydolność fizyczna oszacowana testem Harvardzkim, a w szczególności tolerancja wysiłkowa tej próby są niskie u narkomanów przyjmowanych na leczenie, jednak w czasie 18 miesięcy programu rehabilitacyjnego ulegają one poprawie do poziomu grupy kontrolnej. Stosowanie w procesie rehabilitacji narkomanów testów wysiłkowych, opartych jedynie na pomiarze zmian częstości skurczów serca w okresie restytucji powysiłkowej, może nie odzwierciedlać rzeczywistego stanu ich wydolności fizycznej.

Słowa kluczowe

wydolność fizyczna, program rehabilitacyjny, narkomani