Ocena terapii skojarzonej polem magnetycznym niskiej częstotliwości i ultrafonoforezy u pacjentów z przewlekłą chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych

Marek Woszczak, Kacper Kucz, Marek Kiljański, Marta Woszczak

M. Woszczak, K. Kucz, M. Kiljański, M. Woszczak – Ocena terapii skojarzonej polem magnetycznym niskiej częstotliwości i ultrafonoforezy u pacjentów z przewlekłą chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych. FP 2013; 13(3); 48-54

Streszczenie
Celem pracy była ocena terapii skojarzonej polem magnetycznym niskiej częstotliwości i utrafonoforezy u pacjentów z przewlekłą chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych (gonartroza) ICD – M17. Dla określenia stopnia sprawności u wszystkich chorych wykonano próbę funkcjonalną polegającą na 6 wejściach pacjenta no 17-sto cm siąpień w czasie 30 s, gdzie noga mniej bolesna była wykroczną. Dzięki temu pacjenci zakwalifikowani do badania stanowili grupę jednorodną pod względem sprawności. Badaniem objęto 62 osoby obu płci (47 kobiet, 15 mężczyzn) w wieku 41-86 lat. Pacjentów podzielono losowo na grupę A – (grupa badawcza) i grupę B – (grupa kontrolna) po 31 osób. Stan zdrowia pacjentów oceniono przy użyciu: wskaźnika WOMAC, skali bólu VAS oraz próby funkcjonalnego klęku. Badania wykonano dwukrotnie: przed rozpoczęciem leczenia i po zakończeniu serii zabiegów. Grupa A była leczona terapią skojarzoną polem magnetycznym l ultrafonoforezą. Grupę B leczono polem magnetycznym niskiej częstotliwości. Dodatkowo obydwie grupy poddano kinezyterapii wzmacniającej mięsień czworogłowy uda. Do analizy statystycznej badań użyto pakietu statystycznego SPSS (PASW 18). Aby sprawdzić skuteczność terapii prowadzonej w grupie A przeprowadzono test istotności różnic T-studenta dla danych zależnych.

Słowo kluczowe
przewlekła zwyrodnieniowa choroba stawów kolanowych, gonartroza, terapia skojarzona, pole magnetyczne, fonoforeza

Artykuł dostępny tylko w j. polskim