Streszczenie

Wprowadzenie. Niemowlęta wysokiego ryzyka (HRI) są bardziej podatne na opóźnienia neurorozwojowe i wymagają okresowej oceny rozwoju w pierwszym roku życia, aby zapobiec i zidentyfikować deficyt neuromotoryczny we wczesnym wieku. Kliniczna metoda wizualna jest powszechnie stosowana w ocenie napięcia mięśniowego za pomocą skali Amiela-Tisona (ATA) u niemowląt wysokiego ryzyka, ale błędna interpretacja skali ATA może mieć konsekwencje w identyfikacji i leczeniu subtelnych odchyleń napięciowych. Niniejsze badanie ma na celu porównanie oceny wizualnej i goniometrycznej oraz różnic między badaczami w ocenie napięcia mięśniowego za pomocą skali ATA u niemowląt wysokiego ryzyka.

Metody. W badaniu wzięło udział 37 niemowląt wysokiego ryzyka spełniających kryteria włączenia do badania oraz dwóch fizjoterapeutów o podobnych kwalifikacjach, pracujących w obszarze pediatrii. Pierwszy oceniający oceniał kąty ATA wizualnie, a następnie goniometrycznie, następnie drugi oceniający dokonywał tej samej oceny.

Wyniki. Do porównania różnicy między oceną goniometryczną i wizualną zastosowano niesparowany test t, który wykazał statystycznie istotną różnicę przy p < 0,05. Do analizy różnicy między badaczami wykorzystano test współczynników korelacji wewnątrzklasowej. Kąty przywodzenia i pięta do ucha wykazywały doskonałą korelację, a kąt podkolanowy wykazywał dobrą korelację z wartościami ICC wynoszącymi odpowiednio 0,97, 0,91 i 0,79.

Wniosek. Wynik pokazuje, że różnica w ocenie wizualnej między badaczami jest akceptowalna, ale podkreśla, że osoba oceniająca powinna zdobyć doświadczenie w wizualnej ocenie kątów, początkowo za pomocą goniometru, aby zapobiec błędnej interpretacji, która mogłaby zmniejszyć różnicę między ocenami wizualnymi i goniometrycznymi na późniejszym etapie

Słowa kluczowe

niemowlęta wysokiego ryzyka, skala Amiel-Tison, ocena wizualna, różnica między badaczami