Powrót utraconych funkcji u chorych poddanych rehabilitacji po operacyjnym leczeniu pourazowych krwiaków przymózgowych
Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Stanisław Kuźmicki, Wiesław Tomaszewski
Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Stanisław Kuźmicki, Wiesław Tomaszewski – Functional recovery in patients receiving rehabilitation after operative treatment of post-traumatic extraaxial cerebral haematoma. Fizjoterapia Polska 2010; 10(4); 271-279
Streszczenie
Wstęp. Liczba pacjentów leczonych operacyjnie z powodu pourazowych krwiaków przymózgowych z roku na rok wzrasta, stając się istotnym problemem terapeutycznym. Głównym celem pracy jest charakterystyka zmian stanu funkcjonalnego, przebiegu zmniejszenia ubytków neurologicznych i zmiany stanu świadomości u chorych w trakcie prowadzenia kompleksowej rehabilitacji po operacyjnym leczeniu pourazowych krwiaków przymózgowych oraz określenie różnic i podobieństw w tempie powrotu tych funkcji.
Materiał i metody. Badaniu poddano grupę 43 chorych leczonych operacyjnie z powodu pourazowego krwiaka przymózgowego. Do oceny stopnia deficytu neurologicznego i niepełnosprawności wykorzystano: Międzynarodową Skalę Niedowładów Mięśni, Zmodyfikowaną Skalę Barthel i Skalę Rankina, natomiast ocenę stanu świadomości dokonano w oparciu o Glasgow Coma Scale.
W celu porównania przebiegu zmian oraz kompleksowej oceny badanych funkcji, dokonano ich unormowania.
Wyniki. Badania chorych poddanych fizjoterapii po operacyjnym leczeniu pourazowych krwiaków przymózgowych wykazały istotną poprawę wszystkich mierzonych funkcji. Najszybciej następował powrót sprawności funkcjonalnej i możliwości wykonywania czynności dnia codziennego. Znacznie wolniej dokonywał się powrót świadomości, natomiast niedowłady wycofywały się najwolniej.
Wnioski. 1. Zabieg operacyjny oraz wcześnie wdrożona rehabilitacja pooperacyjna powodują skuteczny, ale zróżnicowany powrót do normy utraconych funkcji. 2. Wczesne rozpoczęcie rehabilitacji chorych po operacyjnym usunięciu krwiaka przymózgowego jest czynnikiem zwiększającym możliwość wytworzenia mechanizmów kompensujących i sprzyjającym uzyskaniu korzystnych ostatecznych wyników jej oddziaływania.
Materiał i metody. Badaniu poddano grupę 43 chorych leczonych operacyjnie z powodu pourazowego krwiaka przymózgowego. Do oceny stopnia deficytu neurologicznego i niepełnosprawności wykorzystano: Międzynarodową Skalę Niedowładów Mięśni, Zmodyfikowaną Skalę Barthel i Skalę Rankina, natomiast ocenę stanu świadomości dokonano w oparciu o Glasgow Coma Scale.
W celu porównania przebiegu zmian oraz kompleksowej oceny badanych funkcji, dokonano ich unormowania.
Wyniki. Badania chorych poddanych fizjoterapii po operacyjnym leczeniu pourazowych krwiaków przymózgowych wykazały istotną poprawę wszystkich mierzonych funkcji. Najszybciej następował powrót sprawności funkcjonalnej i możliwości wykonywania czynności dnia codziennego. Znacznie wolniej dokonywał się powrót świadomości, natomiast niedowłady wycofywały się najwolniej.
Wnioski. 1. Zabieg operacyjny oraz wcześnie wdrożona rehabilitacja pooperacyjna powodują skuteczny, ale zróżnicowany powrót do normy utraconych funkcji. 2. Wczesne rozpoczęcie rehabilitacji chorych po operacyjnym usunięciu krwiaka przymózgowego jest czynnikiem zwiększającym możliwość wytworzenia mechanizmów kompensujących i sprzyjającym uzyskaniu korzystnych ostatecznych wyników jej oddziaływania.
Słowa kluczowe
urazy czaszkowo-mózgowe, pourazowe krwiaki przymózgowe, fizjoterapia pooperacyjna
