Streszczenie

Cel. Określenie częstości występowania, cech i rodzaju dyskinezy szkaplerzowej wśród studentek Uniwersytetu Jouf – Alqurayyat.

Metody. Projekt przekrojowy. Do udziału w badaniu zrekrutowano sto trzydzieści sześć studentek z żeńskiego oddziału w Alqurayyat na Uniwersytecie Jouf (Północna Arabia Saudyjska). Dane demograficzne oceniano za pomocą kwestionariusza strukturalnego, dyskinezę szkaplerzową oceniano klinicznie poprzez bezpośrednią obserwację (test dyskinezy szkaplerzowej) i ruchy wspomagane ręcznie (test wspomagania łopatki (SAT) i test odstawienia (retrakcji) łopatki (SRT)), natomiast poziom bólu oraz niepełnosprawność funkcjonalną oceniano za pomocą wskaźnika bólu barku i niepełnosprawności (SPADI).

Wyniki: Częstość występowania dyskinezy szkaplerzowej wynosiła 99,3%; 56,3% przypadków dotyczyło lewej ręki, a u 76% wystąpił typ II. Zaobserwowano istotny związek między dyskinezą szkaplerzowej a funkcją barku (p<0.05).

Wniosek: Częstość występowania dyskinezy łopatki wśród studentek Uniwersytetu Jouf w Alqurayyat wyniosła 99,3%, przy czym u większości z nich dolegliwość dotyczyła lewej ręki oraz typu II.

Słowa kluczowe

Dyskineza szkaplerzowa, ruchy łopatki, ból barku, niepełnosprawność