Streszczenie

Wstęp. Każdy test lub metoda diagnostyczna winna spełniać podstawowe zasady, sprowadzające się do: standaryzacji, rzetelności, trafności i znormalizowania.
Cel badań. Próba opisu standaryzacji diagnostyki postawy ciała metodą fotogrametryczną postawy ciała 7-letniego dziecka.
Materiał i metoda. Metodą fotogrametryczną diagnozowano postawę ciała 65 dzieci w wieku przedszkolnym. Średnia masa ciała dziewcząt wynosiła 24,46 kg, a wysokość 123,87 cm. Wśród chłopców odpowiednio: 24,56, kg i 123 cm. Wszystkie dzieci reprezentowały smukły typ budowy ciała.
Wyniki badań. Przeprowadzona analiza statystyczna wykazała brak istotnych różnic u wszystkich badanych dzieci między kolejnymi badaniami i w ramach każdej cechy opisującej postawę ciała. Tylko u jednego badanego cecha KLB: kąt linii barków, gdzie prawy bark jest wyżej, wykazała istotną różnicę.
Wnioski. Nieistotne różnice uzyskanych kolejnych wielkości pomiarów cech tułowia świadczą o prawidłowości i wysokim standardzie przyjętej procedury badawczej i znaczącej wiarygodności uzyskanych rezultatów pomiarów. Zaistniała istotna różnica w parametrze (KLB): kąt linii barków może być konsekwencją wielkości kohorty, labilności postawy ciała dziecka, jak i samej cechy niż z maksymalnie ograniczanych niedokładności pomiarów.

Słowa kluczowe:

mora projekcyjna, postawa ciała, standaryzacja