Streszczenie

Cel. Celem pracy było zbadanie wpływu ćwiczeń stabilizujących odcinek szyjny na protrakcję głowy i zespół bólu mięśniowo-powięziowego szyjnego.

Metody. Do badania włączono pięćdziesięciu uczestników z kątem czaszkowo-kręgowym (CVA) mniejszym niż 50° i zespołem bólowym szyjno-powięziowym (wiek 20-35 lat), obu płci i podzielono losowo na dwie grupy: grupa kontrolna A wykonywała ćwiczenia korekcyjne postawy, podczas gdy grupa badana B wykonywała ćwiczenia stabilizujące odcinek szyjny i ćwiczenia korekcji postawy, trzy sesje tygodniowo przez cztery tygodnie. Przed i po leczeniu zmierzono kąt czaszkowo-kręgowy (CVA), próg bólu uciskowego (PPT) górnych włókien mięśnia czworobocznego po obu stronach.

Wyniki. Analiza wewnątrzgrupowa wykazała, że nastąpił znaczny wzrost CVA i PPT po prawej i lewej stronie po leczeniu w grupach A i B (p < 0,05). Analiza międzygrupowa nie wykazała istotnej zmiany wartości wszystkich zmiennych przed leczeniem (P > 0,05), podczas gdy po leczeniu nastąpił istotny wzrost wartości dla wszystkich zmiennych w obu grupach; zaobserwowano również istotną różnicę wartości „po leczeniu” między obiema grupami (p < 0,05) na korzyść grupy B.

Wniosek. Ćwiczenia stabilizujące odcinek szyjny są uważane za skuteczną metodę korekcji protrakcji głowy, a tym samym łagodzenia bólu szyjno-powięziowego.

Słowa kluczowe

ćwiczenia stabilizujące odcinek szyjny, protrakcja głowy, zespół bólu mięśniowo-powięziowego