Streszczenie

Cel. Celem pracy było określenie wpływu krioterapii i wybranych ćwiczeń na kolana na wyniki kliniczne pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego.

Materiały i metody. Naukowcy wykorzystali projekt badań z przerwanymi szeregami czasowymi. Gromadzenie danych rozpoczęło się 1 lutego i trwało do końca sierpnia 2017 r. na Oddziale Fizjoterapii i Rehabilitacji Szpitali Uniwersyteckich Menofia. Celowo wybrana próba obejmowała 100 pacjentów z pierwotną chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego, którzy zostali przydzieleni naprzemiennie do dwóch równych grup, po 50 pacjentów w każdej grupie. Badanie ukończyło 91 pacjentów (48 w grupie I i 43 w grupie II). Do zbierania danych wykorzystano trzy instrumenty. Arkusz oceny danych klinicznych, skala choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego WOMAC i badanie kolana pod kątem wystąpienia wysięku (ang. knee stroke test).

Wyniki i dyskusja. Zaobserwowano statystycznie istotną poprawę w zakresie bólu, sztywności i sprawności fizycznej stawu kolanowego w grupie badanej I w całym okresie badania (p = 0,000). Nie zaobserwowano statystycznie istotnej różnicy między obiema grupami w całym okresie badania w zakresie bólu stawów (p = 0,236), sztywności (p = 0,454) i sprawności fizycznej (p = 0,201). Wystąpiło znamienne statystycznie zmniejszenie obrzęku stawu kolanowego w grupie badanej I P = 0,000.

Wniosek. Ból stawu kolanowego, sztywność i sprawność fizyczna ulegają poprawie u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego, którzy wykonywali program ćwiczeń, a następnie byli poddawani krioterapii, oraz u osób poddanych konwencjonalnej terapii. Obrzęk kolana zmniejszył się u pacjentów realizujących program ćwiczeń i poddawanych krioterapii.

Słowa kluczowe

choroba zwyrodnieniowa stawów, kolano, termoterapia