Małgorzata Chochowska, Joanna Jutrzenka-Jesion, Dorota Hojan-Jezierska

M. Chochowska, J. Jutrzenka-Jesion, D. Hojan-Jezierska – Effects of selected work-related factors on the prevalence of musculoskeletal disorders. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 42-51

Streszczenie

Cel. Ocena skuteczności laseroterapii (ang. low level laser therapy, LLLT) i ultradźwięków (ang. ultrasound, US) w leczeniu przewlekłego NLBP i ich wpływ na redukcję tkliwości palpacyjnej tkanek miękkich oraz poprawę ruchomości kręgosłupa.
Materiał i metodyka. Ocenie poddano 120 chorych (grupy: I, II, III, po 40 osób każda) z przewlekłym niespecyficznego zespołu bólowego kręgosłupa lędźwiowego (ang. nonspecific low back pain, NLBP). U wszystkich badanych przeprowadzono 10 sesji zabiegowych, zawierających: 1. indywidualnie dobraną kinezyterapię (10 sesji po 30 minut); 2. autoterapię (2 razy dziennie po 30 minut); 3. edukację pacjenta (10 sesji po 30 minut). Grupa I była kontrolna. W grupie II dodatkowo wykonano 10 razy LLLT, a w grupie III 10 razy US. Pacjentów przebadano dwukrotnie: w pierwszym dniu terapii oraz po trzech tygodniach leczenia. Do oceny wykorzystano: badanie zakresu ruchomości kręgosłupa lędźwiowego we wszystkich kierunkach ruchu oraz ocenę tkliwości palpacyjnej tkanek miękkich w 24 punktach kontrolnych (ang. control points, CP), które poddano LLLT (gr. II) lub US (gr. III) wg skali Andrzejewskiego i Kassolika (ang. Andrzejewski-Kassolik Scale, AKS).
Wyniki. We wszystkich badanych grupach uzyskano istotny statystycznie (p < 0,05; test Wilcoxona) spadek tkliwości palpacyjnej tkanek miękkich w AKS w 23 spośród 24 CP w stosunku do stanu przed terapią. W grupach II i III uzyskano istotną statystycznie (p < 0,05; test Wilcoxona) poprawę ruchomości kręgosłupa lędźwiowego w niemal wszystkich kierunkach ruchu (poza rotacją L i P) w stosunku do stanu przed terapią. Ponadto po zakończeniu leczenia uzyskano istotnie lepszą (p < 0,05; test U Manna–Whitneya) ruchomość kręgosłupa w stosunku do grupy kontrolnej: w grupie II w 5 z 8 badanych zakresów ruchu, a w grupie III w 3 z 8 badanych zakresów ruchu; a także pomiędzy grupami III i II w 2 z 8 badanych zakresów ruchu.
Wnioski. 1. Zastosowanie indywidualnie dobranej kinezyterapii oraz edukacji w zakresie przestrzegania zasad profilaktyki przyczynia się do poprawy stanu zdrowia chorych z przewlekłym NLBP. 2. Dodatkowe stosowanie LLLT oraz US wpływa na obniżenie poziomu tkliwości palpacyjnej tkanek miękkich, a także na poprawę zakresu ruchomości kręgosłupa u chorych z przewlekłym NLBP. 3. Nieco lepsze wyniki uzyskano po zastosowaniu US, jednakże nie można jednoznacznie wnioskować o przewadze US nad LLLT w tej grupie chorych.

Słowa kluczowe: zespół bólowy odcinka lędźwiowego kręgosłupa, zespół bólu mięśniowo-powięziowego, laseroterapia, ultradźwięki, poprawa ruchomości

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете

Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim