Streszczenie

Informacje wprowadzające. Brak stabilności postawy po udarze w przednim obszarze unaczynienia jest uważany za główną przyczynę upadków i zależności funkcjonalnej. Ostatnio zwrócono szczególną uwagę na mechanizmy odzyskiwania równowagi w pozycji stojącej po udarze. Dowody potwierdzają skuteczność rehabilitacji przedsionkowej u pacjentów z centralnymi zaburzeniami przedsionkowymi. Cel. Randomizowane kontrolowane badanie zostało zaprojektowane w celu zbadania wpływu rehabilitacji przedsionkowej na stabilność postawy u pacjentów po udarze w przednim obszarze unaczynienia. Metody. Trzydziestu sześciu pacjentów (27 mężczyzn, 9 kobiet) w wieku od 44 do 72 lat ze zdiagnozowanym udarem w przednim obszarze unaczynienia zostało włączonych i przydzielonych losowo do dwóch podobnych grup: grupa eksperymentalna (A) poddawana rehabilitacji przedsionkowej i leczeniu konwencjonalnemu, 3 sesje tygodniowo przez sześć kolejnych tygodni; grupa konwencjonalna była poddawana tylko leczeniu konwencjonalnemu. Wszyscy pacjenci byli oceniani pod kątem stabilności postawy za pomocą testu organizacji sensorycznej i skali równowagi Berga oraz sprawności chodu za pomocą testu „wstań i idź” na początku i po 6 tygodniach na końcu procesu rehabilitacji. Wyniki. Analiza statystyczna z wykorzystaniem metody mieszanej MANOVA wykazała, że istniała statystycznie istotna różnica (p < 0,05) we wszystkich zmiennych wynikowych dla obu grup na korzyść grupy VR, zwłaszcza w zakresie SOT5, SOT6, podczas gdy nieistotne różnice między grupami zaobserwowano w zakresie zmiennej SOT1. Wniosek. Rehabilitacja przedsionkowa może być obiecującym podejściem, jeśli jest zintegrowana ze standardowym programem rehabilitacji mającym na celu poprawę kontroli postawy po udarze w przednim obszarze unaczynienia wpływającym na obszar ciemieniowy wyspy.

Słowa kluczowe

rehabilitacja przedsionkowa, stabilizacja postawy, udar w przednim obszarze unaczynienia, kora ciemieniowa wyspy