Streszczenie

Cel pracy. Praca przedstawia wyniki badań, których celem była ocena wpływu terapii z użyciem egzoszkieletu na podstawowe parametry czasowo-przestrzenne i kinetyczne chodu u pacjentów z mózgowym porażeniem dziecięcym (MPD).

Materiał i metodyka. Przebadano 17 pacjentów z MPD (II GMFCS). Program treningowy trwał 8 tygodni z dwutygodniową przerwą w połowie całego cyklu (3 tygodnie – 2 tygodnie przerwy – 3 tygodnie). Sesja treningowa trwała 90 minut. Badani trenowali w egzoszkielecie (Ekso GT) pod okiem wykwalifikowanego fizjoterapeuty. Analiza chodu została wykonana na bieżni Zebris FDM-TDL dla prędkości preferowanej i maksymalnej tolerowanej, przed i po zakończeniu całego programu treningowego.

Wyniki. Podczas chodu z maksymalną tolerowaną prędkością uczestnicy poprawili prędkość, częstość kroków, długość kroku i cyklu chodu oraz czas cyklu chodu. Czasy kontaktu istotnie zmieniły się dla obszaru przodostopia, śródstopia i pięty. Czas fazy podporu dla lewej i prawej strony zmalały istotnie. Wyżej wymienione parametry dla prędkości preferowanej nie zmieniły się istotnie statystycznie.

Wnioski. Zaobserwowano pozytywne zmiany dla warunków trudniejszych niż chód preferowany. Potrzebne są dalsze badania w różnych konfiguracjach intensywności, objętości i czasu trwania całego cyklu rehabilitacji w celu optymalizacji programu rehabilitacji i maksymalizacji wyników.

Słowa kluczowe:

egzoszkielet, mózgowe porażenie dziecięce (MPD), analiza chodu, reedukacja chodu