Wspomaganie leczenia przykurczów pourazowych stawu łokciowego naprzemiennymi opatrunkami utrzymującymi skrajne pozycje stawu. Opisy przypadków.

Stanisław Junk, Piotr J Biliński, Wojciech Hagner, Jan Talar

Stanisław Junk, Piotr J Biliński, Wojciech Hagner, Jan Talar – Supporting the treatment of post-traumatic contractures of the elbow by serial casts holding the joint in extreme flexion and extension successively: a case study. Fizjoterapia Polska 2003; 3(3); 277-280

Streszczenie

Wstęp. Leczenie przykurczów pourazowych w stawie łokciowym napotyka na duże trudności. Przyczyn tych problemów upatruje się w złożonej budowie anatomicznej tego stawu. Opis przypadków. Przestawiono przypadki trojga pacjentów leczonych z powodu pourazowych utrwalonych przykurczów stawu łokciowego. Problemy usprawniania opisanych pacjentów polegały na zmniejszaniu się ruchu zgięcia przy wzroście wyprostu bądź odwrotnie. Taki mechanizm utrzymywania stałego zakresu ruchu, z przesuwaniem wartości skrajnych w stronę pełnego zgięcia lub wyprostu, zmusił nas do zwiększenia całkowitego zakresu ruchu metodą utrwalenia postępu ruchów maksymalnych podłużnikami gipsowymi. Łuski gipsowe w maksymalnych skrajnych pozycjach były zmieniane co 2 godziny. Jednocześnie stosowano zabiegi fizykalne oraz łagodne ćwiczenia. Pary podwójnych łusek zmieniano dwukrotnie, za każdym razem uzyskując poprawę ruchu. Wnioski. W wybranych przypadkach przykurczów opornych na postępowanie usprawniające, gdy zastosowanie szyny redresyjnej jest niemożliwe, należy rozważyć zastosowanie opisanej przez nas metody naprzemiennych łusek gipsowych w skrajnych redresyjnych ustawieniach.

Słowa kluczowe:
przykurcz pourazowy, staw łokciowy, leczenie zachowawcze
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim