Streszczenie

Wstęp. Celem pracy jest ocena efektywności różnych modeli usprawniania chorych z osteoporozą starczą (o. s.) w aspekcie korekcji postawy i wzmocnienia siły mięśni czworogłowych. Materiał i metody. Zostały przeprowadzone prospektywne, randomizowane badania w grupie kobiet z rozpoznaną osteoporozą starczą (n=37, średnia wieku 72,7 lat, SD – 5,79; od 65 do 84 lat). Grupa I (n=17), grupa II (n=20). W obu grupach prowadzona była kompleksowa rehabilitacja w warunkach stacjonarnych przez okres 3 tygodni. Różnica w zastosowanych programach usprawniania polegała na tym, iż pierwsza grupa poddana była treningowi chodu przodem, a druga treningowi chodu tyłem. Do pomiaru wielkości kifozy piersiowej użyto V-plurimetru, mierzono moment siły mięśni prostowników stawu kolanowego w obu kończynach metodą tensometryczną. Wyniki. W obydwu grupach uzyskano korekcję hyperkifozy piersiowej oraz zaobserwowano istotny statystycznie wzrost momentu siły mięśni prostowników stawu kolanowego. Odnotowano znamiennie większy przyrost momentu siły mięśni prostowników stawu kolanowego w grupie II w stosunku do grupy I.Wniosek. Zastosowanie chodu tyłem jako elementu kompleksowej rehabilitacji w o. s. przyczynia się do większego wzrostu momentu siły mięśni prostowników stawu kolanowego oraz lepszej korekcji hiperkifozy w stosunku do programu usprawniania z elementami chodu przodem prowadzonego w tym samym czasie.

Słowa kluczowe

osteoporoza starcza, chód tyłem, fizjoterapia, tensometria