Tag: fizjoterapia

Fizjoterapia u chorych z wszczepionym układem stymulującym serce

Włodzisław Kuliński

W. Kuliński – Physiotherapy in patients with an implanted cardiac pacemaker. FP 2017; 17(3); 28-36

Streszczenie

Wstęp. W kraju liczba osób z wszczepionym układem stymulującym serce wynosi ponad 100 000, a duża ich część z powodu chorób współistniejących korzysta z leczenia fizykalno-usprawniającego.
Materiał i metoda. Przestawiono przykładowe zapisy EKG poszczególnych trybów pracy stymulatorów. Stymulator serca jest wrażliwy na pole magnetyczne o dużym natężeniu oraz pola elektromagnetyczne wytwarzane przez aparaty stosowane w fizykoterapii.
Wyniki. Diatermia krótkofalowa może być przyczyną interferencji w przypadku oddziaływania źródła fal w pobliżu loży z rozrusznikiem. Zabiegi z użyciem diatermii mogą wywołać zahamowanie powstawania impulsów stymulatora, jak również poprzez wzrost temperatury mogą prowadzić do termicznego uszkodzenia generatora. Przy stosowaniu impulsowego pola magnetycznego n. cz. nie dochodzi do przegrzania elementów metalowych, ale istnieje możliwość zakłócenia pracy stymulatora i stosowanie zabiegów w obrębie klatki piersiowej jest przeciwwskazane. Wykonywanie zabiegów galwanizacji, jonoforezy, prądów niskiej i średniej częstotliwości jest możliwe poza obrębem klatki piersiowej. Stosowanie zabiegów z grupy światłolecznictwo, termoterapia bez przeciwwskazań. Zabiegi elektrostymulacji w uszkodzeniu neuronu obwodowego mogą być stosowane przy zachowaniu szczególnych zasad bezpieczeństwa chorego.
Przedstawiono przykłady monitoringu holterowskiego w czasie korzystania przez chorych z poszczególnych zabiegów fizykoterapeutycznych.
Ukazano trudne przypadki kliniczne chorych z wszczepionym układem stymulującym wymagających postępowania fizykalno-usprawniającego
Wnioski. Wykonywanie większości zabiegów fizykoterapeutycznych u chorych z układem stymulującym jest dopuszczalne, ale pod warunkiem zachowania odpowiednich zasad bezpieczeństwa.

Słowa kluczowe:
układ stymulujący serce, fizjoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ sposobu kwalifikacji na efekty fizjoterapii chorych na POChP

Katarzyna Bogacz, Marek Woszczak, Jan Szczegielniak

K. Bogacz, M. Woszczak, J. Szczegielniak – The effect of qualification method on effect of physiotherapy of COPD patients. FP 2017; 17(2); 112-120

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG0D9304

Streszczenie

Cel pracy. Celem pracy była ocena kwalifikacji chorych na POChP uczestniczących w opracowanym programie rehabilitacji pulmonologicznej obejmującym modele A, B, C, D oraz E.
Materiał i metody badań. Zbadano 174 chorych na Przewlekłą Obturacyjną Chorobę Płuc. U wszystkich chorych dokonano oceny tolerancji wysiłkowej na podstawie testu wysiłkowego na bieżni ruchomej lub testu 6-minutowego marszu.
Wynik testu wysiłkowego stanowił podstawę kwalifikacji do odpowiedniego modelu usprawniania oraz doboru wielkości obciążeń wysiłkowych dla każdego chorego. Po 3-tygodniowej kompleksowej fizjoterapii ponownie przeprowadzono test wysiłkowy w obu grupach.
Wyniki. Wyniki badań wstępnych i końcowych obu grup poddano analizie statystycznej. Do oceny w obrębie grup posłużono się testem-t dla prób zależnych. Wyznaczono średnie wartości poszczególnych wskaźników, odchylenie standardowe, oraz średnią przyrostu wszystkich wskaźników. Do analizy wyników testów wykorzystano wykres ramkowy ogółu zmiennych.
Wnioski.
1. Stwierdzono istotną poprawę tolerancji wysiłkowej po zastosowaniu fizjoterapii zarówno w grupie chorych ocenianych testem wg zmodyfikowanego protokołu Bruce’a jak i 6-minutowego testu marszowego
2. Badania wykazały, że podstawą obciążania w czasie ćwiczeń jest ocena tolerancji wysiłkowej.
3. Wykazano skuteczności fizjoterapii chorych na POChP uczestniczących w modelach rehabilitacji pulmonologicznej.

Słowa kluczowe:
POChP, protokół Bruce’a, test 6-minutowego marszu, fizjoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Występowanie zespołów bólowych i urazów w wyniku przeciążenia narządu ruchu wśród fizjoterapeutów

Katarzyna Michalak, Anna Szwaczko, Agnieszka Cieślak, Katarzyna Krekora, Tomasz Miśkiewicz, Elżbieta Poziomska-Piątkowska

K. Michalak, A. Szwaczko, A. Cieślak, K. Krekora, T. Miśkiewicz, E. Poziomska-Piątkowska – Occurrence of work-related pain syndromes and injuries due to overload of the musculoskeletal system in physiotherapists. FP 2017; 17(2); 72-81

Streszczenie

Cel: Analiza częstości występowania dolegliwości bólowych i urazów układu kostno-stawowo-mięśniowego związanych z wykonywaniem zawodu fizjoterapeuty oraz czynności zawodowych, związanych ze specyfiką pracy fizjoterapeuty, predysponujących do wystąpienia urazu.
Materiał i metody. Badanie przeprowadzono wśród 150 losowo wybranych fizjoterapeutów. Wykorzystano kwestionariusz ankiety własnego autorstwa, obejmujący pytania dotyczące danych socjodemograficznych, specyfiki pracy, częstości występowania dolegliwości bólowych oraz urazów doznanych podczas wykonywania czynności zawodowych i ich lokalizacji, a także czynności, podczas której doszło do urazu.
Wyniki: 99% fizjoterapeutów odczuwa dolegliwości bólowe związane z wykonywaną pracą a 61% doznało urazu układu mięśniowo-szkieletowego, który objawił się bólem i dolegliwościami trwającymi dłużej niż 3 dni i był wyraźnie spowodowany pracą.
Wnioski. 1. Dolegliwości bólowe i urazy układu kostno–mięśniowo–stawowego stanowią istotny problem wśród fizjoterapeutów. 2. Najczęściej dotyczą odcinka lędźwiowo–krzyżowego i szyjnego kręgosłupa oraz stawu nadgarstkowego i ręki. 3. Czynności predysponujące do powstania urazu dotyczą głównie podnoszenia i przenoszenia pacjentów lub sprzętu, a także wykonywania masażu i ćwiczeń biernych. 4. Wysoka częstotliwość występowania dolegliwości bólowych i urazów wynika z niewystarczającego zastosowania zasad ergonomii przez fizjoterapeutów oraz z nieodpowiedniego przystosowania miejsca pracy. 5. Niezbędne jest wprowadzenie działań edukacyjnych skierowanych do fizjoterapeutów w zakresie ergonomii pracy i konsekwentne kontrolowanie przestrzegania zasad ergonomii przez przełożonych.

Słowa kluczowe:
fizjoterapia, fizjoterapeuta, dolegliwości bólowe, urazy, ergonomia, miejsce pracy

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena wyników fizjoterapii po artroskopowej rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego (WKP) za pomocą kwestionariusza Knee and Osteoarthrosis Outcome Score (KOOS) w wybranym modelu usprawniania

Sebastian Zduński, Witold Rongies, Marcin Ziółkowski, Tomasz Kozieł, Janusz Sierdziński

S. Zduński, W. Rongies, M. Ziółkowski, T. Kozieł, J. Sierdziński – Evaluation of physiotherapy results after anterior cruciate ligament reconstruction using the Knee and Osteoarthrosis Outcome Score (KOOS) questionnaire. FP 2017; 17(2); 60-70

Streszczenie

Wstęp. W ostatnich latach zauważalny jest wzrost liczby urazów stawu kolanowego z następowym, całkowitym uszkodzeniem więzadła krzyżowego przedniego (WKP). Uszkodzenia WKP w większości przypadków wymagają specjalistycznego leczenia operacyjnego i fizjoterapeutycznego. Głównym celem leczenia usprawniającego jest przywrócenie pełnej funkcji stawu kolanowego i całej kończyny dolnej objętej leczeniem operacyjnym. W ostatnim czasie wzrasta zainteresowanie metodami oceny wyników procedur rekonstrukcji WKP. Stworzono wiele kwestionariuszy i skal umożliwiających ocenę rezultatów leczenia. Przykładem jest skala Knee and Osteoarthrosis Outcome Score (KOOS).
Cel pracy. Ocena bliskich i odległych wyników rehabilitacji pacjentów po artroskopowej rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego w wybranym modelu usprawniania leczniczego za pomocą skali Knee and Osteoarthrosis Outcome Score (KOOS).
Materiał i metodyka. Do badania włączono w sposób losowy 72 osoby z rozpoznanym całkowitym zerwaniem WKP, zakwalifikowanych do jego operacyjnego odtworzenia. Do Grupy Badanej włączono 37 chorych w wieku od 18 do 60 lat (średnia 37 ±10,3 lat). Wszyscy badani z tej grupy poddani zostali modelowi fizjoterapii, opartemu o uznane schematy leczenia usprawniającego, przez 4 tygodnie poprzedzające zabieg rekonstrukcyjny. W sumie przeprowadzono od 10 do 12 sesji terapeutycznych. Do Grupy Kontrolnej włączono 35 chorych w wieku od 18 do 60 lat (średnia 34 ±10,0 lat), którzy nie realizowali programu fizjoterapii przedoperacyjnej. Program fizjoterapii pooperacyjnej był jednakowy u wszystkich badanych.
Wyniki. Zaobserwowano istotną statystycznie poprawę oceny funkcjonalnej stawu kolanowego po rekonstrukcji WKP za pomocą kwestionariusza KOOS u pacjentów z Grupy Badanej i Kontrolnej w kolejnych punktach pomiarowych (p < 0,05). Lepszy wynik w Grupie Badanej stwierdzono niemal we wszystkich subskalach skali KOOS (objawy, sztywność, czynności dnia codziennego, aktywność, jakość życia) po 6 i 12 tygodniach od rekonstrukcji WKP. Nie zaobserwowano jednak istotnej statystycznie różnicy pomiędzy Grupą Badaną i Kontrolną (p > 0,05). Zaobserwowano natomiast istotną statystycznie różnicę w kategorii „sztywność” skali KOOS po 12 tygodniach od operacji (p < 0,05). Zaobserwowano także istotną statystycznie różnicę w parametrze SP3 (możliwość podskoku) skali KOOS po 12 tygodniach od operacji (p < 0,05).
Wnioski. 1. Uzyskane wyniki w obu badanych grupach, w zakresie możliwości funkcjonalnych ocenianych za pomocą kwestionariusza KOOS po zabiegu rekonstrukcji, potwierdzają dobrą jakość wykonanych zabiegów operacyjnych oraz działań fizjoterapeutycznych. 2. Obserwowany w kwestionariuszu KOOS lepszy wynik w Grupie Badanej, wskazuje na dużą wartość terapeutyczną przedoperacyjnej rehabilitacji.

Słowa kluczowe:
więzadło krzyżowe przednie, staw kolanowy, fizjoterapia, kwestionariusz KOOS

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena skuteczności krioterapii miejscowej u osób z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego

Marek Woszczak, Katarzyna Bogacz, Magdalena Józefowicz-Korczyńska, Joanna Kałuża-Pawłowska, Jan Szczegielniak

M. Woszczak, K. Bogacz, M. Józefowicz-Korczyńska, J. Kałuża-Pawłowska, J. Szczegielniak – Evaluation of the Efficacy of Local Cryotherapy in Patients with the Degenerative Knee Joint Disease. FP 2017; 17(2); 48-59

Streszczenie

Wstęp. Bóle, obrzęki, a także zniekształcenia stawów, to typowe objawy choroby zwyrodnieniowej. Choroba ta dotyka ponad 60% osób powyżej 60 roku życia. Z jej powodu, co trzynasta osoba codziennie przyjmuje leki przeciwbólowe. Etiologia choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego to najczęściej mikrourazy, urazy, przeciążenia, przebyte stany zapalne, wadliwe obciążenia oraz wrodzone nieprawidłowości w jego budowie.
Cel pracy. Celem pracy była ocena skuteczności krioterapii miejscowej u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego.
Materiał i metodyka. Badania przeprowadzone zostały na grupie 86 osób w wieku od 20 do 45 lat, leczonych w Zakładzie Rehabilitacji Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego Nr 1 Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Pacjentów przydzielono losowo do grup A (40 osób) i B (46 osób). U wszystkich pacjentów rozpoznano zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych. W badaniu uczestniczyły osoby czynne zawodowo, chodzące.
Wszyscy pacjenci zostali poddani przed zabiegami badaniom podmiotowym, przedmiotowym, badaniu klinicznemu oraz poproszeni o wypełnienie kwestionariusza WOMAC (Western Ontario and McMaster). Istotnym elementem badania podmiotowego było także zebranie informacji o stylu życia pacjenta, sposobie odżywiania się, nałogach, aktywności fizycznej i ewentualnych zagrożeniach epidemiologicznych wynikających z wykonywanej pracy.
Przed i po zakończeniu cyklu 10 zabiegów pacjentów poddano również badaniu przedmiotowemu (fizykalnemu), poprzez: oglądanie, badanie dotykiem, opukiwanie, osłuchiwanie, pomiar długości i obwodów, badanie siły mięśniowej i testy funkcjonalne. Badani zostali poproszeni o wypełnienie anonimowej ankiety. U wszystkich chorych wykonano jako część wspólną ultradźwięki, pole magnetyczne, ćwiczenia samowspomagane, ćwiczenia w odciążeniu stawów kolanowych. Częścią różnicującą w badaniu były zabiegi krioterapii miejscowej stawu kolanowego wykonane dodatkowo w grupie B. Oceny dokonano na podstawie badań przed i po zakończeniu leczenia fizjoterapeutycznego.
Wyniki. W oparciu o przeprowadzone badania uzyskano istotne statystyczne zmniejszenie bólu w skali VAS zarówno w grupie A, jak i B. Zmniejszeniu uległ również wysięk i ciepłota stawu. Zarejestrowano zwiększenie zakresów ruchomości.
W oparciu o test Western Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis Index zaobserwowano również poprawę wydolności czynnościowej podczas codziennych czynność tj. chociażby wchodzenia/schodzenia po schodach czy zakładania/zdejmowania skarpet.
Wnioski. Interpretując wyniki zaobserwowano, że stopień poprawy w/w wskaźników w grupie B, w której stosowano dodatkową krioterapię miejscową, był w stopniu istotnym statystycznie większy niż w grupie A, w której tego zabiegu nie stosowano.

Słowa kluczowe:
krioterapia, choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego, fizjoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Mechanizm kompensacji w leczeniu skolioz idiopatycznych metodą FED – wyniki wstępne

Sandra Trzcińska, Wojciech Kiebzak, Marek Wiecheć, Zbigniew Śliwiński

S. Trzcińska, W. Kiebzak, M. Wiecheć, Z. Śliwiński – Compensation Mechanism in Treatment of Idiopathic Scoliosis with the FED Method – Preliminary Results. FP 2017; 17(2); 6-14

Streszczenie

Wprowadzenie. Idiopatyczne podłoże skolioz utrudnia postępowanie lecznicze o charakterze przyczynowo-skutkowym. Daje to możliwość powstawania wielu metod fizjoterapeutycznych takich jak metoda FED. Jest ona nowym, lecz dobrze prognozującym sposobem leczenia zachowawczego skolioz.
Celem pracy była ocena wpływu terapii FED na zmniejszenie kąta rotacji łuku pierwotnego (KTR P) i wtórnego (KTR W) oraz globalnej rotacji kręgosłupa (SDR).
Materiał i metodyka Badaniem objęto dziewczęta w wieku od 11 do 15 lat (śr.13,5 ±1,4) z rozpoznaną dwułukową skoliozą idiopatyczną II°. U wszystkich badanych przeprowadzono pomiar kata rotacji tułowia łuku pierwotnego, wtórnego, odcinka szyjnego oraz pomiar współczynnika skoliozy aparatem Zebris. Analizie poddano także parametr Sumy Dwóch Rotacji (SDR). Badania przeprowadzono przed i po trzytygodniowej terapii metodą FED.
Wyniki Po zastosowaniu terapii FED zaobserwowano istotne statystycznie zmniejszenie się średniej wartości kąta rotacji tułowia na wysokości łuku pierwotnego, wtórnego oraz odcinka szyjnego. Podobne obserwacje uzyskano w przypadku współczynnika skoliozy w badaniu Zebris. We wszystkich badanych parametrach nastąpiło istotne zmniejszenie się średnich wartości wyjściowych (p < 0,001).
Wnioski Leczenie skolioz dwułukowych metodą FED w okresie 3 tygodni prowadzi do zmniejszenia się kąta rotacji tułowia. Zmiana ta dotyczy zarówno łuku pierwotnego jak i wtórnego, globalnej wartość rotacji jak i odcinka szyjnego. Terapia metodą FED poprawia globalną wartość rotacji całego kręgosłupa.W czasie terapii dochodzi do zmniejszenia się wartości kąta rotacji kręgów w odcinku szyjno-piersiowym.

Słowa kluczowe:
skolioza idiopatyczna, fizjoterapia, metoda FED, mechanizm kompensacji

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena zastosowania biofeedbacku oddechowego w fizjoterapii chorych na POChP

Witold Pawełczyk, Janina Bajowska, Bogusława Wójtowicz, Katarzyna Bogacz, Tomasz Sirek, Jan Szczegielniak

W. Pawełczyk, J. Bajowska, B. Wójtowicz, K. Bogacz, T. Sirek, J. Szczegielniak. Possibilities for respiratory biofeedback aplication in physiotherapy of patients with COPD. FP 2013; 13(4); 12-18

Streszczenie
Wstęp. Dotychczas brak kompleksowych badań z zastosowaniem biofeedbacku oddechowego, a wnioski wypływające z niewielu prac z wykorzystaniem tej techniki u chorych na POCHP nie są jednoznaczne.
Cel pracy. Celem pracy było porównanie wpływu standardowej fizjoterapii oraz fizjoterapii wzbogaconej o ćwiczenia prowadzone metodą biofeedback na amplitudę oddechu, wyniki 6-minutowego testu marszowego oraz wybrane wskaźniki określające czynność wentylacyjną płuc u chorych na POCHP w trakcie stacjonarnej fizjoterapii.
Materiał i metody badań. Zbadano 32 chorych w łagodnym i umiarkowanym stadium POChP. Chorzy zostali podzieleni losowo na 2 grupy. Badani chorzy z grupy A poddani byli standardowej fizjoterapii, a chorzy z grupy B uczestniczyli dodatkowo w ćwiczeniach prowadzonych metodą biofeedback. Przed i po zastosowanym programie fizjoterapii u wszystkich badanych chorych zbadano amplitudę oddechu, wykonano test marszowy oraz badanie spirometryczne.
Wynik. Stwierdzono istotny statystycznie przyrost wartości amplitudy brzusznego toru oddechowego w grupie B po fizjoterapii, który wyniósł 0,74 j.w. (±0,53, p<0,05).
Przyrost wartości wskaźnika FEV1 w grupie B po fizjoterapii był istotny statystycznie i wyniósł 3,38% (±4,34, p<0,05).
Wnioski
1. Stwierdzono, że zastosowanie ćwiczeń oddechowych prowadzonych metodą biofeedback w fizjoterapii chorych na POCHP istotnie zwiększa amplitudę ruchu oddechowego określającego brzuszny tor oddychania.
2. Wykazano, że trening metodą biofeedback stosowany u chorych na POCHP wpływa na istotną poprawę wartości wskaźnika FEV1.

Słowa kluczowe:
biofeedback, POChP, fizjoterapia

Artykuł dostępny tylko w j. polskim

Gimnastyka lecznicza w działalności zakładów gimnastycznych na ziemiach polskich przed 1914 r.

Sławomir Jandziś, Ewa Puszczałowska-Lizis, Marek Kiljański

S. Jandziś, E. Puszczałowska-Lizis, M. Kiljański – Healing gymnastics in activity of gymnastic units on Polish land before 1914. FP 2014; 14(1); 74-84

Streszczenie
Początek zorganizowanych form gimnastyki leczniczej w Polsce związany jest z powstaniem zakładów gimnastycznych. Pierwsze tego rodzaju placówki powstały w Warszawie – Zakład Gimnastyczny Teodora Matthesa (1831), Krakowie – Szkoła Gimnastyczna Ludwika Bierkowskiego (1837), Poznaniu – Zakład Gimnastyczny Teofila Mateckiego (1840) oraz we Lwowie – Zakład Organopatyczny Teodora Bakody’ego (1856). W oparciu o wymienione zakłady ukształtowały się w Warszawie, Krakowie, Poznaniu i Lwowie pierwsze cztery ośrodki rozwoju gimnastyki leczniczej na ziemiach polskich. Działalność zakładów gimnastycznych miała znaczący wkład w późniejszy rozwój fizjoterapii i rehabilitacji medycznej w Polsce. Początkowo w zakładach stosowano gimnastykę leczniczą opartą na wzorach niemieckich, a w kolejnych latach wprowadzono szwedzki system gimnastyki P. H. Linga i metodę mechanoterapii G. Zandera. Właścicielami dziewiętnastowiecznych zakładów gimnastycznych w Polsce byli lekarze i pierwsi specjaliści w dziedzinie leczenia ruchem spoza świata lekarskiego – prekursorzy współczesnych fizjoterapeutów. W okresie tym powstały również pierwsze szkoły kształcące fizjoterapeutów w naszym kraju.

Słowa kluczowe:
zakłady gimnastyczne, historia rehabilitacji, gimnastyka lecznicza, fizjoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ aplikacji plastrowania dynamicznego na efekty fizjoterapii chorych po złamaniu nasady dalszej kości promieniowej typu Collesa

Marcin Krajczy, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Tomasz Dybek, Piotr Kiczyński, Edyta Krajczy, Anna Szczegielniak, Jan Szczegielniak

M. Krajczy, J. Łuniewski, K. Bogacz, T. Dybek, P. Kiczyński, E. Krajczy, A. Szczegielniak, J. Szczegielniak – Impact of elastic therapeutic tape on final effects of physiotherapy in patients with Colles’ fracture. FP 2014; 14(1); 42-49

Streszczenie
Wstęp. Złamania nasady dalszej kości promieniowej, stanowią nadal duży problem kliniczny. Wydaje się, że w procesie fizjoterapii chorych po złamaniu przedramienia skuteczne może być plastrowanie dynamiczne (PD). Celem pracy jest ocena wpływu wybranych aplikacji PD na efekty fizjoterapii u chorych po złamaniu nasady dalszej kości promieniowej typu Collesa leczonych zachowawczo. Materiał i metody. Badaniami objęto 38 chorych leczonych w Zakładzie Rehabilitacji Leczniczej SP ZOZ w Nysie w okresie od stycznia 2012 r. do listopada 2013 r. Nabór do obu grup odbywał się losowo. Chorych podzielono na 2 grupy. Grupę badanych (BA) stanowiło 20 chorych (16 kobiet i 4 mężczyzn), u których stosowana była fizjoterapia z wykorzystaniem urządzenia Hand Tutor oraz aplikacje PD. Grupa kontrolna (KO) obejmowała 18 chorych (15 kobiet i 3 mężczyzn), u których była stosowana tylko fizjoterapia z wykorzystaniem urządzenia Hand Tutor. Po przeprowadzeniu badania wstępnego, u chorych z grupy BA stosowano aplikacje mięśniową – tonizującą mięśnie zginacze nadgarstka oraz więzadłową lub korekcyjną – na okolicę nadgarstka.
Aplikacje PD były wymieniane co 4 dni. Fizjoterapia trwała 10 dni. W trakcie oraz po zakończonej fizjoterapii przeprowadzono badania zgodnie z ustalonym protokołem. Wyniki. Aplikacje PD stosowane w procesie fizjoterapii u chorych z grupy BA zwiększyły zakres ruchomości aktywnej i pasywnej oraz poprawiły jakość ruchów, w porównaniu z badanymi chorymi grupy kontrolnej. Zaobserwowano także, że deficyty ruchów (różnice między ruchami pasywnymi i aktywnymi) zmniejszyły się bardziej w grupie BA. Wnioski. 1.W badaniu końcowym nie stwierdzono istotnych różnic wskaźników pomiędzy chorymi z obu grup. Badania wykazały poprawę funkcji nadgarstka w zakresie częstości ruchów aktywnych oraz zakresu ruchomości w obu grupach. 2. W grupie BA stwierdzono istotnie wyższe wyniki badania końcowego częstotliwości ruchów oraz ruchomości nadgarstka, w stosunku do badania początkowego.

Słowa kluczowe:
złamanie Collesa, fizjoterapia, plastrowanie dynamiczne (PD), Biofeedback, Hand Tutor

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Odbudowa funkcji ręki w następstwie zastosowanego programu fizjoterapii u pacjentów po chirurgicznym uwolnieniu nerwu łokciowego w rowku

Krzysztof Jamka, Szczechowicz Jakub, Marek Pieniążek

K. Jamka, J. Szczechowicz, M. Pieniążek – Restoration of hand function as a result of physiotherapy program used in patients after surgical decompression of the ulnar nerve in the groove. FP 2014; 14(4); 52-62

Streszczenie
Celem pracy była ocena wybranych parametrów funkcji ręki u pacjentów po chirurgicznym uwolnieniu nerwu łokciowego w rowku oraz jej restytucja pod wpływem zastosowanego programu fizjoterapeutycznego.
Materiał i metody. Do badań zakwalifikowano 19 pacjentów (9 kobiet i 10 mężczyzn) leczonych operacyjnie z powodu ucisku nerwu łokciowego w rowku. Badania zostały przeprowadzone dwukrotnie, przy przyjęciu na rehabilitację (badanie 1) oraz po zakończeniu okresu rehabilitacji (badanie 2). W ich trakcie oceniano siłę mięśniową (ścisk globalny i chwyty precyzyjne), czucie powierzchowne (two-point discrimination test) oraz czynną ruchomość nadgarstka, kciuka i palców II-V ręki, na której podstawie określono ubytek funkcji ręki zgodnie z metodyką Swansona.
Wyniki. Wykazano istotną statystycznie restytucję funkcji ręki pod wpływem zastosowanego programu fizjoterapeutycznego. Odnotowane wskaźniki poprawy siły mięśniowej były istotne zarówno w zakresie chwytu globalnego jak i chwytów precyzyjnych. Wykazano także istotną poprawę wskaźnika czucia w obszarze unerwienia zarówno przez nerw łokciowy jak i pośrodkowy dla nerwu łokciowego i pośrodkowego.
Wnioski. Odpowiednio dobrany program fizjoterapeutyczny umożliwia istotną odbudowę funkcji ręki u pacjentów po chirurgicznym uwolnieniu nerwu łokciowego w rowku.

Słowa kluczowe:
nerw łokciowy, fizjoterapia, odbudowa funkcji

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 … 11 12 13 14 15 16