Similarities and differences between traditional rehabilitation and selected models of PNF concept combined with elements of Bobath method in rehabilitation of patients following surgery of traumatic subdural and epidural hematomas

Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Stanisław Kuźmicki, Janusz Domaniecki

Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Stanisław Kuźmicki, Janusz Domaniecki – Similarities and differences between traditional rehabilitation and selected models of PNF concept combined with elements of Bobath method in rehabilitation of patients following surgery of traumatic subdural and epidural hematomas. Fizjoterapia Polska 2008; 8(1); 35-42

Abstract
Background. The main purpose of this work is to determine how early physiotherapy influences the recovery of motor capacity of the upper and lower limb and ability communicate in patients following surgical treatment of traumatic subdural and epidural hematomas. Material and methods. The study group included 84 patients who had undergone surgery due to traumatic subdural and epidural hematomas. The patients were subdivided into two subgroups according to the type of physiotherapy they received. Motor capacity of the lower limb and ability to communicate were assessed according to the Brunnström scale. The Wilcoxon test for dependent data and U-Mann-Whitney test for independent data were used to compare means. Results. The results of the study confirmed a significant improvement of motor capacity of the upper and lower limb as well as the ability to communicate in all patients. However, the recovery of the motor functions in patients subjected to physiotherapy combining selected models of the PNF-concept and the Bobath method occurred significantly faster when compared to patients treated with standard physiotherapy. No differences between the subgroups were recorded with respect to the recovery of the ability to communicate. Conclusions. The results also suggest that the greatest potential for disturbed functions exists in the early postoperative period (Days 1-5).
Key words:
early physiotherapy, PNF concept, Bobath method, traumatic subdural and epidural hematomas, motor capacity
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Functional recovery in patients receiving rehabilitation after operative treatment of post-traumatic extraaxial cerebral haematoma

Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Stanisław Kuźmicki, Wiesław Tomaszewski

Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Stanisław Kuźmicki, Wiesław Tomaszewski – Functional recovery in patients receiving rehabilitation after operative treatment of post-traumatic extraaxial cerebral haematoma. Fizjoterapia Polska 2010; 10(4); 271-279

Abstract
The number of patients treated surgically for post-traumatic extraaxial cerebral haematoma is growing every year, thus becoming a significant therapeutic problem. The main aim of the study is to describe changes in functional status, progress in the resolution of neurological deficits and changes in the level of consciousness of patients receiving comprehensive rehabilitation after surgery for a post-traumatic extraaxial cerebral haematoma and to determine differences and similarities in the rate of recovery of these functions. The study involved a group of 43 patients receiving operative treatment of post-traumatic extraaxial cerebral haematoma. The International Muscle Paresis Scale, the Modified Barthel Scale and the Rankin Scale were used to evaluate the severity of the neurological deficit and disability, while the Glasgow Coma Scale was used to assess patients’ level of consciousness. These were standardised in order to allow comparison of the temporal pattern of change and a comprehensive evaluation of the functions under examination. The patients receiving physiotherapy after surgery for post-traumatic extraaxial cerebral haematoma demonstrated significant improvements in all functions under investigation. The quickest recovery was observed in functional performance and the ability to perform activities of daily living. Recovery of the level of consciousness was much slower and pareses resolved the most slowly. 1. Surgery and early post-operative rehabilitation lead to effective functional recovery but the rate of recovery of individual functions may vary. 2. Early rehabilitation of patients after extraaxial cerebral haematoma evacuation increases the possibility of the development of compensatory mechanisms and contributes to positive outcomes of rehabilitation.
Key words:
Craniocerebral Trauma, post-traumatic extraaxial cerebral haematoma, post-operative physiotherapy
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Progressive spastic four-limb paresis. Suspected Strumpell-Lorrain disease. Case study

Maria Kłoda, Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Marcin Jelitto, Izabela Korabiewska, Karen Shahnazaryan, Dariusz Białoszewski

M. Kłoda, G. Brzuszkiewicz-Kuźmicka, M. Jelitto, I. Korabiewska, K. Shahnazaryan, D. Białoszewski – Progressive spastic four-limb paresis. Suspected Strumpell-Lorrain disease. Case study. Fizjoterapia Polska 2020; 20(1); 150-159

Abstract
Strumpell–Lorrain disease is a rare progressive disease also called hereditary spastic paraplegia. It is a genetic neurological disorder with a diverse course, characterized by usually very severe progressive spastic paresis of the lower limbs. It is one of the neurodegenerative diseases of the motor neuron.
The subject of the study was a 27-year-old woman with suspected hereditary spastic tetraplegia.
The subject experienced the first symptoms of the disease at the age of six. The patient’s parents observed toe walking and frequent falls due to improper foot placement.
Physiotherapeutic procedures were aimed at improving stability of the torso and functional improvement of the patient, including daily activities along with the extension of the time spent outside the bed. Improvement of her motor functions, including faster performance of activities in a shorter time.
Physiotherapy has a significant role in the treatment of patients with neuromuscular disorders. It applies to functional, physical, psychological and social aspects. Patients with this type of disease are very often lonely and unhappy, which affects their mental health. The possibility of participating in physiotherapeutic procedures means that such a person not only improves his/her physical condition; it also strongly affects mental health and improves functioning in society.

Key-words:
Strumpell–Lorrain disease, hereditary spastic paraplegia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Besplatno preuzmi članak na engleskom jeziku

Diagnostyka zaburzeń równowagi i chodu u pacjentów z chorobą Parkinsona

Maria Kłoda, Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Edyta Smolis-Bąk, Izabela Korabiewska, Monika Lewandowska, Dariusz Białoszewski

M. Kłoda, G. Brzuszkiewicz-Kuźmicka, E. Smolis-Bąk, I. Korabiewska, M. Lewandowska, D. Białoszewski – Diagnostics of Balance and Gait Disorders in Patients with Parkinson’s Disease. FP 2017; 17(2); 122-131

Streszczenie

Choroba Parkinsona (Parkinson’s disease – PD) jest przewlekłym, postępującym schorzeniem ośrodkowego układu nerwowego człowieka. Należy do chorób zwyrodnieniowych i dotyczy głównie układu pozapiramidowego, a w szczególności istoty czarnej śródmózgowia [1]. Poza osiowymi objawami choroby Parkinsona do najważniejszych należy zaliczyć zaburzenia postawy i chodu. Nieprawidłowa sylwetka ma wpływ na późniejsze problemy z lokomocją i czynnościami samoobsługi [2].
Przed podjęciem działań fizjoterapeutycznych należy przeprowadzić szereg testów, które pozwolą na ocenę ilościową i jakościową chodu oraz testy związane z postawą pacjenta. Są to m.in. analiza chodu przeprowadzana na bieżni typu „Zebris” FDM-TDM wykorzystująca system baz danych WinFDM-T, system Vicon 460 do trójwymiarowej oceny chodu, testy Timed Up & Go, 10 metrów czy Tinetti.
Dane demograficzne wskazują na wzrost zapadalności na chorobę Parkinsona ze względu na stopniowe wydłużanie się życia społeczeństwa. Dlatego też tak ważna jest rehabilitacja i właściwa opieka nad chorymi.
W miarę postępu choroby pacjenci zaczynają odczuwać dyskomfort podczas wykonywania czynności dnia codziennego, w lokomocji i obniża się jakość ich życia. Ogromne znaczenie ma tu wdrożona fizjoterapia, której zadaniem jest jak najdłuższe utrzymanie sprawności ruchowej pacjentów w stopniu umożliwiającym samodzielne funkcjonowanie. Podjęta odpowiednio wcześnie istotnie wpływa na poprawę parametrów chodu u pacjentów z chorobą Parkinsona i opóźnia postęp choroby.

Słowa kluczowe:
diagnostyka, choroba Parkinsona, zaburzenia równowagi, zaburzenia chodu

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Dynamika powrotu utraconych funkcji u pacjentów poddanych fizjoterapii po operacyjnym leczeniu pourazowych krwiaków przymózgowych

Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Stanisław Kuźmicki,
Zbigniew Śliwiński, Maria Kłoda, Michał Sobstyl, Agata Kuźmicka

G. Brzuszkiewicz-Kuźmicka, S. Kuźmicki, Z. Śliwiński, M. Kłoda, M. Sobstyl, A. Kuźmicka  – The dynamics of the return of lost functions in patients undergoing physiotherapy following surgical treatment of post-traumatic paracerebral hematomas. FP 2014; 14(3); 66-75

Streszczenie
Celem pracy jest określenie wpływu wczesnej fizjoterapii na dynamikę powrotu zdolności wykonywania czynności dnia codziennego, poprawę stanu funkcjonalnego i zmniejszenie ubytków neurologicznych oraz zmianę stanu świadomości u chorych po operacyjnym leczeniu pourazowych krwiaków przymózgowych.
Materiał badań stanowiła grupa 86 chorych leczonych operacyjnie z powodu pourazowego krwiaka przymózgowego. Wszystkich pacjentów podzielono na dwie grupy, gdzie podstawowym kryterium różnicującym badanych był rodzaj zastosowanej kinezyterapii.
Do oceny stopnia neurologicznego deficytu i niepełnosprawności wykorzystano Międzynarodową Skalę Niedowładów Mięśni, Zmodyfikowaną Skalę Barthel i Skalę Rankina, natomiast ocenę stanu świadomości dokonano w oparciu o skalę Glasgow Coma Scale.
Powrót utraconych funkcji u chorych usprawnianych wg wybranych wzorców koncepcji PNF i elementów Metody Bobath, w porównaniu do pacjentów poddanych kinezyterapii tradycyjnej, posiadał większą dynamikę, szczególnie w pierwszych dniach i następował w istotnie szybszym tempie. Jednak takiej zależności nie odnotowano w przypadku powrotu stanu świadomości. Największe możliwości uzyskana powrotu utraconych funkcji występują we wczesnym okresie pooperacyjnym (1-5 doba).

Słowa kluczowe:
wczesność, pourazowe krwiaki przymózgowe, kinezyterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ testu TIMP na kształtowanie postaw rodziców niemowląt z zespołem Downa w procesie terapeutycznym

Anna Kloze, Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Agnieszka Stępień, Jolanta Stępowska, Agata Kuźmicka, Małgorzata Łukowicz

A. Kloze, G. Brzuszkiewicz-Kuźmicka, A. Stępień, J. Stępowska, A. Kuźmicka, M. Łukowicz – The effect of carrying out the ‘Test of Infant Motor Performance’ on parental attitudes towards Down syndrome infants during the therapeutic process. FP 2014; 14(4); 34-45

Streszczenie
Wstęp. Integralną częścią fizjoterapii dziecka z zespołem Downa (ZD) jest ocena jego rozwoju ruchowego przed podjęciem usprawniania. Trafna ocena stanu dziecka i  współpraca  rodziny jest warunkiem podjęcia skutecznej pomocy niemowlęciu prezentującemu zaburzenia rozwoju. Test TIMP (Test of Infant Motor Performance) jest narzędziem badawczym służącym do oceny wzorców postawy i wzorców ruchu prezentowanych u pacjentów w pierwszych miesiącach życia. Konstrukcja testu TIMP umożliwia ocenę podstawowego repertuaru aktywności własnej dziecka w odpowiedzi na bodźce płynące z otoczenia. Celem badań była ocena wpływu testu TIMP na kształtowanie postaw rodziców i opiekunów dzieci z zespołem Downa.
Materiał i metody. Zbadano 64 pacjentów z zespołem Downa w wieku od 2 – 17 tyg. życia (średnio 9,4 tygodnia życia (SD +/- 4.5)), z pełną trisomią w 21 parze chromosomów.  Rodzice dzieci z zespołem Downa oraz niemowląt z grupy kontrolnej po badaniu testem TIMP wypełniali  autorską ankietę dotyczącą wartości edukacyjnej testu. Ankieta zawierała 10 pytań odnoszących się do sposobu badania, w tym przystępności  oceny testem TIMP dla opiekunów.
Wyniki. Ocena  rozwoju ruchowego  niemowląt z zespołem Downa wykazała, iż dzieci z zespołem Downa badane testem TIMP wykazują zaburzenia neurorozwojowe w stosunku do dzieci zdrowych.
Wnioski. Na podstawie wyników ankiety stwierdzono, iż test TIMP jest bezpieczny i przyjazny dla  dziecka  w ocenie rodziców, pozwala na budowanie zaufania do specjalisty i ułatwia włączanie rodziców niemowląt z zespołem Downa w proces terapeutyczny.

Słowa kluczowe:
Zespół Downa, TIMP, fizjoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Postawa wobec aktywności ruchowej i ocena sprawności fizycznej studentów fizjoterapii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego i Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie

Edyta Smolis-Bąk, Agnieszka Szymańczuk, Hanna Rymuza,
Ilona Kowalik, Maria Kłoda, Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka

E. Smolis-Bąk, A. Szymańczuk, H. Rymuza, I. Kowalik, M. Kłoda, G. Brzuszkiewicz-Kuźmicka – The assessment of the attitude towards physical activity among the Physiotherapy students of Warsaw Medical University (WMU) and the students of Physical Education Academy (PEA). FP 2016; 16(4); 30-39

Streszczenie

Aktywność fizyczna stanowi kluczowy i integrujący element zdrowego stylu życia. Sprawność fizyczna decyduje o zaradności człowieka w różnych sytuacjach życiowych, a jej wysoki poziom może ułatwić wykonywanie pracy, poszerzać możliwości funkcjonalne i współtworzyć prozdrowotny styl życia. Badania wykazują, że fizjoterapeuci są szczególnie predysponowani do promowania zdrowego trybu życia wśród pacjentów. Z drugiej strony, ze względu na charakter wykonywanej pracy, są narażeni na urazy mięśniowo-szkieletowe.
Celem pracy była: ocena postawy wobec aktywności ruchowej oraz ocena sprawności fizycznej studentów fizjoterapii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego (WUM) i Akademii Wychowania Fizycznego (AWF) w Warszawie.
Metodyka: Badaną grupę stanowiło 90 osób (37 K, 9 M z WUM oraz 22 K, 22 M z AWF) w średnim wieku 22,7 ±2,0 lat. Do oceny postawy wobec aktywności ruchowej został wykorzystany opracowany samodzielnie kwestionariusz ankiety. Poziom sprawności fizycznej badanych studentów fizjoterapii przebadano Międzynarodowym Testem Sprawności Fizycznej.
Wyniki. Ilość godzin lekcyjnych przeznaczonych na zajęcia ruchowe jest istotnie statystycznie mniejsza na Uniwersytecie Medycznym (1,6 ±1,5) niż w Akademii Wychowania Fizycznego (3,6 ±1,7), p<0,001. Wykazano bardzo duże (80%) zainteresowanie studentów aktywnością fizyczną w czasie wolnym, choć zauważa się większą tendencję do aktywności ruchowej wśród studentów fizjoterapii AWF niż WUM (p=0,07). Zaobserwowano istotnie gorszy poziom sprawności fizycznej studentów WUM w porównaniu z wynikami studentów AWF.
Wnioski. 1. Bardzo duże zainteresowanie aktywnością fizyczną w czasie wolnym, w obu badanych grupach, należałoby wykorzystać i rozwinąć w procesie kształcenia. 2. Studenci fizjoterapii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego prezentowali znacznie niższy poziom sprawności niż studenci Akademii Wychowania Fizycznego, co może być skutkiem mniejszej ilości godzin zajęć ruchowych na WUM. 3. Wobec dużych oczekiwań względem fizjoterapeutów w pracy zawodowej, wydaje się, że sprawność fizyczna winna być jednym z elementów doboru studentów w procesie rekrutacji prowadzonej na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym.

Słowa kluczowe:

Aktywność ruchowa, ocena sprawności fizycznej, studenci fizjoterapii

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Patogeneza zaburzeń równowagi w chorobie Parkinsona. Metody oceny zaburzeń równowagi. Praca poglądowa

Maria Kłoda, Renata Kowalska-Taczanowska, Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Andrzej Friedman

M. Kłoda, R. Kowalska-Taczanowska, G. Brzuszkiewicz-Kuźmicka, A. Friedman – The Pathogenesis of Parkinson’s Disease Related Balance Disorders. The Balance Disorders Evaluation Methods. Review Article. FP 2016; 16(1); 82-87

Streszczenie
Podstawą choroby Parkinsona są chroniczne zmiany neurodegeneracyjne, objawiające się asymetryczną bradykinezją, sztywnością mięśni oraz drżeniem spoczynkowym. Wraz z zaawansowaniem choroby pojawiają się objawy ze strony układu wegetatywnego, zaburzenia mowy oraz połykania, otępienie, zaburzenia funkcji poznawczych. Postępujący proces neurodegeneracyjny wynikający z niedoborów dopaminy w mózgu, prowadzi do stopniowego zniesienia koordynacji ruchowej, narastającej wraz z rozwojem choroby. Charakterystyczne dla pacjentów z chorobą Parkinsona spowolnienie ruchowe jest z kolei wiodącą przyczyną upośledzenia lokomocji. Wraz ze współwystępującą niestabilnością posturalną objaw ten kwalifikowany jest jako główna przyczyna zaburzeń równowagi w opisywanej jednostce chorobowej. Wdrożenie prawidłowej diagnostyki zaburzeń równowagi w opisywanej grupie chorych rzeczywiście przyczynia się do zmniejszenia liczby epizodów upadków.
Obecnie najbardziej popularnym narzędziem do oceny zaburzeń stabilności postawy są kliniczne testy oceny równowagi. Bardzo popularne  w ocenie zaburzeń równowagi są ponadto proste testy motoryczne umożliwiające ocenę danej cechy w sposób ilościowy lub półilościowy. Rzeczywistą przydatność badań równowagi na platformach stabilometrycznych potwierdzono w rozlicznych badaniach klinicznych. Wykazano przydatność opisywanej metody analizy w badaniach prawdopodobieństwa upadków w chorobie Parkinsona. Istotne są również doniesienia o wyższości posturografii nad innymi testami oceny równowagi. Niestety powszechne zastosowanie badań posturograficznych w analizie równowagi wśród pacjentów z chorobą Parkinsona jest nadal ograniczone do wyselekcjonowanych ośrodków. Wynika to przede wszystkim ze stosunkowo wysokich kosztów zakupu samej platformy posturograficznej.

Słowa kluczowe:
choroba Parkinsona, badania posturograficzne, testy oceny równowagi

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Częstość występowania wad stóp u dzieci w wieku przedszkolnym

Maria Kłoda, Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Maria Drajczyk, Piotr Drajczyk, Janina Grzegorzewska, Edyta Smolis-Bąk

M. Kłoda, G. Brzuszkiewicz-Kuźmicka, M. Drajczyk, P. Drajczyk, J. Grzegorzewska, E. Smolis-Bąk – Prevalence of feet defects in preschool-aged children. FP 2016; 16(1); 36-46

Streszczenie
Wstęp i cel pracy. Dzieciństwo – czas rozwoju człowieka – to bardzo istotny okres, podczas którego stopa zmienia się, aby w przyszłości być gotową na wiele lat ciężkiej i wytrwałej służby. Celem pracy jest ocena częstości występowania wad stóp w grupie dzieci przedszkolnych.
Materiał i metody. Do badań włączono 143 dzieci i przeprowadzono: pomiary ortopedyczne, pomiary antropometryczne, badanie plantokonturograficzne oraz badania podoskopowe. Rodzice dzieci wypełniali autorską ankietę dotyczącą rozwoju stóp dziecka, istniejących lub przebytych wad, noszenia obuwia oraz uprawiania sportu.
Wyniki. Analiza wskaźnika kątowego Clarke’a ujawniła iż najczęstszą wadą w badanej grupie była stopa płaska (146 przypadków na 286 badanych stóp, ok. 50%), a także stopa o obniżonym wysklepieniu (102). Stopa w normie występowała w 37 przypadkach. Zanotowano także 1 stopę o podwyższonym wysklepieniu wg Clarke’a. Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic między występowaniem wad stóp, a stronami ciała. Wskaźnik KY nie wykazał istotnych statystycznie różnic pomiędzy występowaniem wad stóp, a stronami ciała. Płeć badanych dzieci nie miała istotnego wpływu na występowanie wad stóp wg tego wskaźnika, z wyjątkiem stopy płaskiej, której obecność u chłopców była istotnie wyższa niż u dziewczynek: n=42 (36%) vs n=19 (11%), p<0,05.
Wnioski. Na podstawie przeprowadzonej analizy wyników badanej grupy dzieci przedszkolnych, spośród wszystkich ocenionych parametrów najczęściej występującą wadą jest płaskostopie, najrzadziej zaś występuje stopa wydrążona. Odsetek dzieci aktywnych ruchowo i noszących odpowiednie obuwie w prewencji wad stóp jest niesatysfakcjonujący i powinno się skuteczniej promować świadomość aktywności ruchowej wśród rodziców i opiekunów dzieci w przedszkolu.

Słowa kluczowe:
wady stóp, wskaźniki kątowe, plantokonturografia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ zastosowania Kinesiotapingu na rozkład obciążeń stóp u osób po plastyce hallux valgus w ujęciu badań pedobaroskopowych

Karolina Załoga, Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Agata Kuźmicka, Zbigniew Śliwiński

K. Załoga, G. Brzuszkiewicz-Kuźmicka, A. Kuźmicka, Z. Śliwiński – Kinesio Taping and its effect on weight distribution on feet after hallux valgus corrective surgery, assessed with the use of pedobaroscope FP 2016; 16(3); 50-57

Streszczenie
Wprowadzenie. Stopa jako jeden z ważniejszych elementów narządu ruchu człowieka jest szczególnie narażona na wszelkiego rodzaju urazy i przeciążenia. Jedną z dolegliwości w obrębie stopy jest paluch koślawy (hallux valgus). Leczenie hallux valgus obejmuje leczenie zachowawcze i operacyjne.
Cel pracy. określenie wpływu aplikacji taśm kinesiotaping na wartości obciążenia stopy i jej zasadność jako terapii wspomagającej po operacji palucha koślawego.
Materiał i metody. Badaniem objęto grupę 32 pacjentów po leczeniu operacyjnym palucha koślawego. Pacjentów przebadano na platformie sił reakcji podłoża. Wykorzystano oklejenie korekcji mechanicznej stosowane przy hallux valgus.
Wyniki. Obliczono poziom istotności dla wartości obciążeń operowanej kończyny oraz poziom istotności dla obciążenia przodostopia operowanej kończyny (kolejno: p=0,44, p=0,23). Obliczony wskaźnik korelacji dla obciążenia stopy operowanej z obciążeniem przodostopia tej kończyny po oklejeniu wykazał istotność statystyczną na poziomie p= 0,01.
Wnioski. Korekcja mechaniczna plastrami kinesiotaping jest skutecznym uzupełnieniem terapii lecz należy pamiętać, że jej nie zastępuje. Badania wskazują, że kinesiotaping wspomaga odtworzenie prawidłowego obciążania stopy oraz dociążenie I promienia stopy. Najlepsze wyniki w przeprowadzonych badaniach uzyskano podczas zastosowania w terapii obu oklejeń.

Słowa kluczowe:
kinesiotaping, hallux valgus, pedobaroskop, koślawość, rozkład sił reakcji podłoża

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim