Influence of classical massage on pain and functional state of people with lumbar discopathy

Ewa Puszczałowska-Lizis, Paweł Rychter, Sławomir Jandziś, Patryk Zygmunt

Ewa Puszczałowska-Lizis, Paweł Rychter, Sławomir Jandziś, Patryk Zygmunt – Influence of classical massage on pain and functional state of people with lumbar discopathy. Fizjoterapia Polska 2021; 21(3); 8-18

Abstract
Introduction. Pain in the lumbar spine is a medical and social problem in highly developed countries. In Europe, about 25-43% of people suffer from them. Approximately 25-60% of patients suffer from chronic, progressive ailments, which lead to both incapacity for work and limitation of activities of daily living. The aim of the study was to assess the impact of classic massage on pain and functional state of people with lumbar discopathy.
Material and methods. The study included 61 people aged 45–50, attending therapy at the Independent Public Health Care Facility in Leżajsk due to pain in the lumbar spine. Patients were classified into 2 groups, depending on the applied rehabilitation program. The research tool was the NRS scale and questionnaires: ODI i RMDQ. The Chi-square test, Mann-Whitney U test, Wilcoxon test, Pearson linear correlation and Spearman rank correlation were used for analyses.
Results. After treatment statistically significant reduction of pain and improvement of functional efficiency were noted in both groups. A statistically significant positive relationship was found between the amount of improvement in functional capacity assessed by the ODI questionnaire and the age of patients (R = 0.43; p = 0.026).
Conclusions. Classical massage has an effect on relieving pain and improving functional performance in people with lumbar discopathy. There are relationships between functional performance and age in people with lumbar discopathy. The improvement in functional performance is smaller with age. Body build is not a factor affecting the severity of pain and functional performance of people with lumbar discopathy.
Key words:
lumbar spine, pain, functional efficiency
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Besplatno preuzmi članak na engleskom jeziku

Congresses of Polish Physiotherapists Associations in the years 1962-2011

Sławomir Jandziś, Teresa Pop, Dorota Szczygielska, Marek Kiljański

Sławomir Jandziś, Teresa Pop, Dorota Szczygielska, Marek Kiljański – Congresses of Polish Physiotherapists Associations in the years 1962-2011. Fizjoterapia Polska 2012; 12(2); 179-187

Abstract
The authors have described XV Congresses of the Polish Physiotherapists Associations held in the years 1962-2011. They have presented the congresseses’ sites, organizers, topics, invited guests from within and outside the country, the results of national election of next associations and the most important resolutions. The thesis is a result of research on activities of the Section of Physical Education Masters working in Rehabilitation of the Polish Association of Disabled People (PTWK) transformed into the Physiotherapy of PTWK Section, and then into the Polish Society of Physiotherapy. Following terms are used in this thesis: archival materials from the repository PTWK act, reports on the activities of PTF, materials from the National Congresses of physiotherapists environment, professional medical press and few studies. Analysis of these documents shows that the activities of Associations of Polish Physiotherapists in the years 1962-2011 had a significant contribution to the development of medical rehabilitation in Poland.
Key words:
Polish Society of Physiotherapists, history, Congresses
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Prekursorskie działania Edwarda Madeyskiego na rzecz rozwoju fizjoterapii, wychowania fizycznego i higieny we Lwowie w latach 1870-1906

Sławomir Jandziś, Ewa Puszczałowska-Lizis, Maciej Łuczak

S. Jandziś, E. Puszczałowska-Lizis, Maciej Łuczak – Edward Madeyski’s pioneering activities for the development of physiotherapy, physical education and hygiene in Lviv in the years 1870-1906. Fizjoterapia Polska 2018; 18(4); 130-136

Streszczenie
Autorzy na podstawie materiałów źródłowych i nielicznych opracowań przedstawili działalność Edwarda Madeyskiego na rzecz rozwoju fizjoterapii, wychowania fizycznego i higieny we Lwowie w latach 1870–1906. Ten z wykształcenia lekarz, a z zamiłowania propagator gimnastyki, fizjoterapii, higieny, dietetyki i zdrowego stylu życia stworzył podstawy teorii wychowania fizycznego. Prezentował kierunek zdrowotno-higieniczny, był zwolennikiem „gimnastyki racjonalnej”, opublikował pierwsze polskie podręczniki do nauczania gimnastyki w szkołach. Głównym celem artykułu jest przedstawienie mało znanej działalności E. Madeyskiego w zakresie fizjoterapii jaką prowadził od 1870 r. we własnym Ortopedycznym Zakładzie Gimnastycznym we Lwowie. Leczył tam przy pomocy czynników fizykalnych (gimnastyka lecznicza, masaż, zaopatrzenie ortopedyczne) dzieci ze schorzeniami narządu ruchu, głównie ze skrzywieniami kręgosłupa. Autorzy przedstawili również działania E. Madeyskiego jako nauczyciela i popularyzatora wychowania fizycznego i higieny w Galicji na przełomie XIX i XX wieku. Jego praca dała podstawy do rozwoju teorii wychowania fizycznego, kształcenia specjalistów gimnastyki oraz działalności zakładów ortopedyczno-gimnastycznych. W uznaniu zasług za wieloletnią działalność leczniczą, pedagogiczną i naukową w 1889 r. cesarz nadał mu tytuł profesora.

Słowa kluczowe:
fizjoterapia, gimnastyka lecznicza, historia rehabilitacji

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz artykuł w j. angielskim/Available only English version/下載英文版

Ocena poziomu wydolności fizycznej u licealistów klas I i II

Marek Woszczak, Katarzyna Bogacz, Marcin Szczepanik, Sławomir Jandziś,Karolina Kossakowska, Magdalena Józefowicz-Korczyńska

M. Woszczak, K. Bogacz, M. Szczepanik, S. Jandziś,K. Kossakowska, M. Józefowicz-Korczyńska – Assessment of physical endurance in students of the 1st and 2nd grade of secondary school. Fizjoterapia Polska 2018; 18(2); 70-82

Streszczenie
Wstęp. Wydolność fizyczna stanowi bardzo ważny element zdrowia każdego człowieka. Jest to aspekt zdrowia, na który składają się czynniki mające wpływ na poziom wydolności fizycznej. Dlatego też ważne jest by wiedzieć co decyduje o utrzymaniu jak najwyższego jej poziomu.
Cel. Celem niniejszej pracy było wykazanie różnic w poziomie wydolności fizycznej licealistów klas pierwszych i drugich.
Materiał i metody. Badania zostały wykonane wśród uczniów liceum. W badaniu udział wzięło 70 uczniów, w tym 37 kobiet i 33 mężczyzn. Poziom wydolności fizycznej został zbadany poprzez wykonanie zmodyfikowanej próby harwardzkiej (Harvard Step-Up Test). W przeprowadzonym badaniu analizie poddany był wpływ – płci, wieku, miejsca zamieszkania oraz wskaźnika BMI – na poziom wydolności fizycznej.
Wyniki i wnioski. Wyniki badań pozwoliły na wyciągnięcie wniosków, iż płeć, miejsce zamieszkania oraz wskaźnik BMI nie mają istotnego statystycznie wpływu na poziom wydolności fizycznej osób poddanych badaniu. Jeżeli chodzi o wiek na podstawie wyników badań można stwierdzić, iż przy 5% poziomie istotności wiek istotnie statystycznie wpływa na poziom wydolności fizycznej – wraz ze wzrostem wieku, następuje wzrost wskazań wydolności w stronę dobrej i bardzo dobrej, spada natomiast udział wskazań przeciętnej i słabej wydolności fizycznej.

Słowa kluczowe:
wydolność fizyczna, próba harwardzka, wskaźnik sprawności fizycznej

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Profesor Andrzej Zembaty

Sławomir Jandziś, Marek Woszczak, Marek Kiljański, Renata Szczepaniak

S. Jandziś, M. Woszczak, M. Kiljański, R. Szczepaniak – Profesor Andrzej Zembaty. FP 2013; 13(4); 57-59

Streszczenie
Rocznica 50-lecia zorganizowanej działalności fizjoterapeutów w Polsce to okazja do przedstawienia sylwetki jednego z wybitnych przedstawicieli naszego zawodu prof. dra hab. Andrzeja Zembatego. Urodził się on 21 kwietnia 1935 roku w Jaśle w rodzinie inteligenckiej. Matka był nauczycielką, ojciec ukończył wydział prawa UJ i pracował jako sędzia w Jaśle a następnie Sanoku. Andrzej Zembaty po zdaniu matury w liceum sanockim rozpoczął studia w warszawskiej AWF, które ukończył w 1958 roku. W 1960 roku rozpoczął pracę fizjoterapeuty w Stołecznym Centrum Rehabilitacji Schorzeń Narządu Ruchu w Konstancinie oraz w 1964 roku jako nauczyciel zawodu w Medycznym Studium Zawodowym w Konstancinie. W 1972 roku, na wniosek prof. Mariana Weissa, dyrektora STOCER i kuratora Zakładu Rehabilitacji w warszawskim AWF-e został zatrudniony na stanowisku starszego asystenta w tymże zakładzie. Powrócił więc na uczelnię, z którą związał większość swojego życia zawodowego. Pełnił w niej następujące funkcję: 1979 – kierownik Zakładu Rehabilitacji Ruchowej, 1982 – pełnomocnik Rektora ds. Powołania Wydziału Rehabilitacji, 1983 – z-ca dyr. Instytutu Nauk Biologicznych, 1984 – 1987- prodziekan ds. studenckich i organizacyjnych w nowo powołanym Wydziale, 1987 – 1990- prodziekan ds. dydaktyki. Ostatnim miejscem działalności zawodowo-dydaktycznej przed przejściem na emeryturę w 1999 roku była AWF w Katowicach, gdzie Profesor kierował Zakładem Kinezyterapii

Słowa kluczowe:
rehabilitacja lecznicza, fizjoterapeuci, historia rehabilitacji

Artykuł dostępny tylko w j. polskim

Wpływ lecznictwa uzdrowiskowego na funkcję ręki u kobiet z reumatoidalnym zapaleniem stawów

Ewa Puszczałowska-Lizis, Paulina Murdzyk, Sławomir Jandziś, Marek Kiljański

E. Puszczałowska-Lizis, P. Murdzyk, S. Jandziś, M. Kiljański – The effects of health resort treatment on hand function in female rheumatoid arthritis patients; Fizjoterapia Polska 2018; 18(1); 74-82

Streszczenie

Wstęp. Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS), to ogólnoustrojowa, przewlekła choroba tkanki łącznej o podłożu immunologicznym. Typowe dla schorzenia zapalenia stawów, głównie rąk prowadzą do osłabienia chwytu i ubytków funkcji manipulacyjnej, co w wielu przypadkach utrudnia codzienne funkcjonowanie i powoduje zależność od otoczenia. Celem pracy była ocena efektów terapii uzdrowiskowej w aspekcie poprawy funkcji ręki u kobiet z RZS na tle grupy porównawczej pacjentek usprawnianych w warunkach ambulatoryjnych.
Materiał i metody. Dwukrotnym badaniem objęto 120 kobiet z RZS w wieku 35-45 lat, w tym 60 pacjentek usprawnianych w Szpitalu Uzdrowiskowym „Ziemowit” w Rymanowie-Zdroju i 60 pacjentek poddanych terapii w warunkach ambulatoryjnych w Zakładzie Medycyny Pracy NZOZ w Sanoku. Przeprowadzono badanie chwytu szczypcowego i chwytu klucza oraz test Grinda. Do analiz wykorzystano test Wilcoxona i nieparametryczny test niezależności Chi-kwadrat Pearsona.
Wyniki. Po zakończeniu terapii w obu grupach uległa zwiększeniu liczba kobiet, które były w stanie poprawnie wykonać chwyt szczypcowy i chwyt klucza a w teście Grinda nie odczuwały bólu w okolicy stawu nadgarstkowo-śródręcznego kciuka. Stwierdzono również statystycznie istotny, wskazujący na poprawę wzrost wartości punktowych (zgodnie z przyjętym systemem „0-1”) odnoszących się do poszczególnych testów.
Wnioski. Kompleksowe postępowanie w leczeniu uzdrowiskowym i terapia w warunkach ambulatoryjnych w podobnym stopniu wpływają na poprawę parametrów funkcjonalnych ręki u pacjentek z RZS.

Słowa kluczowe:

choroby reumatyczne, ograniczenia funkcjonalne, rehabilitacja

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Dr Teodor Bakody prekursorem szwedzkiej gimnastyki leczniczej w Polsce

Sławomir Jandziś, Ewa Puszczałowska-Lizis, Marek Kiljański, Maciej Łuczak

S. Jandziś, E. Puszczałowska-Lizis, M. Kiljański, M. Łuczak – Precursory activity of Teodor Bakode, PhD on the field of Swedish remedial gymnastics in Lvov within (1856-1861). FP 2017; 17(3); 104-111

Streszczenie

Autor na podstawie analizy materiałów źródłowych zawartych w XIX-wiecznych czasopismach medycznych i prasie codziennej oraz w oparciu o nieliczne opracowania przedstawił działalność w zakresie fizjoterapii jaką prowadził dr med. Teodor Bakody we Lwowie w latach 1856-1861. Z wniosków wynikających z dokonanej analizy wynika jednoznacznie, że w założonych przez siebie zakładach gimnastycznych jako pierwszy na ziemiach polskich wprowadził szwedzki system gimnastyczny opracowany przez P. Linga. Zastosował go również w leczeniu pacjentów w Zakładzie Wodoleczniczym Kisielka we Lwowie. W opracowaniu przedstawiono publikacje dr. T. Bakody, w których przybliżał społeczeństwu korzyści wynikające z zastosowania gimnastyki szwedzkiej w leczeniu i profilaktyce wielu chorób. Pochodzący z Węgier dr Teodor Bakody jest prekursorem szwedzkiej gimnastyki leczniczej w Polsce. Wprowadził ją bowiem 36 lat wcześniej, niż uznawana powszechnie za założycielkę pierwszego zakładu gimnastyki szwedzkiej Helena Kuczalska.

Słowa kluczowe:
Szwedzka gimnastyka lecznicza, Teodor Bakody, historia fizjoterapii w Polsce

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Gimnastyka lecznicza w działalności zakładów gimnastycznych na ziemiach polskich przed 1914 r.

Sławomir Jandziś, Ewa Puszczałowska-Lizis, Marek Kiljański

S. Jandziś, E. Puszczałowska-Lizis, M. Kiljański – Healing gymnastics in activity of gymnastic units on Polish land before 1914. FP 2014; 14(1); 74-84

Streszczenie
Początek zorganizowanych form gimnastyki leczniczej w Polsce związany jest z powstaniem zakładów gimnastycznych. Pierwsze tego rodzaju placówki powstały w Warszawie – Zakład Gimnastyczny Teodora Matthesa (1831), Krakowie – Szkoła Gimnastyczna Ludwika Bierkowskiego (1837), Poznaniu – Zakład Gimnastyczny Teofila Mateckiego (1840) oraz we Lwowie – Zakład Organopatyczny Teodora Bakody’ego (1856). W oparciu o wymienione zakłady ukształtowały się w Warszawie, Krakowie, Poznaniu i Lwowie pierwsze cztery ośrodki rozwoju gimnastyki leczniczej na ziemiach polskich. Działalność zakładów gimnastycznych miała znaczący wkład w późniejszy rozwój fizjoterapii i rehabilitacji medycznej w Polsce. Początkowo w zakładach stosowano gimnastykę leczniczą opartą na wzorach niemieckich, a w kolejnych latach wprowadzono szwedzki system gimnastyki P. H. Linga i metodę mechanoterapii G. Zandera. Właścicielami dziewiętnastowiecznych zakładów gimnastycznych w Polsce byli lekarze i pierwsi specjaliści w dziedzinie leczenia ruchem spoza świata lekarskiego – prekursorzy współczesnych fizjoterapeutów. W okresie tym powstały również pierwsze szkoły kształcące fizjoterapeutów w naszym kraju.

Słowa kluczowe:
zakłady gimnastyczne, historia rehabilitacji, gimnastyka lecznicza, fizjoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Oryginalna metoda przyrodolecznicza doktora Apolinarego Tarnawskiego stosowana w Zakładzie w Kosowie w latach 1893-1939

Sławomir Jandziś, Andżelika Pleśniak, Stanisław Zaborniak,
Marek Kiljański

S. Jandziś, A. Pleśniak, S. Zaborniak, M. Kiljański – The original naturopathy treatment method practiced by doctor Apollinary Tarnawski in Kosovo during the period 1893-1939. FP 2015; 15(1); 74-80

Streszczenie
Artykuł powstał w wyniku analizy materiałów źródłowych, które stanowiły m.in.: akta uzdrowisk galicyjskich, informacje pochodzące z przewodników, broszurek reklamowych, prasy codziennej i medycznej doby galicyjskiej. Celem opracowania było przedstawienie oryginalnej metody przyrodoleczniczej dr. Apolinarego Tarnawskiego, którą w/w stosował w latach 1893-1939 we własnym zakładzie w Kosowie Huculskim. Zarówno metoda oraz jej źródła stanowią oryginalne opracowanie, z którego mogą korzystać zainteresowani problemem ewolucji fizjoterapii i medycyny fizykalnej.
System leczniczy dr. A. Tarnawskiego opierał się na stosowaniu ruchu na świeżym powietrzu w postaci gimnastyki (szczególnie oddechowej), pieszych wycieczek, sportów oraz pracy fizycznej w ogrodzie. Uzupełnieniem wspomnianej terapii były zabiegi wodne oparte na metodzie Kneippa, inhalacje, kuracje pitne, a także kąpiele słoneczne i powietrzne. Nie mniej ważnym czynnikiem leczniczym była jarska dieta, a nawet głodówka. W lecznicy obowiązywał zakaz używania papierosów, alkoholu, a leki stosowano jedynie w szczególnych przypadkach. Przewodnią ideą metody dr. A. Tarnawskiego było nie tylko leczenie, ale także edukacja społeczeństwa w zakresie prowadzenia zdrowego i higienicznego trybu życia. Metoda dr. A. Tarnawskiego cieszyła się ogromną popularnością w Polsce i ściągała do Zakładu wiele wybitnych postaci: artystów, pisarzy, profesorów, dziennikarzy a nawet duchowieństwo.
Dr A. Tarnawski na podstawie własnej wiedzy, założeń ideologicznych, doświadczeń wyniesionych z podróży po krajowych i zagranicznych lecznicach opracował oryginalną metodę, dzięki której należy go zaliczyć do prekursorów nowoczesnego przyrodolecznictwa, profilaktyki szkodliwości cywilizacyjnych a także rehabilitacji geriatrycznej w Polsce. Pomimo upływu wielu lat założenia metody nadal nie straciły na aktualności.

Słowa kluczowe:
historia medycyny, fizjoterapia, gimnastyka lecznicza, medycyna fizykalna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Analiza potencjalnych czynników ryzyka syndromu wypalenia zawodowego u fizjoterapeutów

Ewa Puszczałowska-Lizis, Monika Niebieszczańska, Sławomir Jandziś, Marek Kiljański

E. Puszczałowska-Lizis, M. Niebieszczańska, S. Jandziś, M. Kiljański – The Analysis of Potential Risks Factors for Professional Burnout Syndrome in Physiotherapists. FP 2015; 15(2); 68-80

Streszczenie
Cel pracy. Wypalenie zawodowe, określane jako psychiczne i emocjonalne wyczerpanie, charakteryzuje się utratą energii, zaangażowania w pracę, brakiem planów do realizacji na przyszłość. Celem pracy była analiza potencjalnych czynników warunkujących wypalenie zawodowe fizjoterapeutów.
Materiał i metody. Badaniami objęto 102 fizjoterapeutów zatrudnionych w placówkach leczniczych na terenie województwa podkarpackiego. Narzędzie badawcze stanowił Kwestionariusz Wypalenia Zawodowego Christiny Maslach według polskiej adaptacji Pasikowskiego. Obliczono podstawowe miary statystyki opisowej. Do oceny różnic w przeciętnym poziomie cechy liczbowej w więcej niż dwóch populacjach zastosowano analizę wariancji ANOVA Kruskala-Wallisa. W przypadku stwierdzenia statystycznie istotnych różnic wykonano test post-hoc porównań wielokrotnych. Do oceny różnic w przeciętnym poziomie cechy liczbowej w dwóch populacjach zastosowano test U Manna-Whitney’a.
Wyniki. Stwierdzono istotnie wyższe wartości ogólnego wskaźnika wypalenia zawodowego u fizjoterapeutów w wieku 35-40 lat (p=0,0078), aktywnych zawodowo ponad 10 lat (p=0,0026) i nie podejmujących aktywności fizycznej pozazawodowej (p=0,0004). Wartości wskaźnika określającego poziom satysfakcji zawodowej były istotnie niższe u fizjoterapeutów nie uczestniczących w kształceniu podyplomowym (p=0,0388).
Wnioski. Istnieje potrzeba podejmowania działań ukierunkowanych na wsparcie emocjonalne pracowników i pomoc w rozwiązywaniu problemów. Należy zachęcać fizjoterapeutów do systematycznego podnoszenia kwalifikacji oraz propagować zasadę dbałości o własną kondycję psychofizyczną poprzez podejmowanie aktywności fizycznej pozazawodowej.

Słowa kluczowe:
wyczerpanie emocjonalne, depersonalizacja, satysfakcja zawodowa,  fizjoterapeuci

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2