Mechanizm kompensacji w leczeniu skolioz idiopatycznych metodą FED – wyniki wstępne

Sandra Trzcińska, Wojciech Kiebzak, Marek Wiecheć, Zbigniew Śliwiński

S. Trzcińska, W. Kiebzak, M. Wiecheć, Z. Śliwiński – Compensation Mechanism in Treatment of Idiopathic Scoliosis with the FED Method – Preliminary Results. FP 2017; 17(2); 6-14

Streszczenie

Wprowadzenie. Idiopatyczne podłoże skolioz utrudnia postępowanie lecznicze o charakterze przyczynowo-skutkowym. Daje to możliwość powstawania wielu metod fizjoterapeutycznych takich jak metoda FED. Jest ona nowym, lecz dobrze prognozującym sposobem leczenia zachowawczego skolioz.
Celem pracy była ocena wpływu terapii FED na zmniejszenie kąta rotacji łuku pierwotnego (KTR P) i wtórnego (KTR W) oraz globalnej rotacji kręgosłupa (SDR).
Materiał i metodyka Badaniem objęto dziewczęta w wieku od 11 do 15 lat (śr.13,5 ±1,4) z rozpoznaną dwułukową skoliozą idiopatyczną II°. U wszystkich badanych przeprowadzono pomiar kata rotacji tułowia łuku pierwotnego, wtórnego, odcinka szyjnego oraz pomiar współczynnika skoliozy aparatem Zebris. Analizie poddano także parametr Sumy Dwóch Rotacji (SDR). Badania przeprowadzono przed i po trzytygodniowej terapii metodą FED.
Wyniki Po zastosowaniu terapii FED zaobserwowano istotne statystycznie zmniejszenie się średniej wartości kąta rotacji tułowia na wysokości łuku pierwotnego, wtórnego oraz odcinka szyjnego. Podobne obserwacje uzyskano w przypadku współczynnika skoliozy w badaniu Zebris. We wszystkich badanych parametrach nastąpiło istotne zmniejszenie się średnich wartości wyjściowych (p < 0,001).
Wnioski Leczenie skolioz dwułukowych metodą FED w okresie 3 tygodni prowadzi do zmniejszenia się kąta rotacji tułowia. Zmiana ta dotyczy zarówno łuku pierwotnego jak i wtórnego, globalnej wartość rotacji jak i odcinka szyjnego. Terapia metodą FED poprawia globalną wartość rotacji całego kręgosłupa.W czasie terapii dochodzi do zmniejszenia się wartości kąta rotacji kręgów w odcinku szyjno-piersiowym.

Słowa kluczowe:
skolioza idiopatyczna, fizjoterapia, metoda FED, mechanizm kompensacji

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zastosowanie terapii sprawności oddechowej u pacjentów ze skoliozą idiopatyczną

Iga Walenda, Sandra Trzcińska, Marek Kiljański, Wojciech Kiebzak

I. Walenda, S. Trzcińska, M. Kiljański, W. Kiebzak – Zastosowanie terapii sprawności oddechowej u pacjentów ze skoliozą idiopatyczną. FP 2013; 13(4); 6-11

Streszczenie
Celem pracy była ocena skuteczności  terapii sprawności oddechowej u pacjentów ze skoliozą idiopatyczną II stopnia. Badania przeprowadzono w Ośrodku Ortopedyczno – Rehabilitacyjnym dla Dzieci i Młodzieży w Konstancinie-Jeziornie,  Mazowieckiego Centrum Rehabilitacji „STOCER”. Obserwacją objęto 60  pacjentów ze stwierdzoną skoliozą idiopatyczną II stopnia, w wieku 8-17 lat. Okres obserwacji trwał  4 tygodnie.  Badanych podzielono na dwie grupy, badaną i kontrolną po 30 osób. W obu grupach wprowadzono program usprawniania kinezyterapeutycznego, a w grupie badanej zastosowano dodatkowo terapię sprawności oddechowej. Badania przeprowadzono z wykorzystaniem spirometru Micro Plus, przy pomocy którego określono 3 parametry: FVC, FEV1, PEF. Wyniki: w grupie badanej nastąpił wzrost poziomu wszystkich parametrów w porównaniu do pomiaru przed rozpoczęciem terapii. W grupie badanej i kontrolnej nastąpił statystyczny wzrost wszystkich badanych parametrów, oprócz PEF gdzie poprawa nie była znamienna statystycznie. W grupie badanej nastąpił większy wzrost poziomu analizowanych zmiennych na przestrzeni dokonanych pomiarów niż w przypadku osób należących do grupy kontrolnej. Wnioski: Terapia oddechowa wpływa na poprawę parametrów czynnościowych układu oddechowego u pacjentów ze skoliozą idiopatyczną IIo stając się istotnym elementem w kompleksowym programie fizjoterapeutycznym. Zastosowanie kinezyterapii oddechowej u dzieci ze skoliozą idiopatyczną II o przyczynia się do poprawy  wszystkich wskaźników czynnościowych, w tym FEV1 i FVC istotnie statystycznie.

Słowa kluczowe:
terapia sprawności oddechowej, skolioza idiopatyczna, spirometr Micro Plus

Artykuł dostępny tylko w j. polskim

Assessment of potential risk factors for falls in osteoporotic elderly versus individual mobility considerations

Marek Żak, Szymon Krupnik, Wojciech Kiebzak, Agnieszka Stopa, Joanna Czesak

M. Żak, S. Krupnik, W. Kiebzak, A. Stopa, J. Czesak – Assessment of potential risk factors for falls in osteoporotic elderly versus individual mobility considerations. FP 2014; 14(1); 36-40

Abstract

Background. Incidental falls are anxiously perceived by an increasing number of elderly persons as a clear symptom of ageing, potentially leading to permanent care-dependency.
Methods. The study population comprised 72 patients recruited from respective university clinic geriatric wards (aged 81- 95). A Timed UP & GO test (TUG) was applied (in line with Tinetti POMA protocol), to assess an individual risk of fall. Group I comprised the patients (48 women; x=84 years) who scored 14 seconds or more; Group II – the patients who scored 13.5 seconds or less (24 women; x=82 years).
Results.  When completing Tinetti (POMA) test, Group I women (TUG test scores of 14 seconds and more) ultimately scored below 19 points, i.e. their risk of fall was assessed as 5-fold greater than in their Group II peers (TUG test scores of 13.5 seconds and less).
Consequently, statistical significance of the correlation coefficients between the TUG and Tinetti (POMA) test scores was established as p < 0.05. In Group I (TUG > 14 s) this correlation coefficient was negative and equaled r = -0.74, whereas in Group II (TUG < 13.5 s) it was (r = -0.62).
Conclusions. The TUG test makes up an effective diagnostic instrument for assessing a potential risk of fall (i.e. identify potential fallers) and may therefore be applied as an effective screening test for this group of patients. Community dwellers of higher functional capabilities, despite the risks related to osteoporosis, are far less likely to sustain an accidental fall.

Key words:
geriatrics, falls, osteoporosis, functional capabilities, Timed UP & GO test

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Technika energetyzacji mięśni stosowana po implantacji endoprotezoplastyki stawu biodrowego

Maria Mazepa, Renata Szczepaniak, Wojciech Kiebzak,
Zofia Śliwińska, Zbigniew Śliwiński

M. Mazepa, R. Szczepaniak, W. Kiebzak, Z. Śliwińska, Z. Śliwiński – Muscle energy techniques after total hip replacement. FP 2014; 14(1); 18-26

Streszczenie
Wstęp. Częstą konsekwencją braku postępu rehabilitacji, przy bardzo dużych zmianach zwyrodnieniowych, którym towarzyszy bardzo silny ból i znaczne ograniczenie ruchomości oraz lokomocji, jest leczenie operacyjne, polegające na wykonaniu alloplastyki stawu biodrowego. W pierwszej dobie po operacji, ustalany jest indywidualny program usprawniania pacjenta. Jest to czynność o podstawowym znaczeniu, ponieważ prawidłowe zaplanowanie i przeprowadzenie zabiegów fizjoterapeutycznych, umożliwia przede wszystkim zniesie bólu i uzyskanie pełnego, funkcjonalnego zakresu ruchu w stawie, wzmacniamy mięśnie dbamy o to, aby odpowiednia kontrola mięśniowa i stabilizacja uzyskana w stawie, przywróciła funkcję lokomocji i samoobsługi pacjenta na początkowym i dalszym etapie usprawniania. Sposobów i metod uzyskania poprawy wyżej wymienionych parametrów jest wiele. Jedną z nich są techniki energetyzacji mięśniowej, będące nieinwazyjną terapią u pacjentów po endoprotezoplastyce stawu biodrowego. Dzięki tym technikom, w skład których wchodzi poizometryczna relaksacja mięśni przykurczonych oraz aktywne rozluźnianie mięśni stawów biodrowych, techniki mięśniowo-powięziowe oraz ich połączenie z elementami metody PNF, możliwe jest skuteczne leczenie i usprawnianie pacjentów.
Cel pracy. Celem pracy jest porównanie efektów standardowej fizjoterapii, prowadzonej u pacjentów po wszczepieniu endoprotezy cementowej stawu biodrowego, z fizjoterapią wykorzystującą techniki energetyzacji mięśni. Materiał i metody. Do badania zakwalifikowano w latach 2013/2014 66 pacjentów z zaawansowanymi zmianami zwyrodnieniowymi stawów biodrowych, leczonych operacyjnie  endoprotezoplastyką. Pacjentów podzielono losowo na dwie grupy,/grupa I oraz grupa II/ po 33 osoby każda. U każdej z osób zbadano poziom bólu, zakres ruchu w stawie biodrowym oraz siłę mięśniową. Różnice pomiędzy grupą I a II polegały na włączeniu w grupie I technik energetyzacji mięśni, w skład których wchodziły poizometryczna relaksacja mięśni, aktywne rozluźnianie mięśni oraz elementy metody PNF. Wykorzystano również techniki mięśniowo-powięziowe nacelowane na mięśnie z różną siłą i kierunkiem nacisku na włókna mięśniowe. w grupie II zastosowano standardową fizjoterapię. Wyniki. Po zastosowanej terapii energetyzacji mięśniowej w grupie z zastosowanie technik energetyzacji mięśni, nastąpiła znacząca poprawa w zmniejszeniu dolegliwości bólowych, zwiększył się funkcjonalny zakres ruchu oraz znacząco poprawiła się kontrola mięśniowa operowanego stawu, co korzystnie wpłynęło na lokomocję pacjentów. Wnioski. Techniki energetyzacji w znaczącym stopniu wpłynęły na poprawę funkcji czynnościowej i stabilizacyjnej mięśni obręczy biodrowej stawu z endoprotezą. Połączenie poizometrycznej relaksacji z elementami metody PNF oraz technikami powięziowo-mięśniowymi, skutecznie poprawiło równowagę, koordynację oraz stereotyp chodu. Podsumowując fizjoterapia z wykorzystaniem metody energetyzacji okazała się skuteczniejszą metodą w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego w porównaniu z metodą opartą na standardowym programie usprawniania.

Słowa kluczowe:
endoprotezoplastyka, usprawnianie, techniki energetyzacji mięśni

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Jakość życia pacjentów z bólem odcinka lędźwiowego kręgosłupa

Zbigniew Śliwiński, Malwina Śliwa, Małgorzata Starczyńska, Wojciech Kiebzak

Z. Śliwiński, M. Śliwa, M. Starczyńska, W. Kiebzak – Quality of life in patients with lumbar spinal pain. FP 2014; 14(2); 26-39

Streszczenie
W ostatnich latach coraz więcej uwagi zwraca się na potrzebę holistycznego podejścia do pacjenta. Dlatego na przełomie kilkudziesięciu lat coraz to intensywniej obserwuje się rozwijające się badania dotyczące pomiaru, jakości życia, które uwzględniają i nie tylko sferę fizyczna człowieka, ale również jego strefy psychiczne i duchowe. W przypadku tak częstych schorzeń, jakim są zespoły bólowe kręgosłupa, pomiar, jakości życia jest niezwykle istotny, ponieważ stanowią one plagę rozwijających się społeczeństw. Celem pracy było przybliżenie oraz rozpowszechnienie badań dotyczących, jakości życia. Badaniem zostało objęte 38 osób (23 kobiety i 15 mężczyzn) skarżących się na bóle odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Grupa była zróżnicowana m.in. pod względem wiekowym. Przeprowadzone badania ukazują różny stopień pomniejszenia, jakości życia w zależności od ubytku sprawności w przebiegu choroby. Wnioski oparte na przeprowadzonej ankiecie ukazują potrzebę ujmowania, jakości życia w procesie rehabilitacji. Jej pomiar dostarcza wielu informacji na temat pacjenta, jego stosunku do choroby, jak również procesu usprawniania.

Słowa kluczowe:
jakość życia, Kwestionariusz Bólu Krzyża Rolanda i Morrisa, bóle dolnego odcinka kręgosłupa, Kwestionariusz Oswestry, Indeks Jakości Życia Ferrans i Powers

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena wrażliwości uciskowej przy użyciu algometru

Iwona Wilk, Tomasz Matuszewski, Magdalena Tarkowska, Wojciech Kiebzak

I. Wilk, T. Matuszewski, M. Tarkowska, W. Kiebzak – Evaluation of the pressure pain threshold using an algometer. FP 2015; 15(1); 16-23

Streszczenie
Wstęp. W diagnostyce dla potrzeb fizjoterapii bardzo istotnym elementem są metody pomiarowe, które zapewnią precyzję pomiaru, powtarzalność, dostępność, łatwość w wykonaniu. Prawidłowo wykonana diagnostyka umożliwia właściwy dobór terapii, zapewnia większą skuteczność podjętych działań i pozwala na uzyskanie zamierzonych efektów. Jedną z metod coraz częściej wykorzystywanych przez terapeutów jest pomiar wrażliwości uciskowej tkanek za pomocą algometru. Metoda ta zapewnia ocenę obiektywną, dokładną i powtarzalną.
Materiał i metody. W badaniach brało udział 20 zdrowych, młodych osób, w przedziale wiekowym od 20 do 30 r.ż. Wykonano u nich zabieg masażu klasycznego grzbietu, który obejmował opracowanie wybranych mięśni powierzchownych i głębokich. Zabieg trwał 20 minut. Przed masażem i bezpośrednio po zabiegu dokonano pomiaru wrażliwości uciskowej wybranych mięśni grzbietu, w miejscu przyczepów kostnych, przy użyciu algomertu.
Wyniki. Po zastosowaniu masażu klasycznego odnotowano zwiększenie wartości wrażliwości uciskowej przyczepu kostnego wybranych mięśni grzbietu. Różnice istotne statystycznie odnotowano w przypadku mięśni czworobocznych.
Wnioski. Pomiar wrażliwości uciskowej tkanek przy użyciu algometru stanowi obiektywną metodę umożliwiającą obrazowanie efektów zastosowanych terapii, w tym przypadku wpływu masażu na wrażliwość uciskową tkanek.

Słowa kluczowe:
wrażliwość uciskowa, masaż klasyczny, algometr

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zastosowanie stymulacji polisensorycznej i wzorców globalnych w przypadku ciężkiego uszkodzenia czaszkowo-mózgowego

Wojciech Kiebzak, Anna Wysocka, Arkadiusz Żurawski, Marek Kiljański, Justyna Pogorzelska

W. Kiebzak, A. Wysocka, A. Żurawski, M. Kiljański, J. Pogorzelska – Application of the Polysensory Stimulation and the General Movement Patterns in Patients with the Serious Traumatic Brain Injury. FP 2015; 15(2); 6-20

Streszczenie
Wstęp. Urazy czaszkowo-mózgowe stanowią jedną z głównych przyczyn inwalidztwa oraz śmierci dzieci. Ich konsekwencją są zaburzenia sprawności motorycznej oraz dysfunkcje neuropsychologiczne. Stan taki szczególnie wymaga ograniczenia efektów jatrogennych.
Cel pracy. Celem pracy jest przedstawienie programu rehabilitacji pacjenta po ciężkim urazie czaszkowo-mózgowym.
Studium przypadku. Chłopiec lat 15 w wyniku wypadku komunikacyjnego doznał ciężkiego urazu ogólnego, oraz czaszkowo-mózgowego. Głęboko nieprzytomny, ocena w skali Glasgow – 4 pkt. Poddawany rehabilitacji przez okres 2 miesięcy w warunkach szpitalnych. Stosowano stymulację polisensoryczną, elementy metod: Vojty, NDT-Bobath, PNF, Castillo-Morales oraz Kinesiology taping. Uzyskano znacznego stopnia samodzielność łącznie z osiągnięciem chodu z niewielką pomocą.
Dyskusja. W przeciągu kilkunastu lat pojawiło się wiele prac dotyczących postępowania fizjoterapeutycznego chorych po urazach czaszkowo-mózgowych. Coraz częściej skuteczność procesu usprawniania warunkuje optymalnie wcześnie rozpoczęte i właściwie ukierunkowane leczenie usprawniające. Mimo to w piśmiennictwie obserwuje się znikomą liczbę opracowań sformalizowanych metod wczesnego postępowania. Stąd zachodzi potrzeba opracowania optymalnych zasad postępowania fizjoterapeutycznego.
Wnioski. Najważniejszym elementem postępowania terapeutycznego pacjentów po urazie czaszkowo-mózgowym jest interdyscyplinarna rehabilitacja w oparciu o stosowanie stymulacji polisensorycznej i globalnych wzorców ruchu, łączenia technik różnych metod. Programowanie postępowania fizjoterapeutycznego powinno opierać się na podstawowych zasadach dotyczących ciągłości, kompleksowości, systematyczności, a przede wszystkim wczesności rehabilitacji. Umiejętne postępowanie fizjoterapeutyczne odgrywa istotną role w przywróceniu funkcji poznawczo-emocjonalnych oraz w uzyskaniu optymalnego poziomu sprawności psychoruchowej.

Słowa kluczowe:
uraz czaszkowo-mózgowy, postępowanie fizjoterapeutyczne, stymulacja polisensoryczna, wzorce globalne

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Metoda wartościowania wypowiedzi o kształceniu postaw studentów fizjoterapii na gruncie metaetyki

Wojciech Kiebzak, Michał Kosztołowicz, Magdalena Rusin, Marek Kiljański, Małgorzata Kiebzak

W. Kiebzak, M. Kosztołowicz, M. Rusin, M. Kiljański, M. Kiebzak – Methodology of Assessing Certain Statements Regarding the Formation of Attitudes in Students of Physiotherapy, on the Basis of Metaethics. FP 2016; 16(4); 62-70

Streszczenie

Wstęp. W fizjoterapii tak jak w przypadku innych zawodów medycznych oprócz zdobywania wiedzy i osiągania umiejętności zawodowych istotną rolę odgrywa etyka zawodowa.
Cel pracy. Celem pracy jest weryfikacja wypowiedzi studentów fizjoterapii o przedmiotach (dyscyplinach) humanistycznych, które powinny mieć wpływ na kształcenie postawy etycznej.
Materiał i metodyka. Materiał obejmował grupę 141 osób, będących studentami fizjoterapii. Badania zostały przeprowadzone w na przełomie 2015/2016 roku. Technikami badawczymi zastosowanymi w ramach tej pracy była ankieta. Do interpretacji wyników zastosowano test chi-kwadrat (χ2).
Wyniki. Wyniki badań wskazują, iż istnieje przeciętna zależność pomiędzy przedmiotami humanistycznymi i ich wpływem na postawę etyczną. Uznanie wśród studentów fizjoterapii uzyskała psychologia oraz komunikacja interpersonalna. Stąd wynika, że przyczyną, która świadczy o braku wpływu przedmiotów humanistycznych na kształcenie postawy studentów fizjoterapii wobec pacjentów, jest brak komunikacji interpersonalnej, wymiennej, a tym samym nie eksponowanie wiedzy psychologicznej w komunikacji.

Słowa kluczowe:

Fizjoterapia, etyka, komunikacja interpersonalna, psychologia, edukacja humanistyczna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Dobro kultury jako podstawa kultury i etyki

Wojciech Kiebzak, Michał Kosztołowicz, Magdalena Rusin, Marek Kiljański, Małgorzata Kiebzak

W. Kiebzak, M. Kosztołowicz, M. Rusin, M. Kiljański, M. Kiebzak – Cultural Good as the Basis of Culture and Ethics. FP 2016; 16(4); 48-60

Streszczenie

Wstęp. Na kulturę etyczną grupy zawodowej fizjoterapeutów składają się ich postawy i przekonania etyczne na każdym etapie kształcenia oraz pracy zawodowej. Kulturę zawodu można tworzyć poprzez wprowadzenie odpowiedniego programu etycznego. Kultura i etyka wzajemnie się uzupełniają, wzmacniają nowe zasady i postawy ludzkie. Kultura odgrywa znaczącą rolę w życiu każdej grupy zawodowej oferując wspólny język i sposób zachowania.
Cel pracy. Celem pracy było znalezienie metody do wyodrębnienia ze zdań pytajnych pojęcia dobra kultury.
Materiał i metodyka. Materiał obejmował grupę 141 osób, będących studentami fizjoterapii. Badania zostały przeprowadzone na przełomie 2015/2016 roku. Techniką badawczą zastosowaną w pracy była ankieta. Metodą, którą zastosowano do opracowania wyników jest test chi-kwadrat (χ2)
Wyniki. Wyniki pokazały, że dla studentów fizjoterapii dobrem kultury jest szacunek dla zdrowia, uprzejmość, kultura bycia, takt, uprzejmość i odpowiedzialność, wartości te jednak pozostają w słabej zależności z zadowoleniem ze studiowania fizjoterapii.
Wniosek. Dobro kultury służy w sensie pozytywnym człowiekowi poprzez istnienie triady etycznej, która powinna prowadzić do efektywnej działalności pozytywnej: człowiek-człowiek.

Słowa kluczowe:

fizjoterapia, postawa etyczna, dobru kultury, kształcenie, studenci fizjoterapii

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Jak pomóc osobom niepełnosprawnym w poprawie ich codziennego życia? – raport z badań z użyciem Racjonalnej Terapii Zachowania

Aleksandra Sierant, Monika Łętocha, Paweł Grzybek, Kamila Pytowska, Anna Wiśniewska-Małek, Marek Kiljański, Wojciech Kiebzak

A. Sierant, M. Łętocha, P. Grzybek, K. Pytowska, A. Wiśniewska-Małek, M. Kiljański, W. Kiebzak – How to Help Persons with Disabilities to Improve Their Everyday Life? – Report from Study with the Rational Behavior Therapy Application. FP 2016; 16(4); 40-46

Streszczenie

Wstęp. Osoby niepełnosprawne doświadczają w codziennym życiu wielu obciążeń / doświadczeń / zdarzeń stresowych. Stanowi niepełnosprawności często towarzyszy utrata pracy i społeczna izolacja, ponadto bariery architektoniczne w znaczący sposób utrudniają życie osób niepełnosprawnych i obniżają jego jakość. Osoby niepełnosprawne są szczególnie narażone na zachorowanie na depresję i wystąpienie myśli samobójczych, dlatego należy otoczyć je szczególną opieką. W związku z tym istnieje potrzeba znalezienia metody i systemu wsparcia, który będzie skuteczny w pomocy terapeutycznej dla tej grupy osób. Potwierdzoną skuteczność w leczeniu stanów kryzysowych, w tym zaburzeń psychicznych, a także zwalczania stresu dnia codziennego, mają metody poznawczo-behawioralne. Racjonalna Terapia Zachowania jest metodą poznawczo-behawioralną stworzoną przez profesora Maxie Maulsby dla pacjentów z zaburzeniami psychicznymi oraz osób doświadczających stanów kryzysowych. Celem tej metody jest przeformułowanie myślenia na bardziej przystosowawcze, co w rezultacie powoduje zmniejszenie nasilenia negatywnych emocji, a także niepożądanych zachowań.
Cel. Celem pracy jest ocena metody RTZ w pracy z osobami niepełnosprawnymi.
Materiał i metoda. Badaniu poddano 13 osób niepełnosprawnych w wieku aktywności zawodowej w wieku od 30 do 52 lat, średnia wieku 41 lat, odchylenie standardowe 6,13. Za pomocą termometru dystresu zmierzono poziom stresu oraz dyspozycyjnego optymizmu przed i po 2-dniowych warsztatach RTZ. W ramach warsztatów osoby niepełnosprawne otrzymywały przydatne informacje dotyczące mechanizmu funkcjonowania emocji oraz metod radzenia sobie ze stresem, następnie wykonywały ćwiczenia pod okiem doświadczonych terapeutów, interwencja była wzbogacona przez projekcje filmów ilustrujących przedstawiony materiał.
Wyniki. Stwierdzono istotną średnią redukcję poziomu stresu z 7,54 przed warsztatami RZT do 2,62 po warsztatach. Średnia częstotliwość wszystkich badanych problemów (praktycznych, rodzinnych, emocjonalnych, fizycznych) uległa zmniejszeniu. Zauważono istotny wzrost poziomu optymizmu po zastosowaniu terapii.
Wniosek. Otrzymane wyniki potwierdzają wstępną przydatność metody RTZ w pomocy osobom niepełnosprawnym. Jednakże potrzebne są dalsze badania wieloośrodkowe mające charakter podłużny, które potwierdzą skuteczność takich interwencji.

Słowa kluczowe:

Stres, Terapia poznawczo-behawioralna, RTZ, Niepełnosprawność, Problemy emocjonalne, Restrukturyzacja poznawcza

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2 3 4