Czy zalecane spożycie (RDA) i poziomy aktywności fizycznej pomagają w utrzymania sprawności fizycznej? Badanie zawodniczek futsalu

Mochamad Ridwan, Anindya Mar’atus Sholikhah, Arifah Kaharina, Himawan Putranta


Mochamad Ridwan, Anindya Mar’atus Sholikhah, Arifah Kaharina, Himawan Putranta – Do Recommended Dietary Allowances (RDA) and levels of physical activity help to maintain fitness status? Study on futsal women’s. Fizjoterapia Polska 2022; 22(4); 38-43

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG1A6R1m

Streszczenie
Wstęp. Poziom sprawności ma fundamentalne znaczenie dla sukcesu sportowca w osiąganiu optymalnych wyników. Cel. Celem tego artykułu jest poznanie wskaźnika zalecanych diet (RDA) i aktywności fizycznej, aby zachować formę. Materiał i metody. Analityczna analiza obserwacyjna z projektem przekrojowym była podejściem zastosowanym w tym badaniu. Uczestniczki tego badania to zawodniczka futsalu. 16 badanych zostało wybranych do pomiaru zdrowia fizycznego, spożycia makroskładników odżywczych, stanu odżywienia, świadomości żywieniowej i poziomu aktywności fizycznej. Poziom sprawności oceniano za pomocą wieloetapowego testu sprawności (MFT), a wiedzy o odżywianiu i aktywności fizycznej za pomocą Międzynarodowego Kwestionariusza Aktywności Fizycznej (IPAQ). Analiza danych przeprowadzana jest w formie jednowymiarowej, dwuwymiarowej i wielowymiarowej za pomocą oprogramowania statystycznego. Wyniki. Wyniki tej analizy wskazują, że zużycie energii, węglowodany i białka są zgodne z RDA dla większości zawodniczek futsalu. Stan odżywienia nie ma istotnego związku ze stopniem sprawności. Lepsza świadomość żywieniowa może umożliwić zwracanie większej uwagi na bezpieczniejsze i zdrowsze zachowania żywieniowe. Wnioski. Średnie spożycie energii, węglowodanów i białka u większości zawodniczek futsalu jest nadal znacznie poniżej zalecanego wskaźnika adekwatności żywieniowej (ang. Nutritional Adequacy Rate, RDA).

Słowa kluczowe
futsal, aktywność fizyczna, sprawność fizyczna, zalecane diety

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Korelacja między jakością życia i aktywnością fizyczną a wiekiem ciała, poziomem nawodnienia i procentem tkanki tłuszczowej

Yudik Prasetyo, Sumaryanto, Ahmad Nasrulloh, Krisnanda Dwi Apriyanto, Rizki Mulyawan, Susanto, Gunathevan, Frederick


Yudik Prasetyo, Sumaryanto, Ahmad Nasrulloh, Krisnanda Dwi Apriyanto, Rizki Mulyawan, Susanto, Gunathevan, Frederick – Correlation among quality of life and physical activity toward body age, hydration and fat percentage. Fizjoterapia Polska 2022; 22(2); 168-173

Streszczenie
Wstęp. Posiadanie dobrych, zdrowych nawyków i uczynienie z aktywności fizycznej stylu życia to marzenie każdego. Oczekuje się, że poprawa jakości życia i aktywności fizycznej wpłynie na wiek ciała, poziom nawodnienia i zawartość tkanki tłuszczowej. Metody. Niniejsze badanie jest analitycznym badaniem obserwacyjnym prowadzonym w podejściu przekrojowym. Obserwacyjne badania analityczne odbywają się poprzez obserwację, bez żadnego działania badacza. Przedmiotem badań było 35 studentów. Z badania wykluczono studentów z zaburzeniami sercowo-naczyniowymi i oddechowymi, którzy uczestniczyli w programie ćwiczeń i mieli w przeszłości złamania lub deformacje ramion. W badaniu wzięli udział studenci w wieku 18-21 lat, z BMI poniżej 30, którzy nie palili i nie pili alkoholu. Wyniki. Zaobserwowano istotną korelację o wartości p < 0,01 w związku przyczynowo-skutkowym między wiekiem ciała a poziomem nawodnienia z wartością Pearsona –0,751, wiekiem ciała i zawartością tkanki tłuszczowej 0,773, i wartością Pearsona dot. nawodnienia i zawartością tłuszczu –0,990. Ponadto, zaobserwowano istotną korelację między jakością życia a poziomem nawodnieniem o wartości Pearsona –0,338. Jakość życia i aktywność fizyczna nie są ze sobą powiązane i ich wartość p wynosi 0,39. Wniosek. Zaobserwowano istotną pozytywną korelację pomiędzy wiekiem ciała a poziomem nawodnienia, oraz poziomem nawodnienia a zawartością tłuszczu. Jednak nie zaobserwowano korelacji między jakością życia a aktywnością fizyczną.
Słowa kluczowe
jakość życia, aktywność fizyczna, masa ciała
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Związek pomiaru antropometrycznego, aktywności fizycznej, aspektów psychospołecznych i endometriozy

Shyamrani.Y, B.Sathya Prabha


Shyamrani.Y, B.Sathya Prabha – The relationship of anthropometric measurement, physical activity, psychosocial aspects and endometriosis. Fizjoterapia Polska 2022; 22(2); 50-53

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG0DEHN3

Streszczenie
Cel. Ustalenie związku między pomiarem antropometrycznym, aktywnością fizyczną, poziomem psychospołecznym i endometriozą. Materiały i metody. Zrekrutowano 30 kobiet, u których zdiagnozowano endometriozę i 30 kobiet w wieku bez endometriozy. Pomiar antropometryczny – zmierzono wskaźnik masy ciała (BMI) i wskaźnik WHR (stosunek obwodu talii do obwodu bioder). Międzynarodowy Kwestionariusz Aktywności Fizycznej (IPAQ) oraz Skala Depresji Becka (BDI) zostały użyte do pomiaru odpowiednio poziomu aktywności fizycznej i poziomu psychospołecznego. Wyniki. Między grupami wystąpiła istotna różnica w BMI. Iloraz szans i analiza względnego ryzyka endometriozy wykazały, że istnieje związek między zwiększonym BMI, WHR, BDI a ryzykiem endometriozy (p < 0,05). Wniosek. Podwyższony wskaźnik masy ciała, wskaźnik talii bioder i wskaźnik depresji Becka (BMI > 30, WHR > 0,85 i BDI > 16) są związane ze zwiększonym ryzykiem endometriozy.
Słowa kluczowe
endometrioza, wskaźnik masy ciała, aktywność fizyczna, stosunek talii do bioder, depresja
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Aktywność fizyczna u pacjentów z zespołem kruchości

Karolina Studzińska, Rafał Studnicki, Rita Hansdorfer-Korzon

Karolina Studzińska, Rafał Studnicki, Rita Hansdorfer-Korzon – Physical activity and patients with frailty syndrome. Fizjoterapia Polska 2022; 22(1); 52-61

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG07A18A

Streszczenie
Zespół kruchości, określany inaczej jako zespół słabości lub wyczerpania rezerw, to ważny problem zdrowotny starzejącego się społeczeństwa. Zgodnie z definicją jest to syndrom, który charakteryzuje się zmniejszeniem rezerw fizjologicznych organizmu w wyniku skumulowania obniżonej wydolności wielu narządów i układów. Rozpowszechnienie kruchości wzrasta z wiekiem, obciążeniem chorobami przewlekłymi oraz ograniczeniem sprawności fizycznej. Objawy kruchości mogą pojawić się przed 65. rokiem życia, chociaż częstość występowania nasila się u osób w wieku 70 lat i starszych. Konsekwencją kruchości jest ograniczona odporność na czynniki stresogenne i związana z tym podatność na nieproporcjonalne pogorszenie stanu zdrowia pacjenta. Udowodniono, że zespół kruchości jest stanem dynamicznym i częściowo odwracalnym, dlatego istotne jest, by wprowadzić działania profilaktyczne, które ograniczą rozwój kruchości i przyczynią się do poprawy stanu zdrowia. Do najważniejszych interwencji mających znaczenie w zapobieganiu i leczeniu zespołu kruchości należy regularna i odpowiednio zaplanowana aktywność fizyczna.
Celem publikacji jest podsumowanie aktualnej wiedzy i wytycznych na temat planowania optymalnego programu aktywności fizycznej dla tej grupy pacjentów.
Słowa kluczowe:
zespół kruchości, słabości, starzenie, aktywność fizyczna
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Rola fizjoterapeuty w aktywności fizycznej u osób pracujących zdalnie

Damian Durlak

Damian Durlak – Rola fizjoterapeuty w aktywności fizycznej u osób pracujących zdalnie. Fizjoterapia Polska 2021; 21(5); 226-232

Streszczenie
Wstęp. Pandemia COVID-19 spowodowała wprowadzenie restrykcji w wielu krajach, które zmuszały lub zachęcały obywateli do pozostania w izolacji, najlepiej w domu. W wielu krajach pracodawcy wysłali pracowników do pracy zdalnej. Z kolei siłownie oraz inne miejsca sportu i rekreacji zostały zamknięte decyzją rządu. Wszystko to sprawiło, że obywatelom pozostały nieliczne możliwości i motywatory do aktywności fizycznej.
Cel. Niniejszy artykuł poświęcono opisowi możliwych skutków izolacji związanej z pandemią COVID-19 oraz zmniejszonej dziennej aktywności fizycznej obywateli. Przedstawiono proponowane wykorzystanie telefizjoterapii w celu zapobiegania schorzeniom.
Metoda. W niniejszym artykule wykorzystano systematyczny przegląd literatury oraz dyskusję na temat obecnej sytuacji pracy zdalnej w Polsce, wad przedłużającej się izolacji obywateli oraz obszarów, w jakich fizjoterapeuci mogą pomóc osobom przebywającym długo w zamknięciu.
Wyniki. Redukcja dziennej aktywności fizycznej powoduje znaczne zmiany w organizmie człowieka. Z tego względu nie powinna być ignorowana. Pacjenci z konkretnymi jednostkami chorobowymi mogą kontynuować swoją terapię, korzystając z telefizjoterapii. Jednak osoby pracujące z domu również potrzebują dobrego źródła motywacji do aktywności oraz odpowiednio dobranych serii ćwiczeń, aby zachować zdrowie i kondycję fizyczną. Fizjoterapeuci mają okazję dostarczyć usługi w tym zakresie, wykorzystując swoją profesjonalną wiedzę związaną z leczeniem i zapobieganiem chorób.
Podsumowanie. Fizjoterapeuci mają możliwość zaoferowania usług telefizjoterapii wykorzystującej wybraną serię ćwiczeń dla konkretnych grup odbiorców. Pozwala to na uzyskanie sytuacji, w której wszyscy wygrywają: fizjoterapeuci utrzymują pracę i zarobki w zamian za delikatnie odmienne zadania zawodowe, natomiast klienci zyskują profesjonalne źródło pożytecznych ćwiczeń.
Słowa kluczowe
COVID-19, telefizjoterapia, aktywność fizyczna, praca z domu
Artykuł wyłącznie w j. polskim

Objawy pęcherza nadaktywnego w grupie polskich studentów fizjoterapii

Aneta Dąbek

Aneta Dąbek – The symptoms of an overactive bladder in Polish students of physiotherapy. Fizjoterapia Polska 2021; 21(3); 120-126

Streszczenie
Wstęp. Zespół pęcherza nadaktywnego (OAB – ang. overactive bladder) jest schorzeniem, które stwierdza się na podstawie występowania przynajmniej jednego z trzech objawów: częstomoczu, nokturii i silnego parcia. Zespół pęcherza nadaktywnego jest chorobą społeczną. Szacuje się, że problemy z OAB dotyczą od 2% do 53% populacji.
Cel pracy. Celem pracy była ocena częstości występowania zespołu pęcherza nadaktywnego w grupie potencjalnie zdrowych osób oraz ocena czynników ryzyka OAB.
Materiał i metoda. Grupę badanych stanowiło 85 studentów (58 kobiet i 27 mężczyzn) Warszawskich Uczelni Wyższych, głównie kierunku fizjoterapia. Średnia wieku wynosiła 26 lat (SD = 5,74). Narzędzia badawcze stanowiła: autorska ankieta, dziennik mikcji, kwestionariusz GPPAQ (The General Practice Physical Activity Questionnaire) oraz test paskowy.
Wyniki. Analiza danych uzyskanych z dzienników mikcji wykazała, że najczęstszym objawem OAB było silne parcie (33 osoby – 39%), następnie częstomocz (21 osób – 25%) oraz nokturia (15 osób – 18%). Wykazano istotną korelację między silnym parciem a płcią (p = 0,03) oraz między silnym parciem a aktywnością fizyczną (p = 0,04).
Wnioski. 1. W grupie potencjalnie zdrowych studentów wystąpiły objawy zespołu pęcherza nadaktywnego, takie jak: częstomocz, silne parcie i nokturia. 2. Najczęstszym objawem pęcherza nadaktywnego było silne parcie. 3. Silne parcie częściej dotyczyło kobiet i osób nieaktywnych fizycznie.
Słowa kluczowe:
pęcherz nadaktywny, czynniki ryzyka, aktywność fizyczna
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ilościowe i jakościowe aspekty aktywności fizycznej człowieka dorosłego

Tadeusz Kasperczyk

Tadeusz Kasperczyk – Quantitative and qualitative aspects of physical activity in adults. Fizjoterapia Polska 2001; 1(1); 74-75

Streszczenie
Artykuł dotyczy problematyki teorii treningu rekreacyjnego (zdrowotnego). Aktywność ruchowa jest czynnikiem modelującym w sposób najbardziej korzystny stan morfologiczny i funkcjonalny organizmu. Zakłada się, że istnieje związek pomiędzy poziomem aktywności fizycznej a zdrowiem. Analizie ilościowej i jakościowej poddano 5 różnych zleceń zdrowotnej stawki ruchu: 1) codzienny wysiłek w czasie 10 minut z intensywnością 80% maksymalnego tętna, 2) 3 razy w tygodniu po 30 minut tak intensywnie, aby tętni wynosiło 130 (zalecenie Coopera), 3) 10-15 tysięcy kroków dziennie. 4) ogólne zalecenie: aby koszt energetyczny wysiłku wynosił 1200-2000 Kcal oraz 5) godzinny spacer dziennie. Charakterystyka wysiłku dotyczyła: wartość ćwiczenia w Kcal, zużycia tlenu podczas ćwiczeń oraz wielkości wysiłku wyrażonego tzw. równoważnikiem metabolicznym. Stwierdzenie, że zalecenie godzinnego, codziennego spaceru spełnia jakościowe i ilościowe wymagania w zakresie ruchu.

Słowa kluczowe:
aktywność fizyczna, wysiłek, zdrowie

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Nietypowy obraz kliniczny obustronnego wrodzonego wysokiego zwichnięcia stawów biodrowych – ilustracja przypadku

Marcin Syrko, Jerzy Jabłecki, Andrzej Majer

Marcin Syrko, Jerzy Jabłecki, Andrzej Majer – Atypical presentation of bilateral congenital high hip luxation – case illustration. Fizjoterapia Polska 2006; 6(2); 163-166

Streszczenie

Wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego występujące u dorosłych, określane też jako wrodzona choroba biodra, należy obecnie w Polsce, dzięki prowadzonej profilaktyce, do rzadkości. Wyróżnia się trzy podstawowe odmiany tego schorzenia: 1) dysplazja, którą charakteryzuje obecność głowy kości udowej w obrębie panewki stawu biodrowego, 2) niskie zwichnięcie, w którym głowa kości udowej wytwarza własną panewkę pokrywającą częściowo panewkę anatomiczną, 3) wysokie zwichnięcie, w którym głowa kości udowej uległa migracji ku górze i tyłowi, wytwarzając fałszywą panewkę w obrębie zagłębienia talerza kości biodrowej. Rozwój zmian patologicznych w zakresie miednicy, wynikający z wrodzonego zwichnięcia biodra jest powszechnie znany, a ich rezultatem jest poważne zaburzenie funkcji lokomocyjnej. Podobnie przyjmuje się, że objawy bólowe dotyczące ostatniego z wymienionych typów patologii pojawiają się już około 30 roku życia. Reguły powyższe posiadają jednak swe wyjątki, o czym świadczy dobitnie obraz kliniczny obserwowanej przez nas pacjentki. Zaprezentowano 64-letnią pacjentkę, u której dolegliwości wynikające z obustronnego, wysokiego zwichnięcia stawów biodrowych pojawiły się w wieku podeszłym, zmuszając ją do konsultacji ortopedycznej. Pacjentka nie była uprzednio z powyższego powodu leczona. Z uzyskanego wywiadu wynika, że przez całe dotychczasowe życie była osobą aktywną fizycznie, we wczesnej młodości uczestniczyła w międzyszkolnych zawodach sportowych, do 64 roku życia poruszała się bez pomocy kul. Przypadek omówiono na tle ogólnej patologii wrodzonej choroby biodra, z uwzględnieniem opcji operacyjnych. Może on stanowić przyczynek do ogólnej konkluzji, że silna motywacja w kierunku utrzymania sprawności fizycznej może w istotny sposób zmniejszyć konsekwencje nawet poważnego kalectwa.

Słowa kluczowe:
wrodzone zwichnięcie biodra, ewolucja zmian patologicznych biodra, alloplastyka stawów biodrowych, aktywność fizyczna

Aktywność ruchowa łagodząca następstwa osteoporozy

Agnieszka Nawrat, Ewa Zmudzka-Wilczek

Agnieszka Nawrat, Ewa Zmudzka-Wilczek – Physical exercises to ameliorate the sequelae of osteoporosis. Fizjoterapia Polska 2009; 9(1); 69-74

Streszczenie
Wstęp. Objawy osteoporozy takie jak złamania, ból, zaburzenia przewodu pokarmowego i czynności oddechowej oraz zmiana postawy ciała widoczne są dopiero po wielu latach. Złagodzenie objawów jest możliwe między innymi poprzez stosowanie odpowiednich form aktywności ruchowej. W niniejszych badaniach próbowano przede wszystkim wykazać czy zastosowany przez okres 3 miesięcy Program ćwiczeń wzmacniający kości może zmniejszyć negatywne skutki osteoporozy w postaci zwiększenia ruchomości w stawach obręczy kończyn górnych, dolnych i kręgosłupa oraz poprawić ruchomość klatki piersiowej. Materiał i metody. Badania przeprowadzono w Ośrodku Sw. Elżbieta w Rudzie Śląskiej gdzie objęto badaniem 30 osób z osteoporoza stwierdzoną densynometrycznie. Na podstawie czynnego zaangażowania w Program ćwiczeń wzmacniający kości stworzono dwie grupy: badawczą oraz kontrolną. Obie grupy poddano badaniom fizykalnym. Dokonano następujących pomiarów: wznos kończyny górnej przodem przez zgięcie, wznos kończyny górnej bokiem przez odwiedzenie, zgięcie i odwiedzenie kończyny dolnej, zgięcie tułowia w płaszczyźnie strzałkowej (test palce-podłoga), skłon tułowia w płaszczyźnie czołowej oraz dokonano pomiaru ruchomości klatki piersiowej. Wyniki. Wykazano, iż odpowiednia aktywność ruchowa w postaci Programu ćwiczeń wzmacniających kości nie powoduje znaczących różnic w obserwowanych parametrach narządu ruchu. Zaobserwowano jednak utrzymanie zmian z tendencją do poprawy w następujących parametrach: wznos kończyny górnej przodem przez zgięcie (47% poprawy), ruchomość klatki piersiowej (40% poprawy), wznos kończyny górnej bokiem przez odwiedzenia (33% poprawy). Wnioski. Program ćwiczeń wzmacniających kości daje korzystne rezultaty w postaci zahamowania postępów choroby, a nawet przyczynia się do poprawy stanu narządu ruchu.
Słowa kluczowe
aktywność fizyczna, ćwiczenia, osteoporoza

Dolegliwości bólowe u kobiet z pierwotnym zespołem bolesnego miesiączkowania

Aneta Kościelny, Aneta Dąbek, Witold Rekowski

Aneta Kościelny, Aneta Dąbek, Witold Rekowski – Pain among women with primary dysmenorrhea. Fizjoterapia Polska 2021; 21(2); 84-92

Streszczenie
Cel pracy. Celem badań była ocena dolegliwości bólowych w grupie kobiet z pierwotnym zespołem bolesnego miesiączkowania (PZBM) oraz określenie czynników mogących wpływać na intensywność bólu. Materiał i metodyka. W badaniu wzięło udział 336 kobiet z objawami PZBM w wieku 18–35 lat (średnia wieku 23 ± 3,7). Badanie przeprowadzono za pomocą rozbudowanej ankiety online. Narzędzia badawcze stanowiła: autorska ankieta, numeryczna skala bólu NRS, Międzynarodowy Kwestionariusz Aktywności Fizycznej IPAQ – wersja skrócona oraz skala odczuwanego stresu PSS-10. Wyniki. Na podstawie przeprowadzanej analizy stwierdzono wysoki poziom bólu menstruacyjnego u 64,6% badanych kobiet. Wykazano brak istotnej zależności między poziomem aktywności fizycznej a odczuwanym bólem (p = 0,280) Zależność między aktywnością fizyczną i długością menstruacji była istotna statystycznie (p = 0,05) podobnie jak zależność między stresem a dolegliwościami bólowymi (p = 0,05). Współczynnik BMI, ustawienie miednicy oraz typ budowy ciała nie korelowały z bólem menstruacyjnym (p > 0,05). Wnioski. 1. Większość badanych kobiet odczuwała wysoki poziom bólu w okolicy podbrzusza w pierwszych dwóch dniach menstruacji. 2. Aktywność fizyczna nie wpływała na dolegliwości bólowe badanych kobiet, podobnie jak: BMI, obwód talii, typ budowy ciała czy ustawienie miednicy. 3. Wysoki poziom stresu nasilał dolegliwości bólowe kobiet z PZBM.
Słowa kluczowe:
ból, pierwotne bolesne miesiączkowanie, aktywność fizyczna
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim
1 2 3