Tag: analgezja

Terapia światłem laserowym w chorobie zwyrodnieniowej kręgosłupa szyjnego

Ewa Boerner, Barbara Ratajczak, Krzysztof Jarosz, Małgorzata Królicka, Ewa Bieć

Ewa Boerner, Barbara Ratajczak, Krzysztof Jarosz, Małgorzata Królicka, Ewa Bieć – Laser light therapy in cervical spine degenerative disease. Fizjoterapia Polska 2006; 6(3); 212-215

Streszczenie
Wstęp. Choroba zwyrodnieniowa stawów to najbardziej rozpowszechniona choroba narządu ruchu. Ma charakter powolny, jednak stale postępujący. Dotyka przede wszystkim ludzi w wieku średnim i starszym. Zmiany w odcinku szyjnym kręgosłupa powstają najczęściej na poziomie kręgów C5-C6 i C6-C7. Celem pracy była ocena skuteczności światła laserowego jako terapii przeciwbólowej w chorobie zwyrodnieniowej odcinka szyjnego kręgosłupa. Materiał i metody. Materiał badawczy stanowiło 25 pacjentów kierowanych z Praktyki Lekarza Rodzinnego z rozpoznaną chorobą zwyrodnieniową kręgosłupa szyjnego z równoczesną dyskopatią kręgów C5-C6 i C6-C7. U wszystkich pacjentów wykonano zabieg naświetlania promieniowaniem laserowym kręgosłupa szyjnego. Zalecano dawkę 4 J/cm2. Zabieg wykonywano sondą prysznicową, metodą kontaktową. Wykonywano 10 zabiegów, codziennie, z przerwą sobotnio-niedzielną. Przed i po terapii wykonano pomiar natężenia bólu i zakresu ruchu. Wyniki. Na podstawie analizy uzyskanych wyników badań stwierdzono znaczne obniżenie poziomu bólu po terapii. U 75% pacjentów ból kształtował się na poziomie 3, czyli ból niewielki, nie wpływający na ograniczenie aktywności ruchowej, a u 25% ból średni. Oceniana ruchomość kręgosłupa szyjnego w płaszczyźnie strzałkowej po terapii wykazała znaczny wzrost zakresu ruchu w płaszczyźnie strzałkowej i poprzecznej w prawo. Wnioski. Laseroterapia w chorobie zwyrodnieniowej kręgosłupa odcinka szyjnego wpływa na obniżenie poziomu bólu. Oddziaływanie promieniowania laserowego wpływa na zwiększenie zakresu ruchu w stawach odcinka szyjnego kręgosłupa.

Słowa kluczowe:
analgezja, metoda fizykalna, bóle odcinka szyjnego kręgosłupa

Wpływ pola magnetycznego na przewodnictwo sygnałów

Natalia Cichoń, Joanna Saluk, Sergiusz Miller, Elżbieta Miller

The effect of magnetic field on the signal transduction. FP 2014; 14(1); 50-58

Streszczenie
Terapia z wykorzystaniem pola magnetycznego znana jest już od wieków. Obecnie jest to technika szeroko wykorzystywana w praktyce z powodu niskiej szkodliwości, szerokich możliwości zastosowania oraz dobrych efektów klinicznych, przy stosunkowo niskich nakładach ekonomicznych. Działanie biologiczne pola magnetycznego związane jest między innymi z efektem przeciwbólowym i przeciwzapalnym. Działanie analgetyczne opiera się przede wszystkim na endogennym układzie opioidowym. Pole magnetyczne reguluje działanie przeciwbólowe opioidów poprzez wpływ na kanały wapniowe i stężenie jonów Ca2+. Co więcej, pole magnetyczne wzmacnia układ immunologiczny wpływając na reakcje zapalne. Jednym z mechanizmów przeciwzapalnej aktywności magnetoterapii może być również działanie antyoksydacyjne. Potwierdzeniem przeciwbólowego i przeciwzapalnego efektu pola magnetycznego są badania kliniczne prowadzone w różnych ośrodkach na świecie. Udokumentowane są między innymi badania, w których zastosowano terapię z wykorzystaniem pola magnetycznego w leczeniu zespołu cieśni nadgarstka, neuropatii cukrzycowej i fibromialgii. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie aktualnego stanu wiedzy na temat mechanizmów działania przeciwbólowego i przeciwzapalnego pola magnetycznego.

Słowa kluczowe:
pole magnetyczne, analgezja, zapalenie

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Fizykodiagnostyczna analiza skuteczności ozonoterapii na niezmienionej chorobowo skórze części twarzowej czaszki

Danuta Lietz-Kijak, Paulina Strzelecka, Elżbieta Kubala, Kamil Kosko, Aleksandra Simińska, Barbara Stępniak, Artur Perz, Łukasz Kopacz, Marta Grzegocka, Marek Kiljański, Zbigniew Śliwiński

D. Lietz-Kijak, P. Strzelecka, E. Kubala, K. Kosko, A. Simińska, B. Stępniak, A. Perz, Ł. Kopacz, M. Grzegocka, M. Kiljański, Z. Śliwiński – Physicodiagnostic amalysis of the ozonotherapy effectiveness on not afflicted craniofacial skin. FP 2017; 17(1); 46-55

Streszczenie
Celem pracy jest określenie wpływu czynnika fizykoterapeutycznego w postaci aplikacji ozonu na temperaturę i czucie powierzchowne niezmienionej chorobowo skóry części twarzowej czaszki.
Materiał i metodyka. Badaniem objęto 60 pacjentów zdrowych i nieprzyjmujących żadnych leków, w wieku 20–30 lat, 30 kobiet i 30 mężczyzn. Każdorazowo, przed przystąpieniem do badań diagnostycznych, na oczyszczonej skórze części twarzowej czaszki wyznaczano 3 punkty:
A – Supramentale, B – Chelion oraz C – w rzucie głowy wyrostka kłykciowego żuchwy. Następnie przystępowano do dwukrotnej aplikacji ozonu – 30. oraz 60-sekundowej, zgodnie z obowiązującymi normami stosowania na powierzchniach zewnątrzustnych. Pomiędzy kolejnymi aplikacjami oraz pomiarami czucia i temperatury przestrzegano 15-minutowej przerwy. Pomiaru czucia dokonano z wykorzystaniem aparatu PulpoEndometr, natomiast temperaturę badano termometrem ze wskaźnikiem laserowym (CA 380).
Ostatnim elementem było odnotowanie wrażeń bólowych pacjentów, posługując się skalą VAS.
Wyniki. Otrzymane wyniki poddano analizie z wykorzystaniem programu Statistica.
Wnioski. 30-sekundowa aplikacja w pkt. A u kobiet wskazuje na symptomy analgetyczne, ale
w populacji generalnej można zauważyć jedynie zwiastuny tego działania. 60-sekundowa aplikacja w tym punkcie, jak i obie aplikacje w pkt. B wykazały nieznacznie podwyższoną wrażliwość na bodźce. Odmienny wpływ aplikacji ozonu zanotowano w pkt. C, gdzie stwierdzono nieznaczne obniżenie wrażliwości na bodźce. Warto zaznaczyć, że obie aplikacje ozonu u mężczyzn w punkcie C wskazują na symptomy analgetyczne.

Słowa kluczowe:
ozonoterapia, analgezja, czucie, temperatura, OzonyTron

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim