Tag: Andrzej Czamara

Zmiany wartości momentów sił mięśni w programie fizjoterapii po rekonstrukcjach więzadeł krzyżowych przednich stawów kolanowych

Andrzej Czamara

Andrzej Czamara – The atteration of the value of muscle forces in the programme of physiotherapy after the reconstruction of anterior cruciate ligaments. Fizjoterapia Polska 2002; 2(4); 263-272

Streszczenie
Wprowadzenie. Celem pracy była analiza zmian wartości momentów sił prostowników i zginaczy stawów kolanowych, po rekonstrukcjach więzadeł krzyżowych przednich, w 13 tygodniu i 6 miesiącu fizjoterapii. Materiał i metoda. Badaniem objęto 46 osób, w tym 25 kobiet. Do analizy zmian momentów sił zakwalifikowano 39 osób, w tym 19 kobiet, które realizowały przynajmniej 6 miesięcy usprawniania. Autor wprowadził czteroetapowy program fizjoterapii. W 13 tygodniu i na początku 6 miesiąca wykonano pomiary momentów sił oraz dokonano analizy bilansu momentów sił zginaczy do prostowników stawów kolanowych. Wyniki. Uzyskano w grupie kobiet i mężczyzn istotny statystycznie wzrost wartości momentów sił kończyn urazowych w 6 miesiącu w odniesieniu do 13 tygodnia fizjoterapii. Na początku 6 miesiąca nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w grupie mężczyzn i wyniki osiągnięte w kończynach urazowych były zbliżone do wartości momentów sił kończyn zdrowych. W tym samym czasie grupa kobiet uzyskała w kończynach urazowych około 80%-90% wartości momentów sił grup mięśniowych kończyn zdrowych, to jednak stwierdzono istotne różnice statystyczne. Wartość bilansu momentów sił mięśni kończyn operowanych ulegała zmianie i zbliżyła się w 6 miesiącu do wielkości osiągniętych w kończynach zdrowych. Wnioski. W badanych grupach uzyskano wzrost średnich wartości momentów sił w kończynach urazowych. Dynamika wzrostu wartości momentów sił była lepsza u mężczyzn. Wydaje się, że analiza zmian bilansu momentów sił zginaczy do prostowników może być przydatna w kontroli procesu fizjoterapii.

Słowa kluczowe:
więzadła krzyżowe przednie, fizjoterapia, momenty sił

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Fizjoterapia po operacjach chrząstki stawu kolanowego

Andrzej Czamara

Andrzej Czamara – Physiotherapy following surgical repair of knee cartilage. Fizjoterapia Polska 2003; 3(4); 401-411

Streszczenie

Autor przedstawił czteroetapowy program fizjoterapii po wybranych operacjach uszkodzeń chrząstki stawu kolanowego. Został on dostosowany do dynamiki gojenia się tkanek oraz ich przebudowy. W pierwszym etapie zróżnicowano czas odciążenia w składowej pionowej operowanych kończyn dolnych w zależności od stopnia, miejsca uszkodzenia oraz techniki operacyjnej, a także celu i osobniczych cech pacjenta. Dodatkowo stosowano zabiegi fizykoterapii i ruchy bierne stawu kolanowego w odciążeniu na szynach CPM. Wykonywano ćwiczenia izometryczne, kokontrakcji. Uczono chodu w odciążeniu kończyny operowanej z kulami. W drugim etapie usprawniania poza rutynowymi metodami, wprowadzono stopniowe odciążenia w składowej pionowej kończyn stosując obiektywne narzędzia kontroli przez zastosowanie platform tensometrycznych. W trzecim etapie zastosowano standardowe metody usprawniania. Dodatkowo wprowadzono monitorowania progresywnych obciążeń, których celem było przywrócenie funkcji kończyn, tj. chód po prostej i przy zmiennym kącie nachylenia oraz podstawowych cechu motorycznych. Czwarty etap został przeznaczony dla osób, których celem leczenia jest powrót do sportu lub innej pracy zawodowej wymagającej wysokiego poziomu aktywności fizycznej.

Słowa kluczowe:
chrząstka stawu kolanowego, obrażenia chrząstki stawu kolanowego, program fizjoterapii, program usprawniania
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Leczenie usprawniające po endoprotezoplastyce całkowitej stawu kolanowego – ważny element w kompleksowym postępowaniu leczniczym

Wojciech Widuchowski, Karol Szyluk, Grzegorz Kwiatkowski, Jerzy Widuchowski, Andrzej Czamara

Wojciech Widuchowski, Karol Szyluk, Grzegorz Kwiatkowski, Jerzy Widuchowski, Andrzej Czamara – Rehabilitation after total knee arthroplasty: a vital element in comprehensive management. Fizjoterapia Polska 2004; 4(4); 396-402

Streszczenie

O dobrym wyniku endoprotezoplastyki całkowitej stawu kolanowego decyduje właściwe określenie wskazań do zabiegu, prawidłowa technika operacyjna wykonanego zabiegu oraz odpowiednie postępowanie pooperacyjne i prawidłowe leczenie usprawniające. Celem leczenia usprawniającego jest przywrócenie w operowanym stawie kolanowym ruchomości w jak największym zakresie oraz pełnej nad nim kontroli mięśniowej, czyli odtworzenie prawidłowej funkcji statycznej i dynamicznej stawu i całej kończyny dolnej. W pracy przedstawiono schemat postępowania usprawniającego po zabiegu całkowitej endoprotezoplastyki opracowany w oparciu o własne doświadczenie kliniczne 753 wykonanych zabiegów alloplastyki całkowitej u 665 pacjentów w latach 1996-2003 oraz aktualnych danych z piśmiennictwa.

Słowa kluczowe:
postępowanie pooperacyjne, statyczna funkcja stawu kolanowego, dynamiczna funkcja stawu kolanowego
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zmiany wartości sił reakcji podłoża kończyn dolnych podczas wejścia i zejścia po schodach u pacjentów poddanych fizjoterapii po operacjach chrząstki stawu kolanowego

Andrzej Czamara, Jerzy Widuchowski, Wojciech Widuchowski

Andrzej Czamara, Jerzy Widuchowski, Wojciech Widuchowski – Changes in floor reaction force while ascending and descending steps in patients undergoing physiotherapy after surgical repair of articular cartilage in the knee. Fizjoterapia Polska 2004; 4(4); 337-344

Streszczenie

Wstęp. Celem pracy była ocena zmian sił (N) reakcji podłoża w składowej pionowej kończyn dolnych u pacjentów pomiędzy 14 a 18 tygodniem fizjoterapii po wybranych operacjach chrząstki stawów kolanowych. Materiał i metody. Badaniem objęto 55 osób, w tym 25 osób po operacjach chrząstki stawu kolanowego. Badani zostali podzieleni na 4 grupy. Wykonano badania na platformach tensometrycznych mtd-balans podczas wejścia i zejścia na schodach o wysokości jednego stopnia 19 cm. Badano zmiany sił (N) reakcji podłoża kończyn operowanych i zdrowych w składowej pionowej. Porównano wyniki osiągnięte pomiędzy 14. a 18. tygodniem fizjoterapii u pacjentów, z wynikami osób bez obrażeń chrząstki.

Słowa kluczowe:
platforma tensometryczna, obciążenie, ćwiczenia izometryczne, elektrostymulacja
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena kinematyki chodu u pacjentów w postępowaniu fizjoterapeutycznym po wybranych operacjach chrząstki stawowej

Andrzej Czamara, Sławomir Winiarski, Zbigniew Jethon, Andrzej Bugajski, Rafał Szafraniec, Andrzej Zaleski, Wiesław Tomaszewski

Andrzej Czamara, Sławomir Winiarski, Zbigniew Jethon, Andrzej Bugajski, Rafał Szafraniec, Andrzej Zaleski, Wiesław Tomaszewski – Assessment of kinematics of pathological gait after articular cartilage surgery. Fizjoterapia Polska 2006; 6(4); 304-309

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy była biomechaniczna ocena, przy zastosowaniu komputerowego systemu analizy ruchu SIMI Motion, zmian w kinematyce chodu pacjentów po wybranych operacjach chrząstki powierzchni nośnej stawu kolanowego. Materiał i metody. Trzydziestu dwóch mężczyzn, u których w badaniu artroskopowym stwierdzono ubytki chrząstki powierzchni nośnej stawu kolanowego pochodzenia urazowego (III i IV stopień według klasyfikacji Quterbridge), po operacji chrząstki, zostało poddanych trójwymiarowej analizie chodu w ramach dwóch z czteroetapowego, własnego postępowania fizjoterapeutycznego. W celu kontroli postępów fizjoterapii wykonano pomiary parametrów kinematycznych chodu. Zarejestrowano biomechaniczne parametry przestrzenne i czasowe chodu oraz wyznaczono zakresy ruchu w stawie. Pierwsze badanie wykonano na przełomie 2 i 3 tygodnia po operacji. Drugie badanie przeprowadzono pomiędzy 6 a 8 tygodniem, a trzecie indywidualnie pomiędzy 10 a 14 tygodniem po operacji, to jest wtedy, kiedy pacjentom przywrócono, a następnie doskonalono chód. Wyniki. Otrzymano zadowalające wyniki indywidualnie pomiędzy 10 a 14-tym tygodniem po operacji u badanych osób w porównaniu do grupy kontrolnej. Zaobserwowano istotny statystycznie wzrost długości kroku kończyn operowanych i tych bez obrażeń chrząstki w trzecim badaniu w porównaniu do pierwszego badania. W tym czasie zwiększyła się ponad dwukrotnie prędkość chodu. W trzecim badaniu odnotowano znaczący spadek długości trwania fazy podporu kończyn nieoperowanych, na rzecz wydłużenia fazy podporu kończyn operowanych, w porównaniu z pierwszym pomiarem. Dodatkowo zauważono zwiększenie zakresu ruchu w operowanych stawach i odtworzenie charakterystyki czasowej zmiany kąta, znanej dla chodu prawidłowego. Wnioski. Zastosowane kompleksowe postępowanie chirurgiczno-fizjoterapeutyczne, poprawiło biomechaniczne parametry chodu pomiędzy 10 a 14-tym tygodniem po operacji w badanej grupie.

Słowa kluczowe:
analiza chodu, chód patologiczny, chrząstka stawowa, rehabilitacja

Ocena sił reakcji podłoża w chodzie u pacjentów poddanych postępowaniu fizjoterapeutycznemu po wybranych operacjach chrząstki stawowej

Andrzej Czamara, Tadeusz Trzaska

Andrzej Czamara, Tadeusz Trzaska – Ground reaction forces of the gait in patients undergoing physiotherapy after articular cartilage surgeries. Fizjoterapia Polska 2006; 6(4); 289-297

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy była ocena sił (N) reakcji podłoża składowej pionowej w chodzie po płaskim podłożu, u pacjentów poddanych indywidualnie, 10 do 14 tygodniom, postępowania fizjoterapeutycznego po wybranych operacjach chrząstki stawu kolanowego. Materiał i metody. Pomiaru sił reakcji podłoża w chodzie dokonano u 58 osób. Badaniu poddano 31 pacjentów po operacjach powierzchni nośnej chrząstki stawu kolanowego i 27 osób bez obrażeń chrząstki. Badania przeprowadzono na ścieżce, w którą wmontowano cztery czujniki dwóch platform mtd-balance, które były połączone z własnym oprogramowaniem komputerowym do rejestracji i analizy sił reakcji podłoża składowej pionowej (N). Kiedy pacjenci osiągnęli samodzielny chód, indywidualnie pomiędzy 10 a 14 tygodniem postępowania fizjoterapeutycznego po operacji, przeprowadzono pomiar sił reakcji podłoża podczas chodu. Wyniki i Wnioski. Pomiędzy 10 a 14 tygodniem po operacji u pacjentów przywrócono chód. Podczas chodu wartości sił reakcji podłoża w fazie podporu operowanymi kończynami zostały zbliżone do wyników kończyn bez obrażeń. Wyniki te nie różniły się również od wartości osiągniętych u osób bez obrażeń chrząstki i wahały się w badanych grupach od 1,19 do 1,21 masy ciała. Ponadto w grupach bez obrażeń chrząstki stawowej i u pacjentów stwierdzono nieistotną asymetrię pomiędzy kończynami prawymi i lewymi, która nie przekroczyła 5%.

Słowa kluczowe:
fizjoterapia, chód, chrząstka stawu kolanowego, siły reakcji podłoża

Ocena kinematyki chodu u pacjentów w postępowaniu fizjoterapeutycznym po wybranych operacjach chrząstki stawowej

Andrzej Czamara, Sławomir Winiarski, Zbigniew Jethon, Andrzej Bugajski, Rafał Szafraniec, Andrzej Zaleski, Wiesław Tomaszewski

Andrzej Czamara, Sławomir Winiarski, Zbigniew Jethon, Andrzej Bugajski, Rafał Szafraniec, Andrzej Zaleski, Wiesław Tomaszewski – Assessment of kinematics of pathological gait after articular cartillage surgery. Fizjoterapia Polska 2007; 7(1); 1-9

Streszczenie

Wstęp. Badaniem objęto grupę 32 mężczyzn, u których w badaniu artroskopowym stwierdzono ubytki chrząstki powierzchni nośnej stawu kolanowego pochodzenia urazowego (III i IV stopień według klasyfikacji Quterbridge). Celem pracy była biomechaniczna ocena zmian w kinematyce chodu pacjentów po wybranych operacjach chrząstki powierzchni nośnej stawu kolanowego, przy zastosowaniu komputerowego systemu analizy ruchu &Ml Motion. Materiał i metody. 32 mężczyzn po operacji chrząstki zostało poddanych trójwymiarowej analizie chodu podczas dwóch z czteroetapowego, własnego postępowania fizjoterapeutycznego. W celu kontroli postępów fizjoterapii wykonano pomiary parametrów kinematycznych chodu. Zarejestrowano biomechaniczne parametry przestrzenne i czasowe chodu oraz wyznaczono zakresy ruchu w stawie. Pierwsze badanie wykonano na przełomie 2 i 3 tygodnia po operacji. Drugie badanie przeprowadzono pomiędzy 6 a 8 tygodniem, a trzecie indywidualnie pomiędzy 10 a 14 tygodniem po operacji, to jest wtedy, kiedy pacjentom przywrócono, a następnie doskonalono chód. Mierzono wartości długości kroku pojedynczego i podwójnego (m), prędkości chodu (m/s) i częstotliwości kroczenia (krok/s). Mierzono procentowy czas rwania fazy podporu do wymachu. Dokonano pomiaru wartości zakresu ruchu w stawie kolanowym podczas chodu oraz wartości kąta na początku fazy podparcia (HS) i wartość kąta na początku fazy wymachu (TO). Wyniki. Otrzymano zadowalające wyniki indywidualnie pomiędzy 10 a 14 tygodniem po operacji u badanych osób w porównaniu do grupy kontrolnej. Zaobserwowano istotny statystycznie wzrost długości kroku kończyn operowanych i tych bez obrażeń chrząstki w trzecim badaniu w porównaniu do pierwszego badania. W tym czasie zwiększyła się ponad dwukrotnie prędkość chodu. W trzecim badaniu odnotowano znaczący spadek długości trwania fazy podporu kończyn nieoperowanych na rzecz wydłużenia fazy podporu kończyn operowanych w porównaniu z pierwszym pomiarem. Dodatkowo zauważono zwiększenie zakresu ruchu w operowanych stawach i odtworzenie charakterystyki czasowej zmiany kąta znanej dla chodu prawidłowego. Wnioski. Zastosowane kompleksowe postępowanie chirurgiczno-fizjoterapeutyczne poprawiło biomechaniczne parametry chodu pomiędzy 10 a 14 tygodniem po operacji.

Słowa kluczowe:
analiza chodu, chód patologiczny, chrząstka stawowa, rehabilitacja

Wyznaczniki oceny funkcjonalnej sprawności narządu ruchu u pacjentów po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego stawu kolanowego

Andrzej Czamara

Andrzej Czamara – Functional benchmarks of musculoskeletal fitness following knee joint anterior cruciate ligament reconstruction. Fizjoterapia Polska 2010; 10(4); 247-262

Streszczenie
W pracy przedstawiono pięć wyznaczników oceny funkcjonalnej (WOF) obrazujących różny poziom przywracanej funkcji kolana, użytecznej sprawności fizycznej (od podstawowej lokomocji do sportowej), u pacjentów poddanych fizjoterapii (rehabilitacji), po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego (ACL). Zaproponowane w pracy (WOF) są uzupełnieniem oceny klinicznej kompleksowego postępowania leczniczego po rekonstrukcji ACL. Wprowadzono własny podział wyznaczników oceny funkcjonalnej (WOF) i zaproponowano metody badań, które pozwalają w miarę obiektywnie ocenić poziom przywracanej sprawności narządu ruchu na danym etapie rehabilitacji. Przyjęto następujące WOF: kliniczny (KWOF), minimalny (MWOF), standardowy (SWOF), optymalny (OWOF), a także sportowy (SPWOF). Dla sportowego wyznacznika przyjęto dwa kryteria – wyznacznik dla sportu amatorskiego i osobno dla sportu zawodowego. W pracy przedstawiono doświadczenia autora, a także zaprezentowano przegląd literatury w oparciu o doświadczenia innych autorów.
Słowa kluczowe
Wyznaczniki Oceny Funkcjonalnej (WOF), więzadło krzyżowe przednie (ACL), fizjoterapia, obrażenia ACL

Komputerowe systemy wspomagania decyzji medycznych – historia, rozwój, analiza porównawcza w wybranych krajach europejskich i w Stanach Zjednoczonych

Wiesław Tomaszewski, Grzegorz Bliźniuk, Roman Bronowski, Andrzej Czamara, Wojciech Widuchowski, Krzysztof Klukowski

Wiesław Tomaszewski, Grzegorz Bliźniuk, Roman Bronowski, Andrzej Czamara, Wojciech Widuchowski, Krzysztof Klukowski – Computer-Based Medical Decision Support Systems – history, development, comparison of systems in selected European countries and the United States. Fizjoterapia Polska 2011; 11(2); 91-106

Streszczenie
Świat stoi przed wieloma wyzwaniami związanymi z koniecznością zwiększenia skuteczności leczenia mieszkańców naszego globu. Jedną z przyczyn konieczności poprawy i optymalizacji systemów opieki zdrowotnej jest zmiana struktury wiekowej ludności, przejawiająca się znacznym wzrostem populacji ludzi starszych w stosunku do osób w wieku przed- i produkcyjnym. Niezbędne jest więc znalezienie technicznych i organizacyjnych sposobów na zwiększenie efektywności opieki zdrowotnej, jak również jej zoptymalizowanie i obniżenie kosztów z tym związanych. Informatyzacja systemu opieki zdrowotnej jest obecnie bezwzględną koniecznością. Wpływa na to przede wszystkim systematyczny wzrost ilości informacji opisujących stan zdrowia pacjenta, ale także liczby możliwych do zdiagnozowania chorób, możliwych do zastosowania terapii, różnorodność środków farmaceutycznych i ich skutków, konieczność archiwizacji tych danych oraz ich aktualizacji. Analiza podjęta w niniejszej pracy obejmuje zagadnienia i problemy dotyczące opieki zdrowotnej w krajach rozwiniętych, do których niewątpliwie należy zaliczyć Polskę. Wykorzystano doświadczenia własne autorów w dziedzinie analizy systemów informatycznych wspierających system ochrony zdrowia w Polsce, zdobyte w trakcie realizacji kilku zakończonych już projektów, poparte bezpośrednimi kontaktami z ekspertami, głównie z krajów skandynawskich i USA, zaangażowanymi w rozwój informatyki na potrzeby służby zdrowia w tych krajach oraz analizą materiałów i ekspertyz dostępnych w literaturze i w internecie.
Słowa kluczowe
informatyzacja systemów medycznych, wytyczne, ścieżki kliniczne, komputerowe systemy wspomagania decyzji medycznych

Metoda oceny parametrów biomechanicznych kończyn dolnych człowieka realizowana w zeskoku ze stopni o różnej wysokości

Aleksandra Melińska, Andrzej Czamara, Łukasz Szuba, Romuald Będziński

Aleksandra Melińska, Andrzej Czamara, Łukasz Szuba, Romuald Będziński – The method of evaluation of biomechanical parameters of human lower limbs in the jump from steps of different heights. Fizjoterapia Polska 2011; 11(4); 327-340

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy jest identyfikacja obciążeń występujących podczas zeskoku z różnych wysokości, realizowana poprzez analizę wybranych parametrów kinetycznych i dynamicznych mężczyzn bez obrażeń narządu ruchu. Poznanie cech charakterystycznych tego rodzaju lokomocji może mieć ważną rolę w ocenie postępów rehabilitacji osób po obrażeniach kończyn dolnych. Materiał i metody. Badaniom zostało poddanych 25 mężczyzn w wieku od 20 do 26 lat, bez obrażeń kończyn dolnych, którzy wykonali zeskoki obunóż z trzech wysokości tj., z 0,1, 0,2 i 0,3 m. Celem oceny ilościowej i jakościowej przeprowadzono badania biomechaniczne przy użyciu systemu pomiaru ruchu, platform dynamometrycznych do pomiaru siły podłoża dla składowej pionowej oraz modułu do elektromiografii. Wyniki. Maksymalna wartość sił reakcji podłoża dla składowej pionowej w zeskoku obunóż z wysokości 0,3 m wzrastała do poziomu około 2,2 masy ciała. Najbardziej angażowanym mięśniem podczas zeskoku był m. mięsień obszerny przyśrodkowy uda (obu kończyn) oraz m. brzuchaty łydki, co wykazano w badaniu elektromiografii powierzchniowej. Wnioski. 1. Podczas zeskoku z różnych wysokości nie odnotowano istotnych statystycznie (do 4%) różnic wartości maksymalnych sił reakcji podłoża dla składowej pionowej pomiędzy lewą a prawą kończyną dolną. 2. Istnieje dodatnia korelacja między siłą reakcji podłoża a wysokością stopnia, z którego skacze badana osoba oraz między siłą reakcji podłoża a napięciem mięśni. 3. Odnotowano wyraźne występowanie zwiększonego napięcia mięśniowego przed zeskokiem, podczas stania swobodnego, w porównaniu do fazy zeskoku.
Słowa kluczowe
metodologia, zeskok pionowy, siła reakcji podłoża, napięcie mięśniowe
1 2