Tag: Anna Brzęk

Postrzeganie przebiegu pionu i poziomu u dzieci z nieprawidłową postawą ciała

Anna Brzęk, Olga Nowotny-Czupryna

Anna Brzęk, Olga Nowotny-Czupryna – The perception of vertical and horizontal orientation in children with incorrect body postures. Fizjoterapia Polska 2008; 8(4); 445-453

Streszczenie
Wstęp. Prawidłowa postawa ciała zależy m.in. od właściwego przetwarzania i interpretacji informacji sensorycznych pochodzących przede wszystkim z proprioceptorów. W utrzymywaniu pionowego układu ciała istotną rolę odgrywają tzw. odruchy postawy. Kluczową rolę odgrywa tu błędnik oraz receptory zlokalizowane w okolicy stawów skokowych. W przypadku zmiany układu podłoża powodują one przemieszczenia wyżej położonych segmentów ciała, zabezpieczając równowagę. Uzupełnienie czucia głębokiego stanowią wrażenia odbierane przez wzrok, zapewniając właściwą orientację przestrzenną. Celem pracy było sprawdzenie jak zmiany usytuowania podłoża, wpływają na poczucie przebiegu pionu i poziomu, u dzieci ze skoliozami i w przypadku postawy prawidłowej. Materiał i metody. Badaniami objęto 30 dzieci z rozpoznaną skoliozą. Grupę kontrolną stanowiło 31 dzieci z poprawną postawą ciała. Poczucie pionowego i poziomego ustawienia punktów odniesienia w przestrzeni oceniano – najpierw w pozycji stojącej na poziomym podłożu, a następnie badanie powtórzono czterokrotnie, na platformie pochylonej za każdym razem w innym kierunku. Wyniki. Najgorsze wyniki odnotowywano gdy platforma pochylona była w kierunku skrzywienia (u 88,3%). Dzieci ze skoliozą gorzej oceniały pion i poziom w porównaniu z grupą kontrolną. Stwierdzone różnice częściowo zależały od stopnia, kierunku i lokalizacji skrzywienia. Wnioski. 1. Niewłaściwe postrzeganie poczucia przebiegu pionu i poziomu u dzieci ze skoliozami wydaje się być jednym z elementów szerszych zaburzeń odruchów postawy. 2. Na tym etapie badań trudno stwierdzić, na ile zaburzenia te są przyczyną, a na ile skutkiem skoliozy.
Słowa kluczowe
nieprawidłowa postawa ciała, czucie pionu i poziomu, odruchy postawy

Wpływ obciążenia zewnętrznego u dzieci ze skoliozami na zmiany kompensacji ciężarowej w warunkach statycznych oraz zachowanie się miednicy podczas chodu

Olga Nowotny-Czupryna, Krzysztof Czupryna, Anna Brzęk, Małgorzata Domagalska, Andrzej Szopa

Olga Nowotny-Czupryna, Krzysztof Czupryna, Anna Brzęk, Małgorzata Domagalska, Andrzej Szopa – The influence of external loading on weight compensatory changes and pelvic behaviour during walking in scoliotic children. Fizjoterapia Polska 2008; 8(4); 436-444

Streszczenie
Wstęp. Charakterystyczne dla rozwoju skoliozy są kompensacyjne zmiany przestrzennego układu segmentów ciała. Dodatkowe obciążenia zewnętrzne mogą powodować nasilenie istniejących objawów zarówno w warunkach statycznych, jak i dynamicznych. Ważny jest powtarzający się codziennie sposób noszenia ciężkich przedmiotów. Celem pracy była ocena zmian niektórych parametrów statycznych i dynamicznych pod wpływem noszenia bagażu szkolnego przez dziecko ze skoliozą. Materiał i metody. Badano 36 dzieci z niskostopniowymi skoliozami, w wieku 8-15 lat. Na platformie baropedograficznej rejestrowano rozkład sił nacisku stóp na podłoże w warunkach statycznych – bez dodatkowego obciążenia oraz z obciążeniem zewnętrznym, trzymanym w różnorodny sposób (symetryczny bądź asymetryczny). Przeprowadzono też trójpłaszczyznową analizę chodu. Dane rejestrowano podczas chodu bez obciążenia i z obciążeniem zewnętrznym noszonym w różnorodny sposób. Wyniki. Stwierdzono objawy asymetrii sił nacisku stóp na podłoże, nasilające się podczas obciążenia zewnętrznego – zarówno w próbie z symetrycznym, jak i asymetrycznym sposobem trzymania bagażu szkolnego. Nie stwierdzono całkowicie jednoznacznego związku tych zmian z parametrami postawy. Stwierdzono również objawy asymetrii chodu, nasilające się podczas asymetrycznego obciążenia zewnętrznego. Największe zmiany odnotowano w obrębie wyznaczników chodu dotyczących miednicy, o czym bardziej decydował sposób noszenia bagażu szkolnego, aniżeli parametry postawy. Wnioski. Obciążenia zewnętrzne nasilają asymetrię rozkładu sił nacisku stóp na podłoże, czego przyczyną są trudne do przewidzenia samoistne przemieszczenia kompensacyjne, a sposób noszenia bagażu szkolnego przez dziecko ze skoliozą nie jest w pełni obojętny.
Słowa kluczowe
skoliozy, siły nacisku stóp na podłoże, chód, obciążenie zewnętrzne, wyznaczniki chodu

Wpływ ćwiczeń derotacyjnych na korekcję układu kręgosłupa

Anna Brzęk, Olga Nowotny-Czupryna, Janusz Nowotny

Anna Brzęk, Olga Nowotny-Czupryna, Janusz Nowotny – The effect of derotation exercises on correction of spinal alignment. Fizjoterapia Polska 2008; 8(4); 384-392

Streszczenie
Wstęp. Boczne skrzywienie kręgosłupa jak wiadomo jest wadą trójpłaszczyznową, a więc właściwe postępowanie korekcyjne w tym przypadku powinno oddziaływać na każdą z trzech płaszczyzn. Nie zawsze jednak takie globalne podejście ma miejsce w reedukacji posturalnej. Duży nacisk, zwłaszcza w gimnastyce korekcyjno-kompensacyjnej prowadzonej w szkołach, kładziony jest na korekcję bocznego wygięcia w płaszczyźnie czołowej, ćwiczenia elongacyjne oraz wzmacniające tzw. gorset mięśniowy. Składowa rotacyjna natomiast w większości przypadków zostaje pomijana. Celem pracy była analiza ćwiczeń rotacyjnych oraz odpowiedź na pytanie czy i w jaki sposób korekcja układu kręgosłupa w ćwiczeniach derotacyjnych powoduje doraźne zmiany w postawie ciała. Materiał i metody. Badaniami objęto 73 osoby w dwóch grupach wiekowych (dzieci w wieku szkolnym i osoby dorosłe) z rozpoznaną skoliozą w odcinku piersiowym. Oceny postawy ciała dokonano metodą fotogrametryczną, w różnych pozycjach wyjściowych swobodnych i w skorygowanym układzie kręgosłupa, a także w trakcie wykonywanego ćwiczenia derotacyjnego z użyciem przyrządy typu „bancho”. Wyniki. Zaobserwowano znaczne różnice w umiejętności czynnej korekcji w grupie dzieci w wieku szkolnym, w porównaniu z grupą osób dorosłych. Stwierdzono również zależność istotną statystycznie pomiędzy wiekiem badanych a możliwością korekcji układu kręgosłupa w trakcie wykonywania ćwiczenia derotacyjnego. Wnioski. 1. Możliwość korekcji kręgosłupa staje się jeszcze większa gdy uwzględniona zostaje składowa rotacyjna. 2. Ćwiczenia derotacyjne stanowią istotny element gimnastyki korekcyjnej, szczególnie w wieku szkolnym.
Słowa kluczowe
skolioza, ułożenie ciała, ćwiczenia derotacyjne

Fizjoterapeuta – predyspozycje zawodowe. Poziom gibkości

Weronika Gallert-Kopyto, Andrzej Knapik, Dagmara Wasiuk-Zowada, Anna Brzęk, Małgorzata Domagalska-Szopa, Andrzej Szopa

W. Gallert-Kopyto, A. Knapik, D. Wasiuk-Zowada, A. Brzęk, M. Domagalska-Szopa, A. Szopa – Physiotherapist – occupational predispositions. Level of flexibility. FP 2016; 16(4); 130-140

Streszczenie

Wstęp. Możliwie wysoki poziom sprawności funkcjonalnej jest nie tylko podstawą dobrostanu człowieka, ale odgrywa też istotną rolę w pełnieniu ról społecznych, w tym funkcji zawodowych. Wśród zawodów, gdzie sprawność fizyczna jest istotnym elementem jakości wykonywanej pracy, jest zawód fizjoterapeuty. Jedną ze składowych sprawności fizycznej jest gibkość. W zawodach cechujących się zmiennością pozycji oraz różnym obciążeniem wysiłkiem właściwy poziom gibkości wydaje się mieć szczególne znaczenie.
Cel pracy. Celem badań było określenie poziomu ruchomości (gibkości) tułowia wśród studentów fizjoterapii. Postanowiono również zbadać w jakim stopniu takie zmienne jak płeć, wiek, parametry morfologiczne, przeszła oraz aktualna aktywność fizyczna mają związek z prezentowanym poziomem gibkości.
Materiał i metody. Zbadano 341 osób: 289 kobiet (84,25% ogółu) i 52 mężczyzn (15,25%). Średnia wieku w badanej grupie wynosiła: 20.26 lat (SD=1.69) dla kobiet; 19.85 lat (SD=1.73) dla mężczyzn. Byli to studenci kierunku fizjoterapia.
Zebrano dane dotyczące wieku, przeszłości sportowej oraz aktywności fizycznej – według kwestionariusz Baecke. Wykonano pomiary antropometryczne oraz trójpłaszczyznowy pomiar gibkości kręgosłupa.
Wyniki. Odnotowano słabe związki parametrów morfologicznych z gibkością – tylko u kobiet. Aktywność fizyczna silnie różnicuje poziom gibkości u kobiet w płaszczyźnie strzałkowej (p<.05) i poprzecznej (p<.001; p<.002), podobnie przeszłość sportowa: płaszczyzna strzałkowa: p<.001 i poprzeczna strona lewa (p<.05). U mężczyzn tylko przeszłość sportowa różnicowała gibkość w płaszczyźnie poprzecznej dla strony prawej (p<.05)
Wnioski. Poziom gibkości jest zróżnicowany indywidualnie, szczególnie w płaszczyźnie strzałkowej. Płeć, wiek oraz parametry morfologiczne u młodych, dorosłych są słabo powiązane z gibkością. Przeszła oraz aktualna aktywność fizyczna wykazują korzystny wpływ na sprawność funkcjonalną tułowia.

Słowa kluczowe:
sprawność funkcjonalna, gibkość tułowia, aktywność fizyczna, trójpłaszczyznowa ocena gibkości, zawód fizjoterapeuty

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim