Streszczenie

Dobra wydolność tlenowa jest podstawą do utrzymania samodzielności w procesie starzenia się. U osób w wieku podeszłym miarą wydolności tlenowej może być określenie pośrednio maksymalnego poboru tlenu (VO2max). Celem pracy była ocena i porównanie wydolności tlenowej u starszych kobiet i mężczyzn, prowadzących aktywny tryb życia w kierunku rozwoju wydolności tlenowej.30 kobiet (średnia wieku 75 ±5 lat) i 30 mężczyzn (średnia wieku 79 ±8 lat) objęto badaniami. Badani byli poddawani systematycznie prowadzonemu treningowi rehabilitacyjnemu przez okres minimum dwóch lat, który miał na celu poprawę ich wydolności tlenowej. Trening był dobrany do indywidualnych możliwości wysiłkowych badanych. U badanych wykonano test Astranda – Ryhming na cykloergometrze. U mężczyzn uzyskano wyższy parametr średni VO2max 22,4 [ml/min./kg. masy ciata] ±1,7 w stosunku do uzyskanego w grupie kobiet 21,4 [ml/min./kg. masy ciała] ± 1,9. Różnica ta jest istotna na poziomie p<0,05. W badaniach uzyskano, na podstawie interpretacji VO2max w oparciu o Monark Test Report zawarty w programie Monark 818E Analysis Software Version 2.0, dobre wyniki wydolności tlenowej w odniesieniu do wieku badanych w obydwu grupach. Na podstawie uzyskanych wartości VO2max w grupie kobiet i mężczyzn w danym przedziale wieku po zastosowaniu treningu rehabilitacyjnego uzyskano wyniki VOt2max określane jako dobre. U mężczyzn uzyskano wyższy parametr średni VO2max, niż w grupie kobiet, różnica ta jest istotna statystycznie.

Słowa kluczowe

wydolność, trening, geriatria