Ocena skuteczności rehabilitacji u pacjentów z POChP w ramach projektu „PulmoRehab – dostęp do usług zdrowotnych poprzez spersonalizowany system opieki nad pacjentami z POChP, który obejmuje zdalny monitoring i telerehabilitację opartą na metodach sztucznej inteligencji”

Katarzyna Bogacz, Anna Szczegielniak, Łukasz Czekaj, Andrzej Jarynowski, Robert Kitłowski, Stanisław Maksymowicz, Danuta Lietz-Kijak, Bartosz Pańczyszak, Jacek Łuniewski, Edyta Krajczy, Mirosław Lenczuk, Jacek Sahajdak, Krzysztof Kassolik, Szymon Kaliciński, Jan Szczegielniak

 

Katarzyna Bogacz, Anna Szczegielniak, Łukasz Czekaj et al – Assessment of rehabilitation effectiveness in patients with COPD as part of the project “PulmoRehab – Access to healthcare services through a personalized care system for patients with COPD, including remote monitoring and tele-rehabilitation based on Artificial Intelligence methods” –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(1); 6-11

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG2EF8D9D

Streszczenie
Wstęp. W ramach projektu “PulmoRehab – dostęp do usług zdrowotnych poprzez spersonalizowany system opieki nad pacjentami z POChP, obejmujący zdalny monitoring oraz tele-rehabilitację na bazie metod sztucznej inteligencji”, SP ZOZ Szpital Specjalistyczny MSWiA w Głuchołazach i 10 partnerów przeprowadziło badania nad telerehabilitacją osób cierpiących na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP). Program telerehabilitacji, oparty na spersonalizowanym podejściu i technologii, umożliwiał pacjentom korzystanie z terapii w domu lub dogodnym miejscu. Projekt miał na celu zmniejszenie nierówności społecznych w opiece zdrowotnej poprzez zdalny dostęp do usług zdrowotnych dla pacjentów z POChP.
Materiał i metody badań. Badania obejmowały 80 chorych w wieku od 50 do 76 lat, hospitalizowanych w SP ZOZ Szpitalu Specjalistycznym MSWiA w Głuchołazach im.  Św. Jana Pawła II, spełniających określone kryteria. Kwalifikacja do programu telerehabilitacji uwzględniała ocenę tolerancji wysiłkowej, duszności, zmęczenia, czynności wentylacyjnej płuc i saturacji. Program obejmował ćwiczenia dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjentów.
Wyniki badań. Analiza wyników przeprowadzona za pomocą oprogramowania XLSTAT 2021.2.2 wykazała istotne statystycznie różnice między wartościami spirometrycznymi przed a po rehabilitacji. Podobnie znacząca poprawa została zauważona w wynikach testu 6MWT oraz saturacji krwi. Program telerehabilitacji wykazał się skutecznością w poprawie parametrów zdrowia oddechowego pacjentów z POChP.
Wnioski.
1. Program telerehabilitacji wpływa na poprawę czynności wentylacyjnej płuc  u osób z POChP. Redukuje uczucie duszności, zmniejsza zmęczenie, poprawia SpO2 i zwiększa tolerancję wysiłku, co dowodzi korzystnych efektów zastosowanej rehabilitacji.
2. Uzyskane wyniki zachęcają do przeprowadzenia dalszych badań na reprezentatywnej grupie z zastosowaniem randomizacji.
Słowa kluczowe:
telerehabilitacja, POChP
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim i j. polskim

Ocena postawy ciała gimnazjalistów w kontekście ich aktywności fizycznej

Marta Gołdyn-Pastuszka, Marzena Dorosz, Anna Szczegielniak, Katarzyna Bogacz, Jacek Łuniewski, Jan Szczegielniak


Marta Gołdyn-Pastuszka, Marzena Dorosz, Anna Szczegielniak, Katarzyna Bogacz, Jacek Łuniewski, Jan Szczegielniak – Assessment of the body posture of junior high school students in the context of their physical activity. Fizjoterapia Polska 2023; 23(1); 112-125

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG07B654

Streszczenie
Wstęp. Wady postawy są problemem społecznym i mogą powodować negatywne zmiany w wielu aspektach naszego życia – zarówno zdrowia fizycznego, jak i psychicznego. Bardzo istotna jest tutaj profilaktyka i odpowiedni stopień aktywności ruchowej, która wpływa na harmonijny rozwój człowieka. Cel pracy. Celem pracy była ocena postawy ciała gimnazjalistów oraz poznanie stopnia ich aktywności fizycznej, a następnie sprawdzenie, czy występuje korelacja pomiędzy nimi. Grupę badawczą stanowiły 53 osoby z wrocławskiego gimnazjum w wieku od 14 do 17 lat. Materiał i metody. Do oceny aktywności ruchowej użyty został Międzynarodowy Kwestionariusz Aktywności Fizycznej (IPAQ), który zawiera 7 pytań dotyczących czynności w ciągu ostatnich 7 dni. Postawę ciała w płaszczyźnie strzałkowej zbadano za pomocą metody fotogrametrii, a klasyfikację typologii dokonano na podstawie zmodyfikowanej metody Wolańskiego według Zayland-Malawki. Wyniki. Wyniki badań zostały poddane analizie statystycznej, z której wynika, że badana grupa młodzieży charakteryzuje się kifotycznym typem postawy ciała, natomiast najrzadziej spotykanym jest typ równoważny. Poziom aktywności fizycznej badanej grupy można określić jako wystarczający, jednak warto zauważyć, że tylko 6% mniej badanych charakteryzuje się  niewystarczającym poziomem aktywności fizycznej, a jedynie u 7,5% stwierdzono wysoki poziom aktywności. Wnioski. Dokonując dalszej analizy zbadano, czy występuje korelacja pomiędzy postawą ciała  a aktywności fizyczną. Stwierdzono, że nie istnieją istotnie statystycznie różnice pomiędzy tymi dwoma cechami w badanej grupie.
Słowa kluczowe:
wady postawy, postawa ciała, aktywność fizyczna, młodzież
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ zaburzeń składu ciała na jakość życia pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc

Marzena Dorosz, Katarzyna Bogacz, Marta Gołdyn-Pastuszka, Marcin Krajczy, Anna Szczegielniak, Jacek Łuniewski, Jan Szczegielniak


Marzena Dorosz, Katarzyna Bogacz, Marta Gołdyn-Pastuszka, Marcin Krajczy, Anna Szczegielniak, Jacek Łuniewski, Jan Szczegielniak – The impact of body composition disorders on the quality of life of patients with chronic obstructive pulmonary disease. Fizjoterapia Polska 2022; 22(5); 56-69

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20AXT7

Streszczenie

Wstęp. POChP to przewlekła choroba zapalna stanowiąca istotny problem zdrowia publicznego. Jej charakterystyczną cechą jest niecałkowicie odwracalne, postępujące ograniczenie przepływu powietrza przez drogi oddechowe. Oprócz szkodliwych następstw płucnych POChP manifestuje się powikłaniami w innych układach organizmu, w tym również zaburzeniami składu ciała, co wpływa niekorzystnie na jakość życia i rokowanie chorych. Celem niniejszej pracy była ocena jakości życia pacjentów z POChP oraz ocena czynników, które będą wpływały na jej pogorszenie.
Materiał i metody. Do badania włączono 37 pacjentów Szpitala Uniwersyteckiego CMUJ w Krakowie przy ulicy Skawińskiej 8, u których zdiagnozowano POChP wg wytycznych GOLD. W grupie badanej przeprowadzono ankietę osobową, zebrano dane antropometryczne, tj. obliczono wskaźnik Queteleta, dokonano pomiaru obwodu uda i pomiarów fałdów skórnych oraz zbadano subiektywną ocenę jakości życia przy pomocy kwestionariusza SGRQ-C i Testu CAT.
Wyniki. Na podstawie analizy zebranych materiałów wykazano, że średnia ocena jakości życia w badanej populacji mieściła się na niskim poziomie 61,8 pkt. w skali SGRQ-C. Wykazano duże zróżnicowanie co do oceny HRQoL w zależności od stadium zaawansowania choroby. Najlepszy wynik, wynoszący 23,0 pkt., osiągnęli pacjenci w 1 stopniu GOLD, a najgorszy – 81,6 pkt. – pacjenci w stopniu 4. Wśród głównych determinantów jakości życia w badanej grupie, oprócz stopnia obturacji dróg oddechowych, znalazły się: wysokie nasilenie objawów klinicznych, takich jak kaszel, duszność czy odkrztuszanie wydzieliny, niska masa ciała oraz ilość chorób współistniejących.
Wnioski. Wykazano, że utrata beztłuszczowej masy ciała i powikłania ogólnoustrojowe są czynnikiem istotnie obniżającym jakość życia, a pacjenci z mniejszą liczbą chorób współistniejących i ze zwiększonym wskaźnikiem BMI osiągają lepsze wyniki w skali SGRQ-C. Dowiedziono przy tym, że postęp choroby przyczynia się do wykluczenia pacjentów z aktywnego życia społecznego i dostarcza wielu problemów natury psychicznej. Ustalono, że chorzy na POChP powinni być objęci wielospecjalistyczną opieką i specjalnym programem treningowym w celu zapobiegania bądź też opóźnienia wystąpienia powikłań systemowych, istotnie pogarszających jakość życia chorych.

Słowa kluczowe:
POChP, skład ciała, jakość życia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ aplikacji plastrowania dynamicznego na efekty fizjoterapii chorych po złamaniu nasady dalszej kości promieniowej typu Collesa

Marcin Krajczy, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Tomasz Dybek, Piotr Kiczyński, Edyta Krajczy, Anna Szczegielniak, Jan Szczegielniak

M. Krajczy, J. Łuniewski, K. Bogacz, T. Dybek, P. Kiczyński, E. Krajczy, A. Szczegielniak, J. Szczegielniak – Impact of elastic therapeutic tape on final effects of physiotherapy in patients with Colles’ fracture. FP 2014; 14(1); 42-49

Streszczenie
Wstęp. Złamania nasady dalszej kości promieniowej, stanowią nadal duży problem kliniczny. Wydaje się, że w procesie fizjoterapii chorych po złamaniu przedramienia skuteczne może być plastrowanie dynamiczne (PD). Celem pracy jest ocena wpływu wybranych aplikacji PD na efekty fizjoterapii u chorych po złamaniu nasady dalszej kości promieniowej typu Collesa leczonych zachowawczo. Materiał i metody. Badaniami objęto 38 chorych leczonych w Zakładzie Rehabilitacji Leczniczej SP ZOZ w Nysie w okresie od stycznia 2012 r. do listopada 2013 r. Nabór do obu grup odbywał się losowo. Chorych podzielono na 2 grupy. Grupę badanych (BA) stanowiło 20 chorych (16 kobiet i 4 mężczyzn), u których stosowana była fizjoterapia z wykorzystaniem urządzenia Hand Tutor oraz aplikacje PD. Grupa kontrolna (KO) obejmowała 18 chorych (15 kobiet i 3 mężczyzn), u których była stosowana tylko fizjoterapia z wykorzystaniem urządzenia Hand Tutor. Po przeprowadzeniu badania wstępnego, u chorych z grupy BA stosowano aplikacje mięśniową – tonizującą mięśnie zginacze nadgarstka oraz więzadłową lub korekcyjną – na okolicę nadgarstka.
Aplikacje PD były wymieniane co 4 dni. Fizjoterapia trwała 10 dni. W trakcie oraz po zakończonej fizjoterapii przeprowadzono badania zgodnie z ustalonym protokołem. Wyniki. Aplikacje PD stosowane w procesie fizjoterapii u chorych z grupy BA zwiększyły zakres ruchomości aktywnej i pasywnej oraz poprawiły jakość ruchów, w porównaniu z badanymi chorymi grupy kontrolnej. Zaobserwowano także, że deficyty ruchów (różnice między ruchami pasywnymi i aktywnymi) zmniejszyły się bardziej w grupie BA. Wnioski. 1.W badaniu końcowym nie stwierdzono istotnych różnic wskaźników pomiędzy chorymi z obu grup. Badania wykazały poprawę funkcji nadgarstka w zakresie częstości ruchów aktywnych oraz zakresu ruchomości w obu grupach. 2. W grupie BA stwierdzono istotnie wyższe wyniki badania końcowego częstotliwości ruchów oraz ruchomości nadgarstka, w stosunku do badania początkowego.

Słowa kluczowe:
złamanie Collesa, fizjoterapia, plastrowanie dynamiczne (PD), Biofeedback, Hand Tutor

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Fizjoterapia po zabiegu operacyjnym ręki z zastosowaniem urządzenia do diagnostyki i terapii funkcjonalnej ręki. Studium przypadku

Marcin Krajczy, Edyta Krajczy, Anna Szczegielniak, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Tomasz Dybek, Piotr Kiczyński, Jan Szczegielniak

M. Krajczy, E. Krajczy, A. Szczegielniak, J. Łuniewski, K. Bogacz, T. Dybek, P. Kiczyński, J. Szczegielniak: Physiotherapy after a hand surgery performed with a diagnostic and functional therapy device. Case study. Fizjoterapia Polska 2015; 15(3); 46-54

Streszczenie
Wstęp. Fizjoterapia ręki po leczeniu operacyjnym urazowych uszkodzeń ścięgien zginaczy palców ręki dotychczas opierała się na wykorzystaniu ustalonych form kinezyterapii wraz z fizykoterapią. Brak jest doniesień na temat kompleksowej fizjoterapii po leczeniu urazowym ścięgien, naczyń i nerwów ręki z wykorzystaniem systemu  Hand Tutor w fizjoterapii ręki.
Cel pracy. Celem pracy jest  przedstawienie kompleksowej fizjoterapii  ręki po zabiegu operacyjny i rewizji ścięgien z zastosowaniem urządzenia do diagnostyki i terapii funkcjonalnej ręki  z Biofeedbackem  – Hand Tutor TM.
Materiał i metody badań. Badaniem  objęto 42 letniego mężczyznę.  Chory po urazie ręki prawej z uszkodzeniem ścięgien, tętnicy  oraz nerwu łokciowego, operowany w 2012r.  W trakcie leczenia doszło do powikłań (stanu zapalnego, obrzęku i zrostów).   W leczeniu  prowadzono kompleksową fizjoterapię (wykorzystując system do fizjoterapii  ręki z Biofeedbackem – Hand Tutor TM).
Wyniki. W badaniu własnym, po zastosowaniu wczesnej, kompleksowej fizjoterapii wraz
z wykorzystaniem    urządzenia  Hand Tutor stwierdzono wygojenie rany pooperacyjnej oraz istotną poprawę funkcji ręki. Wydaje się, że zastosowane procedury fizjoterapeutyczne wpłynęły na skuteczność  terapii.  Badania końcowe wykazały znaczną poprawę  ruchomości pasywnej, aktywnej oraz szybkości ruchów badanej ręki. W badaniach wykazano także zmniejszenie poziomu subiektywnych odczuć bólowych chorego oraz powrót funkcji  nerwu łokciowego.

Słowa kluczowe:
wczesna, kompleksowa fizjoterapia, Hand Tutor, urazowe uszkodzenia ścięgien

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim