Tag: Arkadiusz Żurawski

Kondycja psychofizyczna dziecka w czasie pandemii COVID-19

Miłosz Opuchlik, Anna Opuchlik, Arkadiusz Żurawski, Marek Wiecheć, Małgorzata Biskup, Kamil Markowski, Zbigniew Śliwiński


Miłosz Opuchlik, Anna Opuchlik, Arkadiusz Żurawski, Marek Wiecheć, Małgorzata Biskup, Kamil Markowski, Zbigniew Śliwiński – Psychophysical condition of a child during the COVID-19 pandemic. Fizjoterapia Polska 2022; 22(5); 6-19

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20A7jJ

Streszczenie

Każda epidemia powoduje wiele zmian w życiu społecznym i gospodarczym. Pandemia COVID– 19 przypadła na czasy, Pandemia COVID-19 przypadła na czasy, podczas których wykorzystano technologie informatyczne. W trakcie izolacji społeczeństwa praca i nauka zdalna pomagały w wykonywaniu czynności zawodowych oraz edukacji szkolnej i jednocześnie wywoływały niepożądane następstwa. Celem pracy jest ocena wpływu nauki zdalnej w czasie pandemii COVID-19 na kondycję psychofizyczną dziecka. Do badania wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego oraz technikę ankiety. Badanie przeprowadzono wśród uczniów szkół podstawowych w formie online. Zebrany materiał empiryczny ukazuje ocenę zdalnej edukacji i jej wpływ na zmiany jakie zaszły u dzieci podczas pandemii, a tym samym nauki zdalnej. Przeanalizowano zmiany w aspekcie fizycznym, psychicznym jak i społecznym. Zdalna realizacja nauki wywoływała u uczniów różne emocje, obawy i stres. Relacje rówieśnicze w czasie kształcenia zdalnego głównie miały charakter pośredni. W pracy podkreśla się zmiany jakie zaszły u dzieci podczas nauczania zdalnego: stres, izolacja, brak kontaktów bezpośrednich z rówieśnikami, przemęczenie, duża ilość godzin przed monitorem, zmniejszona aktywność fizyczna.

Słowa kluczowe:
pandemia COVID-19, edukacja zdalna, rozwój psychiczny dzieci, rozwój fizyczny dzieci, rozwój społeczny dzieci, rozwój poznawczy dzieci, lockdown

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena sEMG aktywności mięśnia prostego brzucha oraz mięśnia wielodzielnego w zależności od sposobu przyjmowania pozycji siedzącej

Wojciech Kiebzak, Michał Dwornik, Justyna Żurawska, Arkadiusz Żurawski

W. Kiebzak, M. Dwornik, J. Żurawska, A. Żurawski – sEMG assessment of the activity of the rectus abdominis and multifidus muscles in different sitting postures. FP 2017; 17(3); 52-62

Streszczenie

Cel. Ocena aktywności mięśni prostego brzucha (RA) i wielodzielnego (MF) podczas przyjmowania swobodnej i aktywnej pozycji siedzącej.
Materiał i metoda. Badaniem objęto 30 osób w wieku 19-23 lat, u których oceniano aktywność mięśni: rectus abdominis (RA) oraz multifidus (MF) w czterech różnych pozycjach siedzących za pomocą powierzchniowego badania elektromiograficznego. Badaniem ankietowym oceniono również stopień trudności przyjęcia poszczególnych pozycji. Otrzymane wyniki poddano analizie statystycznej.
Wyniki. Najwyższą wartość napięcia m. RA odnotowano w pozycji skorygowanej z tyłopochyleniem tułowia 2,34, najniższą w pozycji siedzącej swobodnej 1,16. Najwyższą aktywnością m. MF cechowała się pozycja skorygowana z przodopochyleniem tułowia 33,01, najniższą natomiast pozycja swobodna 18,66. Najwięcej osób uznało za łatwą pozycję skorygowaną z przodopochyleniem tułowia tj. 86,67% badanych, oraz swobodną 83,33%. Najtrudniejsza okazała się pozycja skorygowana z tyłopochyleniem tułowia tj. dla 90% badanych. Wyniki w skali T1 wskazują, że obserwacje empiryczne przyjmują rozkład normalny.
Wnioski
1. Pozycja siedząca skorygowana z przesunięciem tułowia do przodu realizuje kliniczne założenia prawidłowego ustawienia ciała w przestrzeni.
2. Pozycja siedząca skorygowana z przesunięciem tułowia do przodu powinna być włączona w powszechny program profilaktyki zespołów przeciążeniowych kręgosłupa.

Słowa kluczowe:
pozycja siedząca, sEMG, aktywność mięśni RA i MF, skala T1

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zastosowanie stymulacji polisensorycznej i wzorców globalnych w przypadku ciężkiego uszkodzenia czaszkowo-mózgowego

Wojciech Kiebzak, Anna Wysocka, Arkadiusz Żurawski, Marek Kiljański, Justyna Pogorzelska

W. Kiebzak, A. Wysocka, A. Żurawski, M. Kiljański, J. Pogorzelska – Application of the Polysensory Stimulation and the General Movement Patterns in Patients with the Serious Traumatic Brain Injury. FP 2015; 15(2); 6-20

Streszczenie
Wstęp. Urazy czaszkowo-mózgowe stanowią jedną z głównych przyczyn inwalidztwa oraz śmierci dzieci. Ich konsekwencją są zaburzenia sprawności motorycznej oraz dysfunkcje neuropsychologiczne. Stan taki szczególnie wymaga ograniczenia efektów jatrogennych.
Cel pracy. Celem pracy jest przedstawienie programu rehabilitacji pacjenta po ciężkim urazie czaszkowo-mózgowym.
Studium przypadku. Chłopiec lat 15 w wyniku wypadku komunikacyjnego doznał ciężkiego urazu ogólnego, oraz czaszkowo-mózgowego. Głęboko nieprzytomny, ocena w skali Glasgow – 4 pkt. Poddawany rehabilitacji przez okres 2 miesięcy w warunkach szpitalnych. Stosowano stymulację polisensoryczną, elementy metod: Vojty, NDT-Bobath, PNF, Castillo-Morales oraz Kinesiology taping. Uzyskano znacznego stopnia samodzielność łącznie z osiągnięciem chodu z niewielką pomocą.
Dyskusja. W przeciągu kilkunastu lat pojawiło się wiele prac dotyczących postępowania fizjoterapeutycznego chorych po urazach czaszkowo-mózgowych. Coraz częściej skuteczność procesu usprawniania warunkuje optymalnie wcześnie rozpoczęte i właściwie ukierunkowane leczenie usprawniające. Mimo to w piśmiennictwie obserwuje się znikomą liczbę opracowań sformalizowanych metod wczesnego postępowania. Stąd zachodzi potrzeba opracowania optymalnych zasad postępowania fizjoterapeutycznego.
Wnioski. Najważniejszym elementem postępowania terapeutycznego pacjentów po urazie czaszkowo-mózgowym jest interdyscyplinarna rehabilitacja w oparciu o stosowanie stymulacji polisensorycznej i globalnych wzorców ruchu, łączenia technik różnych metod. Programowanie postępowania fizjoterapeutycznego powinno opierać się na podstawowych zasadach dotyczących ciągłości, kompleksowości, systematyczności, a przede wszystkim wczesności rehabilitacji. Umiejętne postępowanie fizjoterapeutyczne odgrywa istotną role w przywróceniu funkcji poznawczo-emocjonalnych oraz w uzyskaniu optymalnego poziomu sprawności psychoruchowej.

Słowa kluczowe:
uraz czaszkowo-mózgowy, postępowanie fizjoterapeutyczne, stymulacja polisensoryczna, wzorce globalne

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim