Wzorzec chodu osób po złamaniach bliższej nasady kości udowej leczonych chirurgicznie – doniesienie wstępne

Beata Kita, Tomasz Ridan, Tomasz Łosień, Katarzyna Kniaziew-Gomoluch, Joanna Szymańska

B. Kita, T. Ridan, T. Łosień, K. Kniaziew-Gomoluch, J. Szymańska – Gait pattern of people after fractures of proximal femoral epiphysis treated surgically. Preliminary report. Fizjoterapia Polska 2020; 20(3); 164-170

Streszczenie
Wprowadzenie. Szacuje się, że ponad 50% pacjentów, którzy dobrze funkcjonowali przed złamaniem bliższej nasady kości udowej, nie jest w stanie powrócić do aktywności sprzed urazu. Co więcej, umieralność w tej grupie chorych szacowana jest na ponad 21% w ciągu pierwszego roku od złamania, a w ciągu następnych 5 lat liczba ta rośnie do 59%. Zauważono, że pacjenci tracą zdolność do niezależnego funkcjonowania bez pomocy z zewnątrz, pogarsza się ich mobilność, co w konsekwencji prowadzi do obniżenia jakości życia. Wśród ograniczeń zgłaszanych przez pacjentów wymieniano pogorszenie parametrów chodu. Celem pracy jest analiza wpływu przebytego złamania bliższego końca kości udowej leczonego chirurgicznie na wybrane parametry chodu.
Materiał i metody. Przebadano 51 osób, w tym 40 kobiet i 11 mężczyzn. Średni wiek badanych wynosił 73 lata. W grupie badanych osoba najmłodsza miała 50 lat, a najstarsza 92 lata. Wszystkie zakwalifikowane do badania osoby były po przebytym złamaniu bliższej nasady kości udowej, które było leczone chirurgicznie. Osoby te mogły chodzić samodzielnie bez użycia pomocy ortopedycznych w postaci kul, lasek, chodzików. W badaniu wykorzystano następujące narzędzia badawcze: wywiad, analiza dokumentacji medycznej i badanie chodu na platformie tensometrycznej.
Wyniki. W grupie wiekowej 50-64 lata czas cyklu chodu wśród badanych osób wyniósł średnio: u kobiet 1,51 sek. i 1,35 sek. u mężczyzn. W grupie wiekowej 65-80 lat wśród kobiet i mężczyzn wynosi 1,37 sek. Wnioski. Wzorzec chodu osób po złamaniu bliższej nasady kości udowej jest zmieniony i  odbiega  od założeń normy.  W badanej grupie długość cyklu chodu zarówno u kobiet, jak i mężczyzn w grupie wiekowej 50-64. r.ż., jak i 65-80. r.ż. jest znacząco krótsza w stosunku do założeń normy. Badanie nie wykazało istotnych różnic w długości kroku (step length) po stronie operowanej i nieoperowanej we wszystkich grupach wiekowych, zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Czas cyklu chodu (stride time) w grupie wiekowej 54-64. r.ż. i 65-80. r.ż. wśród badanych mężczyzn mieści się górnej granicy normy. Natomiast wśród badanych kobiet w wymienionych grupach wiekowych czas cyklu chodu w sposób znaczący przekracza górną granicę normy.
Słowa kluczowe:
wzorzec chodu, złamania bliższej nasady kości udowej, zaburzenia chodu, osoby starsze
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Funkcjonalne przejawy poprawy centralnej stabilizacji w trakcie rehabilitacji osób z zespołem bólowym lędźwiowego odcinka kręgosłupa

Tomasz Łosień, Krzysztof Banasiak, Katarzyna Kniaziew-Gomoluch, Marek Woszczak, Beata Kita

T. Łosień, K. Banasiak, K. Kniaziew-Gomoluch, M. Woszczak, B. Kita – Functional symptoms of core stability improvement in rehabilitation of patients with low back pain syndrome. Fizjoterapia Polska 2019; 19(4); 142-148

Streszczenie
Cel pracy. Celem pracy było dokonanie oceny efektywności ćwiczeń głębokich mięśni tułowia oraz ich wpływu na pacjentów z zespołem bólowym lędźwiowego odcinka kręgosłupa.
Materiał i metody. Grupa badawcza składała się z 46 osób, w tym 30 kobiet oraz 16 mężczyzn, wśród których występowały dolegliwości bólowe części lędźwiowej kręgosłupa. Wiek badanych mieścił się między 32. a 62. rokiem życia oraz wynosił średnio 47 lat. Narzędziem badawczym był międzynarodowy kwestionariusz Revised Oswestry Low Back Pain Disability, zawierający 10 pytań na temat odczuć bólowych podczas wykonywania czynności codziennych oraz samodzielnie opracowany formularz, zawierający 6 pytań, w tym jedno dotyczące poziomu odczuwanego bólu. Po wypełnieniu ankiet badani zostali objęci 30-dniowym programem rehabilitacyjnym, w którym zastosowano ćwiczenia wzmacniające mięśnie głębokie tułowia. Program obejmował 3 spotkania w tygodniu, w trakcie każdego z nich pacjenci realizowali zadany scenariusz przez 30 minut. Po zakończeniu ostatniego cyklu programu badani zostali zobligowani do ponownego wypełnienia kwestionariusza oraz formularza.
Wyniki. Łączny poziom dolegliwości po cyklu treningowym wynosił 7,91 oraz zmniejszył się w istotny statystycznie sposób w stosunku do wartości przed cyklem treningowym, kiedy wynosił 23,59, różnica równa jest 15,67.
Zawarte w pracy wyniki wyraźnie wskazują na zmniejszenie się odczuć bólowych wśród pacjentów poddanych analizie. Po przeprowadzeniu pełnej miesięcznej terapii średnia odczuwalnego bólu, mierzona skalą VAS, zmniejszyła się o 2,2 pkt i wyniosła 3,67 pkt.
Wnioski. Przeprowadzone badania wskazują, że terapia w postaci cyklu ćwiczeń mięśni głębokich wpływa w znaczący sposób na zmniejszenie się subiektywnych odczuć bólowych wśród badanych. Odnotowano korzystny wpływ przeprowadzonej rehabilitacji na ogólny poziom sprawności fizycznej. Wyniki przeprowadzonego badania sugerują, że terapia w postaci wzmacniania gorsetu mięśniowego tułowia jest skuteczną formą leczenia dolegliwości bólowych lędźwiowego odcinka kręgosłupa.

Słowa kluczowe:
zespoły bólowe lędźwiowego odcinka kręgosłupa, trening funkcjonalny, gorset mięśniowy tułowia, VAS, kwestionariusz Revised Oswestry Low Back Pain Disability

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Test FMS w ocenie ryzyka wystąpienia urazu w grupie unihokeistek

Tomasz Ridan, Adrianna Warzecha, Katarzyna Ogrodzka-Ciechanowicz, Beata Kita, Krzysztof Czupryna

T. Ridan, A. Warzecha, K. Ogrodzka-Ciechanowicz, B. Kita, K. Czupryna – FMS test in assessing the risk of injury in a group of female floorball players. Fizjoterapia Polska 2018; 18(4); 74-84

Streszczenie

Functional Movement Screening jest jednym z testów, które pozwalają oceniać istniejące ryzyko uszkodzeń. Celem pracy była ocena stanu funkcjonalnych możliwości ruchowych zawodniczek unihokeja za pomocą testu Functional Movement Screen (FMS) oraz ocena możliwości poprawy wyniku przy pomocy zestawu ćwiczeń korekcyjnych. Badaniami objęto grupę 50 sprawnych dziewczyn w wieku 16-24 lat, trenujących unihokej w kategorii juniorek starszych i seniorek (średnia wieku 18,2). Badane zostały poddane badaniu funkcjonalnej ocenie motorycznej za pomocą urządzenia FMS. Ocena testem FMS składała się z siedmiu funkcjonalnych testów ruchowych. Średni wynik uzyskany przez zawodniczki w teście FMS przed korekcją wyniósł 14,6 pkt (SD = 1,5), po korekcji 16,3 pkt (SD = 1,4). Zawodniczki unihokeja w oparciu o przeprowadzony test FMS, prezentują dobry poziom podstawowej sprawności ruchowej z klasyfikacją ryzyka urazu na poziomie 25-35%. Wprowadzenie korekcji wg testu Functional Movement Screening już po okresie 2 miesięcy poprawia sprawność funkcjonalną zawodniczek unihokeja.

Słowa kluczowe:
Functional Movement Screen, ocena funkcjonalna, ryzyko urazu, unihokeistki

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz artykuł w j. angielskim/Available only English version/下載英文版

Ocena funkcjonalna tancerek odmiennych stylów tańca: jazzowego oraz hip hop w oparciu o test Functional Movement Screen

Tomasz Ridan, Barbara Tomas, Olga Nowotny-Czupryna, Beata Kita

T. Ridan, B. Tomas, O. Nowotny-Czupryna, B. Kitai – Functional assessment of female dancers representing different dance styles, such as jazz and hip-hop, based on the Functional Movement Screen Test. Fizjoterapia Polska 2018; 18(4); 50-60

Streszczenie
Celem pracy była ocena poziomu sprawności funkcjonalnej 30 tancerek (16 tancerek jazzowych i 14 tancerek hiphopowych) w wieku od 16 do 21 lat. Istotną kwestią dotyczącą wyników było sprawdzenie czy istnieją różnice w poziomie sprawności funkcjonalnej pomiędzy dwoma grupami, w zależności od stylu tańca. Ostatnim aspektem oceny było zbadanie istniejących zależności pomiędzy stylem tańca, a wynikami w poszczególnych składowych badania FMS. Badania przeprowadzono w Egurrola Dance Studio w Krakowie, w kwietniu 2018 r. Wynik końcowy przeprowadzonych badań dał obraz ogólnej sprawności fizycznej badanej grupy tancerek i został określony, jako odpowiedni, gdyż średnia wartość oceny całościowej, była powyżej wartości granicznej zwiększonego ryzyka urazu. Nie stwierdzono różnic w wynikach ogólnej sprawności fizycznej, pomiędzy tancerkami jazzowymi i hiphopowymi, natomiast wykazano zróżnicowanie w ocenie szczegółowej poszczególnych składowych FMS. Uzyskane wyniki badań określiły poziom sprawności funkcjonalnej wśród tancerzy i potwierdziły, jego zróżnicowanie w odniesieniu do rodzaju aktywności w ocenie szczegółowej.

Key words:
Functional Movement Screen, ocena funkcjonalna, taniec

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz artykuł w j. angielskim/Available only English version/下載英文版