Tag: Bogdan Bacik

Wpływ wyrównywania długości względnej kończyny dolnych na jakość postawy ciała u dzieci i młodzieży z bocznym skrzywieniem kręgosłupa

Mariola Saulicz, Edward Saulicz, Janusz Nowotny, Bogdan Bacik

Mariola Saulicz, Edward Saulicz, Janusz Nowotny, Bogdan Bacik – The impact of lower limb compensation on the quality of posture in children and youth with scoliosis. Fizjoterapia Polska 2001; 1(4); 376-380

Streszczenie
Wstęp. Stosowanie wkładek ortopedycznych, które albo poprawiają prawdziwą, czy rzekomą nierówność kończyn dolnych, albo pomagają w poprawie zaburzonej statyki ciała należy do metod sterowanej kompensacji zewnętrznej. Jest to metoda często wykorzystywana w korekcji bocznego skrzywienia kręgosłupa. Udowodniono, że stosowanie wkładek ortopedycznych poprawiających pseudonierówność kończyn dolnych może doprowadzić do poważnej dekompensacji tej wady. Obserwacje te dotyczyły zaawansowanego zniekształcenia strukturalnego. Celem niniejszego opracowania była więc analiza trzy-powierzchniowa wpływu wkładek ortopedycznych wydłużających jedną z kończyn dolnych na jakość postawy ciała u dzieci i młodzieży z bocznym skrzywieniem kręgosłupa. Analizie poddano mniej zaawansowane nieprawidłowości, co oznacza, że posiadały one większy komponent zmian funkcjonalnych i daleko idący, większy potencjał na poprawę. Materiał i metoda. Badaniami objęto 82-osobową grupę dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 19 lat (x = 12,0 +/- 3,1) z klinicznymi objawami bocznego skrzywienia kręgosłupa stopnia I i II (x kąta Cobba = 22,8 +/- 9,5). Analiza dotyczyła tylko tych dzieci, u których osoba zlecająca badanie postawy ciała sugerowała wkładki wyrównującej. Ocenę postawy ciała przeprowadzono dwukrotnie – bez wkładki oraz z wkładką – wykorzystując w tym celu komputerowy zestaw badania postawy ciała. Wyniki. Uzyskano istotny związek pomiędzy wysokością wkładki a zmniejszeniem niektórych I, II i III-rzędowych cech skrzywienia. Poprawa jakości postawy dotyczyła zwłaszcza płaszczyzny czołowej, której to towarzyszyły istotne zmiany w płaszczyźnie strzałkowej. Natomiast w obrębie płaszczyzny poprzecznej nie rejestrowano już tak jednoznacznie pozytywnych zmian postawy ciała.

Słowa kluczowe:
symetria kończyn dolnych, wyrównujące wkładki ortopedyczne, sterowana kompensacja zewnętrzna

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Pomiary w warunkach izokinetycznych – obszary zastosowania w fizjoterapii

Monika Grygorowicz, Janusz Kubacki, Bogdan Bacik, Krzysztof Gieremek, Anna Polak

Monika Grygorowicz, Janusz Kubacki, Bogdan Bacik, Krzysztof Gieremek, Anna Polak – Isokinetic measurements – areas of application in physiotherapy. Fizjoterapia Polska 2006; 6(3); 238-244

Streszczenie
Celem artykułu jest przybliżenie koncepcji ćwiczeń izokinetycznych po raz pierwszy przedstawionej przez Hislop’a i Perrineia w 1967 r. W literaturze polskiej nie znaleziono pracy, która w sposób scalony omawiałaby powyższy temat. Stąd, w oparciu o liczne zagraniczne doniesienia naukowe, autorzy zdecydowali się przedstawić ćwiczenia izokinetyczne polskim fizjoterapeutom i lekarzom. Thistle i in. definiują ćwiczenia izokinetyczne jako dynamiczny skurcz mięśniowy z kontrolowaną i utrzymywaną stałą prędkością ruchu (iso-stały kinetic-ruch) realizowany z wykorzystaniem specjalistycznych urządzeń do tego rodzaju ćwiczeń. Testy izokinetyczne są bardzo precyzyjnym narzędziem diagnostycznym umożliwiającym ocenę stopnia uszkodzenia tkanek miękkich. Powszechne zastosowanie badań siły izokinetycznej mięśni w praktyce klinicznej oparte jest na ich oczywistej zasadności i wiarygodności w określeniu stanu i funkcji nerwowo-mięśniowych. Zwolennicy pomiarów i ćwiczeń izokinetycznych, wykorzystujący ją w praktyce, potwierdzają fakt, iż dają one możliwość precyzyjnego badania właściwości mięśni i obiektywizacji wyników. Wyniki rejestrowane w trakcie testów, umożliwiają bardzo precyzyjną diagnostykę testowanych mięśni w różnych warunkach biomechanicznych realizowanego ruchu. Pozwalają na ocenę stanu funkcjonalnego mięśni poprzez porównanie pracy kontralateralnej, ipsilateralnej, konfrontacji z danymi prawidłowymi, czy z wynikami w grupach kontrolnych. Ponadto, Testy izokinetyczne umożliwiają graficzne przedstawianie zależności pomiędzy badanymi cechami w każdym punkcie realizowanego ruchu. Sprzyja to wykorzystaniu izokinetyki do diagnostyki w stanach pourazowych narządu ruchu. W pracy opisane zostały obszary wykorzystania pomiarów izokinetycznych i zasady ich wykonywania. Ponadto omówiono główne parametry biomechaniczne, w oparciu, o które przeprowadza się analizę dynamicznych właściwości mięśniowych.

Słowa kluczowe:
ćwiczenia izokinetyczne, szczytowy moment siły, wskaźniki biomechaniczne, warunki dynamiczne

Wpływ ćwiczeń stabilizacyjnych i mobilizacji rotacyjnych na reakcje posturalne

Oliwia Mokrus, Mirosław Kokosz, Edward Saulicz, Bogdan Bacik, Mariola Saulicz, Łukasz Drożdż

Oliwia Mokrus, Mirosław Kokosz, Edward Saulicz, Bogdan Bacik, Mariola Saulicz, Łukasz Drożdż – The effect of stabilization exercises and rotational mobilizations on postural reactions. Fizjoterapia Polska 2007; 7(2), 95-106

Streszczenie

Wstęp. Utrzymanie stabilności oraz wykonanie zadania dowolnego ruchu możliwe jest dzięki sterującej funkcji układu nerwowego współpracującego ściśle tak z czynnymi, jak i z biernymi elementami narządu ruchu. Celem pracy była próba sprawdzenia, czy ćwiczenia stabilizacyjne wykonywane w łańcuchach kinematycznych zamkniętych (wpływające na elementy kurczliwe) oraz mobilizacje rotacyjne (oddziaływujące na struktury bierne) wpływają na poprawę możliwości równoważnych. Materiał i metody. W badaniach wzięło udział 20 aktywnych fizycznie kobiet, nie zgłaszających żadnych dolegliwości bólowych. Badane podzielono na 2 dziesięcioosobowe grupy (I i II). W grupie I przeprowadzono ćwiczenia stabilizacyjne, w grupie II mobilizacje rotacyjne. W obydwu grupach przeprowadzono podwójny pomiar (przed i po zabiegu/ćwiczeniu) utrzymania równowagi w pozycji stojącej obunóż z i bez kontroli wzrokowej. Pomiaru dokonano na platformie dynamometrycznej. Wyniki poddano analizie statystycznej. Wyniki. Bardziej nasilone zmiany zaobserwowano w płaszczyźnie czołowej. W większym stopniu dotyczyły one grupy wykonującej czynne ćwiczenia stabilizacyjne (szczególnie w odniesieniu do sztywności, gdzie zaobserwowano istotność statystyczną). Wnioski. Pod wpływem biernych i czynnych środków terapeutycznych doszło do zmiany parametrów określających układ lepko-sprężysty. Bardziej wyraźne zmiany można zaobserwować w grupie poddanej czynnym ćwiczeniom stabilizacyjnym (I), co sugeruje, że te właśnie ćwiczenia w większym stopniu wpływają na mechanizmy równoważne.

Słowa kluczowe

stabilizacja, mobilizacje rotacyjne, równowaga, układ lepko-sprężysty