Tag: depresja

Występowanie objawów zaburzeń stawów skroniowo­ – żuchwowych (TMDs) i depresji oraz odczuwanie stresu u studentów fizjoterapii z osobowością typu D

Magdalena Gębska, Sylwia Mielcarska, Bartosz Dalewski, Łukasz Pałka, Katarzyna Weber-Nowakowska, Łukasz Kołodziej

Magdalena Gębska, Sylwia Mielcarska, Bartosz Dalewski, Łukasz Pałka, Katarzyna Weber-Nowakowska, Łukasz Kołodziej – Prevelence of temporomandibular joint dysfunctions (TMDs) and depressive symptoms and feelings of stress in physiotherapy students with type D personality. Fizjoterapia Polska 2023; 23(5); 145-156

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20BZsV

Streszczenie
Wprowadzenie. Doniesienia naukowe z zakresu stomatologii i psychologii podkreślają rolę cech osobowości w etiologii dysfunkcji stawów skroniowo-żuchwowych (TMDs). Osobowość typu D jest stosunkowo nowym konstruktem, w związku z czym nie ma jeszcze zbyt wielu badań na ten temat. Obejmuje ona zarówno skłonność do doświadczania negatywnych emocji, jak i tendencję do powstrzymywania się od ich wyrażania. Wyraźnie podkreśla się wpływ tego połączonego efektu na wzrost natężenia stresu oraz rozwój chorób somatycznych i psychicznych. Przedstawione w doniesieniu naukowym dane stanowią uzupełnienie wcześniejszych spostrzeżeń podczas realizowanych badań dotyczących osobowości typu D u osób z TMDs.
Cel. Ocena wpływu osobowości typu D oraz jej dwóch wymiarów na występowanie TMDs i czynników predysponujących, depresji i poziom nasilenia odczuwanego stresu.
Materiał i metody. Badania przeprowadzono na grupie 240 studentów fizjoterapii. Grupę badaną (G1) stanowiło 120 studentów ze stwierdzoną na podstawie kwestionariusza DS14 osobowością typu D. Grupę kontrolną (G2) stanowiła taka sama liczba osób bez osobowości typu D. Dane zebrano za pomocą opracowanego na potrzeby badania formularza występowania objawów zaburzeń TMDs i czynników predysponujących , kwestionariusza oceny nasilenia stresu PSS10 oraz kwestionariusza depresji Becka (BDI).
Wyniki. W badanej grupie ilość objawów TMDs istotnie dodatnio koreluje z osobowością typu D (z NE mocniejsza korelacja niż z SI), PSS10 oraz BDI oraz ujemnie koreluje z wiekiem. U studentów z osobowością typu D istotnie częściej oraz w większej ilości występowały objawy TMDs niż u osób bez osobowości stresowej (p = 0,00). Wyjątek stanowił objaw wzmożonego napięcia mięśniowego, który nie wykazał różnicy statystycznej (p = 0,22). Osoby z osobowością typu D są ponad 6 razy częściej narażone są na zaciskanie zębów (OR = 6,76) oraz 3 razy częściej na objawy akustyczne TMJ (OR = 3,35) i zgrzytanie zębami (OR = 3,27). W grupie badanej wraz ze wzrostem poziomu odczuwanego stresu i stopnia depresji wzrasta też ilość zgłaszanych objawów TMDs. W grupie studentów z osobowością typu D depresja występowała istotnie częściej niż w grupie bez osobowości stresowej (p = 0,00).
Wniosek. Studenci z osobowością typu D są narażeni na występowanie większej ilości objawów TMDs oraz silniejsze odczuwanie stresu i depresji.

Słowa kluczowe:
osobowość D, stres, depresja, dysfunkcja stawu skroniowo-żuchwowego, studenci

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Związek pomiaru antropometrycznego, aktywności fizycznej, aspektów psychospołecznych i endometriozy

Shyamrani.Y, B.Sathya Prabha


Shyamrani.Y, B.Sathya Prabha – The relationship of anthropometric measurement, physical activity, psychosocial aspects and endometriosis. Fizjoterapia Polska 2022; 22(2); 50-53

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG0DEHN3

Streszczenie
Cel. Ustalenie związku między pomiarem antropometrycznym, aktywnością fizyczną, poziomem psychospołecznym i endometriozą. Materiały i metody. Zrekrutowano 30 kobiet, u których zdiagnozowano endometriozę i 30 kobiet w wieku bez endometriozy. Pomiar antropometryczny – zmierzono wskaźnik masy ciała (BMI) i wskaźnik WHR (stosunek obwodu talii do obwodu bioder). Międzynarodowy Kwestionariusz Aktywności Fizycznej (IPAQ) oraz Skala Depresji Becka (BDI) zostały użyte do pomiaru odpowiednio poziomu aktywności fizycznej i poziomu psychospołecznego. Wyniki. Między grupami wystąpiła istotna różnica w BMI. Iloraz szans i analiza względnego ryzyka endometriozy wykazały, że istnieje związek między zwiększonym BMI, WHR, BDI a ryzykiem endometriozy (p < 0,05). Wniosek. Podwyższony wskaźnik masy ciała, wskaźnik talii bioder i wskaźnik depresji Becka (BMI > 30, WHR > 0,85 i BDI > 16) są związane ze zwiększonym ryzykiem endometriozy.
Słowa kluczowe
endometrioza, wskaźnik masy ciała, aktywność fizyczna, stosunek talii do bioder, depresja
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Stosunek fizjoterapeutów do pacjentów w podeszłym wieku z zaburzeniami mentalnymi i behawioralnymi

Joanna Szczepańska, Joanna Kowalska, Grażyna Greń, Marek Woźniewski

Joanna Szczepańska, Joanna Kowalska, Grażyna Greń, Marek Woźniewski – Attitude of physiotherapists towards elderly patients with mental and behavioural disorders. Fizjoterapia Polska 2006; 6(3); 216-221

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy jest odpowiedź na pytanie czy deficyty funkcji poznawczych i zaburzenia nastroju pacjentów w podeszłym wieku mogą wpływać negatywnie na stosunek fizjoterapeutów do tych osób. Materiał i metody. Badania przeprowadzono w Geriatrycznym Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym o profilu Rehabilitacyjnym, objęto nimi grupę 52 pacjentów (średni wiek 78±7,6) i 7 fizjoterapeutów. Status poznawczy pacjentów badano przy użyciu Mini Mental State Examination (MMSE), a nastrój stosując Geriatric Depression Scale (GDS), GDS wykonano tylko u osób z MMSE 15. Następnie wśród fizjoterapeutów przeprowadzono anonimową ankietę dotyczącą jakości pracy z poszczególnymi pacjentami. Na tej podstawie wyłoniono: grupę P (+) pacjentów, z którymi fizjoterapeuci pracują z przyjemnością, grupę (P) pacjentów budzących negatywne emocje, z którymi praca jest trudna i uciążliwa. Wyniki. W grupie pacjentów ocenianych negatywnie przez fizjoterapeutów, w porównaniu z grupą ocenianą pozytywnie, stwierdzono istotnie niższe wartości MMSE, odpowiednio 15,2±7,5 vs 23,1±3,7 (p=0,0) oraz istotnie wyższe wartości GDS, odpowiednio 21,3±4,8 vs 14,6±5,9 (p=0,0). Wnioski. Praca z osobami starszymi przebywającymi w placówkach opieki długoterminowej może być trudna dla fizjoterapeutów i może budzić negatywne emocje (zniecierpliwienie, irytacja, niechęć). Dotyczy to przede wszystkim pacjentów ze średniozaawansowanym i głębokim otępieniem lub osób z głęboką depresją.

Słowa kluczowe:
zaburzenia poznawcze, depresja, osoby starsze, fizjoterapia

Zaburzenia nastroju – istotny czynnik w procesie fizjoterapii osób w podeszłym wieku

Joanna Szczepańska, Grażyna Greń, Marek Woźniewski

Joanna Szczepańska, Grażyna Greń, Marek Woźniewski – Mood disorders – significant factor in physiotherapy of elderly patients. Fizjoterapia Polska 2008; 8(2); 170-178

Streszczenie
Wstęp. Celem artykułu jest ocena częstości występowania objawów depresji wśród pacjentów geriatrycznego oddziału rehabilitacji oraz analiza relacji fizjoterapeuta-pacjent w przypadku osób z zaburzeniami nastroju. Materiał i metody. 15 item Geriatric Depression Scale (GDS), Mini Mental State Examination (MMSE),ankieta, w której oceniano stosunek fizjoterapeutów do pracy z poszczególnymi pacjentami. Wyniki. Badania wykazały, że 67,7% pacjentów cierpi z powodu zaburzeń nastroju o charakterze depresji. Ustalono także, że obecność zaburzeń nastroju u starszych pacjentów podlegających długoterminowej rehabilitacji wpływa negatywnie na stosunek fizjoterapeutów do tych osób. Wnioski. W placówkach opieki długoterminowej problem zaburzeń nastroju jest powszechny. Depresja ma negatywny wpływ na przebieg procesu rehabilitacji i wzajemną relację fizjoterapeuta-pacjent. W celu zwiększenia efektywności fizjoterapii w geriatrycznych oddziałach rehabilitacyjnych konieczne są działania na rzecz poprawy stanu emocjonalnego starszych pacjentów.
Słowa kluczowe
depresja, rehabilitacja, relacja fizjoterapeuta-pacjent, długoterminowa hospitalizacja

Rola czynników psychologicznych w przewlekłych zespołach bólowych kręgosłupa szyjnego

Elżbieta Szczygieł, Bożena Krzanik, Joanna Golec, Paweł Szot

Elżbieta Szczygieł, Bożena Krzanik, Joanna Golec, Paweł Szot – The role of psychological factors in chronic cervical spine pain syndromes. Fizjoterapia Polska 2009; 9(4); 312-320

Streszczenie
Wstęp. Bóle kręgosłupa zaliczane są do najczęściej występujących dolegliwości ze strony narządu ruchu człowieka. Postrzegane są one jako znaczący problem ilościowy, społeczny i leczniczy. Pomimo wielu badań, ich etiologia wydaje się być zróżnicowana, a leczenie często nieefektywne. Celem niniejszej pracy była analiza związku pomiędzy wybranymi czynnikami psychologicznymi a przewlekłym bólem kręgosłupa szyjnego, w kontekście poszukiwania związku pomiędzy występowaniem przewlekłego zespołu bólowego kręgosłupa szyjnego a depresją oraz istnienia związku pomiędzy występowaniem przewlekłego zespołu bólowego kręgosłupa a najczęściej odczuwanymi emocjami: radość, zadowolenie, czułość, lęk, strach, obawa, gniew, wzburzenie, złość, poczucie winy, wstyd, żal, upokorzenie, smutek. Materiały i metody. Cel pracy zrealizowano w oparciu o materiał kliniczny, który stanowi 45 badanych. Kryterium kwalifikującym do badań było występowanie przewlekłych bólów kręgosłupa szyjnego (powyżej 3 miesięcy). Metodykę badania oparto na przeprowadzeniu: Ankiety, Skali Depresji Becka oraz Kwestionariusza Emocji. Wyniki i Wnioski. Średni czas trwania zgłaszanych dolegliwości bólowych wyniósł 13,2 lat. Natężenie odczuwanego bólu zostało ocenione przez chorych średnio na 5,9 w 10-punktowej skali. Czas dotychczasowego leczenia trwał średnio 11,6 lat. Uzyskane wyniki wskazują, że istnieje związek pomiędzy występowaniem przewlekłego zespołu bólowego kręgosłupa szyjnego a depresją oraz najczęściej odczuwanymi emocjami takimi jak: strach, niepokój, lęk, obawa i upokorzenie.
Słowa kluczowe
przewlekły zespół bólowy kręgosłupa szyjnego, depresja, czynniki emocjonalne

Lęk i depresja a samoocena zdrowia u pacjentów kardiologicznych – spojrzenie z perspektywy fizjoterapii

Andrzej Knapik, Janusz Kocjan

Andrzej Knapik, Janusz Kocjan – Lęk i depresja a samoocena zdrowia u pacjentów kardiologicznych – spojrzenie z perspektywy fizjoterapii. FP 2013; 13(2); 28-32

Streszczenie

Lęk i depresja coraz częściej biorą udział w rozwoju choroby oraz mogą mieć istotny wpływ na przebieg i wyniki leczenia. Przyczyną ich występowania może być stres związany z rozpoznaniem choroby, niepewnością rokowania oraz dolegliwościami fizycznymi towarzyszącymi chorobie i jej leczeniu. Celem pracy była ocena poziomu lęku i depresji u pacjentów kardiologicznych oraz określeniu ich poziomu samooceny zdrowia zbadać czy lęk i depresja mają związek z samooceną zdrowia oraz określić ewentualne różnice dymorficzne.

Słowo kluczowe
lęk, depresja, samoocena zdrowia

Trening aerobowy poprawia funkcje poznawcze i funkcjonalne u pacjentów z depresją w stwardnieniu rozsianym. Badanie pilotażowe na podstawie studium przypadku

Marta Niwald, Justyna Redlicka, Elżbieta Miller

M. Niwald, J. Redlicka, E. Miller – Aerobic training enhances cognition and functional status in depressive multiple sclerosis patients. A case-control study-pilot study. Fizjoterapia Polska 2018; 18(2); 96-102

Streszczenie
Celem badania była ocena wpływu treningu aerobowego (AT) na depresję, funkcje poznawcze i status funkcjonalny w 2 grupach pacjentów ze stwardnieniem rozsianym (MS): z zespołem depresyjnym (MS-D) i bez depresji (MS).
Materiał i metody. 31 pacjentów z MS i 28 MS-D wykonywało 30 minut AT przy użyciu ergometru kończyn dolnych 3×10 min każdego dnia, z 60-minutową przerwą, przez 6 tygodni. Obie grupy były dopasowane pod względem wieku i płci. Wszystkie badane parametry oceniano przed i po serii AT za pomocą Montreal CognitiveAssessment (MoCA), Beck Depression Inventory (BDI), skali aktywności dziennej (ADL) i rozszerzonej skali stanu niepełnosprawności (EDSS). Przeanalizowaliśmy wskaźnik rezygnacji jako miarę wykonalności.
Wyniki. W obu grupach sesja AT wywołała istotną poprawę w zmniejszaniu depresji (BDI) i zaburzeniach funkcji poznawczych (MoCA). Jednak zmiany obserwowane u pacjentów z MS-D były znacznie większe niż obserwowane u pacjentów z SM, szczególnie w BDI i MoCA. Nie stwierdzono statystycznie istotnych korelacji między EDSS, MOCCA, BDI, ADL, wiekiem lub płcią.
Wnioski. AT wydaje się być skutecznym i prostym narzędziem do poprawy funkcji poznawczych i funkcjonalnych u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym. Badanie to wskazuje, że trening aerobowy jest wykonalny i może być korzystny dla pacjentów z postępującym SM.

Słowa kluczowe:
Trening aerobowy, stwardnienie rozsiane (SM), funkcje poznawcze, depresja

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena poziomu lęku i depresji oraz natężenia bólu u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową układu ruchu

Jadwiga Kuciel-Lewandowska, Małgorzata Paprocka-Borowicz, Wojciech Laber, Mateusz Kowal, Krzysztof Szarejko, Krzysztof Aleksandrowicz

J. Kuciel-Lewandowska, M. Paprocka-Borowicz, W. Laber, M. Kowal, K. Szarejko, K. Aleksandrowicz – Assessment of the level of anxiety, depression and pain intensity in patients with osteoarthritis of the limbs through spa treatment. FP 2016;16(2);64-72

Streszczenie
Wstęp. Przewlekły ból jako konsekwencja choroby zwyrodnieniowej narządu ruchu należy do czynników prowokujących i prowokujących zaburzenia lękowo-depresyjne. Zarówno ból jak i zburzenia lękowo-depresyjne stanowią czynniki wzajemnie nasilające się, znacząco ograniczają sprawność ruchową i obniżają jakość życia. Schorzenia narządu ruchu stanowią poważny problem terapeutyczny. Stan przewlekły, brak poprawy w ustępowaniu dolegliwości i brak możliwości powrotu do życia społecznego oraz pracy zawodowej stanowi również poważny problem ekonomiczny.
Celem pracy jest ocena wpływu balneofizjoterapii na poziom lęku i depresji oraz poziom odczuwania bólu u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów obwodowych i stawów  kręgosłupa.
Materiał i metody. Badania wykonano przed wprowadzeniem kompleksowej terapii i po jej zakończeniu. Zakres prowadzonych obserwacji obejmował:
– ocenę  poziomu lęku i depresji z zastosowaniem standardowej Skali Lęku i Depresji HADS,
– ocenę bólu – skala bólu VAS,
– wywiad chorobowy i socjodemograficzny.
Obserwacją objęto 120 osób ze schorzeniami narządu ruchu leczonych w uzdrowisku Przerzeczyn-Zdrój. W badaniu uwzględniono również obserwację 21-osobowej grupy kontrolnej leczonej ambulatoryjnie. W czasie 21-dniowych turnusów leczniczych zastosowano zabiegi fizykalne, kinezyterapię oraz naturalne surowce lecznicze: borowinę i wodę leczniczą radonowo-siarczkową. U pacjentów leczonych w ramach Poradni Rehabilitacyjnej nie stosowano balneoterapii.
Wyniki. W wyniku terapii uzdrowiskowej oraz terapii prowadzonej ambulatoryjnie uzyskano  poprawę w zakresie obniżenia poziomu lęku i depresji oraz uzyskano zmniejszenie natężenia odczuwanego bólu.
Wnioski. 1. Leczenie uzdrowiskowe oraz leczenie prowadzone ambulatoryjnie wpływa na obniżenie poziomu bólu, lęku i depresji u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową narządu ruchu. 2. Większą skuteczność w zakresie obniżenia poziomu bólu, lęku i depresji stwierdzono w wyniku terapii prowadzonej w uzdrowisku.

Słowa kluczowe:
choroba zwyrodnieniowa narządu ruchu, lęk, depresja, terapia uzdrowiskowa, skala HADS i VAS

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim