Jak zapewnić choremu sukces po alloplastyce stawu ramienno-łopatkowego. Część II: post-surgery rehabilitation

Jolanta Kujawa, Jarosław Oborzyński, Mirosław Janiszewski

Jolanta Kujawa, Jarosław Oborzyński, Mirosław Janiszewski – How to guarantee the patient’s success after shoulder arthroplasty part II: post-surgery rehabilitation. Fizjoterapia Polska 2004; 4(2); 176-182

Streszczenie

Alloplastyla stawu ramienno-łopatkowego w opinii wielu autorów daje szansę uzyskania optymalnej sprawności pacjenta. Problem rehabilitacji pooperacyjnej stawu jest nadal dyskutowany ze względu na różnice poglądów dotyczące czasu rozpoczęcia usprawniania, kolejności wprowadzania ćwiczeń oraz konieczne modyfikacje fizjoterapii. Stała współpraca zespołu leczącego i dobre współdziałanie pacjenta są gwarancją uzyskania pozytywnego wyniku rehabilitacji. Program usprawniania powinien być indywidualnie dobrany i modyfikowany na każdym etapie leczenia. Na podstawie przeglądu piśmiennictwa i obserwacji własnych opracowano podstawowy program rehabilitacji pooperacyjnej, który umożliwia uzyskanie optymalnej funkcji stawu. Zamieszczono serię zdjęć ilustrujących proponowane ćwiczenia.

Słowa kluczowe:
wczesna rehabilitacja, kinezyterapia, terapia fizykalna
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ wczesnej rehabilitacji na sprawność motoryczną pacjentów po udarach mózgu – doniesienie wstępne

Emil Domański, Magdalena Wilk, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński

Emil Domański, Magdalena Wilk, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński – The effect of early rehabilitation on locomotor function in post-stroke patients – preliminary report. Fizjoterapia Polska 2008; 8(1); 83-95

Streszczenie
Wstęp. Udar mózgu, według definicji Światowej Organizacji Zdrowia, jest nagłym wystąpieniem objawów ogniskowych trwających dłużej niż 24 godziny lub prowadzących do śmierci, wywołanych zmianami w układzie tętniczym lub żylnym mózgu. Celem pracy była ocena wpływu wczesnej rehabilitacji na sprawność motoryczną pacjentów po udarach mózgu. Materiał i metody. Przebadano 30-osobową grupę chorych z niedowładem w pierwszej dobie zachorowania oraz po 14 dniach usprawniania. Poprawę sprawności ruchowej określano funkcjonalnym stanem mięśni i stereotymem chodu wg PNF. Oceny czynności życia codziennego dokonano wg wytycznych WFR oraz PKCM. Stopień niepełnosprawności oceniono na podstawie skali Rankin’a. Z przyczyn organizacyjnych nie uwzględniono w badaniach grupy kontrolnej, traktując pracę jako doniesienie wstępne. Wyniki. Poprawę lokomocji uzyskało 40% chorych. Zaobserwowano zmniejszenie stopnia niepełnosprawności u 50% chorych. Sprawność motoryczna pacjenta wpłynęła na poprawę funkcji układu moczowego u 50% chorych. Wśród 40% chorych na skutek stosownej fizjoterapii doszło do zmniejszenia dysfunkcji ruchowej kończyny górnej. Wnioski. Wcześnie rozpoczęte postępowanie usprawniające wpływa na poprawę sprawności ruchowej określanej funkcjonalnym stanem mięśni i stereotypem chodu. Przyjęty program usprawniania leczniczego przyczynił się do poprawy niezależności funkcjonalnej określanej Wskaźnikiem Funkcjonalnym Repty oraz Prostą Kartą Czynności Motorycznych. Sprawność motoryczna pacjenta wpływa na poprawę funkcji układu moczowego u 50% chorych. Wcześnie rozpoczęta rehabilitacja wpływa na poprawę funkcji ruchowej kończyny górnej objętej niedowładem. Wnioski wymagają weryfikacji podczas dalszych badań, z wykorzystaniem grupy kontrolnej.
Słowa kluczowe
udar mózgu, niedowład połowiczy, wczesna rehabilitacja, stan funkcjonalny

Ocena efektów rehabilitacji pierwotnej u pacjentów z efektem unikania

Marek Woszczak, Katarzyna Bogacz, Katarzyna Syrewicz, Magdalena Józefowicz-Korczyńska, Jan Szczegielniak

M. Woszczak, K. Bogacz, K. Syrewicz, M. Józefowicz-Korczyńska, J. Szczegielniak – The assessment of primary rehabilitation effects for patients with brain stroke and the evading effect. FP 2017; 17(3); 16-27

Streszczenie

Cel pracy. Celem pracy była ocena częstości występowania zespołu zaniedbywania jednostronnego u pacjentów z udarem mózgu oraz sprawdzenie czy zespół ten miał wpływ na efekty wczesnej rehabilitacji oraz czas hospitalizacji.
Materiał i metodyka. Badaniu Poddano 63 losowo wybrane osoby z udarem mózgu. Zostały one podzielone na 2 grupy: A – osoby bez zespołu zaniedbywania, grupa B – osoby z zespołem zaniedbywania. Porównywano ich sprawność funkcjonalną w dniu przyjęcia na oddział rehabilitacji i w dniu ich wypisu. Wyniki zostały opracowane za pomocą tabel i wykresów. Badania opracowano statystycznie przez Test zgodności chi-kwadrat.
Wyniki. Stan funkcjonalny wszystkich pacjentów uległ poprawie. Pacjenci bez zespołu zaniedbywania znacznie poprawili swoja samodzielność, potrzebowali niewielkiej pomocy w większości badanych aktywności. Natomiast pacjenci z zespołem zaniedbywania, pomimo prowadzonej takiej samej terapii uzyskali dużo mniejszą poprawę i nadal pozostali w przedziale mniejszej mobilności. Występujący u nich zespół zaniedbywania jednostronnego miał wpływ na czas hospitalizacji.
Wnioski. Pacjenci z zespołem zaniedbywania jednostronnego mają słabszy powrót funkcji. Zespół zaniedbywania ma wpływ na długość hospitalizacji (R=0,0082).

Słowa kluczowe:
udar mózgu, zespół zaniedbania jednostronnego, wczesna rehabilitacja

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim