Tag: Ebtessam F Gomaa

Czynniki prognostyczne wyprostu kolana w płaszczyźnie czołowej podczas zadań związanych z obciążeniem funkcjonalnym wykonywanych przez młodych sportowców

Ahmed F Elhalawaty, Salwa F Abdelmagid, Ebtessam F Gomaa, Walid R Awadallah

Ahmed F Elhalawaty, Salwa F Abdelmagid, Ebtessam F Gomaa, Walid R Awadallah – APredictors of Frontal Plane Knee Excursion during Functional Weight Bearing Tasks in Young Athletes. Fizjoterapia Polska 2020; 20(1); 106-112

Streszczenie
Informacje ogólne. Kompleks stawów kolanowych jest jednym z obszarów ciała sportowców najczęściej ulegającym kontuzjom. Nadmierne przemieszczenie płaszczyzny czołowej stawu kolanowego jest uważane za czynnik ryzyka wielu patologii kolana, takich jak uszkodzenie łąkotki, więzadła krzyżowego przedniego i urazy stawu rzepkowo-udowego, jednak czynniki biomechaniczne, które przyczyniają się do tego modelu obciążenia, wymagają dalszych badań. Cel. Celem niniejszego badania było zbadanie klinicznych czynników prognostycznych wychylenia kolana w płaszczyźnie czołowej podczas lądowania na jednej nodze. Metody. W badaniu wzięło udział stu dwudziestu ośmiu piłkarzy. Ich średni wiek wynosił (14,6 ± 1,7) lat, średni BMI (21,3 ± 2,1) kg/m2. Kąt wychylenia płaszczyzny czołowej kolana mierzono cyfrową kamerą wideo podczas wykonywania zadań lądowania na jednej nodze, po czym oszacowano kliniczne czynniki wpływające na kąt wychylenia płaszczyzny czołowej stawu kolanowego (kąt piszczelowo-udowy mierzony cyfrową kamerą wideo, szczytową siłę izometryczną wytrzymałości mięśni bioder i kolan oceniano za pomocą przenośnego HHD, statyczną równowagę posturalną oceniano za pomocą systemu równowagi biodex, postawę stopy oceniano za pomocą wskaźnika postawy stopy, propriocepcję kolana oceniano poprzez pomiar wyczucia pozycji stawu obciążanego). Wyniki. Analiza statystyczna z zastosowaniem stopniowej regresji wielokrotnej wykazała, że spośród uwzględnionych zmiennych tylko statyczne wyrównanie piszczelowo-udowe, stosunek rotatorów zewnętrznych/wewnętrznych bioder i błąd absolutny wyczucia położenia stawu kolanowego wskazują kąt wychylenia płaszczyzny czołowej kolana podczas lądowania (odpowiednio r2 = 0,15, p = 0,00; r2 = −0,089, p = 0,00 i r2 = 0,336, p = 0,00). Wspólnie te zmienne stanowiły wyjaśnienie dla jedynie 30% wariancji kąta wychylenia płaszczyzny czołowej kolana. Wniosek. Stwierdzono, że kąt piszczelowo-udowy, propriocepcja stawu kolanowego i stosunek rotatorów zewnętrznych/wewnętrznych biodra odgrywają istotną rolę w kontrolowaniu ruchu czołowego płaszczyzny kolana, dlatego też projekty programów rehabilitacji kolana powinny obejmować poprawę tych czynników, aby umożliwić stosowanie ukierunkowanych strategii prewencyjnych w celu zmniejszenia częstości urazów.

Słowa kluczowe:
urazy kolana, czynniki ryzyka, kinematyka, 2-wymiarowa analiza ruchu

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zmiany w zakresie wskaźnika siły stożka rotatorów, bólu barku i niepełnosprawności po zastosowaniu mobilizacji szyjno-piersiowej u pacjentów z zespołem bolesnego barku

Ahmed M Elmelhat, Salwa F Abdelmagid, Ebtessam F Gomaa, Ahmed M Gad

Ahmed M Elmelhat, Salwa F Abdelmagid, Ebtessam F Gomaa, Ahmed M Gad – Changes in Rotator Cuff Strength Ratio, Shoulder Pain and Disability after Cervicothoracic Mobilization in Subjects with shoulder impingement syndrome. Fizjoterapia Polska 2020; 20(1); 36-42

Streszczenie
Informacje ogólne. Zespół bolesnego barku (SIS – shoulder impingement syndrome) jest najczęstszą przyczyną bólu barku. W ostatnim czasie zwrócono uwagę na zastosowanie manualnej terapii kręgosłupa w leczeniu bólu barku. Metody. Niniejsze badanie jest randomizowanym badaniem kontrolowanym. Ogółem w badaniu uczestniczyło 35 pacjentów z zespołem bolesnego barku (klasyfikacja Neera stopnień I i II) w średnim wieku (32 ± 6,47). Pacjentów podzielono losowo na 2 równe grupy. Grupa kontrolna była poddawana leczeniu prowadzonemu w oparciu o badania naukowe dotyczące zespołu bolesnego barku (rozciąganie tylnej torebki, ćwiczenia stożka rotatorów i trening dźwigaczy), podczas gdy w przypadku grupy eksperymentalnej zastosowano rytmiczną oscylacyjną centralną tylno-przednią i poprzeczną mobilizację wg metody Maitlanda dla kręgosłupa szyjno-piersiowego (kręg C7-T4) wraz z tym samym programem fizjoterapii zastosowanym w grupie kontrolnej przez 4 tygodnie. Wszyscy pacjenci w obu grupach zostali poddani ocenie przed i po zastosowanym leczeniu, w ramach której zmierzono izometryczny stosunek wytrzymałości rotatora przy użyciu urządzenia Hand Held Dynamometer (HHD). Poziom bólu oraz niepełnosprawność barku zmierzono przy użyciu Shoulder Pain and Disability Index (SPADI – Wskaźnik bólu barku i niepełnosprawności). Wyniki. Analiza statystyczna z wykorzystaniem projektu leczenia przed i po wykazała, że pod kątem izometrycznego stosunku wytrzymałości rotatora nie ma znaczącej różnicy między grupami. Stwierdzono jednak istotną różnicę w poziomie bólu i wskaźniku niepełnosprawności barku między grupami. Wnioski. Mobilizacja szyjno-piersiowa może być skuteczna w ramach leczenia bólu i niepełnosprawności związanej z zespołem bolesnego barku; jednakże, poprawa związana z mobilizacją może wynikać również ze zmian w zakresie siły mięśni barku.

Słowa kluczowe:
terapia manualna, ból barku, szyjno-piersiowy, SPADI

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim