Skuteczność wybranych technik mobilizacji w terapii wtórnych skutków bocznych skrzywień kręgosłupa

Edward Saulicz, Elżbieta Juszczak, Ger P. Plaatsman

Edward Saulicz, Elżbieta Juszczak, Ger P. Plaatsman – The effectiveness of selected mobilization techniques in the treatment of the secondary effects of scoliosis. Fizjoterapia Polska 2001; 1(3); 243-247

Streszczenie

Badaniem objęto 3 grupy dzieci i młodzieży z klinicznymi obawami bocznych skrzywień kręgosłupa I stopnia. U wszystkich badanych dwukrotnej ocenie – przed rozpoczęciem usprawniania (badanie wyjściowe) oraz po zakończeniu założonego okresu usprawniania (badanie końcowe) – poddano zakres czynnej ruchomości w stawach ramienno-barkowym i biodrowym oraz w lędźwiowym i piersiowym odcinku kręgosłupa. Pomiędzy badaniem wyjściowym a końcowym chłopcy i dziewczęta z wszystkich grup poddani zostali 3-tygodniowemu cyklowi usprawniania z częstotliwością trzech 45-minutowych zajęć w tygodniu. Całość postępowania uzupełniona była o indywidualnie realizowany program usprawniania w domu. W grupie głównej A powyższe postępowanie wzbogacone było o ćwiczenia mobilizacji (tzw. automobilizacje) poszczególnych segmentów kręgosłupa. W grupie głównej B natomiast postępowanie korekcyjne wzbogacono o bierne mobilizacje poszczególnych segmentów kręgosłupa od poziomu Th1 do L5. 3-tygodniowy cykl usprawniania przyczynił się do istotnej poprawy ruchomości większości analizowanych ruchów we wszystkich grupach obserwacji. Większą progresję wyników rejestrowano w grupach, w których dodatkowo wykonywano bierne lub czynne mobilizacje kręgosłupa.

Słowa kluczowe:
boczne skrzywienie kręgosłupa, mobilizacje czynne, mobilizacje bierne
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Test SLR – jego wartość w diagnostyce różnicowej oraz w wyborze sposobu terapii

Ger Plaatsman, Edward Saulicz, Ewa Żmudzka-Wilczek

Ger Plaatsman, Edward Saulicz, Ewa Żmudzka-Wilczek – The straight leg raising test: its value in differential diagnosis and choice of therapy. Fizjoterapia Polska 2001; 1(4); 414-417

Streszczenie
Starożytni lekarze już 2800 lat przed narodzeniem Chrystusa uważali, że ruchy wyprostne kończyn dolnych mogą być przydatne w procesie diagnostycznym schorzeń kręgopochodnych (Beasly 1982). Od tego czasu wielu autorów przedstawiało własne sposoby badania dysfunkcji stawów biodrowych, obręczy miedniczej oraz odcinka lędźwiowego kręgosłupa, wykorzystujące ruchy kończyn dolnych. Artykuł niniejszy nie jest jednak kolejną próbą interpretacji testu Straight Leg Raising (SLR). W pracy tej zaprezentowano przegląd stosowanych obecnie „wersji” tego testu oraz przedstawiono zasady „badania poprzez leczenie”, z wykorzystaniem SLR jako narzędzia w diagnostyce różnicowej, umożliwiającego wybór najwłaściwszej techniki leczniczej.

Słowa kluczowe:
test SLR, fizjoterapia, diskopatia

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ wyrównywania długości względnej kończyny dolnych na jakość postawy ciała u dzieci i młodzieży z bocznym skrzywieniem kręgosłupa

Mariola Saulicz, Edward Saulicz, Janusz Nowotny, Bogdan Bacik

Mariola Saulicz, Edward Saulicz, Janusz Nowotny, Bogdan Bacik – The impact of lower limb compensation on the quality of posture in children and youth with scoliosis. Fizjoterapia Polska 2001; 1(4); 376-380

Streszczenie
Wstęp. Stosowanie wkładek ortopedycznych, które albo poprawiają prawdziwą, czy rzekomą nierówność kończyn dolnych, albo pomagają w poprawie zaburzonej statyki ciała należy do metod sterowanej kompensacji zewnętrznej. Jest to metoda często wykorzystywana w korekcji bocznego skrzywienia kręgosłupa. Udowodniono, że stosowanie wkładek ortopedycznych poprawiających pseudonierówność kończyn dolnych może doprowadzić do poważnej dekompensacji tej wady. Obserwacje te dotyczyły zaawansowanego zniekształcenia strukturalnego. Celem niniejszego opracowania była więc analiza trzy-powierzchniowa wpływu wkładek ortopedycznych wydłużających jedną z kończyn dolnych na jakość postawy ciała u dzieci i młodzieży z bocznym skrzywieniem kręgosłupa. Analizie poddano mniej zaawansowane nieprawidłowości, co oznacza, że posiadały one większy komponent zmian funkcjonalnych i daleko idący, większy potencjał na poprawę. Materiał i metoda. Badaniami objęto 82-osobową grupę dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 19 lat (x = 12,0 +/- 3,1) z klinicznymi objawami bocznego skrzywienia kręgosłupa stopnia I i II (x kąta Cobba = 22,8 +/- 9,5). Analiza dotyczyła tylko tych dzieci, u których osoba zlecająca badanie postawy ciała sugerowała wkładki wyrównującej. Ocenę postawy ciała przeprowadzono dwukrotnie – bez wkładki oraz z wkładką – wykorzystując w tym celu komputerowy zestaw badania postawy ciała. Wyniki. Uzyskano istotny związek pomiędzy wysokością wkładki a zmniejszeniem niektórych I, II i III-rzędowych cech skrzywienia. Poprawa jakości postawy dotyczyła zwłaszcza płaszczyzny czołowej, której to towarzyszyły istotne zmiany w płaszczyźnie strzałkowej. Natomiast w obrębie płaszczyzny poprzecznej nie rejestrowano już tak jednoznacznie pozytywnych zmian postawy ciała.

Słowa kluczowe:
symetria kończyn dolnych, wyrównujące wkładki ortopedyczne, sterowana kompensacja zewnętrzna

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena skuteczności postępowania usprawniającego osób po urazach w okolicy stawu kolanowego leczonych operacyjnie osteosyntezą wewnętrzną

Paweł Ryngier, Edward Saulicz, Rafał Gnat, Tomasz Wolny

Paweł Ryngier, Edward Saulicz, Rafał Gnat, Tomasz Wolny – An evaluation of the rehabilitation for patients recovering from knee joint trauma surgically treated by internal osteosynthesis. Fizjoterapia Polska 2001; 1(4); 369-375

Streszczenie
Wstęp. W trakcie unieruchomienia stawu kolanowego stosunkowo szybko redukowany jest ślizg powierzchni stawowych, przede wszystkim w następstwie obkurczenia tkanek miękkich okołostawowych (zwłaszcza torebki stawowej). Tego rodzaju nierównowaga mechaniczna pomiędzy ruchem ślizgu a przetaczania potęgowana jest dodatkowo przez zaburzenia bilansu mięśniowego zarówno pomiędzy różnymi grupami mięśniowymi (mięśniem czworogłowym uda a mięśniami kulszowo-goleniowymi), jak i w obrębie samego mięśnia czworogłowego uda (między vastus medialis a rectus femoris). W tym ostatnim przypadku stan taki pociągnąć może za sobą również odchylenia fizjologicznego toru ślizgu rzepki. Mając na uwadze złożoną artromechanikę stawu kolanowego oraz prawidłowy rozkład sił mięśniowych dla jego funkcji, celem niniejszej pracy było prześledzenie wpływu wybranych technik terapii manualnej oraz niektórych wzorców ruchowych metody PNF na poprawę czynności stawu kolanowego u osób po przebytym urazie w okolicy tego stawu leczonych operacyjnie osteosyntezą wewnętrzną. Materiał i metoda. Badaniem objęto dwie 17-osobowe grupy osób leczonych operacyjnie z powodu przebytego urazu okolicy stawu kolanowego. Po okresie unieruchomienia u wszystkich badanych ocenie poddano czynną ruchomość tego stawu, siłę mięśni funkcjonalnie związanych z stawem kolanowym oraz subiektywne odczucia bólowe. Badani z obu grup poddani zostali rutynowemu postępowaniu usprawniającemu. U pacjentów z grupy głównej dodatkowo wprowadzono wybrane techniki trakcji i mobilizacji stawu kolanowego, ćwiczenia oparte o zjawisko poizometrycznej relaksacji oraz niektóre wzorce metody PNF. Wyniki. Opracowanie statystyczne uzyskanych danych liczbowych wykazało większy zakres poprawy ruchomości w stawie kolanowym powiązany z równoczesnym nieco większym przyrostem siły ocenianych grup mięśniowych wśród badanych osób z grupy głównej.

Słowa kluczowe:
zabiegi torakochirurgiczne, powikłania pooperacyjne, fizjoterapia pooperacyjna

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Skuteczność Metody Hankego w korekcji bocznych skrzywień kręgosłupa w świetle wybranych parametrów badania radiologicznego

Tomasz Wolny, Edward Saulicz, Dagmara Molicka

Tomasz Wolny, Edward Saulicz, Dagmara Molicka – The efficiency or the Hanke Method in the correction of scoliosis in the light of selected radiological parameters. Fizjoterapia Polska 2002; 2(1); 35-39

Streszczenie
Wstęp. Metoda Hankego, zwana również „E-Technik” (Entiwicklungskinesjologischer Technik) należy do mniej znanych sposobów leczenia zaburzeń nerwowo-mięśniowych. Ponieważ w postępowaniu korekcyjnym stosunkowo rzadko wykorzystuje się elementy metod o ściśle neurofizjologicznym mechanizmie działania, a ich ewentualną skuteczność wyraża się zazwyczaj w formie opisowej, celem niniejszej pracy było prześledzenie wpływu rutynowego stosowania technik metody Hankego na zmiany wybranych parametrów radiologicznej oceny skrzywienia. Materiał i metoda. Obserwacją objęto 17-osobową grupę dzieci i młodzieży w wieku 7-15 lat (x = 10,1 +/- 2,7), z klinicznymi i radiologicznymi objawami bocznego skrzywienia kręgosłupa. Za wyjątkiem jednej osoby, we wszystkich pozostałych przypadkach były to skrzywienia Io (x wygięcia pierwotnego = 12,2o +/- 8,9). Zarówno przed, jak i po 10-miesięcznym okresie usprawniania wzbogaconym stosowaniem niektórych elementów metody Hankego, ocenie poddano zdjęcia radiologiczne. Wyznaczono kąty Cobba, kąty żebrowo-kręgowe oraz wyliczono wskaźniki Harringtona. Całość zebranych w ten sposób danych liczbowych poddano opracowaniu statystycznemu. Wyniki. U 11 osób (64,7% badanej grupy) uzyskano zmniejszenie kątowej wartości skrzywienia pierwotnego, powiązane z równoczesną niwelacją różnicy kątów żebrowo-kręgowych po stronie wklęsłej i wypukłej. Jedynie w jednym przypadku zarejestrowano wyraźną (5o) progresję skrzywienia. Wnioski. Uzyskane wyniki wskazują na dużą skuteczność terapeutyczną metody Hankego. Możliwość bezpośredniego sterowania reakcjami odruchowymi prowadzącymi w efekcie do normalizacji (symetryzacji) napięcia mięśniowego stanowi istotny wyróżnik metody Hankego spośród innych sposobów zachowawczego leczenia skolioz. Skuteczność oraz trwałość efektów korekcyjnych w następstwie stosowania metod odruchowo stymulujących neurofizjologicznie mechanizmy sterowania postawą ciała wymagają dalszych wnikliwych badań.

Słowa kluczowe:
zaburzenia nerwowo-mięśniowe, tonus mięśniowy, postawa ciała

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ wybranych ćwiczeń korekcyjnych na zmiany czynności bioelektrycznej mięśni po obu stronach skrzywienia pierwotnego

Krystyna Kwaśny, Janusz Nowotny, Edward Saulicz

Krystyna Kwaśny, Janusz Nowotny, Edward Saulicz – The impact of selected correctional exercises on changes in the bioelectrical activity of muscles on both sides of the primary scoliosis. Fizjoterapia Polska 2002; 2(3); 199-202

Streszczenie
Wstęp. Ocenie poddano aktywność bioelektryczną mięśni przykręgosłupowych, wyrażoną częstotliwością biopotencjałów, ich średnią amplitudą oraz liczbą zwrotów po obu stronach skrzywienia pierwotnego. Materiał i metoda. Badaniami objęto 110-osobową grupę chłopców i dziewcząt w wieku od 6 do 16 lat, z klinicznym rozpoznaniem bocznego skrzywienia kręgosłupa. Pomiarów dokonywano w pozycji swobodnej, podczas próby czynnej korekcji oraz w trakcie wykonywania niektórych ćwiczeń korekcyjnych. Do analizy tej wybrano zarówno ćwiczenia o charakterze symetrycznym, jak i asymetrycznym. Część tych ćwiczeń przeprowadzana była z dostarczaniem dodatkowej informacji o stopniu korekcji wady poprzez monitorowanie, sygnalizację świetlną bądź dźwiękową. Do oceny biopotencjałów wykorzystano komputerowy zestaw EMG, w skład którego wchodził czterokanałowy elektromiograf firmy „Medicor MG-440” wyposażony w wyjście analogowe, współpracujący z komputerem wyposażonym w odpowiednie oprogramowanie pozwalające na automatyczną analizę elektromiogramów zintegrowanych. Wyniki. Uzyskane wyniki świadczą o pewnych możliwościach korekcyjnych, wyrażonych symetryzacją czynności bioelektrycznej mięśni w trakcie próby czynnej korekcji skrzywienia. Wykazano również przydatność w normalizacji napięcia mięśniowego po obu stronach skrzywienia większości z analizowanych ćwiczeń korekcyjnych, a zwłaszcza tych, które dodatkowo wykorzystują mechanizm zastępczego sprzężenia zwrotnego.

Słowa kluczowe:
boczne skrzywienia kręgosłupa, badania elektromiograficzne, biopotencjały

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zmiany wartości wybranych parametrów spirometrycznych w przebiegu kompleksowego usprawniania pacjentów z bocznymi skrzywieniami kręgosłupa I° i II°

Rafał Gnat, Edward Saulicz, Marek Zięba, Paweł Ryngier

Rafał Gnat, Edward Saulicz, Marek Zięba, Paweł Ryngier – Changes of values of selected spirometric parameters in course of complex rehabilitation treatment in patients with scolioses of I° and II°. Fizjoterapia Polska 2003; 3(1); 21-29

Streszczenie
Zarówno same wartości parametrów spirometrycznych u pacjentów ze skoliozami niskostopniowymi, jak i ich zmiany w przebiegu usprawniania nakierowanego na korekcję wady stanowią temat rzadko poruszany w literaturze. Nieliczne prace dokumentują zakłócenia funkcji respiracyjnej już we wczesnych stadiach rozwoju skoliozy. Z tego powodu dla potrzeb prezentowanego badania przyjęto hipotezę mówiącą, iż dodatkowym efektem kompleksowych działań korygujących postawę chorego będzie poprawa jakości wymiany gazowej wyrażona normalizacją zaniżonych wcześniej wartości parametrów spirometrycznych. Badaniem objęto grupę 60 dzieci z bocznymi skrzywieniami kręgosłupa I i II stopnia, bez żadnych schorzeń współistniejących. Ocenę wartości wybranych parametrów spirometrycznych przeprowadzono dwukrotnie: przed rozpoczęciem usprawniania i tuż po jego zakończeniu. Czas oddziaływania terapeutycznego wynosił średnio 28,77 dnia (SD = 9,47). Dzienne obciążenie specjalistycznymi ćwiczeniami korekcyjnymi wynosiło około 3 godziny i uzupełniane było dodatkowymi zabiegami. W okresie pomiędzy badaniem początkowym i końcowym większość z ocenianych parametrów spirometrycznych wykazała istotną poprawę zwiększając swe wartości i zbliżając je do wartości należnych (FVC EX, FVC IN, FEV1, PEF, PIF, VC, IC). Parametr ERV nie wykazał istotnych zmian, natomiast objętości TV i MV oraz współczynnik Tiffeneau utrzymały wcześniejsze tendencje zwyżkowe w stosunku do swych norm.Zgodnie z przyjętą hipotezą, oddziaływanie korekcyjne okazało się skuteczne w zwalczaniu zaburzeń oddechowych o charakterze restrykcyjnym, towarzyszących niskostopniowym skoliozom. Na podstawie uzyskanych wyników sformułować można również pewne wskazówki tyczące się praktycznego postępowania korekcyjnego w leczeniu wady.

Słowa kluczowe:
skolioza, usprawnianie, spirometria, parametry spirometryczne

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Nowy rodzaj trakcji szyjnej wytwarzającej drgania mechaniczne (wibracje) w terapii kompleksowej chorych ze spondylozą szyjnego odcinka kręgosłupa

Krzysztof Gieremek, Edward Saulicz, Zbigniew Śliwiński, Monika Grygorowicz, Aleksander Socha, Janusz Kubacki

Krzysztof Gieremek, Edward Saulicz, Zbigniew Śliwiński, Monika Grygorowicz, Aleksander Socha, Janusz Kubacki – A new type of cervical traction generating mechanical pulsations (vibration) in the comprehensive treatment of patients with cervical spondylosis. Fizjoterapia Polska 2003; 3(2); 99-105

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy jest próba oceny skuteczności terapeutycznej nowego wyciągu wibracyjnego (wg Glissona) oraz wyciągu tradycyjnego tego typu u pacjentów z rozpoznaną dyskopatią lub spondyloartrozą szyjnego odcinka kręgosłupa. Materiał i metody. Badania przeprowadzono na dwóch grupach chorych objętych leczeniem ambulatoryjnym z powodu spondylozy szyjnego odcinka kręgosłupa. Grupę eksperymentalną (n = 35) i grupę kontrolną (n = 33) objęto typowym leczeniem kompleksowym (masaże, DKF, solux, DD, ultradźwięki). Odmienność postępowania leczniczego wynikała z rodzaju zastosowanego wyciągu szyjnego wg Glissona. W grupie eksperymentalnej do typowego zestawu trakcji szyjnej tuż powyżej pętli Glissona przymocowano urządzenie wytwarzające drgania o częstotliwości 100 Hz i amplitudzie 0,2 mm. Wyniki. Testami statystycznymi (Chi2 = 9,672; dla a = 0,046) wykazano silną zależność pomiędzy rodzajem zastosowanego wyciągu a wynikami leczenia, wskazując na większą skuteczność wyciągu wibracyjnego. Uzyskano także, potwierdzone statystycznie, przyrosty ruchomości kręgosłupa w odcinku szyjnym we wszystkich płaszczyznach, a także osiągnięto poprawę funkcji chwytu (hand grip) lewej i prawej ręki.Wnioski. Badania potwierdziły dobrą tolerancję przez pacjentów zabiegu opartego na wyciągu szyjnym typu Glissona wzbogaconego o urządzenie wytwarzające wibracje. Wyciąg ten powodował szybsze cofanie się badanych dolegliwości chorobowych, tj.: bólu, zwiększonego napięcia mięśniowego i wrażliwości mięśni szyi na dotyk.

Słowa kluczowe:
wyciąg wg Glissona, masaż wibracyjny, spondyloza szyjna

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Systematyka metod kinezyterapeutycznych

Mirosław Kokosz, Andrzej Zembaty, Edward Saulicz

Mirosław Kokosz, Andrzej Zembaty, Edward Saulicz – Systematics of kinesitherapeutic methods. Fizjoterapia Polska 2003; 3(3); 287-296

Streszczenie

Metody kinezyterapeutyczne są wykorzystywane przez fizjoterapeutów coraz to częściej. O znaczeniu sposobów wykorzystujących czynnik ruchu może świadczyć chociażby popularność różnego rodzaju kursów i szkoleń podyplomowych z tego zakresu. W literaturze światowej znaleźć można wiele różnego typu schematów postępowania leczniczego nazwanych metodami kinezyterapeutycznymi. Jednak ze względu na fakt, że ich popularność datuje się od zaledwie kilkudziesięciu lat, brak jest do chwili obecnej kompleksowej systematyki tej składowej kinezyterapii. W pracy przedstawiono opracowaną przez autorów definicję metody leczenia ruchem oraz klasyfikację 47 metod kinezyterapeutycznych wykorzystującą za kryterium podziału ich podstawy teoretyczne.

Słowa kluczowe:
historia leczenia ruchem, metody kinezyterapeutyczne, systematyka
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena skuteczności metod mechanicznych na podstawie studiów bibliograficznych

Mirosław Kokosz, Edward Saulicz, Janusz Kubacki

Mirosław Kokosz, Edward Saulicz, Janusz Kubacki – Evaluating the effectiveness of mechanical methods on the basis of published reports. Fizjoterapia Polska 2003; 3(4); 347-356

Streszczenie

Wstęp. Metody leczenia ruchem stają się coraz to bardziej popularne. Stwierdzić wręcz można, że dominują we współczesnej kinezyterapii. Wydaje się, że jednym z najważniejszych kryteriów wykorzystania danego sposobu terapeutycznego jest jego przydatność kliniczna. W pracy podjęto próbę określenia skuteczności metod o charakterze mechanicznym na podstawie źródeł bibliograficznych. W tym celu posłużono się własnym systemem jakości doniesienia. Materiał i metody. Przeanalizowano 20 artykułów z literatury przedmiotowej poświęconych problematyce oceny skuteczności metod mechanicznych. Badania zestawiono w rankingu na podstawie autorskiej metody analizy jakości doniesień. Wyniki. Uzyskane wyniki sugerują wyższą skuteczność metod kinezyterapeutyczncyh, niż zastosowanie z osobna poszczególnych środków leczniczych. Wnioski. Przeszukując bazy danych znaleźć można liczne prace omawiające zastosowane środki terapeutyczne czy sposoby diagnostyki. Relatywnie mało jest jednak artykułów oceniających skuteczność metod leczenia ruchem. Bak jednolitych kryteriów oceny skuteczności powoduje, iż w analizie efektów terapeutycznej i tej samej metody kinezyterapeutycznej zaobserwować można znaczne rozbieżności wyników uzyskiwanych przez różnych autorów.

Słowa kluczowe:
kinezyterapia, meta-analiza, terapia manualna
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2 3