Tag: Edyta Smolis-Bąk

Zastosowanie interaktywnych gier konsolowych w rehabilitacji kardiologicznej: badanie pilotażowe

Kamil Szcześniak, Iwona Sarna, Anna Mierzyńska, Rafał Dąbrowski, Edyta Smolis-Bąk

 

Kamil Szcześniak, Iwona Sarna, Anna Mierzyńska, Rafał Dąbrowski, Edyta Smolis-Bąk– The application of console games – exergames in cardiac rehabilitation: a pilot study. Fizjoterapia Polska 2023; 23(4); 182-191

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20AR1N

Streszczenie
Wprowadzenie. Zbyt wiele osób unika regularnej aktywności fizycznej, dlatego podejmowane są różne strategie mające na celu zwiększenie ich motywacji. W ostatnich latach zyskały popularność ćwiczenia z wykorzystaniem gier konsolowych, tzw. exergames.
Cele pracy. Czy exergames są przydatne w rehabilitacji kardiologicznej? Jaki jest odbiór systemu ActivLife przez pacjentów? Czy można bezpiecznie wykorzystywać ActivLife z pacjentami kardiologicznymi?
Materiał i metodyka. W badaniu wzięli udział pacjenci skierowani na wczesną, poszpitalną rehabilitację stacjonarną. Wszyscy uczestnicy brali udział w treningu wytrzymałościowym na cykloergometrach oraz w ćwiczeniach fitness (dynamiczne, rozciąganie, koordynacja, równowaga) z elementami treningu oporowego 5 razy w tygodniu. W grupie testowej program rehabilitacyjny został uzupełniony o trening z wykorzystaniem sprzętu ActivLife. Treningi odbywały się codziennie, 5 razy w tygodniu. Obejmowały one program treningowy składający się z 7 ćwiczeń rozwijających zdolności motoryczne: koordynację, siłę i równowagę w formie aktywności podobnych do tradycyjnych ćwiczeń – przysiady, zgięcia boczne, ruchy w trzech płaszczyznach kończyn górnych oraz odchylenia tułowia w płaszczyźnie strzałkowej. Treningi trwały od 15 do 20 minut.
Wyniki. Po rehabilitacji zauważono znaczącą poprawę tolerancji wysiłku u pacjentów w obu grupach w następujących testach: 6MWT [m] – grupa testowa: 369 vs 426, p < 0,05, grupa kontrolna: 341 vs 434, p < 0,001; test siły mięśni kończyn dolnych (liczba powtórzeń / 30 s) wynosił: grupa testowa: 11,4 vs 13,6, p < 0,001, grupa kontrolna: 9,9 vs 13,1, p < 0,001 oraz w teście Up & Go [s]: grupa testowa 7,8 vs 6,7, p < 0,01, grupa kontrolna 8,4 vs 7,3, p < 0,01.
Wnioski. Interaktywne gry konsolowe są oceniane przez pacjentów z problemami kardiologicznymi jako atrakcyjna, bezpieczna i użyteczna metoda ćwiczeń. Trening z wykorzystaniem sprzętu ActivLife okazał się równie efektywny jak tradycyjne ćwiczenia.
Słowa kluczowe:
exergames, rehabilitacja kardiologiczna, fizjoterapia, ćwiczenia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Korelacja wyników trójstopniowej próby marszowej i próby wysiłkowej na bieżni w ocenie wydolności fizycznej pacjentów po wszczepieniu pomostów aortalnowieńcowych (CABG)

Edyta Smolis-Bąk, Barbara Kazimierska, Rafał Dąbrowski, Ilona Kowalik, Hanna Szwed

Edyta Smolis-Bąk, Barbara Kazimierska, Rafał Dąbrowski, Ilona Kowalik, Hanna Szwed – Usefulness of three-stage walking test for evaluation of physical capacity on the basis of correlation with exercise treadmill test results in patients after CABG surgery. Fizjoterapia Polska 2008; 8(1); 43-50

Streszczenie
Wstęp. Skrócenie pobytu w szpitalu pacjentów po zabiegach kardiochirurgicznych rodzi potrzebę opracowania wiarygodnych metod oceny ich wydolności. Cel badań: 1. Ocena wydolności pacjentów rehabilitowanych po wszczepieniu pomostów aortalno-wieńcowych (CABG). 2. Korelacja wyników testu wysiłkowego na bieżni i trójstopniowej próby marszowej. Materiał i metody. Do badań włączono 71 mężczyzn w wieku 35-75 lat zakwalifikowanych do CABG, z frakcją wyrzutową powyżej 40%, u których nie występowały groźne zaburzenia rytmu i przewodzenia. Badani podlegali kompleksowemu programowi rehabilitacji. Przed (badanie 1) i 3 miesiące po operacji (badanie 2) przeprowadzono: 1. Zmodyfikowaną trójstopniową próbę marszową wg Bassey oraz próbę wysiłkową na bieżni ruchomej wg protokołu Bruce’a. Oceniano: koszt energetyczny E [kJ/ml], osiągane obciążenie w MET, pochłanianie tlenu VO2 [ml/min/kg], tetno tlenowe HRO2 [ml/skurcz serca]. Wyniki. Po 3 miesiącach po CABG wystąpiła znamienna statystycznie poprawa we wszystkich badanych parametrach (E, METSs, VO2, HRO2). Wyniki próby wysiłkowej były statystycznie lepsze niż próby marszowej (p<0,001). Zaobserwowano korelację wartości tętna tlenowego (r=0,63) i kosztu energetycznego (r=0,51) po 3 miesiącach pomiędzy wynikami próby wysiłkowej a marszowej w tempie dowolnym. Wnioski. Trójstopniowa próba marszowa może być wykorzystana w ocenie wydolności fizycznej i jako uzupełnienie oceny klinicznej pacjentów rehabilitowanych po CABG.
Słowa kluczowe
pomosty aortalno-wieńcowe, rehabilitacja kardiologiczna, próba marszowa, próba wysiłkowa, VO2

Czy czas trwania intubacji ma wpływ na parametry oddechowe u pacjentów po wszczepieniu pomostów aortalno-wieńcowych?

Edyta Smolis-Bąk, Barbara Kazimierska, Tomasz Kaszczyński, Ryszard Smolis, Rafał Dąbrowski, Ilona Kowalik, Dariusz Białoszewski, Anna Cabak, Hanna Szwed

Edyta Smolis-Bąk, Barbara Kazimierska, Tomasz Kaszczyński, Ryszard Smolis, Rafał Dąbrowski, Ilona Kowalik, Dariusz Białoszewski, Anna Cabak, Hanna Szwed – Does duration ofintubation influence ventilation parameters following CABG? Fizjoterapia Polska 2010; 10(1); 78-83

Streszczenie
Wstęp. Współczesna kardiochirurgia wprowadza techniki mniej inwazyjne, mające na celu skrócenie pobytu chorego w szpitalu. Celem pracy była ocena wpływu czasu intubacji u pacjentów po CABG na parametry oddechowe. Materiał i metody. Do badań włączono 92 mężczyzn rehabilitowanych po CABG w wieku 35-75 lat. Badanych podzielono na dwie grupy ze względu na czas intubacji gr. I – do 17 godz., gr. II – powyżej 17 godz. Wpływ czasu intubacji na wydolność oddechową oceniano badaniem spirometrycznym przed, w 5 dobie i 3 miesiące po zabiegu. Wyniki. W obu grupach wszystkie parametry obniżyły się istotnie w 5 dobie po zabiegu, z wyjątkiem wartości ERVw grupie II (ns), natomiast po 3 miesiącach wzrosły znamiennie, w porównaniu do 5 doby po CABG, w obu grupach. FEV1 w obu grupach nie wróciła do poziomu sprzed zabiegu. FVC EX w gr. I przekroczyła poziom sprzed CABG (ns) w przeciwieństwie do gr. II, która nie osiągnęła poziomu sprzed zabiegu (p<0,05), VC w obu grupach nie wróciła do poziomu sprzed zabiegu. W gr. I różnica była nieistotna (ns), a w gr. II (p<0,005).Wnioski. 1. Większość wskaźników oddechowych zachowuje się podobnie w 5 dobie po zabiegu, niezależnie od długości czasu intubacji. 2. Krótszy czas trwania intubacji wpływa istotnie tylko na wielkość VC i FVC EX po 3 miesiącach po CABG. 3. Obniżenie wydolności oddechowej wydaje się wynikać z zastosowanej u wszystkich badanych sternotomii.
Słowa kluczowe
CABG, spirometria, rehabilitacja kardiologiczna

Diagnostyka zaburzeń równowagi i chodu u pacjentów z chorobą Parkinsona

Maria Kłoda, Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Edyta Smolis-Bąk, Izabela Korabiewska, Monika Lewandowska, Dariusz Białoszewski

M. Kłoda, G. Brzuszkiewicz-Kuźmicka, E. Smolis-Bąk, I. Korabiewska, M. Lewandowska, D. Białoszewski – Diagnostics of Balance and Gait Disorders in Patients with Parkinson’s Disease. FP 2017; 17(2); 122-131

Streszczenie

Choroba Parkinsona (Parkinson’s disease – PD) jest przewlekłym, postępującym schorzeniem ośrodkowego układu nerwowego człowieka. Należy do chorób zwyrodnieniowych i dotyczy głównie układu pozapiramidowego, a w szczególności istoty czarnej śródmózgowia [1]. Poza osiowymi objawami choroby Parkinsona do najważniejszych należy zaliczyć zaburzenia postawy i chodu. Nieprawidłowa sylwetka ma wpływ na późniejsze problemy z lokomocją i czynnościami samoobsługi [2].
Przed podjęciem działań fizjoterapeutycznych należy przeprowadzić szereg testów, które pozwolą na ocenę ilościową i jakościową chodu oraz testy związane z postawą pacjenta. Są to m.in. analiza chodu przeprowadzana na bieżni typu „Zebris” FDM-TDM wykorzystująca system baz danych WinFDM-T, system Vicon 460 do trójwymiarowej oceny chodu, testy Timed Up & Go, 10 metrów czy Tinetti.
Dane demograficzne wskazują na wzrost zapadalności na chorobę Parkinsona ze względu na stopniowe wydłużanie się życia społeczeństwa. Dlatego też tak ważna jest rehabilitacja i właściwa opieka nad chorymi.
W miarę postępu choroby pacjenci zaczynają odczuwać dyskomfort podczas wykonywania czynności dnia codziennego, w lokomocji i obniża się jakość ich życia. Ogromne znaczenie ma tu wdrożona fizjoterapia, której zadaniem jest jak najdłuższe utrzymanie sprawności ruchowej pacjentów w stopniu umożliwiającym samodzielne funkcjonowanie. Podjęta odpowiednio wcześnie istotnie wpływa na poprawę parametrów chodu u pacjentów z chorobą Parkinsona i opóźnia postęp choroby.

Słowa kluczowe:
diagnostyka, choroba Parkinsona, zaburzenia równowagi, zaburzenia chodu

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Postawa wobec aktywności ruchowej i ocena sprawności fizycznej studentów fizjoterapii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego i Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie

Edyta Smolis-Bąk, Agnieszka Szymańczuk, Hanna Rymuza,
Ilona Kowalik, Maria Kłoda, Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka

E. Smolis-Bąk, A. Szymańczuk, H. Rymuza, I. Kowalik, M. Kłoda, G. Brzuszkiewicz-Kuźmicka – The assessment of the attitude towards physical activity among the Physiotherapy students of Warsaw Medical University (WMU) and the students of Physical Education Academy (PEA). FP 2016; 16(4); 30-39

Streszczenie

Aktywność fizyczna stanowi kluczowy i integrujący element zdrowego stylu życia. Sprawność fizyczna decyduje o zaradności człowieka w różnych sytuacjach życiowych, a jej wysoki poziom może ułatwić wykonywanie pracy, poszerzać możliwości funkcjonalne i współtworzyć prozdrowotny styl życia. Badania wykazują, że fizjoterapeuci są szczególnie predysponowani do promowania zdrowego trybu życia wśród pacjentów. Z drugiej strony, ze względu na charakter wykonywanej pracy, są narażeni na urazy mięśniowo-szkieletowe.
Celem pracy była: ocena postawy wobec aktywności ruchowej oraz ocena sprawności fizycznej studentów fizjoterapii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego (WUM) i Akademii Wychowania Fizycznego (AWF) w Warszawie.
Metodyka: Badaną grupę stanowiło 90 osób (37 K, 9 M z WUM oraz 22 K, 22 M z AWF) w średnim wieku 22,7 ±2,0 lat. Do oceny postawy wobec aktywności ruchowej został wykorzystany opracowany samodzielnie kwestionariusz ankiety. Poziom sprawności fizycznej badanych studentów fizjoterapii przebadano Międzynarodowym Testem Sprawności Fizycznej.
Wyniki. Ilość godzin lekcyjnych przeznaczonych na zajęcia ruchowe jest istotnie statystycznie mniejsza na Uniwersytecie Medycznym (1,6 ±1,5) niż w Akademii Wychowania Fizycznego (3,6 ±1,7), p<0,001. Wykazano bardzo duże (80%) zainteresowanie studentów aktywnością fizyczną w czasie wolnym, choć zauważa się większą tendencję do aktywności ruchowej wśród studentów fizjoterapii AWF niż WUM (p=0,07). Zaobserwowano istotnie gorszy poziom sprawności fizycznej studentów WUM w porównaniu z wynikami studentów AWF.
Wnioski. 1. Bardzo duże zainteresowanie aktywnością fizyczną w czasie wolnym, w obu badanych grupach, należałoby wykorzystać i rozwinąć w procesie kształcenia. 2. Studenci fizjoterapii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego prezentowali znacznie niższy poziom sprawności niż studenci Akademii Wychowania Fizycznego, co może być skutkiem mniejszej ilości godzin zajęć ruchowych na WUM. 3. Wobec dużych oczekiwań względem fizjoterapeutów w pracy zawodowej, wydaje się, że sprawność fizyczna winna być jednym z elementów doboru studentów w procesie rekrutacji prowadzonej na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym.

Słowa kluczowe:

Aktywność ruchowa, ocena sprawności fizycznej, studenci fizjoterapii

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Częstość występowania wad stóp u dzieci w wieku przedszkolnym

Maria Kłoda, Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Maria Drajczyk, Piotr Drajczyk, Janina Grzegorzewska, Edyta Smolis-Bąk

M. Kłoda, G. Brzuszkiewicz-Kuźmicka, M. Drajczyk, P. Drajczyk, J. Grzegorzewska, E. Smolis-Bąk – Prevalence of feet defects in preschool-aged children. FP 2016; 16(1); 36-46

Streszczenie
Wstęp i cel pracy. Dzieciństwo – czas rozwoju człowieka – to bardzo istotny okres, podczas którego stopa zmienia się, aby w przyszłości być gotową na wiele lat ciężkiej i wytrwałej służby. Celem pracy jest ocena częstości występowania wad stóp w grupie dzieci przedszkolnych.
Materiał i metody. Do badań włączono 143 dzieci i przeprowadzono: pomiary ortopedyczne, pomiary antropometryczne, badanie plantokonturograficzne oraz badania podoskopowe. Rodzice dzieci wypełniali autorską ankietę dotyczącą rozwoju stóp dziecka, istniejących lub przebytych wad, noszenia obuwia oraz uprawiania sportu.
Wyniki. Analiza wskaźnika kątowego Clarke’a ujawniła iż najczęstszą wadą w badanej grupie była stopa płaska (146 przypadków na 286 badanych stóp, ok. 50%), a także stopa o obniżonym wysklepieniu (102). Stopa w normie występowała w 37 przypadkach. Zanotowano także 1 stopę o podwyższonym wysklepieniu wg Clarke’a. Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic między występowaniem wad stóp, a stronami ciała. Wskaźnik KY nie wykazał istotnych statystycznie różnic pomiędzy występowaniem wad stóp, a stronami ciała. Płeć badanych dzieci nie miała istotnego wpływu na występowanie wad stóp wg tego wskaźnika, z wyjątkiem stopy płaskiej, której obecność u chłopców była istotnie wyższa niż u dziewczynek: n=42 (36%) vs n=19 (11%), p<0,05.
Wnioski. Na podstawie przeprowadzonej analizy wyników badanej grupy dzieci przedszkolnych, spośród wszystkich ocenionych parametrów najczęściej występującą wadą jest płaskostopie, najrzadziej zaś występuje stopa wydrążona. Odsetek dzieci aktywnych ruchowo i noszących odpowiednie obuwie w prewencji wad stóp jest niesatysfakcjonujący i powinno się skuteczniej promować świadomość aktywności ruchowej wśród rodziców i opiekunów dzieci w przedszkolu.

Słowa kluczowe:
wady stóp, wskaźniki kątowe, plantokonturografia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim