Ocena wydolności tlenowej u starszych kobiet i mężczyzn poddanych treningowi rehabilitacyjnemu

Małgorzata Fortuna, Jacek Szczurowski, Anna Konieczna-Gorysz

Małgorzata Fortuna, Jacek Szczurowski, Anna Konieczna-Gorysz – Assessment of aerobic capacity in elderly women and men subjected to rehabilitation training. Fizjoterapia Polska 2011; 11(2); 169-174

Streszczenie
Dobra wydolność tlenowa jest podstawą do utrzymania samodzielności w procesie starzenia się. U osób w wieku podeszłym miarą wydolności tlenowej może być określenie pośrednio maksymalnego poboru tlenu (VO2max). Celem pracy była ocena i porównanie wydolności tlenowej u starszych kobiet i mężczyzn, prowadzących aktywny tryb życia w kierunku rozwoju wydolności tlenowej.30 kobiet (średnia wieku 75 ±5 lat) i 30 mężczyzn (średnia wieku 79 ±8 lat) objęto badaniami. Badani byli poddawani systematycznie prowadzonemu treningowi rehabilitacyjnemu przez okres minimum dwóch lat, który miał na celu poprawę ich wydolności tlenowej. Trening był dobrany do indywidualnych możliwości wysiłkowych badanych. U badanych wykonano test Astranda – Ryhming na cykloergometrze. U mężczyzn uzyskano wyższy parametr średni VO2max 22,4 [ml/min./kg. masy ciata] ±1,7 w stosunku do uzyskanego w grupie kobiet 21,4 [ml/min./kg. masy ciała] ± 1,9. Różnica ta jest istotna na poziomie p<0,05. W badaniach uzyskano, na podstawie interpretacji VO2max w oparciu o Monark Test Report zawarty w programie Monark 818E Analysis Software Version 2.0, dobre wyniki wydolności tlenowej w odniesieniu do wieku badanych w obydwu grupach. Na podstawie uzyskanych wartości VO2max w grupie kobiet i mężczyzn w danym przedziale wieku po zastosowaniu treningu rehabilitacyjnego uzyskano wyniki VOt2max określane jako dobre. U mężczyzn uzyskano wyższy parametr średni VO2max, niż w grupie kobiet, różnica ta jest istotna statystycznie.
Słowa kluczowe
wydolność, trening, geriatria

Ocena poziomu wydolności oraz wybranych zdolności motorycznych u dzieci z nadmierną masą ciała

Agnieszka Ostrowska, Agata Grzyb, Małgorzata Domagalska-Szopa, Małgorzata Lis, Anna Koralewska

A. Ostrowska, A. Grzyb, M. Domagalska-Szopa, M. Lis, A. Koralewska – Assessment of aerobic capacity levels and selected motor skills in children with excessive body weight. Fizjoterapia Polska 2020; 20(5);  72-83

Streszczenie

Wstęp. Nadwaga i otyłość wśród dzieci i młodzieży stanowi poważny problem wieku rozwojowego. Dotyczy on coraz to większej liczby dzieci. Coraz częściej dzieci spożywają dużą ilość przetworzonego i wysokokalorycznego pokarmu. Coraz mniej się ruszają, ponieważ swój czas wolny spędzają przed ekranem telefonu, telewizora czy komputera. Mała ilość ruchu sprzyja rozwojowi nadmiernej masy ciała u dzieci. Niska aktywność fizyczna powoduje również brak doskonalenia przez nie zdolności motorycznych. Ponadto wielu badaczy zwraca uwagę na negatywny wpływ nadmiernej masy ciała dziecka na jego sprawność fizyczną.
Cel pracy. Celem pracy była próba określenia poziomu wybranych zdolności motorycznych dzieci z nadwagą i otyłością oraz określenie zależności pomiędzy nadmierną masą ciała u dzieci a ich zdolnościami motorycznymi.
Materiał i metody. Grupę badawczą stanowiło 25 dzieci, w tym 12 dziewcząt i 13 chłopców w wieku od 12 do 18 lat. U badanych zdiagnozowano nadwagę i otyłość prostą. Do oceny sprawności motorycznej dzieci zastosowano próbę Romberga, testy tandemowe, rzut piłką lekarską, test palce-podłoga, bieg na 40 lub 60 m. Do oceny wydolności dzieci zastosowano próbę spiroergometryczną, 6MWT = 6-minutowy test marszowy i skalę Borga po wysiłku. Do oceny składu masy ciała wykorzystano wagę „Tanita”. U każdego dziecka wykonano to samo badanie i zastosowano te same testy, za pomocą których określono poziom wybranych zdolności motorycznych, wydolność oraz skład masy ciała.
Wnioski. Wyniki wskazują na taki sam rozwój zdolności motorycznych u dzieci z nadmierną, jak i prawidłowa masą ciała. Ponadto dzieci wykazywały taką samą tolerancję wysiłku.

Słowa kluczowe:
nadmierna masa ciała, dzieci, wydolność, zdolności motoryczne
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena efektywności dwóch programów rehabilitacji u pacjentów z zespołem bolesnego barku

Katarzyna Ogrodzka, Karolina Leśniak, Aneta Bac, Tomasz Ridan, Marek Żak

K. Ogrodzka, K. Leśniak, A. Bac, T. Ridan, M. Żak: Evaluation of the effectiveness of two rehabilitation programmes for the patients with the shoulder impingement syndrome. FP 2015;15(4); 42-52

Streszczenie
Cel pracy. Celem badań było porównanie dwóch programów rehabilitacji stosowanych u pacjentów z zespołem bolesnego barku oraz w jakim zakresie rehabilitacja refundowana jest w stanie przywrócić pacjentowi możliwość odzyskania funkcji w stawie barkowym w porównaniu do programu rehabilitacji utworzonego przez autorów badań.
Materiał i metodyka. Badania zostały przeprowadzone w dwóch grupach, w każdej po 7 pacjentów ze zdiagnozowanym zespołem bolesnego barku. Pierwsza grupa korzystała tylko z zabiegów refundowanych, natomiast druga grupa była prowadzona autorskim programem rehabilitacji dostosowanym do indywidualnych potrzeb każdego z pacjentów.
Wyniki. Po terapii u pacjentów z obu grup zaobserwowano zwiększenie zakresu ruchomości w stawie barkowym, zmniejszenie poziomu bólu w spoczynku, a także w trakcie wykonywania codziennych czynności ruchowych.
Wnioski. Autorski program rehabilitacji okazał się efektywniejszą metodą leczenia w dolegliwościach zespołu bolesnego barku.

Słowa kluczowe:
zespół bolesnego barku, rehabilitacja, sprawność

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете PPobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim