Badaniem objęto 3 grupy dzieci i młodzieży z klinicznymi obawami bocznych skrzywień kręgosłupa I stopnia. U wszystkich badanych dwukrotnej ocenie – przed rozpoczęciem usprawniania (badanie wyjściowe) oraz po zakończeniu założonego okresu usprawniania (badanie końcowe) – poddano zakres czynnej ruchomości w stawach ramienno-barkowym i biodrowym oraz w lędźwiowym i piersiowym odcinku kręgosłupa. Pomiędzy badaniem wyjściowym a końcowym chłopcy i dziewczęta z wszystkich grup poddani zostali 3-tygodniowemu cyklowi usprawniania z częstotliwością trzech 45-minutowych zajęć w tygodniu. Całość postępowania uzupełniona była o indywidualnie realizowany program usprawniania w domu. W grupie głównej A powyższe postępowanie wzbogacone było o ćwiczenia mobilizacji (tzw. automobilizacje) poszczególnych segmentów kręgosłupa. W grupie głównej B natomiast postępowanie korekcyjne wzbogacono o bierne mobilizacje poszczególnych segmentów kręgosłupa od poziomu Th1 do L5. 3-tygodniowy cykl usprawniania przyczynił się do istotnej poprawy ruchomości większości analizowanych ruchów we wszystkich grupach obserwacji. Większą progresję wyników rejestrowano w grupach, w których dodatkowo wykonywano bierne lub czynne mobilizacje kręgosłupa.