Tag: endoprotezoplastyka

Biomechaniczna analiza zaburzeń chodu u osoby poddanej alloplastyce stawu biodrowego

Wiesław Chwała, Witold Serafin, Anna Marchewka

Wiesław Chwała, Witold Serafin, Anna Marchewka – A biomechanical analysis of gait disturbances in a patient following alloplasty of the hip joint. Fizjoterapia Polska 2007; 7(2), 185-197

Streszczenie

Wstęp. Narzędziami jakimi posługują się terapeuci i lekarze jest badanie kliniczne i obrazowe. Wadą tego rodzaju postępowania jest subiektywizm oceny, wynikający z doświadczenia klinicznego i ograniczonych możliwości badania fizykalnego. Często dochodzi do skupienia uwagi na określonym obszarze klinicznym z pominięciem biomechanicznych współzależności tego obszaru w układzie ruchu. Do dyspozycji klinicystów wchodzą nowe narzędzia analizy ruchu chorego — trójwymiarowa analiza chodu, precyzyjnie uściślająca zaburzenia biomechaniczne całego ciała. Materiał i metody. Badanie trójwymiarowej analizy chodu, jako metoda uzupełniająca dane biomechaniczne badanej osoby, zostało przeprowadzone w Pracowni Biokinetyki Katedry Antropomołoryki AWF w Krakowie. Badaniu lokomocji poddano 56 letnią kobietę, ze zmianami zwyrodnieniowymi prawego stawu biodrowego. Pacjentka została poddana badaniom motoryki przed planowym zabiegiem alloplastyki stawu biodrowego w Oddziale Neuroortopedii i Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej WSS im L. Rydygiera w Krakowie oraz w 4 miesiące po zabiegu, po okresie całkowitego odciążenia operowanego biodra, w chwili rozpoczęcia przez chorą samodzielnej lokomocji, bez zastosowania kul łokciowych. Wyniki i Wnioski. Na podstawie trójwymiarowej analizy ruchu, zaobserwowano u badanej szereg zaburzeń chodu mających swoje podłoże w zmianach zwyrodnieniowych w obrębie chorego stawu biodrowego, których nie udało się wychwycić na podstawie badania fizykalnego. Na podstawie porównania wyników badań przed i pooperacyjnych należy stwierdzić, że patologiczny wzorzec chodu udało się poprzez zabieg alloplastyki zmienić, szczególnie poprzez zbliżenie zakresów ruchów w stawie biodrowym do normy biomechanicznej. Badanie pooperacyjne wskazuje na utrzymywanie się zaburzeń charakteru pracy mięśni, wymuszających w dalszym ciągu kompensacyjną pracę kończyny po stronie nieoperowanej.

Słowa kluczowe

trójwymiarowa analiza chodu, zmiany zwyrodnieniowe stawu biodrowego, endoprotezoplastyka

Fizjoterapia u chorych na wrodzone skazy krwotoczne w materiale oddziału rehabilitacji ogólnoustrojowej

Joanna Bukowska, Agata Pawełczyk, Ireneusz Kotela, Małgorzata Szarota, Paweł Kaminiński, Magdalena Wilk-Frańczuk, Rafał Trąbka

Joanna Bukowska, Agata Pawełczyk, Ireneusz Kotela, Małgorzata Szarota, Paweł Kaminiński, Magdalena Wilk-Frańczuk, Rafał Trąbka – Physiotherapy in patients with congenital haemorrhagic diathesis in the material of the systemic rehabilitation department. Fizjoterapia Polska 2021; 21(2); 6-15

Streszczenie
Cel. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie procesu i wyników fizjoterapii pacjentów chorych na wrodzone skazy krwotoczne, leczonych w Oddziale Rehabilitacji Stacjonarnej Małopolski Szpital Ortopedyczno-Rehabilitacyjny (MSOR) w Krakowie. Materiał. Analizie poddano 73 pacjentów leczonych na Oddziale Rehabilitacji Stacjonarnej w latach 2014–2019. Powodem przyjęcia była artropatia hemofilowa w przebiegu wrodzonych skaz krwotocznych Wyniki. Wyniki dowodzą, że wczesna rehabilitacja pooperacyjna stawu kolanowego jest skuteczna w przypadku pacjentów z wrodzonymi skazami krwotocznymi po leczeniu operacyjnym. Skala funkcjonalna wg Deavera: przed rehabilitacją średni wynik wynosił 3,65, po rehabilitacji 2,62. Siła mięśniowa: ocena siły mięśniowej wg skali Lovetta wykazała poprawę u 64 pacjentów (87,67%). Zakres ruchu: w badaniu wyprostu uzyskano poprawę u 57 pacjentów (78%), średni wynik był lepszy o 7,52 stopnia. Wnioski: 1. Zastosowanie wczesnej fizjoterapii u pacjentów z hemofilią po endoprotezoplastyce stawu kolanowego skutkuje poprawą funkcji chodu analizowanego wg skali Deavera. 2. Efektem podjęcia wczesnej rehabilitacji chorych na hemofilie po zabiegu endoprotezoplastyki jest zwiększenie zakresu ruchomości stawu kolanowego oraz wzrost siły mięśniowej. 3. Stwierdzono również zmniejszenie dolegliwości bólowych operowanego stawu dzięki zastosowanej fizjoterapii.
Słowa kluczowe:
fizjoterapia, hemofilia, endoprotezoplastyka, artropatia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Fizjoterapia po endoprotezoplastyce stawu biodrowego – analiza postępowania

Włodzisław Kuliński, Rafał Pilichowski

W. Kuliński, R. Pilichowski – Physiotherapy following hip arthroplasty: treatment analysis. Fizjoterapia Polska 2020; 20(5); 30-42

Streszczenie

Wstęp. Choroba zwyrodnieniowa stawów biodrowych (ChZSB) stanowi poważny problem kliniczny i społeczny, została uznana za chorobę cywilizacyjną. Jest chorobą przewlekłą, niszczącą chrząstkę stawową, której objawy narastają powoli, w konsekwencji doprowadzając do znacznego ograniczenia ruchomości stawu biodrowego i wywołując silne dolegliwości bólowe. Zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe to jedno z głównych wskazań do wykonania zabiegu endoprotezoplastyki.
Cel pracy. Ocena wpływu endoprotezoplastyki stawu biodrowego oraz prowadzonej fizjoterapii na funkcjonowanie pacjentów.
Materiał i metody. Badania zostały przeprowadzone wśród 30 chorych po zabiegu endoprotezoplastyki w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Kielcach w 2019 roku. Kwestionariusz ankiety WOMAC został wypełniany przez pacjentów dwukrotnie – przed i po leczeniu usprawniającym.
Wyniki. U wszystkich pacjentów nastąpiła znaczna poprawa sprawności fizycznej oraz ustąpienie odczuwalnego bólu podczas wykonywania codziennych czynności.
Wnioski. Zastosowanie endoprotezoplastyki oraz kompleksowego usprawniania wpłynęło na poprawę zakresów ruchomości stawów biodrowych u chorych, co przyczyniło się do poprawy chodu, zdolności funkcjonowania, zwiększyło sprawność fizyczną oraz znacząco polepszyło jakość życia.

Słowa kluczowe:
Choroba zwyrodnieniowa stawów biodrowych, endoprotezoplastyka
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wdrożenie manualnych działań fizjoterapeutycznych jako istotny element wspomagania leczenia chirurgicznego w wadach wrodzonych zgryzu i stawów skroniowo-żuchwowych – opis przypadku

Szymon Tyszkiewicz, Marta Tyndorf, Krzysztof Dowgierd

S. Tyszkiewicz, M. Tyndorf, K. Dowgierd – Implementation of manual physiotherapeutic activities as an important element of supporting surgical treatment in congenital malformations of the bite and temporomandibular joints – case report. Fizjoterapia Polska 2019; 19(3); 38-45

Streszczenie
Wstęp. Zabiegi chirurgiczne stosowane w leczeniu wad wrodzonych twarzoczaszki mogą być przyczyną wystąpienia powikłań, powodujących upośledzenie funkcji układu stomatognatycznego. Wady te są problemem wielopłaszczyznowym. W ich procesie leczniczym, na różnych etapach, konieczny jest udział zarówno specjalistów chirurgii twarzowo-szczękowej, mikrochirurgów, ortodontów, logopedów oraz fizjoterapeutów. Przebieg rekonstrukcji, ukierunkowany na przywrócenie funkcji, można podzielić na etap tworzenia prawidłowych stosunków (relacji) anatomicznych w kośćcu twarzowej części czaszki, okres przywracania funkcjonalnej aktywności poszczególnych struktur układu stomatognatycznego oraz działania nad ustabilizowaniem / utrwaleniem efektów funkcjonalnych oraz uzyskaniu efektów estetycznych. Drugi z tych procesów wiąże się nierozerwalnie z włączeniem w proces leczniczy wspomagających działań fizjoterapeutycznych.
Cel pracy. Celem badania było określenie skuteczności fizjoterapii w procesie przywracania funkcji ruchowych w układzie stomatognatycznym u pacjentki leczonej z powodu zaburzeń układu ruchowego narządu żucia.
Materiały i metody. W pracy opartej na opisie przypadku pacjentki z wrodzoną ankylozą stawów skroniowo-żuchwowych, u której wykonano zabieg osteoplastyki dwuszczękowej z protezoplastyką stawów skroniowo-żuchwowych, zaprezentowano analizę wykorzystanej w procesie leczniczym fizjoterapii. Pacjentka zgłosiła się na oddział chirurgii głowy i szyi celem leczenia chirurgicznego z powodu całkowitego zniesienia ruchomości w stawach skroniowo-żuchwowych oraz zaburzeń w strukturze mięśni tego regionu. W pierwszym etapie leczenia została skierowana na zabieg obustronnej endoprotezoplastyki, po którym możliwe było przejście do etapu przywracania funkcjonalnej aktywności struktur aparatu mowy.
Wyniki. Zastosowanie fizjoterapii w ponad półrocznej pracy przyniosło rezultaty, redukcję obrzęku, wypracowanie oczekiwanego zakresu odwodzenia, zmniejszenie bolesności oraz uzyskanie zdolności przełykania. Efekty utrzymywały się w sytuacji kontynuacji zabiegów terapeutycznych, natomiast w okresach zmniejszenia intensywności pracy występuje załamanie rezultatów. W celu poprawy zdolności funkcjonalnych i ustabilizowania efektów planowane jest u pacjentki leczenie mikroprzeszczepami (przeszczepy kablowe) oraz ortodontyczne (uzyskanie pełnego zaguzkownia i okluzji centralnej). Kontynuowane będą także zabiegi z logopedą i fizjoterapeutą.
Wnioski. Zastosowanie wspomagających zabiegów fizjoterapeutycznych powinno być jednym z elementów leczenia pacjentów po zabiegach chirurgicznych w obrębie twarzowej części czaszki, niezależnie od przyczyn – czy to urazy, wady wrodzone, czy zabiegi ortognatyczne.

Słowa kluczowe:
endoprotezoplastyka, ankyloza, fizjoterapia stomatologiczna, staw skroniowo-żuchwowy

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Technika energetyzacji mięśni stosowana po implantacji endoprotezoplastyki stawu biodrowego

Maria Mazepa, Renata Szczepaniak, Wojciech Kiebzak,
Zofia Śliwińska, Zbigniew Śliwiński

M. Mazepa, R. Szczepaniak, W. Kiebzak, Z. Śliwińska, Z. Śliwiński – Muscle energy techniques after total hip replacement. FP 2014; 14(1); 18-26

Streszczenie
Wstęp. Częstą konsekwencją braku postępu rehabilitacji, przy bardzo dużych zmianach zwyrodnieniowych, którym towarzyszy bardzo silny ból i znaczne ograniczenie ruchomości oraz lokomocji, jest leczenie operacyjne, polegające na wykonaniu alloplastyki stawu biodrowego. W pierwszej dobie po operacji, ustalany jest indywidualny program usprawniania pacjenta. Jest to czynność o podstawowym znaczeniu, ponieważ prawidłowe zaplanowanie i przeprowadzenie zabiegów fizjoterapeutycznych, umożliwia przede wszystkim zniesie bólu i uzyskanie pełnego, funkcjonalnego zakresu ruchu w stawie, wzmacniamy mięśnie dbamy o to, aby odpowiednia kontrola mięśniowa i stabilizacja uzyskana w stawie, przywróciła funkcję lokomocji i samoobsługi pacjenta na początkowym i dalszym etapie usprawniania. Sposobów i metod uzyskania poprawy wyżej wymienionych parametrów jest wiele. Jedną z nich są techniki energetyzacji mięśniowej, będące nieinwazyjną terapią u pacjentów po endoprotezoplastyce stawu biodrowego. Dzięki tym technikom, w skład których wchodzi poizometryczna relaksacja mięśni przykurczonych oraz aktywne rozluźnianie mięśni stawów biodrowych, techniki mięśniowo-powięziowe oraz ich połączenie z elementami metody PNF, możliwe jest skuteczne leczenie i usprawnianie pacjentów.
Cel pracy. Celem pracy jest porównanie efektów standardowej fizjoterapii, prowadzonej u pacjentów po wszczepieniu endoprotezy cementowej stawu biodrowego, z fizjoterapią wykorzystującą techniki energetyzacji mięśni. Materiał i metody. Do badania zakwalifikowano w latach 2013/2014 66 pacjentów z zaawansowanymi zmianami zwyrodnieniowymi stawów biodrowych, leczonych operacyjnie  endoprotezoplastyką. Pacjentów podzielono losowo na dwie grupy,/grupa I oraz grupa II/ po 33 osoby każda. U każdej z osób zbadano poziom bólu, zakres ruchu w stawie biodrowym oraz siłę mięśniową. Różnice pomiędzy grupą I a II polegały na włączeniu w grupie I technik energetyzacji mięśni, w skład których wchodziły poizometryczna relaksacja mięśni, aktywne rozluźnianie mięśni oraz elementy metody PNF. Wykorzystano również techniki mięśniowo-powięziowe nacelowane na mięśnie z różną siłą i kierunkiem nacisku na włókna mięśniowe. w grupie II zastosowano standardową fizjoterapię. Wyniki. Po zastosowanej terapii energetyzacji mięśniowej w grupie z zastosowanie technik energetyzacji mięśni, nastąpiła znacząca poprawa w zmniejszeniu dolegliwości bólowych, zwiększył się funkcjonalny zakres ruchu oraz znacząco poprawiła się kontrola mięśniowa operowanego stawu, co korzystnie wpłynęło na lokomocję pacjentów. Wnioski. Techniki energetyzacji w znaczącym stopniu wpłynęły na poprawę funkcji czynnościowej i stabilizacyjnej mięśni obręczy biodrowej stawu z endoprotezą. Połączenie poizometrycznej relaksacji z elementami metody PNF oraz technikami powięziowo-mięśniowymi, skutecznie poprawiło równowagę, koordynację oraz stereotyp chodu. Podsumowując fizjoterapia z wykorzystaniem metody energetyzacji okazała się skuteczniejszą metodą w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego w porównaniu z metodą opartą na standardowym programie usprawniania.

Słowa kluczowe:
endoprotezoplastyka, usprawnianie, techniki energetyzacji mięśni

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim