Tag: geriatria

Ograniczenia, utrudnienia i wymagania stawiane fizjoterapii u osób starszych

Krzysztof Gieremek, Janusz Nowotny, Tadeusz Szymon Gaździk, Wojciech Cieśla

Krzysztof Gieremek, Janusz Nowotny, Tadeusz Szymon Gaździk, Wojciech Cieśla – Restrictions, impediments and requirements in physiotherapy of the elderly. Fizjoterapia Polska 2007; 7(2), 198-205

Streszczenie

Proces starzenia się jest nieuchronnym i dynamicznym procesem prowadzącym do szeregu niekorzystnych zmian zarówno w obrębie narządu ruchu jak i narządów wewnętrznych oraz osłabienia możliwości regeneracyjnych i kompensacyjnych organizmu. W przypadku pojawiającej się choroby, czy dysfunkcji powrót do pełnej, wcześniejszej sprawności jest utrudniony często nawet niemożliwy, wpływając na jakość życia osoby starszej. Współistniejące problemy natury psychologicznej, dotyczące postawy osoby starszej wobec własnej choroby, a także jej oczekiwania w stosunku do najbliższego otoczenia powodują, iż rehabilitacja, a w niej fizjoterapia osób starszych wymagają nieco odmiennego podejścia na wielu kierunkach oddziaływania. W pracy przedstawione zostały zadania, które powinno realizować się w ramach fizjoprofilaktyki gerontologicznej, a także środki lecznicze stosowane w ramach tzw.: właściwej terapii i profilaktyki wtórnej u pacjentów geriatrycznych. Zwrócono uwagę na zasady planowania indywidualnych zajęć ruchowych ze szczególnym uwzględnieniem oceny stanu funkcjonalnego każdej osoby. Oprócz przykładowych form i środków aktywności fizycznej przeznaczonych dla osób starszych przedstawione zostały uwagi i najczęstsze problemy, z którymi można spotkać się przy wykonywaniu niektórych zabiegów fizykoterapeutycznych u tych osób.

Słowa kluczowe

geriatria, wyznaczniki fizjoterapii, fizjoterapia osób starszych, kinezyterapia

Postępowanie fizjoterapeutyczne w geriatrii

Tomasz Pasek, Marcin Kempiński, Jarosław Pasek, Romualda Mucha, Aleksander Sieroń

Tomasz Pasek, Marcin Kempiński, Jarosław Pasek, Romualda Mucha, Aleksander Sieroń – Physiotherapy management in geriatrics. Fizjoterapia Polska 2007; 7(4); 455-464

Streszczenie
Jedną z najważniejszych zmian, jakie dokonują się w drugiej połowie XXI wieku, jest uznanie kluczowej roli jaką odgrywa fizjoterapia w leczeniu osób starszych, ułatwiając im adaptację do tej fazy życia oraz opracowywanie programów ruchowych ułatwiających im samodzielne funkcjonowanie. Starzenie się jest naturalnym procesem w życiu człowieka. Natomiast do człowieka należy zapewnienie jej odpowiedniej jakości. Rehabilitacja geriatryczna zajmuje się leczeniem i usprawnianiem osób starszych, u których z biegiem czasu coraz częściej pojawiają się schorzenia o charakterze przewlekłym. Obecnie przyjętą granicę wieku podeszłego jest ukończony 65 rok życia. Cechuje się on trudnością w utrzymaniu homeostazy w odpowiedzi na stres, obniżoną zdolnością wykonywania czynności dnia codziennego oraz niskim poziomem aktywności fizycznej. W większości osoby te coraz częściej uzależnione są od osób trzecich. Dlatego też istnieje duże zapotrzebowanie na działania rehabilitacyjne, profilaktyczne przygotowujące do starości zdrowej, fizjologicznej, nie zaś patologicznej. W artykule poruszono problematykę związaną z usprawnianiem rehabilitacyjnym osób starszych. Przedstawiono dotychczas używane metody i ośrodki z zakresu fizyko i kinezyterapii, jak również najnowsze zabiegi z zakresu medycyny fizykalnej, wprowadzanych do leczenia osób starszych. Wśród nich wyróżnić należy magnetostymulację niezwykle korzystną w leczeniu stanów depresyjnych, urazów i schorzeń narządu ruchu oraz magnetoledoterapię, stanowiącą nowatorskie rozwiązanie w zakresie stosowania zmiennego pola magnetycznego wraz z promieniowaniem optycznym, skutkujące działaniem synergistycznym, powodując efekt przeciwzapalny, przeciwbakteryjny i analgetyczny.
Słowa kluczowe
geriatria, medycyna fizykalna, osoby starsze, rehabilitacja

Ocena wydolności tlenowej u starszych kobiet i mężczyzn poddanych treningowi rehabilitacyjnemu

Małgorzata Fortuna, Jacek Szczurowski, Anna Konieczna-Gorysz

Małgorzata Fortuna, Jacek Szczurowski, Anna Konieczna-Gorysz – Assessment of aerobic capacity in elderly women and men subjected to rehabilitation training. Fizjoterapia Polska 2011; 11(2); 169-174

Streszczenie
Dobra wydolność tlenowa jest podstawą do utrzymania samodzielności w procesie starzenia się. U osób w wieku podeszłym miarą wydolności tlenowej może być określenie pośrednio maksymalnego poboru tlenu (VO2max). Celem pracy była ocena i porównanie wydolności tlenowej u starszych kobiet i mężczyzn, prowadzących aktywny tryb życia w kierunku rozwoju wydolności tlenowej.30 kobiet (średnia wieku 75 ±5 lat) i 30 mężczyzn (średnia wieku 79 ±8 lat) objęto badaniami. Badani byli poddawani systematycznie prowadzonemu treningowi rehabilitacyjnemu przez okres minimum dwóch lat, który miał na celu poprawę ich wydolności tlenowej. Trening był dobrany do indywidualnych możliwości wysiłkowych badanych. U badanych wykonano test Astranda – Ryhming na cykloergometrze. U mężczyzn uzyskano wyższy parametr średni VO2max 22,4 [ml/min./kg. masy ciata] ±1,7 w stosunku do uzyskanego w grupie kobiet 21,4 [ml/min./kg. masy ciała] ± 1,9. Różnica ta jest istotna na poziomie p<0,05. W badaniach uzyskano, na podstawie interpretacji VO2max w oparciu o Monark Test Report zawarty w programie Monark 818E Analysis Software Version 2.0, dobre wyniki wydolności tlenowej w odniesieniu do wieku badanych w obydwu grupach. Na podstawie uzyskanych wartości VO2max w grupie kobiet i mężczyzn w danym przedziale wieku po zastosowaniu treningu rehabilitacyjnego uzyskano wyniki VOt2max określane jako dobre. U mężczyzn uzyskano wyższy parametr średni VO2max, niż w grupie kobiet, różnica ta jest istotna statystycznie.
Słowa kluczowe
wydolność, trening, geriatria

Fizjoterapia w chorobach wieku starczego – od perspektywy całościowej oceny geriatrycznej do terapii

Alicja Rutkiewicz

A. Rutkiewicz – Physical therapy in diseases of old age – from the perspective of holistic geriatric assessment of therapy. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 148-154

Streszczenie
Osoby starsze stanowią największą grupę beneficjentów usług fizjoterapeutycznych. Wynika to z większej częstości występowania chorób przewlekłych w tej grupie wiekowej, a także z obniżania się sprawności funkcjonalnej, a poprzez to rosnącej zależności od innych osób. Rehabilitacja geriatryczna w dużym stopniu nosi więc znamiona profilaktyki niepełnosprawności. Problem pacjenta w starszym wieku jest zazwyczaj bardzo złożony. Składa się na to wielochorobowość, mniejszy potencjał rehabilitacyjny, brak motywacji, problemy społeczne, finansowe itd. Na skutek tego w przypadku osoby starszej powrót do sprawności sprzed choroby często nie jest możliwy. Duży nacisk w postępowaniu ze starszym pacjentem należy położyć na zapobieganie hipokinezji i jej skutkom. Z uwagi na konsekwencje unieruchomienia trzeba unikać pozostawania pacjenta w łóżku, a jeśli to niemożliwe, należy dążyć do skrócenia tego czasu, szybkiej mobilizacji i pionizacji. Skutki unieruchomienia w wielu przypadkach mogą być groźniejsze od choroby podstawowej. Celem niniejszego artykułu jest więc ukazanie poglądu na fizjoterapię w geriatrii.

Słowa kluczowe:
fizjoterapia, geriatria, fizjoterapia geriatryczna, całościowa ocena geriatryczna, starzenie się

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Możliwości i ograniczenia w sferze funkcjonalnej, emocjonalnej i intelektualnej a cechy socjodemograficzne mieszkańców Domu Pomocy Społecznej (DPS)

Magdalena Gębska, Kamila Startek, Katarzyna Weber-Nowakowska, Ewelina Żyżniewska-Banaszak, Łukasz Kołodziej

M. Gębska, K. Startek, K. Weber-Nowakowska, E. Żyżniewska-Banaszak, Ł. Kołodziej – Possibilities and limitations in the functional, emotional and intellectual sphere and sociodemographic features of the residents of the Social Welfare Home (SWH). Fizjoterapia Polska 2019; 19(4); 110-118

Streszczenie
Prawidłowa ocena funkcjonowania oraz określenie potrzeb zdrowotnych seniora przy użyciu wystandaryzowanych skali i kwestionariuszy jest niezbędna do ustalenia jego zdolności do samodzielnej egzystencji oraz do określenia zakresu ingerencji leczniczej i koniecznej opieki.
Cel pracy. Ocena zależności między sprawnością fizyczną, emocjonalną i intelektualną a cechami socjodemograficznymi mieszkańców Domu Pomocy Społecznej (DPS).
Materiał i metody. Badaniu zostało poddanych 80 osób, w wieku od 70 do 90 lat. Badanie składało się z trzech części: autorskiej ankiety, oceny parametrów antropometrycznych, oceny stanu funkcjonalnego, intelektualnego i emocjonalnego mieszkańców DPS.
Wyniki. Uzyskane zmienne wykazywały się zależnościami, tj.: wykształcenie a sprawność fizyczna; płeć a sprawność fizyczna; płeć a skłonność do depresji; aktywność fizyczna a sprawność funkcjonalna; aktywność fizyczna a depresja; aktywność społeczna i ruchowa a depresja. W drugiej grupie analiza statystyczna nie wykazywała zależności między wiekiem a depresją oraz wykształceniem a depresją.
Wnioski. 1. Zwiększony wskaźnik masy ciała ma negatywny wpływ na stan funkcjonalny mieszkańców DPS.
2. Regularna aktywność fizyczna, dodatnio wpływa na stan funkcjonalny, emocjonalny i intelektualny mieszkańców DPS.
3. Płeć oraz poziom wykształcenia ma znaczny wpływ na sprawność funkcjonalną, emocjonalną i intelektualną podopiecznych DPS-u.
4. Aktywność fizyczna i społeczna mieszkańców DPS ma wpływ na zmniejszenie się objawów depresji.

Słowa kluczowe:
osoby starsze, geriatria, fizjoterapia, DPS, sprawność fizyczna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Znaczenie rehabilitacji w ocenie poziomu sprawności i wydolności tlenowej pensjonariuszek Domów Pomocy Społecznej

Małgorzata Fortuna, Antonina Kaczorowska, Jacek Szczurowski, Aleksandra Katan, Alina Radajewska, Iwona Demczyszak

M. Fortuna, A. Kaczorowska, J. Szczurowski, A. Katan, A. Radajewska, I. Demczyszak – Significance of rehabilitation in the assessment of the level of oxygen efficiency and effectiveness of the social assistance centers. FP 2017; 17(3); 90-95

Streszczenie

Cel pracy. Celem prac była ocena wpływu stosowanej rehabilitacji u pensjonariuszek Domu Pomocy Społecznej na poziom sprawności i wydolności aerobowej.
Materiał i metodyka. Przebadano 17 kobiet uczęszczających i 13 nieuczęszczających na zajęcia rehabilitacji. Przedział wieku badanych wynosił 80-84 lata. Do oceny wykorzystano test SPPB oraz 6-minutowy test marszu.
Wyniki. Wszystkie badane cechy służące do oceny poziomu sprawności wydolności aerobowej różnią się istotnie między dwiema badanymi grupami. Lepsze wyniki uzyskały osoby z grupy uczęszczającej na zajęcia rehabilitacji.
Wnioski.
1. Systematycznie prowadzone zajęcia rehabilitacji ruchowej u badanych kobiet powodują uzyskanie wyższego poziomu sprawności fizycznej i wydolności fizycznej w porównaniu do kobiet nie uczęszczających na powyższe zajęcia.
2. Istotne jest opracowanie i wdrażanie modelu postępowania u pensjonariuszy Domu Pomocy Społecznej w celu poprawy sprawności i wydolności fizycznej.

Słowa kluczowe:
sprawność, wydolność tlenowa, geriatria

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim