Tag: geriatrics

Ocena skuteczności kinezyterapii w skojarzeniu z terapią wysokotonową u pacjentów geriatrycznych

Mirosław Janiszewski, Anna Kluszczyńska

Mirosław Janiszewski, Anna Kluszczyńska – Evaluation of the rehabilitation of geriatric patients using the WaDiT system. Fizjoterapia Polska 2001; 1(2); 127-130

Streszczenie
Wstęp. Ocenie poddano proces usprawniania pacjentów geriatrycznych za pomocą programu kinezyterapii w skojarzeniu z terapią wysokotonową według systemu Wadia, w którym stosowane są wyłącznie zmienne pola elektromagnetyczne (prądy średniej częstotliwości w zakresie tonów wysokich od ok. 4 000 Hz do ok. 12 000 Hz). Materiał i metoda. Przebadano 62 pacjentów w wieku 60-85 lat, w drugim i trzecim stopniu niepełnosprawności na skali geriatrycznej zgodnie z definicją WHO. Wszyscy pacjenci zostali poddani 16-tygodniowemu programowi kinezyterapii. 31 osób przez okres 10 tygodni poddanych zostało również terapii wysokotonowej (TWT). Wyniki. W obu grupach stwierdzono poprawę wydatności fizycznej, poprawę kondycji ruchowej oraz poprawę samopoczucia, przy czym obserwowane wyniki był znamiennie lepsze w grupie poddanej działaniu TWT. Wniosek. Opisany tu program rehabilitacji medycznej może pomóc w opóźnieniu pojawiania się procesów inwolucyjnych, pozwolić pacjentowi na dłuższe utrzymanie niezależności czynnościowej i utrzymanie na optymalnym, indywidualnym poziomie funkcji poznawczych, a także pozwoli pacjentom geriatrycznym na aktywność społeczną.

Słowa kluczowe:
pacjent geriatryczny, terapia wysokotonowa, leczenie ruchem

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena ryzyka upadków osób starszych – analiza zagrożeń na podstawie obserwacji własnych

Marek Żak, Tomasz Grodzicki

Marek Żak, Tomasz Grodzicki – Assessing the risk of accidental falls in the elderly: an analysis of a medium-sized population. Fizjoterapia Polska 2004; 4(4); 391-395

Streszczenie

Wstęp. Częstość upadków w Polsce nie jest znana. Ten problem kliniczny jest niedoceniany zarówno przez lekarzy, jak i fizjoterapeutów. Starzenie się polskiego społeczeństwa, powinno stanowić bodziec do podejmowania działań, pozwalających na ocenę zagrożeń upadkami wśród osób starszych, ponieważ następstwa upadków niekiedy są groźne i stanowią duże wyzwanie dla fizjoterapeutów. Biorąc powyższe pod uwagę, celem niniejszej pracy była ocena miejsc, sytuacji i godzin, w których dochodziło do upadków oraz analiza zagrożeń z tym związanych. Materiał i metody. Uwzględniając wyżej przedstawione problemy, w badaniach własnych podjęto próbę analizy zagrożeń upadkami wśród pacjentek Oddziału Geriatrycznego Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego w Krakowie. W celu odpowiedzi na postawione pytania badawcze dokonano analizy upadków, które zdarzyły się w latach 1999-2001, 178 kobietom leczonym z powodu nadciśnienia tętniczego, i u których w wywiadzie stwierdzono przynajmniej jeden upadek w okresie 3 miesięcy poprzedzających pobyt w oddziale. Wiek badanych wahał się od 66 do 91 lat. Podczas badań analizowano między innymi raporty pielęgniarek, historie choroby i karty oceny ryzyka upadków. Wyniki. Jak wykazała analiza wyników, duże zagrożenie upadkami istniało w pokoju, toalecie i na korytarzu. Zdecydowanie najwięcej, bo 68% upadków miało miejsce w pokojach pacjentek, a zagrożenie występowało w czasie zmiany pozycji, np. przy wstawaniu z łóżka lub krzesła. Aż 46% upadków odnotowano między godziną 6.00 a 10.00, na co mogły mieć wpływ zarówno czynniki środowiskowe, jak i zmiany zachodzące w organizmie badanych. Wnioski. Pozornie prosta czynność, jaką jest zmiana pozycji stwarzała największe zagrożenie upadkiem. Najczęściej na upadki były narażone badane pacjentki w godzinach nocnych i porannych.

Słowa kluczowe:
geriatria nadciśnienie tętnicze, czynności życia codziennego
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ograniczenia, utrudnienia i wymagania stawiane fizjoterapii u osób starszych

Krzysztof Gieremek, Janusz Nowotny, Tadeusz Szymon Gaździk, Wojciech Cieśla

Krzysztof Gieremek, Janusz Nowotny, Tadeusz Szymon Gaździk, Wojciech Cieśla – Restrictions, impediments and requirements in physiotherapy of the elderly. Fizjoterapia Polska 2007; 7(2), 198-205

Streszczenie

Proces starzenia się jest nieuchronnym i dynamicznym procesem prowadzącym do szeregu niekorzystnych zmian zarówno w obrębie narządu ruchu jak i narządów wewnętrznych oraz osłabienia możliwości regeneracyjnych i kompensacyjnych organizmu. W przypadku pojawiającej się choroby, czy dysfunkcji powrót do pełnej, wcześniejszej sprawności jest utrudniony często nawet niemożliwy, wpływając na jakość życia osoby starszej. Współistniejące problemy natury psychologicznej, dotyczące postawy osoby starszej wobec własnej choroby, a także jej oczekiwania w stosunku do najbliższego otoczenia powodują, iż rehabilitacja, a w niej fizjoterapia osób starszych wymagają nieco odmiennego podejścia na wielu kierunkach oddziaływania. W pracy przedstawione zostały zadania, które powinno realizować się w ramach fizjoprofilaktyki gerontologicznej, a także środki lecznicze stosowane w ramach tzw.: właściwej terapii i profilaktyki wtórnej u pacjentów geriatrycznych. Zwrócono uwagę na zasady planowania indywidualnych zajęć ruchowych ze szczególnym uwzględnieniem oceny stanu funkcjonalnego każdej osoby. Oprócz przykładowych form i środków aktywności fizycznej przeznaczonych dla osób starszych przedstawione zostały uwagi i najczęstsze problemy, z którymi można spotkać się przy wykonywaniu niektórych zabiegów fizykoterapeutycznych u tych osób.

Słowa kluczowe

geriatria, wyznaczniki fizjoterapii, fizjoterapia osób starszych, kinezyterapia

Postępowanie fizjoterapeutyczne w geriatrii

Tomasz Pasek, Marcin Kempiński, Jarosław Pasek, Romualda Mucha, Aleksander Sieroń

Tomasz Pasek, Marcin Kempiński, Jarosław Pasek, Romualda Mucha, Aleksander Sieroń – Physiotherapy management in geriatrics. Fizjoterapia Polska 2007; 7(4); 455-464

Streszczenie
Jedną z najważniejszych zmian, jakie dokonują się w drugiej połowie XXI wieku, jest uznanie kluczowej roli jaką odgrywa fizjoterapia w leczeniu osób starszych, ułatwiając im adaptację do tej fazy życia oraz opracowywanie programów ruchowych ułatwiających im samodzielne funkcjonowanie. Starzenie się jest naturalnym procesem w życiu człowieka. Natomiast do człowieka należy zapewnienie jej odpowiedniej jakości. Rehabilitacja geriatryczna zajmuje się leczeniem i usprawnianiem osób starszych, u których z biegiem czasu coraz częściej pojawiają się schorzenia o charakterze przewlekłym. Obecnie przyjętą granicę wieku podeszłego jest ukończony 65 rok życia. Cechuje się on trudnością w utrzymaniu homeostazy w odpowiedzi na stres, obniżoną zdolnością wykonywania czynności dnia codziennego oraz niskim poziomem aktywności fizycznej. W większości osoby te coraz częściej uzależnione są od osób trzecich. Dlatego też istnieje duże zapotrzebowanie na działania rehabilitacyjne, profilaktyczne przygotowujące do starości zdrowej, fizjologicznej, nie zaś patologicznej. W artykule poruszono problematykę związaną z usprawnianiem rehabilitacyjnym osób starszych. Przedstawiono dotychczas używane metody i ośrodki z zakresu fizyko i kinezyterapii, jak również najnowsze zabiegi z zakresu medycyny fizykalnej, wprowadzanych do leczenia osób starszych. Wśród nich wyróżnić należy magnetostymulację niezwykle korzystną w leczeniu stanów depresyjnych, urazów i schorzeń narządu ruchu oraz magnetoledoterapię, stanowiącą nowatorskie rozwiązanie w zakresie stosowania zmiennego pola magnetycznego wraz z promieniowaniem optycznym, skutkujące działaniem synergistycznym, powodując efekt przeciwzapalny, przeciwbakteryjny i analgetyczny.
Słowa kluczowe
geriatria, medycyna fizykalna, osoby starsze, rehabilitacja

Fizjoterapia w chorobach wieku starczego – od perspektywy całościowej oceny geriatrycznej do terapii

Alicja Rutkiewicz

A. Rutkiewicz – Physical therapy in diseases of old age – from the perspective of holistic geriatric assessment of therapy. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 148-154

Streszczenie
Osoby starsze stanowią największą grupę beneficjentów usług fizjoterapeutycznych. Wynika to z większej częstości występowania chorób przewlekłych w tej grupie wiekowej, a także z obniżania się sprawności funkcjonalnej, a poprzez to rosnącej zależności od innych osób. Rehabilitacja geriatryczna w dużym stopniu nosi więc znamiona profilaktyki niepełnosprawności. Problem pacjenta w starszym wieku jest zazwyczaj bardzo złożony. Składa się na to wielochorobowość, mniejszy potencjał rehabilitacyjny, brak motywacji, problemy społeczne, finansowe itd. Na skutek tego w przypadku osoby starszej powrót do sprawności sprzed choroby często nie jest możliwy. Duży nacisk w postępowaniu ze starszym pacjentem należy położyć na zapobieganie hipokinezji i jej skutkom. Z uwagi na konsekwencje unieruchomienia trzeba unikać pozostawania pacjenta w łóżku, a jeśli to niemożliwe, należy dążyć do skrócenia tego czasu, szybkiej mobilizacji i pionizacji. Skutki unieruchomienia w wielu przypadkach mogą być groźniejsze od choroby podstawowej. Celem niniejszego artykułu jest więc ukazanie poglądu na fizjoterapię w geriatrii.

Słowa kluczowe:
fizjoterapia, geriatria, fizjoterapia geriatryczna, całościowa ocena geriatryczna, starzenie się

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Możliwości i ograniczenia w sferze funkcjonalnej, emocjonalnej i intelektualnej a cechy socjodemograficzne mieszkańców Domu Pomocy Społecznej (DPS)

Magdalena Gębska, Kamila Startek, Katarzyna Weber-Nowakowska, Ewelina Żyżniewska-Banaszak, Łukasz Kołodziej

M. Gębska, K. Startek, K. Weber-Nowakowska, E. Żyżniewska-Banaszak, Ł. Kołodziej – Possibilities and limitations in the functional, emotional and intellectual sphere and sociodemographic features of the residents of the Social Welfare Home (SWH). Fizjoterapia Polska 2019; 19(4); 110-118

Streszczenie
Prawidłowa ocena funkcjonowania oraz określenie potrzeb zdrowotnych seniora przy użyciu wystandaryzowanych skali i kwestionariuszy jest niezbędna do ustalenia jego zdolności do samodzielnej egzystencji oraz do określenia zakresu ingerencji leczniczej i koniecznej opieki.
Cel pracy. Ocena zależności między sprawnością fizyczną, emocjonalną i intelektualną a cechami socjodemograficznymi mieszkańców Domu Pomocy Społecznej (DPS).
Materiał i metody. Badaniu zostało poddanych 80 osób, w wieku od 70 do 90 lat. Badanie składało się z trzech części: autorskiej ankiety, oceny parametrów antropometrycznych, oceny stanu funkcjonalnego, intelektualnego i emocjonalnego mieszkańców DPS.
Wyniki. Uzyskane zmienne wykazywały się zależnościami, tj.: wykształcenie a sprawność fizyczna; płeć a sprawność fizyczna; płeć a skłonność do depresji; aktywność fizyczna a sprawność funkcjonalna; aktywność fizyczna a depresja; aktywność społeczna i ruchowa a depresja. W drugiej grupie analiza statystyczna nie wykazywała zależności między wiekiem a depresją oraz wykształceniem a depresją.
Wnioski. 1. Zwiększony wskaźnik masy ciała ma negatywny wpływ na stan funkcjonalny mieszkańców DPS.
2. Regularna aktywność fizyczna, dodatnio wpływa na stan funkcjonalny, emocjonalny i intelektualny mieszkańców DPS.
3. Płeć oraz poziom wykształcenia ma znaczny wpływ na sprawność funkcjonalną, emocjonalną i intelektualną podopiecznych DPS-u.
4. Aktywność fizyczna i społeczna mieszkańców DPS ma wpływ na zmniejszenie się objawów depresji.

Słowa kluczowe:
osoby starsze, geriatria, fizjoterapia, DPS, sprawność fizyczna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Assessment of potential risk factors for falls in osteoporotic elderly versus individual mobility considerations

Marek Żak, Szymon Krupnik, Wojciech Kiebzak, Agnieszka Stopa, Joanna Czesak

M. Żak, S. Krupnik, W. Kiebzak, A. Stopa, J. Czesak – Assessment of potential risk factors for falls in osteoporotic elderly versus individual mobility considerations. FP 2014; 14(1); 36-40

Abstract

Background. Incidental falls are anxiously perceived by an increasing number of elderly persons as a clear symptom of ageing, potentially leading to permanent care-dependency.
Methods. The study population comprised 72 patients recruited from respective university clinic geriatric wards (aged 81- 95). A Timed UP & GO test (TUG) was applied (in line with Tinetti POMA protocol), to assess an individual risk of fall. Group I comprised the patients (48 women; x=84 years) who scored 14 seconds or more; Group II – the patients who scored 13.5 seconds or less (24 women; x=82 years).
Results.  When completing Tinetti (POMA) test, Group I women (TUG test scores of 14 seconds and more) ultimately scored below 19 points, i.e. their risk of fall was assessed as 5-fold greater than in their Group II peers (TUG test scores of 13.5 seconds and less).
Consequently, statistical significance of the correlation coefficients between the TUG and Tinetti (POMA) test scores was established as p < 0.05. In Group I (TUG > 14 s) this correlation coefficient was negative and equaled r = -0.74, whereas in Group II (TUG < 13.5 s) it was (r = -0.62).
Conclusions. The TUG test makes up an effective diagnostic instrument for assessing a potential risk of fall (i.e. identify potential fallers) and may therefore be applied as an effective screening test for this group of patients. Community dwellers of higher functional capabilities, despite the risks related to osteoporosis, are far less likely to sustain an accidental fall.

Key words:
geriatrics, falls, osteoporosis, functional capabilities, Timed UP & GO test

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim