Efekty postępowania rehabilitacyjnego u pacjentów chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc

Patrycja Rąglewska, Grażyna Cywińska-Wasilewska, Aleksander Barinow-Wojewódzki

Patrycja Rąglewska, Grażyna Cywińska-Wasilewska, Aleksander Barinow-Wojewódzki – Rehabilitation treatment results among patients suffering from obturative pulmonary disease. Fizjoterapia Polska 2006; 6(2); 117-120

Streszczenie

Wstęp. Tematem pracy jest wpływ 3-tygodniowej rehabilitacji oddechowej na parametry objętości i pojemności dynamicznych płuc oraz na wydolność wysiłkową pacjentów chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP). POChP jest najczęstszą przewlekłą chorobą płuc. Stanowi znaczący problem zdrowotny, ekonomiczny i społeczny na świecie. W Polsce na choroby obturacyjne płuc cierpi od 4 do 5 mln ludzi. Materiał i metody. Materiał badań stanowiło 16 chorych (5 kobiet, 11 mężczyzn) z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP), leczonych w Wojewódzkim Specjalistycznym Szpitalu Gruźlicy i Chorób Płuc im. S. Staszica w Ludwikowie. Wek chorych wynosił średnio 58,5 lat. Badani uczestniczyli w 3-tygodniowej rehabilitacji, na którą składały się kinezyterapia ogólnie usprawniająca, ćwiczenia oddechowe torem przeponowym, trening na cykloergometrze oraz fizykoterapia (inhalacje z lekami rozszerzającymi oskrzela, naświetla-nie klatki piersiowej lampą Solux z filtrem czerwonym, naświetlanie splotu słonecznego lampą Bioptron, oklepywanie klatki piersiowej, masaż ręczny rozluźniający klatkę piersiową bądź masaż aparatem wibracyjnym). U wszystkich badanych w pierwszym dniu pobytu, jak i na koniec leczenia wykonano badania spirograficzne aparatem abc PNEUMO PC, RS, 2000 oraz 6 — minutowy test marszowy. Do oceny czynnościowej płuc wykorzystano podstawowe parametry oddechowe: (FVC) — natężona pojemność życiowa płuc, (FEV1) — natężona objętość wydechowa pierwszosekundowa, (FEV1% FVC) — wskaźnik odsetkowy natężonego wydechu, (MEF25, MEF50, MEF75) — średni przepływ wydechowy dla 25%, 50%, 75% max. pojemności życiowej, (PEF) — szczytowy przepływ wydechowy. Wyniki i Wnioski. Po 3 tygodniach rehabilitacji zaobserwowano u pacjentów poprawę wszystkich parametrów spirometrycznych średnio o 12% w stosunku do badań początkowych. Wyniki końcowe testu marszowego wyraźnie wskazują istotnie statystyczną poprawę 15,5% w pokonywaniu dystansu przez 6 minut w teście marszowym oraz zwiększoną o 9,7% zdolność pacjentów do wydatkowania energii MET. Wyniki powyższe wskazują na skuteczny wpływ rehabilitacji pulmonologicznej na stan chorobowy osób z POChP.

Słowa kluczowe:
przewlekła obturacyjna choroba płuc, rehabilitacja oddechowa, spirometria, test marszowy 6–minutowy

Kontrola postawy ciała w zależności od wydolności stóp u dzieci z bocznym skrzywieniem kręgosłupa. Doniesienie wstępne

Marzena Wiernicka, Dominik Kaczmarek, Ewa Kamińska, Iwona Ciechanowicz-Kowalczyk, Grażyna Cywińska-Wasilewska, Magdalena Łańczak-Trzaskowska, Dorota Warzecha

Marzena Wiernicka, Dominik Kaczmarek, Ewa Kamińska, Iwona Ciechanowicz-Kowalczyk, Grażyna Cywińska-Wasilewska, Magdalena Łańczak-Trzaskowska, Dorota Warzecha – Postural control in scoliotic children with different functional efficiency of feet. Preliminary report. Fizjoterapia Polska 2008; 8(3); 299-309

Streszczenie
Wstęp. Boczne skrzywienie kręgosłupa jest to wielopłaszczyznowe zniekształcenie, z którym często występuje kompensacyjne wygięcie kręgosłupa, zaburzenie ustawienia miednicy i kończyn dolnych. Zmiany występujące w przestrzennym ukształtowaniu stawów stopy mogą wpływać na koordynację wzorców ruchowych, równowagę mięśniową oraz mogą powodować zaburzenia w kontroli proprioceptywnej statycznej lub dynamicznej. Celem pracy była ocena statycznej i dynamicznej kontroli postawy ciała w zależności od wysklepienia podłużnego stóp u badanych z bocznym skrzywieniem kręgosłupa. Materiał i metody. Przebadano dzieci i młodzież ze zdiagnozowanym przez lekarza ortopedę bocznym skrzywieniem kręgosłupa w wieku od 5 do 18 lat, ogółem 69 osób. Badani byli pacjentami poradni ortopedycznych, nie poddani wcześniej zabiegom operacyjnym. Ocenę wysklepienia podłużnego stopy dokonano za pomocą urządzenia Podoskop – Posmed, Polska oraz wskaźnika Wejsfloga. Statyczną kontrolę postawy oceniano za pomocą platformy stabilometrycznej CQStab2P, w wersji dwuplatformowej (CQ Elektronik System, Polska), natomiast dynamiczną kontrolę postawy z pomocą Delos Postural System (Delos s. r. l., Włochy). Wyniki. Wyniki badań wykazały, że u osób ze zmniejszoną wydolnością stóp długość ścieżki oraz wielkość pola statokinezjogramu były większe podczas badania z oczami zamkniętymi. W grupie ze słabą wydolnością stóp średni poziom wskaźnika sposobu utrzymania pionowej postawy był poniżej 60%. Wnioski. Wstępne wyniki wskazują na zaburzenia równowagi i priopriocepcji u dzieci ze skoliozami, u których występuje mniejsza oraz słaba wydolność stóp.
Słowa kluczowe
postawa ciała, stopy, boczne skrzywienia kręgosłupa, równowaga ciała

Ocena wyników neurokinezjologicznego usprawniania metodą odruchowej lokomocji według Vojty, dzieci z zaburzeniami centralnej koordynacji nerwowej

Katarzyna Balewska-Juras, Grażyna Cywińska-Wasilewska

K. Balewska-Juras, G. Cywińska-Wasilewska: Evaluation of neurocinesiological improvement performance of reflexlocomotion method of Vojta on children at risk of central nervous coordination disorder. FP 2015; 15(4); 32-41

Streszczenie
Wstęp. W pracy przedstawiono ocenę rozwoju ruchowego wg 7 reakcji ułożeniowych Vojty i Monachijskiej Funkcjonalnej Diagnostyki Rozwojowej, oraz leczenie dzieci metodą Vojty ze stwierdzonymi zaburzeniami centralnej koordynacji nerwowej.
Cel pracy. Wykazanie skuteczności leczenia metodą Vojty, poprzez zastosowanie dwóch diagnostyk neurorozwojowych, oraz ich porównanie. Wskazanie znaczenia wczesnego rozpoznawania zaburzeń rozwojowych u dzieci i wprowadzenia wczesnego usprawniania leczniczego.
Materiał i metody. Badano 45 dzieci w wieku od 1-10 miesiąca życia, u których stwierdzono zaburzenia ośrodkowej koordynacji nerwowo-mięśniowej. Porównywano wyniki usprawniania metodą Vojty w 2 grupach dzieci: rozpoczynających terapię pomiędzy 2-4 m ż i 5-10 m ż. Oceny spontanicznej aktywności ruchowej dziecka, dokonywano według Monachijskiej Funkcjonalnej Diagnostyki Rozwojowej i oceny siedmiu reakcji ułożeniowych wg Vojty. Czas usprawniania wynosił 1-11 miesięcy, zależnie od poprawy stanu neurologicznego dziecka i motoryki spontanicznej.
Wyniki. Przed terapią ciężkie zaburzenia centralnej koordynacji nerwowej prezentowało 22 dzieci, średnio ciężkie ZCKN – 19 dzieci, lekkie – czyli 5 nieprawidłowych reakcji – 4 dzieci. Po terapii u wszystkich dzieci sytuacja ta zmieniła się.
Wnioski. Terapia metodą Vojty wpływa korzystnie na poprawę motoryki spontanicznej i stan neurologiczny dzieci z obniżonym ZCKN, a ocena obiema metodami daje równorzędne wyniki.

Słowa kluczowe:
zaburzenia centralnej koordynacji nerwowej, metoda Vojty

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim