Tag: Hamada Ahmed Hamada

Wpływ technik spontanicznego ułożenia główkowego w połączeniu ze stymulacją akustyczną na wyniki matczyno-noworodkowe w położeniu miednicowym płodu: randomizowane badanie kliniczne

Eman Awad, Ali Mobark, Yasser Khamis, Hamada Ahmed Hamada, Amal Yousef, Doaa Saeed


Eman Awad, Ali Mobark, Yasser Khamis, Hamada Ahmed Hamada, Amal Yousef, Doaa Saeed – Effect of Spontaneous Cephalic Version Techniques with Acoustic Stimulation on Maternal and Neonatal outcomes in Breech Presentation: A randomized clinical trial. Fizjoterapia Polska 2023; 23(3); 20-24

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG143703

Streszczenie
Cel. Położenie miednicowe płodu komplikuje 3-4% wszystkich porodów w terminie. Celem tego badania było zbadanie wpływu połączenia technik spontanicznego ułożenia główkowego (SCV) ze stymulacją akustyczną na pozycję płodów w położeniu miednicowym oraz ich wpływ na wyniki matczyno-noworodkowe.
Materiały i metody. Przeprowadzono randomizowane badanie kontrolne z udziałem 60 ciężarnych kobiet w 32-34 tygodniu ciąży, które spodziewały się pojedynczego płodu w pełnym położeniu miednicowym. Zostały one podzielone na dwie równe grupy:
Grupa (A) składała się z uczestniczek interwencji, które stosowały techniki SCV w połączeniu z akustyczną stymulacją od 34 tygodnia ciąży, wraz z rutynową opieką przedporodową.
Grupa (B) skupiała uczestniczki kontrolne, które kontynuowały rutynową opiekę przedporodową do porodu.
Wyniki. Test chi-kwadrat wykazał statystycznie istotny wzrost liczby porodów drogą pochwową wśród uczestniczek z grupy (A) dzięki obróceniu się płodów w pozycję główkową. Tymczasem noworodki z grupy (B) wykazały statystycznie istotnie wyższy wynik w skali Apgar w pierwszej minucie życia w porównaniu z noworodkami z grupy (A).
Wnioski. Techniki spontanicznego ułożenia główkowego w połączeniu ze stymulacją akustyczną skutecznie przestawiają płód w położeniu miednicowym w pozycję główkową, co prowadzi do zmniejszenia liczby cięć cesarskich oraz powiązanych z nimi powikłań dla matki i noworodka.

Słowa kluczowe:
położenie miednicowe płodu, położenie miednicowe płodu, stymulacja akustyczna, pozycja główkowa

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ terapii TECAR na poporodowy rozstęp mięśnia prostego: badanie z randomizacją

Eman A. Elhosary, Hamada Ahmed Hamada, Doaa Rafat ElAzab, Yassmin Essam, Gehan A. Abdelsamea


Eman A. Elhosary, Hamada Ahmed Hamada, Doaa Rafat ElAzab, Yassmin Essam, Gehan A. Abdelsamea – Impact of TECAR therapy on post-natal rectus diastasis: A randomized trial. Fizjoterapia Polska 2023; 23(1); 54-59

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG07B1B5

Streszczenie

Informacje wprowadzające. Rozstęp mięśnia prostego jest częstym problemem dotykającym kobiety po porodzie. Zmniejsza integralność, jak również wytrzymałość funkcjonalną ściany brzucha i powoduje ból krzyża i niestabilność miednicy.
Cel. Zbadanie, w jaki sposób terapia TECAR (monopolarna częstotliwość radiowa 448 KHz) wpływa na rozstęp mięśnia prostego brzucha u kobiet po porodzie.
Projekt. Prospektywna, randomizowana próba kontrolowana.
Miejsce. Ambulatoryjna klinika fizjoterapeutyczna Uniwersytetu Kafr El Sheikh.
Metody. Czterdzieści kobiet po porodzie z rozstępem mięśnia prostego brzucha (DRA) > 2,5 cm zrekrutowano i przydzielono losowo do dwóch równych grup. Grupa kontrolna realizowała program wybranych ćwiczeń brzucha i spożywała dietę niskokaloryczną 1200 kcal/dzień przez 4 tygodnie, a grupa badawcza oprócz terapii TECAR realizowała te same interwencje co grupa kontrolna. Stopień DRA stanowił główny wynik, podczas gdy pomiary masy ciała i wskaźnika masy ciała były wynikami drugorzędnymi. Wszystkie zmienne mierzono na początku badania i po 4 tygodniach interwencji za pomocą testu rozstępu mięśnia prostego, ultrasonografii jamy brzusznej i skalibrowanej wagi.
Wyniki. Analiza wykazała istotne zmniejszenie (P < 0,05) masy ciała, wskaźnika masy ciała, rozstępu mięśni prostych i pomiarów ultrasonograficznych w obu grupach na korzyść grupy badawczej.
Wniosek. Stosowanie terapii TECAR w połączeniu ze standardowym programem ćwiczeń brzucha i dietą niskokaloryczną ma korzystniejszy wpływ na DRA po porodzie niż wykonywanie samego programu ćwiczeń i spożywanie diety niskokalorycznej.

Słowa kluczowe:
rozstęp mięśnia prostego, radiofrekwencja, ćwiczenia fizyczne, poporodowe

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ ćwiczeń i diety na wskaźniki otyłości trzewnej u otyłych kobiet z cukrzycą po menopauzie: badanie porównawcze

Doaa A. Osman, Abdullah M. Al-Shenqiti, Hamada Ahmed Hamada, Mohamed Ibrahim Mabrouk


Doaa A. Osman, Abdullah M. Al-Shenqiti, Hamada Ahmed Hamada, Mohamed Ibrahim Mabrouk – Effect of exercise versus diet on visceral adiposity indicators in obese postmenopausal diabetic women: A comparative study. Fizjoterapia Polska 2022; 22(2); 42-48

Streszczenie
Cel. Ocena wpływu ćwiczeń aerobowych w porównaniu z modyfikacją diety na wskaźniki otyłości trzewnej u otyłych kobiet z cukrzycą po menopauzie. Projekt. Prospektywne, randomizowane, kontrolowane badanie porównawcze.
Metody. W badaniu wzięło udział 36 otyłych kobiet z cukrzycą typu 2 po menopauzie. Kobiety zostały losowo podzielone na dwie równe grupy. Grupa ćwicząca wykonywała program ćwiczeń aerobowych przez 8 tygodni (n = 18), podczas gdy grupa dietetyczna zastosowała modyfikację diety przez 8 tygodni (n = 18). U wszystkich kobiet w obu grupach przed i po 8 tygodniach leczenia oceniano parametry antropometryczne, glikemię na czczo (FBG), trójglicerydy (TG), lipoproteiny wysokiej gęstości (HDL) oraz otyłość trzewną.
Wyniki. Wszystkie miary wyników wykazały statystycznie istotną poprawę w obu grupach (p < 0,05), przy statystycznie nieistotnych różnicach między obiema grupami po leczeniu (p > 0,05).
Wniosek. Ćwiczenia aerobowe i modyfikacja diety mają podobny korzystny wpływ na wskaźniki otyłości trzewnej u otyłych kobiet z cukrzycą po menopauzie.
Słowa kluczowe
ćwiczenia aerobowe, modyfikacja diety, wskaźniki otyłości trzewnej, kobiety po menopauzie, cukrzyca, otyłość
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Związek między długością ścięgna podkolanowego a siłą mięśnia pośladkowego wielkiego z normalizacją i bez normalizacji u pacjentów z bólem krzyża o podłożu mechanicznym

Nasr Awad Abdelkader, Walaa Mohsen Mohamed, Nagy Ahmed Zaky, Hamada Ahmed Hamada, Nadia Abdelazim Fayaz

Nasr Awad Abdelkader, Walaa Mohsen Mohamed, Nagy Ahmed Zaky, Hamada Ahmed Hamada, Nadia Abdelazim Fayaz – Relationship between Hamstring Length and Gluteus Maximus Strength with and without Normalization in Patients with Mechanical Low Back Pain. Fizjoterapia Polska 2021; 21(2); 16-20

Streszczenie
Informacje wprowadzające. Siła mięśni jest ważnym narzędziem oceny funkcji mięśni i silnie wpływa na nią rozmiar ciała. Dlatego wykorzystanie pomiarów siły niezależnych od rozmiaru ciała do testowania siły mięśni jest ważne przy porównywaniu siły mierzonej w dużych populacjach. Ból krzyża o podłożu mechanicznym jest najpowszechniejszym schorzeniem mięśniowo-szkieletowym w praktyce klinicznej i wiąże się z osłabieniem mięśnia pośladkowego wielkiego i uciskami ścięgien podkolanowych. Cel. Celem tego badania było określenie korelacji między długością ścięgna podkolanowego a siłą mięśnia pośladkowego wielkiego z normalizacją i bez niej u pacjentów z bólem krzyża o podłożu mechanicznym. Metody. W badaniu wzięło udział siedemdziesięciu trzech pacjentów, u których zdiagnozowano ból krzyża o podłożu mechanicznym. Najpierw mierzono izometrycznie siłę mięśnia pośladkowego wielkiego jako siłę (kg), a następnie przeliczano na moment obrotowy (Nm). Siłę mięśnia pośladkowego wielkiego znormalizowano względem masy ciała i wzrostu za pomocą następującego wzoru: % (masa ciała × wzrost) = moment obrotowy (N × m) × 100 / masa ciała (N) × wzrost (m), a następnie zmierzono długość ścięgna podkolanowego za pomocą aktywnego testu wyprostu kolana. Wyniki. Badana populacja składała się z 38 kobiet i 35 mężczyzn o średnim wieku, wskaźniku masy ciała i wzroście odpowiednio 31,42 ± 6,78 lat, 75,63 ± 12,77 kg i 170,43 ± 9,24 cm. Korelacja Spearmana między długością ścięgna podkolanowego a siłą mięśnia pośladkowego wielkiego wykazała istnienie dodatniej silnej korelacji (p < 0,05) między długością ścięgna podkolanowego a siłą mięśnia pośladkowego wielkiego z normalizacją i bez. Wniosek. Wbrew naszym oczekiwaniom istniała bardzo istotna dodatnia korelacja między siłą mięśnia pośladkowego wielkiego (z normalizacją) a długością ścięgna podkolanowego oraz dodatnia korelacja między siłą mięśnia pośladkowego wielkiego (bez normalizacji) a długością ścięgna podkolanowego.
Słowa kluczowe:
Długość ścięgna podkolanowego, siła mięśnia pośladkowego wielkiego, normalizacja, ból krzyża o podłożu mechanicznym
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Technika energii mięśniowej a ćwiczenia stabilizacji centralnej w bezobjawowej hiperlordozie lędźwiowej u dorosłych: Randomizowane badanie kontrolowane

Hanaa Kenawy Atta, Abeer Mohamed ElDeeb, Hamada Ahmed Hamada, Yasser Mohamed Aneis

Hanaa Kenawy Atta, Abeer Mohamed ElDeeb, Hamada Ahmed Hamada, Yasser Mohamed Aneis – Muscle energy technique versus core stability exercises on asymptomatic lumbar hyperlordosis in adults: A Randomized controlled trial. Fizjoterapia Polska 2020; 20(4); 50-56

Streszczenie

Cel. Badanie miało na celu porównanie wpływu techniki energii mięśniowej i ćwiczeń stabilizacji centralnej na kąt lordozy lędźwiowej, kąt nachylenia miednicy i zakres ruchu lędźwiowego (ROM) u osób dorosłych z bezobjawową hiperlordozą. Materiały i metody. W badaniu wzięło udział 60 osób, u których kąt lordozy lędźwiowej wynosił > 58,5°. Ich wiek wahał się od 18 do 30 lat, a wskaźnik masy ciała nie przekraczał 29,9 kg/m2. Uczestnicy zostali losowo przydzieleni do trzech równych grup. Grupa (A) była poddawana technice energii mięśniowej i ćwiczeniom korekcji postawy. Grupa (B) wykonywała podstawowe ćwiczenia stabilności i ćwiczenia korekcji postawy. Grupa (C) wykonywała tylko ćwiczenia korygujące postawę. Terapia trwała 12 tygodni, po trzy sesje w tygodniu. Kąty lordozy lędźwiowej i nachylenia miednicy mierzono za pomocą zwykłego RTG, a zgięcie i wyprost w odcinku lędźwiowym ROM mierzono podwójnym inklinometrem. Wyniki. Analiza statystyczna z zastosowaniem projektu mieszanego 3×2 MANOVA wykazała, że w grupach (A), (B) i (C) stwierdzono znaczące zmniejszenie bezwzględnego kąta obrotu i kąta nachylenia miednicy oraz znaczny wzrost zgięcia i wyprostu ROM w odcinku lędźwiowym po terapii. Porównując wyniki pomiędzy trzema badanymi grupami, stwierdzono istotną poprawę (p < 0,05) średnich wartości ARA, kąta nachylenia miednicy i zgięcia ROM w grupie eksperymentalnej (A) i grupie (B) w porównaniu z grupą kontrolną (C). Po przeprowadzonym badaniu nie stwierdzono znaczącej różnicy w średnich wartościach wszystkich mierzonych zmiennych między dwiema grupami eksperymentalnymi (A) i (B). Ponadto nie stwierdzono istotnej różnicy (p > 0,05) w średnich wartościach wyprostu ROM między trzema grupami. Wnioski. Zarówno technika energii mięśniowej, jak i ćwiczenia stabilizacji centralnej wykazują zbliżoną skuteczność w korygowaniu hiperlordozy i nachylenia miednicy, a także zwiększaniu lędźwiowego zgięcia i wyprostu ROM poprzez poprawę stabilizacji lędźwiowo-miedniczej i symetrii miednicy u osób dorosłych z bezobjawową hiperlordozą.

Słowa kluczowe:
Technika energii mięśniowej, ćwiczenia stabilizacji centralnej, hiperlordoza
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ pulsującego pola elektromagnetycznego na poziom bólu u kobiet z przewlekłym zapaleniem miednicy: Randomizowane badanie kontrolowane

Eman Abdelfatah Mohamed Elhosary, Hamada Ahmed Hamada, Mahmoud Ewidea, Zizi M. Ibrahim

Eman Abdelfatah Mohamed Elhosary, Hamada Ahmed Hamada, Mahmoud Ewidea, Zizi M. Ibrahim – Impact of pulsed electromagnetic on chronic pelvic inflammatory disease: A randomized controlled trial. Fizjoterapia Polska 2020; 20(3); 116-120

Streszczenie
Cel. Choroba zapalna miednicy (PID) jest wywołanym infekcją zapaleniem górnych dróg rodnych u kobiet.  W niektórych przypadkach choroba nie reaguje na leczenie. Celem niniejszego badania było wykrycie wpływu pulsacyjnego pola elektromagnetycznego (PEMF) w leczeniu przewlekłej choroby zapalnej miednicy. Materiały i metody. Badanie zostało zaprojektowane jako pojedyncza ślepa, randomizowana próba kontrolowana. Czterdzieści kobiet chorych na PID w wieku od 20-40 lat; wskaźnik masy ciała (BMI) nie przekraczał 30 kg/m². Kobiety zostały losowo przydzielone do 2 równych grup: Grupa badana (A) otrzymywała doustny antybiotyk (doksycyklina 100 mg) dwa razy dziennie przez 7 dni oraz była poddawana działaniu pulsującego pola elektromagnetycznego przez 1 godzinę, 3 razy w tygodniu, 12 sesji z częstotliwością 50 Hz i intensywnością 60 G. Grupa kontrolna (B) została poddana rutynowemu leczeniu doustnymi antybiotykami (doksycyklina 100 mg) dwa razy dziennie przez 7 dni. Obie grupy oceniano za pomocą aktualnej skali natężenia bólu, oceny poziomu białka C-reaktywnego i OB we krwi przed leczeniem i po 12 sesjach pulsującego pola elektromagnetycznego. Wyniki. Wystąpiły istotne różnice w wynikach bólu przedstawionych jako średnia różnica (MD) i 95% przedział ufności (CI) (MD 2; 95% CI 1,8 do 2,21), OB (MD 16,75; 95% CI 13,973 do 19,52) i CRP (MD 35,8; 95% CI 31,97 do 39,63) w obu grupach. Istotną poprawę od momentu przed leczeniem zaobserwowano dla wszystkich zmiennych zależnych w grupie badanej (p < 0,05) oraz w nasileniu bólu i CRP w grupie kontrolnej. Wnioski. Pulsacyjne pole elektromagnetyczne powoduje poprawę w zakresie intensywności bólu i zmniejszenie stanu zapalnego mierzonego zmniejszeniem markerów stanu zapalnego w leczeniu chorób zapalnych miednicy.
Słowa kluczowe:
Choroba zapalna miednicy, pulsujące pole elektromagnetyczne, OB, białko C-reaktywne
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ ćwiczeń na stabilizację kręgosłupa lędźwiowego w porównaniu do kinesiotapingu na niespecyficzny ból krzyża u kobiet po menopauzie. Randomizowane badanie kontrolowane

Hanaa Kenawy Atta, Abeer Mohamed ElDeeb, Hamada Ahmed Hamada, Magda Ramadan Zahran

Hanaa Kenawy Atta, Abeer Mohamed ElDeeb, Hamada Ahmed Hamada, Magda Ramadan Zahran – Effect of Lumbar Stabilization Exercises versus Kinesio Taping on Non-Specific Low Back Pain in Post-Menopausal Women. A randomized Controlled Trial. Fizjoterapia Polska 2020; 20(3); 46-52

Streszczenie
Cel. Niniejsze badanie miało na celu zbadanie i porównanie wpływu ćwiczeń na stabilizację kręgosłupa lędźwiowego w porównaniu z kinesiotapingiem na poziom natężenia bólu, niepełnosprawność funkcjonalną, zakres ruchu kręgosłupa lędźwiowego (ROM) i niespecyficzny ból krzyża u kobiet po menopauzie. Materiały i metody. W badaniu wzięło udział 60 kobiet po menopauzie, u których zdiagnozowano przewlekły niespecyficzny ból krzyża. Ich wiek wahał się od 50 do 60 lat. Zostały losowo przydzielone do trzech równych liczbowo grup. Grupa A była poddawana tradycyjnej fizjoterapii. Grupa B wykonywała ćwiczenia na stabilizację kręgosłupa lędźwiowego i była poddawana tradycyjnej fizjoterapii. Grupa C była poddawana kinesiotapingowi i tradycyjnej fizjoterapii. Wszystkie pacjentki były poddawane leczeniu 3 razy w tygodniu przez 6 tygodni. Ból mierzono za pomocą wizualnej skali analogowej (VAS), niepełnosprawność funkcjonalną mierzono za pomocą wskaźnika niepełnosprawności Oswestry (ODI), a zakres ruchu kręgosłupa lędźwiowego mierzono podwójnym inklinometrem. Wyniki. W grupie A, B i C zaobserwowano znaczący spadek wyniku VAS, ODI oraz ograniczenie w zakresie zgięcia kręgosłupa lędźwiowego i wyprostu po leczeniu. W grupie B i C zaobserwowano spadek w zakresie VAS, ODI oraz znaczący wzrost w zakresie zgięcia kręgosłupa lędźwiowego i wyprostu w porównaniu do grupy A. Jednakże, nie zaobserwowano znaczących różnic między grupą B i C dla wszystkich zmiennych po zakończonym leczeniu. Wnioski. Zarówno ćwiczenia na stabilizację kręgosłupa lędźwiowego i kinesiotaping okazały się korzystne i miały podobne rezultaty, jeśli chodzi o ograniczenie dolegliwości bólowych, poprawę zdolności funkcjonalnych oraz zwiększenie zakresu ruchu u kobiet po menopauzie o niespecyficznym bólu krzyża.
Słowa kluczowe:
Stabilizacja kręgosłupa lędźwiowego, Kinesiotaping, niespecyficzny ból krzyża, okres pomenopauzalny
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ Lasera 632 nm He-Ne na Bakterie Gram-dodatnie w oparzeniach drugiego stopnia u dzieci. Prospektywne, kontrolowane badanie losowe z podwójnie ślepą próbą

Nisreen Afify Abd El Rasheed, Maya Galal Aly, Rehab Hamid Sedik, Dalia Mohammed Mosaad, Ayman Noaman Elhenawy, Shaimaa Abd El-Hamid Abase, Hamada Ahmed Hamada

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG078683

Nisreen Afify Abd El Rasheed, Maya Galal Aly, Rehab Hamid Sedik, Dalia Mohammed Mosaad, Ayman Noaman Elhenawy, Shaimaa Abd El-Hamid Abase, Hamada Ahmed Hamada – Effect of 632 nm He-Ne Laser on Gram-Positive Bacteria in Deep Partial Thickness Pediatric Burn: A Prospective Double-Blind Randomized Controlled Trial. Fizjoterapia Polska 2020; 20(1); 124-128

Streszczenie
Informacje ogólne. Oparzenia są jednym z najczęstszych urazów u dzieci, a bakterie Gram-dodatnie są głównymi patogenami odpowiedzialnymi za infekcje ran, które są główną przyczyną zachorowalności, a czasem śmiertelności u dzieci z poparzeniami. Laser niskopoziomowy to nowa opcja leczenia, która jest coraz częściej stosowana w celu wspomagania gojenia się ran. Cel. Zbadanie wpływu lasera He-Ne na bakterie Gram-dodatnie i czas gojenia oparzeń drugiego stopnia u dzieci. Metody. W badaniu wzięło udział 30 dzieci obojga płci w wieku od 2 do 9 lat z oparzeniem kończyny górnej 2 stopnia zakażonych bakteriami Gram-dodatnimi. Zostali losowo przydzieleni do dwóch równych grup; grupa kontrolna (grupa A) systematycznie przyjmowała antybiotyk i była poddawana naświetlaniu lasera placebo przez 10 minut; grupa badana (grupa B) była poddawana naświetlaniu lasera 632 nm, 6 J/cm2 przy zastosowaniu techniki skanowania przez 10 minut; rany wszystkich pacjentów były regularnie opatrywane. Protokół badania realizowano raz dziennie, 3 razy w tygodniu przez miesiąc. Obie grupy poddano ocenie przed i po leczeniu pod kątem posiewu z rany oraz czasu gojenia. Wyniki. Po miesiącu posiew z rany był ujemny w przypadku wszystkich dzieci w obu grupach. Czas gojenia był znacznie krótszy w przypadku grupy poddawanej naświetlaniu laserem (14 ± 5 dni) niż w przypadku grupy kontrolnej (27 ± 17 dni). Wniosek. Laser He-Ne jest skuteczną metodą leczenia oparzeń drugiego stopnia u dzieci, ponieważ ma działanie bakteriobójcze na bakterie Gram-dodatnie i znacznie przyspiesza gojenie się ran.

Słowa kluczowe:
oparzenie u dzieci, laseroterapia niskopoziomowa, bakterie dodatnie

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ oburęcznej intensywnej terapii ręka-ramię oraz terapii falą uderzeniową na funkcję dłoni i siłę chwytu u dzieci z jednostronnym dziecięcym porażeniem mózgowym

Amr A. Abo Gazya, Abdel Aziz A. Serief, Ayman Gouda Matar, Wael Shendy, Hamada Ahmed Hamada

Amr A. Abo Gazya, Abdel Aziz A. Serief, Ayman Gouda Matar, Wael Shendy, Hamada Ahmed Hamada – Impact of Hand-Arm Bimanual Intensive Therapy Versus Shock Wave Therapy on Hand Function and Grip Strength in Children with Hemiplegic Cerebral Palsy. Fizjoterapia Polska 2020; 20(1); 92-98

Streszczenie
Informacje ogólne i cel. Oprócz upośledzenia jednostronnego, dzieci z jednostronnym porażeniem mózgowym mają upośledzone zdolności motoryczne. Niniejsze badanie zostało przeprowadzone w celu porównania wpływu oburęcznej intensywnej terapii ręka-ramię (HABIT) w porównaniu z terapią falą uderzeniową porażonej kończyny górnej u dzieci z jednostronnym porażeniem mózgowym dziecięcym. Materiał i metody. Trzydzieścioro dzieci z jednostronnym porażeniem mózgowym w wieku od 4 do 8 lat ze spastycznością rąk w zakresie od 1 do 1+ według zmodyfikowanej skali Ashwortha uczestniczyło w tym badaniu. Dzieci przydzielono losowo do dwóch równych grup badanych. Grupa A była poddawana opracowanemu programowi fizykoterapii i terapii falą uderzeniową (2000) podczas jednej sesji. Grupa B była poddawana temu samemu programowi fizykoterapii oraz oburęcznej terapii ramion. Obie grupy miały sesje terapeutyczne trzy razy w tygodniu przez trzy kolejne miesiące. Każde dziecko w obu grupach zostało poddane ocenie przed i po sugerowanym czasie trwania leczenia w celu wykrycia poziomu sprawności ręki za pomocą Peabody Developmental Test of Motor Proficiency (Test rozwojowy sprawności motorycznej), podczas gdy siła chwytu mierzona przy użyciu ręcznego dynamometru oraz aktywne odprowadzenie i zakres ruchu zewnętrznego były mierzone standardowym uniwersalnym goniometrem. Wyniki. Wyniki ujawniły nieistotne różnice przy porównywaniu średnich wartości przed leczeniem wszystkich badanych zmiennych dla obu grup (p> 0,05); zaobserwowano znaczącą poprawę w obu grupach, porównując ich średnie wartości przed i po leczeniu. Zaobserwowano także znaczące różnice przy porównywaniu wyników obu grup po leczeniu na korzyść grupy B (p <0,05). Wniosek. Wyniki sugerują, że oburęczna intensywna terapia ręka-ramię wydaje się mieć pozytywny wpływ na funkcjonowanie ręki u dzieci z jednostronnym porażeniem mózgowym.

Słowa kluczowe:
Porażenie mózgowe, Hemiplegia, oburęczna intensywna terapia ręka-ramię, terapia falą uderzeniową

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Focused versus radial extracorporeal shock wave therapy in post burn hypertrophic scar: A single blinded randomized controlled trial

Nancy Hassan Aboelnour, Najlaa Fathi Ewais, Hamada Ahmed Hamada

Nancy Hassan Aboelnour, Najlaa Fathi Ewais, Hamada Ahmed Hamada – Focused versus radial extracorporeal shock wave therapy in post burn hypertrophic scar: A single blinded randomized controlled trial. Fizjoterapia Polska 2019; 19(4); 150-155

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG1A3652

Abstract
Purpose. Hypertrophic scar (HTS) is one of the common post-burn complications that lead to functional and cosmetic impairments, so we pursued to examine efficacy of extracorporeal shock wave therapy (ESWT) on HTS in expression of improving scar thickness and appearance. Materials and Methods. 60 patients with post burn HTS were recruited in this trial and divided randomly into 3 equal groups. Group A: received focus ESWT (100 shock waves per cm2, 0.037 mJ/mm2, 4 Hz, 2 times/week for six weeks) plus traditional topical medication (MEBO Scaro cream). Group B: received radial ESWT (500 shock waves per cm2, 0.13 mJ/mm2, 6 Hz, 2 times/week for six weeks) plus MEBO Scaro cream. Group: received only MEBO Scaro cream. Ultrasonography was utilized for scar thickness measurement and scar characteristics assessment was done by Modified Vancouver Scar Scale (MVSS). All measures were gathered before the start of the study, and after termination of the trial (after 6 weeks). Results. Both focus and radial ESWT showed significant advance in scar thickness and MVSS post treatment (p > 0.001), without statistical differences between them (p > 0.05), while group C showed only a significant diminution in MVSS post treatment (p > 0.001), without any change in scar thickness. Conclusion. Higher statistical results were achieved with both focus and radial ESWT without any side effects, confirming the safety and efficiency of ESWT in HTS management.

Key words:
hypertrophic scar, Extracorporeal Shock Wave Therapy (ESWT), Modified Vancouver Scar Scale (MVSS), ultrasonography

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim
1 2