Wpływ programu FIFA 11+ na szybkość, równowagę ciała i siłę mięśni nóg stworzonego w celu zapobiegania urazom wśród zawodników uniwersyteckiego klubu piłkarskiego

Yudha Febrianta, Mahendra Wahyu Dewangga, Kusnandar, Indra Jati Kusuma, Panuwun Joko Nurcahyo, Waskito Aji Suryo Putro


Yudha Febrianta, Mahendra Wahyu Dewangga, Kusnandar, Indra Jati Kusuma, Panuwun Joko Nurcahyo, Waskito Aji Suryo Putro – Effects of FIFA 11+ program on speed, body balance and leg muscle power to prevent injury among football club university player.
Fizjoterapia Polska 2023; 23(2); 84-91

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG0DF44F

Streszczenie

Informacje wprowadzające. Piłka nożna jest najpopularniejszym sportem w Indonezji. W meczu piłki nożnej gra trwa 2 x 45 minut. Piłkarze często doznają kontuzji w wyniku kolizji i błędów w lądowaniu po skoku. Niektóre czynniki zwiększające występowanie urazów to słaba siła mięśni nóg, słaba równowaga i niska prędkość biegu. FIFA stworzyła FIFA 11+ jako program treningowy chroniący piłkarzy przed kontuzjami. Jednak chociaż w Indonezji przeprowadzono już sporo badań związanych z programem treningowym FIFA 11+, nadal potrzebne są badania dotyczące realizacji programu szkoleniowego FIFA 11+. Cel. Niniejsze badanie ma na celu określenie wpływu programu treningowego FIFA 11+ na równowagę ciała, szybkość i siłę mięśni nóg. Metody. W ramach badania jedna grupa została poddana testom przed i po zrealizowaniu interwencji. Badania przeprowadzono w klubie piłkarskim Muhammadiyah University Football Club w Purwokerto w Indonezji. Próba populacji składała się z 42 chłopców w wieku od 18 do 23 lat. Trening FIFA 11+ odbywał się przez 4 tygodnie (2 sesje w tygodniu). Uzyskane dane zostały następnie przeanalizowane pod kątem korelacji momentu iloczynu Pearsona i korelacji regresji wielokrotnej przy użyciu aplikacji Statistical Product and Service Solutions (SPSS) w wersji 26. Wyniki. Wyniki pokazały, że po zastosowaniu programu treningowego FIFA 11+ nastąpił znaczny wzrost równowagi ciała, siły mięśni podudzi i szybkości. Zostało to potwierdzone w teście, gdzie wyniki w aplikacji SPSS wyniosły p<0,05. Wniosek. Na podstawie powyższych wyników i omówienia, program FIFA 11+ znacznie zwiększa równowagę ciała, siłę mięśni nóg i szybkość biegu.

Słowa kluczowe: FIFA 11+, siła mięśni nóg, równowaga ciała, prędkość, kontuzje
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Postępowanie diagnostyczne w uszkodzeniach i schorzeniach stawu kolanowego

Jerzy Widuchowski, Wojciech Widuchowski

Jerzy Widuchowski, Wojciech Widuchowski – Injuries and diseases of the knee joint – diagnostic evaluation. Fizjoterapia Polska 2004; 4(4); 297-306

Streszczenie

W urazowych obrażeniach i schorzeniach stawu kolanowego ustalenie prawidłowego rozpoznania jest bardzo ważnym elementem postępowania leczniczego. W wielu przypadkach nie jest ono łatwe. Wiąże się to z możliwością uszkodzenia kilku struktur anatomicznych stawu równocześnie, a tym samym z występowaniem różnie nasilonych i nakładających się na siebie objawów klinicznych. W postępowaniu diagnostycznym najistotniejsze jest ustalenie, które struktury anatomiczne, w wyniku ostrego lub przewlekłego urazu, czy schorzenia zostały uszkodzone i w jakim stopniu upośledzona jest funkcja stawu. W ostrych uszkodzeniach urazowych kolana prawidłowe rozpoznanie powinno być postawione tak szybko, jak tylko jest to możliwe. W pracy przedstawiono schemat postępowania diagnostycznego oparty na danych z piśmiennictwa i własnym doświadczeniu autorów. Szczegółowo omówiono poszczególne elementy tego schematu.

Słowa kluczowe:
staw kolanowy, diagnostyka, urazy, obrażenia
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Analiza porównawcza wczesnych wyników leczenia operacyjnego uszkodzeń ścięgna Achillesa sposobem małoinwazyjnym oraz klasycznym – możliwości fizjoterapii

Michał Konik, Ireneusz Kotela, Jacek Lorkowski, Tomasz Chruściak, Emilia Sołtan, Monika Chruściak, Sebastian Zduński

M. Konik, I. Kotela, J. Lorkowski, T. Chruściak, E. Sołtan, M. Chruściak, S. Zduński – A Comparative analysis of early results of surgical treatment of Achilles tendon injuries with the minimally invasive and classic methods – physiotherapy options. A Randomized Controlled Trial. Fizjoterapia Polska 2020; 20(5); 182-191

Streszczenie
Wstęp. Ścięgno Achillesa jest najsilniejszym ścięgnem w organizmie człowieka. Mimo wysokiej częstości urazów i znanego od wieków problemu leczenia urazów ścięgna piętowego do tej pory w literaturze fachowej nie ma konsensusu na temat właściwego sposobu leczenia, zarówno operacyjnego jak i rehabilitacyjnego. Wybór metody operacyjnej, która daje „lepsze” wyniki leczenie może ułatwić nam podjęcie decyzji o wyborze skuteczniejszej metody leczenia. Należy również pamiętać, że niezwykle istotnym elementem następującym po zabiegu operacyjnym jest odpowiednio przeprowadzony proces rehabilitacji.
Cel pracy. Celem pracy była ocena skuteczności leczenia operacyjnego pacjentów z uszkodzeniem ścięgna Achillesa przy zastosowaniu metody małoinwazyjnej oraz klasycznej.
Materiał i Metody. Materiał badawczy obejmował 62 pacjentów leczonych operacyjnie z powodu urazu ścięgna Achillesa w Klinice Ortopedii i Traumatologii CSK MSW w Warszawie w latach 2011-2016. 31 pacjentów zostało zoperowanych metodą małoinwazyjną (grupa badawcza) oraz 31 pacjentów sposobem klasycznym (grupa kontrolna). Grupa badawcza składała się z 27 mężczyzn oraz 4 kobiet, a średnia wieku wynosiła 40 lat. Grupa porównawcza składała się z 27 mężczyzn oraz 4 kobiet z średnią wieku 40,2 roku. Do oceny wyników leczenia wykorzystano następujące narzędzia badawcze: 1. Autorska ankieta 2. Skala AOFAS (American Othopaedic Foot and Ankle Society Score) 3. Stanowisko pomiarowe maksymalnych momentów sił w stawie skokowym JBA „Staniak” 4. Platforma stabilograficzna firmy HUR 5. USG.
Wyniki. Pośród 4 pacjentów (12,9%) z grupy kontrolnej doszło do ponownego zerwania ścięgna po leczeniu operacyjnym. W grupie badanej 2 pacjentów (6,5%) doznało całkowitego zerwania ścięgna piętowego w okresie pooperacyjnym. Wśród 2 pacjentów (6,5%) z gruby badanej zaobserwowano problem zaburzeń gojenia rany pooperacyjnej. W grupie leczonej sposobem klasycznym 5 osób (16,1%) prezentowało opóźnienie gojenia rany operacyjnej z powodu infekcji bakteryjnej. Tylko u 1 pacjenta z grupy leczonej sposobem MIS zaobserwowano parestezje ze strony nerwu łydkowego. 27 pacjentów (87,1%) wróciło do aktywności sportowej po leczeniu operacyjnym przezskórnym, natomiast 22 pacjentów (71%) po leczeniu sposobem klasycznym. Średnio pacjenci z obu grup potrzebowali 6 miesięcy na powrót do aktywności sportowej.
Wnioski. 1. Ilość ponownych zerwań po leczeniu małoinwazyjnym uszkodzonego ścięgna Achillesa jest niska i porównywalna z grupą chorych leczoną klasycznie. 2. Zaburzenia gojenia rany pooperacyjnej występują rzadko w obu badanych grupach. 3. Uszkodzenie nerwu łydkowego stwierdzono tylko w jednym przypadku w operacji metodą małoinwazyjną. 4. Pacjenci wracają w podobnym czasie do aktywności zawodowej i sportowej po operacji w obu grupach chorych na co wpływ ma również właściwie zrealizowana fizjoterapia. 5. Na płycie stabilograficznej pacjenci prezentowali podobną kontrolę równowagi w obu grupach chorych. 6. Zarejestrowano podobne wartości maksymalnych momentów sił w stawie skokowym w obu grupach badanych. 7. W obrazie USG nie wykazano różnic morfologicznych w budowie ścięgna Achillesa w obu badanych grupach.
Słowa kluczowe:
ścięgno Achillesa, leczenie operacyjne, uraz, zerwanie, fizjoterapia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Algorytm postępowania fizjoterapeutycznego po urazowym uszkodzeniu ścięgna Achillesa

Jarosław Pasek, Tomasz Stołtny, Maciej Szczęśniak, Bogdan Dugiełło, Wojciech Gąsior, Michał Czarnecki, Jakub Jaczyński, Bogdan Koczy

J. Pasek, T. Stołtny, M. Szczęśniak, B. Dugiełło, W. Gąsior, M. Czarnecki, J. Jaczyński, B. Koczy – Algorithm of physiotherapy after traumatic injury of the Achilles tendon. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 76-87

Streszczenie

Ścięgno Achillesa to największe i najsilniejsze ścięgno w organizmie człowieka. Ze względu na swoją kluczową funkcję w motoryce i obecnie obserwowany wzrost popularności różnych dyscyplin sportowych podlega coraz częstszym urazom. Wymaga to wprowadzania odpowiedniego postępowania leczniczego. Zasadniczym celem całego procesu leczenia jest zapewnienie możliwie pełnego powrotu funkcji ścięgna. W przypadkach całkowicie zerwanego ścięgna leczeniem z wyboru jest zabieg operacyjny, chyba że z przyczyn ogólnomedycznych jest on przeciwwskazany. W obu tych przypadkach konieczna jest odpowiednia fizjoterapia. W artykule autorzy przedstawiają algorytm postępowania fizjoterapeutycznego po urazowym uszkodzeniu ścięgna Achillesa.

Słowa kluczowe: urazy, ścięgno Achillesa, fizjoterapia, leczenie

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ mobilizacji stawu promieniowo-łokciowego bliższego na funkcję ręki po złamaniu przedramienia

Marek Woszczak, Katarzyna Syrewicz, Marcel Kotkowski, Marek Kiljański

M. Woszczak, K. Syrewicz, M. Kotkowski, M. Kiljański – Mobilisation of proximal radioulnar joint and functioning of the arm after forearm fracture. FP 2015; 15(1); 58-73

Streszczenie
Cel badania. Celem badania była ocena wpływu mobilizacji stawu promieniowo-łokciowego bliższego na funkcję ręki u leczonych zachowawczo po złamaniu w obrębie przedramienia.
Materiał i metodyka. Badaniem objęto 60 chorych w wieku powyżej 50 lat leczonych z powodu ograniczenia funkcji ręki na skutek złamania kości przedramienia. Pacjentów podzielono losowo na dwie równe grupy: badaną i kontrolną. U wszystkich chorych wykonano serię dziesięciu zabiegów fizjoterapeutycznych, na które składały się: aplikacja pola elektromagnetycznego niskiej częstotliwości oraz naświetlania lampą Sollux z niebieskim filtrem i kinezyterapię w postaci ćwiczeń czynnych wolnych w obrębie stawów: łokciowego, nadgarstkowego i palców. W grupie badanej wykonano dodatkowo mobilizację stawu promieniowo-łokciowego bliższego metodą Kaltenborna-Evjentha.
Wyniki. Analiza przeprowadzonych badań wykazała, że mobilizacja stawu promieniowo-łokciowego przyniosła poprawę stanu klinicznego i funkcjonalnego pacjentów po złamaniu przedramienia.
Wnioski. Osoby u których w programie rehabilitacji zastosowano mobilizację stawu promieniowo-łokciowego bliższego oceniały swoje dolegliwości bólowe jako łagodniejsze, odznaczały się lepszym zakresem ruchu zgięcia grzbietowego, zgięcia dłoniowego, odchylenia dołokciowego i dopromieniowego w stawie nadgarstkowym oraz ruchu supinacji i pronacji w stawie promieniowo-łokciowym. Ponadto terapia z zastosowaniem mobilizacji skutkowała poprawą siły chwytu cylindrycznego.

Słowa kluczowe:
uraz, złamanie przedramienia, mobilizacja, skala VAS, skala Laitinena

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim