Tag: Ireneusz Kotela

Fizjoterapia u chorych na wrodzone skazy krwotoczne w materiale oddziału rehabilitacji ogólnoustrojowej

Joanna Bukowska, Agata Pawełczyk, Ireneusz Kotela, Małgorzata Szarota, Paweł Kaminiński, Magdalena Wilk-Frańczuk, Rafał Trąbka

Joanna Bukowska, Agata Pawełczyk, Ireneusz Kotela, Małgorzata Szarota, Paweł Kaminiński, Magdalena Wilk-Frańczuk, Rafał Trąbka – Physiotherapy in patients with congenital haemorrhagic diathesis in the material of the systemic rehabilitation department. Fizjoterapia Polska 2021; 21(2); 6-15

Streszczenie
Cel. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie procesu i wyników fizjoterapii pacjentów chorych na wrodzone skazy krwotoczne, leczonych w Oddziale Rehabilitacji Stacjonarnej Małopolski Szpital Ortopedyczno-Rehabilitacyjny (MSOR) w Krakowie. Materiał. Analizie poddano 73 pacjentów leczonych na Oddziale Rehabilitacji Stacjonarnej w latach 2014–2019. Powodem przyjęcia była artropatia hemofilowa w przebiegu wrodzonych skaz krwotocznych Wyniki. Wyniki dowodzą, że wczesna rehabilitacja pooperacyjna stawu kolanowego jest skuteczna w przypadku pacjentów z wrodzonymi skazami krwotocznymi po leczeniu operacyjnym. Skala funkcjonalna wg Deavera: przed rehabilitacją średni wynik wynosił 3,65, po rehabilitacji 2,62. Siła mięśniowa: ocena siły mięśniowej wg skali Lovetta wykazała poprawę u 64 pacjentów (87,67%). Zakres ruchu: w badaniu wyprostu uzyskano poprawę u 57 pacjentów (78%), średni wynik był lepszy o 7,52 stopnia. Wnioski: 1. Zastosowanie wczesnej fizjoterapii u pacjentów z hemofilią po endoprotezoplastyce stawu kolanowego skutkuje poprawą funkcji chodu analizowanego wg skali Deavera. 2. Efektem podjęcia wczesnej rehabilitacji chorych na hemofilie po zabiegu endoprotezoplastyki jest zwiększenie zakresu ruchomości stawu kolanowego oraz wzrost siły mięśniowej. 3. Stwierdzono również zmniejszenie dolegliwości bólowych operowanego stawu dzięki zastosowanej fizjoterapii.
Słowa kluczowe:
fizjoterapia, hemofilia, endoprotezoplastyka, artropatia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Analiza porównawcza wczesnych wyników leczenia operacyjnego uszkodzeń ścięgna Achillesa sposobem małoinwazyjnym oraz klasycznym – możliwości fizjoterapii

Michał Konik, Ireneusz Kotela, Jacek Lorkowski, Tomasz Chruściak, Emilia Sołtan, Monika Chruściak, Sebastian Zduński

M. Konik, I. Kotela, J. Lorkowski, T. Chruściak, E. Sołtan, M. Chruściak, S. Zduński – A Comparative analysis of early results of surgical treatment of Achilles tendon injuries with the minimally invasive and classic methods – physiotherapy options. A Randomized Controlled Trial. Fizjoterapia Polska 2020; 20(5); 182-191

Streszczenie
Wstęp. Ścięgno Achillesa jest najsilniejszym ścięgnem w organizmie człowieka. Mimo wysokiej częstości urazów i znanego od wieków problemu leczenia urazów ścięgna piętowego do tej pory w literaturze fachowej nie ma konsensusu na temat właściwego sposobu leczenia, zarówno operacyjnego jak i rehabilitacyjnego. Wybór metody operacyjnej, która daje „lepsze” wyniki leczenie może ułatwić nam podjęcie decyzji o wyborze skuteczniejszej metody leczenia. Należy również pamiętać, że niezwykle istotnym elementem następującym po zabiegu operacyjnym jest odpowiednio przeprowadzony proces rehabilitacji.
Cel pracy. Celem pracy była ocena skuteczności leczenia operacyjnego pacjentów z uszkodzeniem ścięgna Achillesa przy zastosowaniu metody małoinwazyjnej oraz klasycznej.
Materiał i Metody. Materiał badawczy obejmował 62 pacjentów leczonych operacyjnie z powodu urazu ścięgna Achillesa w Klinice Ortopedii i Traumatologii CSK MSW w Warszawie w latach 2011-2016. 31 pacjentów zostało zoperowanych metodą małoinwazyjną (grupa badawcza) oraz 31 pacjentów sposobem klasycznym (grupa kontrolna). Grupa badawcza składała się z 27 mężczyzn oraz 4 kobiet, a średnia wieku wynosiła 40 lat. Grupa porównawcza składała się z 27 mężczyzn oraz 4 kobiet z średnią wieku 40,2 roku. Do oceny wyników leczenia wykorzystano następujące narzędzia badawcze: 1. Autorska ankieta 2. Skala AOFAS (American Othopaedic Foot and Ankle Society Score) 3. Stanowisko pomiarowe maksymalnych momentów sił w stawie skokowym JBA „Staniak” 4. Platforma stabilograficzna firmy HUR 5. USG.
Wyniki. Pośród 4 pacjentów (12,9%) z grupy kontrolnej doszło do ponownego zerwania ścięgna po leczeniu operacyjnym. W grupie badanej 2 pacjentów (6,5%) doznało całkowitego zerwania ścięgna piętowego w okresie pooperacyjnym. Wśród 2 pacjentów (6,5%) z gruby badanej zaobserwowano problem zaburzeń gojenia rany pooperacyjnej. W grupie leczonej sposobem klasycznym 5 osób (16,1%) prezentowało opóźnienie gojenia rany operacyjnej z powodu infekcji bakteryjnej. Tylko u 1 pacjenta z grupy leczonej sposobem MIS zaobserwowano parestezje ze strony nerwu łydkowego. 27 pacjentów (87,1%) wróciło do aktywności sportowej po leczeniu operacyjnym przezskórnym, natomiast 22 pacjentów (71%) po leczeniu sposobem klasycznym. Średnio pacjenci z obu grup potrzebowali 6 miesięcy na powrót do aktywności sportowej.
Wnioski. 1. Ilość ponownych zerwań po leczeniu małoinwazyjnym uszkodzonego ścięgna Achillesa jest niska i porównywalna z grupą chorych leczoną klasycznie. 2. Zaburzenia gojenia rany pooperacyjnej występują rzadko w obu badanych grupach. 3. Uszkodzenie nerwu łydkowego stwierdzono tylko w jednym przypadku w operacji metodą małoinwazyjną. 4. Pacjenci wracają w podobnym czasie do aktywności zawodowej i sportowej po operacji w obu grupach chorych na co wpływ ma również właściwie zrealizowana fizjoterapia. 5. Na płycie stabilograficznej pacjenci prezentowali podobną kontrolę równowagi w obu grupach chorych. 6. Zarejestrowano podobne wartości maksymalnych momentów sił w stawie skokowym w obu grupach badanych. 7. W obrazie USG nie wykazano różnic morfologicznych w budowie ścięgna Achillesa w obu badanych grupach.
Słowa kluczowe:
ścięgno Achillesa, leczenie operacyjne, uraz, zerwanie, fizjoterapia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Analiza goniometryczna wybranej klasy ruchu stawu kolanowego

Jędrzej Płocki, Joanna Banaś,  Dominik Pikuła,
Andrzej Kotela, Ireneusz Kotela

J. Płocki, J. Banaś,  D. Pikuła, A. Kotela, I. Kotela – Analysis goniometric of selected classes of traffic knee. FP 2014; 14(2); 52-59

Streszczenie
Prawidłowy zakres ruchomości jest ważnym czynnikiem sprawności. Jego pomiar stanowi podstawę oceny stanu układu kostno-stawowego. Badanie zmian zakresów ruchu w funkcji czasu za pomocą elektrogoniometru dostarcza cennych i znaczących klinicznie danych. Celem pracy była próba określenia zmian dynamiki i zakresu ruchu w stawie kolanowym populacji osób zdrowych podczas wykonywania ruchu wejścia na stopień kończyną dolną dominującą.
Materiał i Metody.
Grupę badaną stanowiło 75 studentów Wydziału Medycznego Uniwersytetu Rzeszowskiego w wieku 18-26 lat. Badanie przeprowadzono przy pomocy urządzenia Noraxon 1400 L i kompatybilnego z nim dwuosiowego elektrogoniometru. Wstępnej obróbki dokonano w MS Excel. Analizę statystyczną przeprowadzono w programie Statistica 10,0 PL.
Wyniki.
Ustalono wartość normatywną dla maksymalnego kąta zgięcia stawu kolanowego podczas wejścia na stopień – 85,12˚ z przedziałem ufności 80,27-88,25˚.
Wnioski.
Istnieje potrzeba przeprowadzenia badań na większej, reprezentatywnej grupie w celu określenia normy dla maksymalnego kąta zgięcia stawu kolanowego podczas wejścia na stopień w badanej grupie wiekowej.

Słowa kluczowe:
Elektrogoniometr, wartość normatywna, staw kolanowy

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz artykuł w j. angielskim/Download an English version

Zastosowanie badania pedobarograficznego u dzieci – doświadczenia własne i przegląd piśmiennictwa

Jacek Lorkowski, Oliwia Grzegorowska, Ireneusz Kotela

J. Lorkowski, O. Grzegorowska, I. Kotela – The use of pedobarographic examination in children – own experience and review of literature. FP 2014; 14(4); 46-51

Streszczenie
Pedobarografia jest nieinwazyjną metodą, która jest stosowana do opisu rozkładu nacisków na podeszwowej stronie stopy podczas stania i chodu. Znalazła ona zastosowanie nie tylko u dorosłych, lecz także wśród dzieci, służąc do oceny biomechaniki narządu ruchu, a w szczególności patologii stóp. Dzięki pedobarografii możliwe jest monitorowanie przebiegu oraz ocena skuteczności leczenia poszczególnych patologii. W poniższej pracy przedstawiono szerokie możliwości wykorzystania pedobarografii w diagnostyce i leczeniu schorzeń dotyczących narządu ruchu wśród dzieci, u których wszelako rozumiana terapia może przynieść często lepsze i szybsze efekty, niż u osób dorosłych.
Naszym zdaniem, pedobarografia powinna być stosowana powszechniej oraz częściej, i wspólnie z badaniami klinicznym i obrazowym, uzupełniać przeprowadzaną diagnostykę.

Słowa kluczowe:
stopa, diagnostyka, ciśnienie, chód, dzieci

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim