Wpływ rehabilitacji na czynność wentylacyjną płuc u chorych po zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego (CABG)

Jan Szczegielniak, Katarzyna Bogacz

Jan Szczegielniak, Katarzyna Bogacz – The influence of early, after – hospital physiotherapy on ventilatory lung function in patients after CABG. Fizjoterapia Polska 2002; 2(2); 108-111

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy jest wykazanie wpływu rehabilitacji wczesnej poszpitalnej na czynność wentylacyjną płuc u chorych po zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego (CABG). Materiał i metody. Ocenę efektywności usprawniania leczniczego przeprowadzono na podstawie badań czynnościowych układu oddechowego, u 36 pacjentów. Wyniki. Stwierdzone obniżenie wskaźników wentylacyjnych przed zastosowaniem rehabilitacji wskazuje na negatywny wpływ zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego na czynność wentylacyjną płuc u badanych chorych. Wnioski. Poprawa czynności wentylacyjnej wyrażona znacznym przyrostem wartości podstawowych wskaźników określających stan drobnych oskrzeli MEF50, MEF25-75, PEF oraz FVC i FEV1 w badanej grupie wskazuje, że model rehabilitacji kardiologicznej zawierający ćwiczenia oddechowe, stanowi istotny element leczniczy u chorych po zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego.

Słowa kluczowe:
pomosty aortalno-wieńcowe, rehabilitacja wczesna poszpitalna, czynność wentylacyjna płuc

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Przydatność 6- i 12-minutowego testu marszowego w kwalifikacji do ćwiczeń chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc

Jan Szczegielniak, Roman Szop, Katarzyna Bogacz

Jan Szczegielniak, Roman Szop, Katarzyna Bogacz – The suitability of 6- and 12-minute brisk walking tests in qualifying for exercise patientss with chronic obstructive pulmonary disease. Fizjoterapia Polska 2004; 4(3); 245-249

Streszczenie

Wstęp. Celem pracy była ocena przydatności testów marszowych w kwalifikacji do ćwiczeń chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc. Materiał i metody. Przedstawiono charakterystykę testów jako metody oceny wydolności wysiłkowej potrzebnej do prawidłowego obciążania chorych wysiłkiem fizycznym w czasie ćwiczeń. Wyniki. Stwierdzona zależność podstawowych wartości badanych wskaźników, określających czynność wentylacyjną płuc z wydatkiem energetycznym zmierzonym w teście 6- i 12-minutowego marszu, świadczy o przydatności tych testów do oceny wydolności wysiłkowej w kwalifikacji do ćwiczeń chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc. Wnioski. Oznaczenie wydatku energetycznego w METS w teście 6- i 12-minutowego marszu, umożliwia odpowiednie dawkowanie wysiłku fizycznego w rehabilitacji domowej chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, po leczeniu stacjonarnym oraz określenie wskazań do ich aktywności ruchowej.

Słowa kluczowe:
wysiłek, czynność wentylacyjna płuc, badanie wydolnościowe płuc
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Aplikacje kinesiotapingu u dzieci z bocznym skrzywieniem kręgosłupa

Zbigniew Śliwiński, Wojciech Kufel, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Jan Szczegielniak, Wojciech Kiebzak, Tomasz Senderek

Zbigniew Śliwiński, Wojciech Kufel, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Jan Szczegielniak, Wojciech Kiebzak, Tomasz Senderek – Kinesiotaping application in children with scoliosis. Fizjoterapia Polska 2007; 7(3); 370-375

Streszczenie
Wstęp. Skoliozy stanowią nadal trudny problem leczniczy pomimo wielu metod terapeutycznych. Jedną z metod, która może być pomocna w terapii jest kinesiotaping. Poprzez zastosowanie odpowiednich aplikacji, można wpłynąć na zmianę linii stabilności i zrównoważenia kręgosłupa. Materiał i metody. Badania przeprowadzono w Ośrodku Rehabilitacji Dzieci i Dorosłych SP ZOZ w Zgorzelcu. W badaniach wzięła udział 18-osobowa grupa dzieci przebywająca na turnusach rehabilitacyjnych, w tym 16 dziewcząt i 2 chłopców. Średnia wieku grupy wynosiła 12 lat. Oceniono zmianę kąta talii u dzieci ze skoliozą przed i po zastosowaniu aplikacji kinesiotapingu. Wyniki. Uzyskane wyniki wskazują, że zastosowanie aplikacji kinesiotapingu w badanej grupie powoduje zmianę kąta talii średnio o 4 stopnie. Dla kąta talii lewej średnia ta wynosi 5,27 stopnia, natomiast dla kąta talii prawej średnia wynosi 2,58 stopnia. Największa korekcja wyniosła 11,2 stopnia. Wnioski. Wybrane techniki KT powodują zmianę przebiegu linii stabilności oraz zrównoważenia, co wyraża się także zmianą kąta talii. Aplikacje KT w związku z normalizacją napięcia mięśniowego oraz powięziowego, zmieniają obraz postawy dziecka ze skoliozą w płaszczyźnie czołowej i strzałkowej. KT jako nowa metoda wykorzystująca wiele form i technik terapeutycznych, wydaje się być pomocna w realizacji programu usprawniania dzieci ze skoliozami.
Słowa kluczowe
skolioza, aplikacje kinesiotapingu, kąty talii

Kinesiotaping po zabiegach torakochirurgicznych

Jan Szczegielniak, Marcin Krajczy, Katarzyna Bogacz, Jacek Łuniewski, Zbigniew Śliwiński

Jan Szczegielniak, Marcin Krajczy, Katarzyna Bogacz, Jacek Łuniewski, Zbigniew Śliwiński – Kinesiotaping after thoracosurgeries. Fizjoterapia Polska 2007; 7(3); 344-350

Streszczenie
W oddziałach torakochirurgicznych w Polsce w 2005 roku przeprowadzono niemal 15.000 zabiegów. Zdecydowana większość z nich obejmowała zabiegi lobektomii, z powodu zmian strukturalnych spowodowanych chorobą nowotworową. Większość pacjentów operowana była w I i II stadium zaawansowania choroby, co świadczy o znacznie lepszej diagnostyce kwalifikacji do leczenia operacyjnego, nie mniej jednak odsetek chorych leczonych w III stadium zaawansowania choroby wynosi nawet do 40%. Postępowanie fizjoterapeutyczne u tych pacjentów stanowi problem niezwykle złożony z uwagi na chorobę podstawową, ogólny stan zdrowia, jak też na powikłania pooperacyjne. Rehabilitacja ma na celu poprawę tolerancji wysiłku i usprawnienie mechanizmu oddychania, zwiększenie elastyczności klatki piersiowej i zmniejszenie bólu. Celem ostatecznym powinno być poprawienie jakości życia chorego. Przy pojawiających się obrzękach limfatycznych istotna jest również terapia przeciwobrzękowa. U pacjentów, u których zabieg chirurgiczny nie wiąże się z chorobą nowotworową, uzupełnieniem kinezyterapii, która stanowi podstawę postępowania fizjoterapeutycznego są zabiegi fizykalne i masaż. Są one stosowane w celu normalizacji tonusu mięśni, zmniejszenia obrzęków i odczuć bólowych. U przeważającej większości chorych, z uwagi na podstawową jednostkę chorobową, zabiegi te są przeciwwskazane. Przy ograniczonej możliwości zastosowania leczenia fizykalnego metoda kinesiotapingu (KT) jest bezpieczną formą wspomagającą gojenie blizny pooperacyjnej, usprawniającą pracę mięśni oraz dającą możliwość zmniejszenia towarzyszących obrzęków i dolegliwości bólowych.
Słowa kluczowe
kinesiotaping, fizjoterapia, torakochirurgia

Możliwości zastosowania metody Kinesio Taping u pacjentów po zabiegach kardiochirurgicznych

Jan Szczegielniak, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Marcin Krajczy, Zbigniew Śliwiński

Jan Szczegielniak, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Marcin Krajczy, Zbigniew Śliwiński – The possibilities of using Kinesio Taping in patients after cardiac surgery. Fizjoterapia Polska 2007; 7(4); 465-471

Streszczenie
Wstęp. Wykorzystanie Kinesio Tapingu w fizjoterapii wydajnie wspiera procesy lecznicze i wydolnościowe organizmu. Otwiera nowe możliwości prowadzenia fizjoterapii u chorych, u których istnieją ograniczenia zastosowania kinezyterapii lub fizjoterapii. Kinesio Taping jest metodą postępowania w zespołach bólowych, dającą efekt zmniejszenia subiektywnie odczuwanych dolegliwości bólowych. Odpowiednie aplikacje, dostosowane do potrzeb i stanu pacjentów, wspomagają pracę układu limfatycznego, pomocniczych mięśni oddechowych, wpływają na regulację napięcia mięśniowego, przyspieszenie gojenia blizny pooperacyjnej, jak i jej stabilizację. Cel. W pracy przedstawiono możliwości zastosowania Kinesio Tapingu u pacjentów po operacjach kardiochirurgicznych. Celem opisanych aplikacji było: zmniejszenie dolegliwości bólowych, normalizacja tonusu mięśniowego, wspomaganie mięśni oddechowych, zapobieganie przykurczom mięśni piersiowych, przyspieszenie procesów gojenia blizny pooperacyjnej, zwiększenie elastyczności blizny i profilaktyka przeciwzrostowa. Wnioski. W wyniku zastosowanej terapii zaobserwowano: zmniejszenie subiektywnego odczucia bólu, zmniejszenie obrzęków, dodatkową stabilizację blizny, pełną aktywność pacjentów w zajęciach kinezyterapeutycznych, która przed aplikacjami była ograniczona.
Słowa kluczowe
Kinesio Taping, fizjoterapia, kardiochirurgia

Ocena przydatności aplikacji Kinesiology Tapingu u chorych po udarze mózgu usprawnianych metodą PNF. Doniesienie wstępne

Zbigniew Śliwiński, Marta Kopa, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Wojciech Kufel, Henryk Racheniuk, Magdalena Wilk, Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak

Zbigniew Śliwiński, Marta Kopa, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Wojciech Kufel, Henryk Racheniuk, Magdalena Wilk, Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak – Usefulness of Kinesiology Taping in post-stroke patients rehabilitated with the PNF method. Preliminary report. Fizjoterapia Polska 2008; 8(3); 325-334

Streszczenie
Wstęp. W fizjoterapii wykorzystuje się wiele metod kinezyterapeutycznych, których podstawą jest znajomość przebiegu procesów neurofizjologicznych związanych z rozwojem i ruchem. Jedną z takich koncepcji jest metoda PNF. W usprawnianiu kończyny górnej u pacjentów po udarze mózgu lepsze efekty uzyskać można łącząc różne metody, np. PNF z Kinesiology Taping. Materiał i metody. Badaniu poddano 15 osób po udarze mózgu, w tym 10 mężczyzn i 5 kobiet w wieku od 39 do 72 lat. Każdego pacjenta poddano jednorazowemu badaniu. Wykonano dwukrotnie test napięcia mięśniowego wg skali Ashworth oraz trzykrotnie test funkcjonalny dla kończyny górnej porażonej (przed terapią, po terapii metodą PNF oraz po aplikacji funkcjonalnej Kinesiology Taping). Test funkcjonalny dla kończyny górnej porażonej polegał na uniesieniu przez pacjenta przedmiotu. Mierzona była odległość unoszonego przedmiotu od powierzchni stołu w centymetrach. Terapia metodą PNF, u każdego pacjenta trwała od 45 min do 1 godz. Aplikacje funkcjonalne Kinesiology Taping obejmowały prostowniki stawu promieniowo-nadgarstkowego. Wyniki. Test napięcia mięśniowego wg skali Ashworth nie uległ zmianie. Średnie wyniki testu funkcjonalnego w centymetrach wyniosły średnio; przed terapią 3,8, po terapii metodą PNF 6,6 i dodatkowo po aplikacji Kinesiology Taping 7,8. U dwóch osób nie zarejestrowano zmian w teście funkcjonalnym. U 13 pacjentów po terapii PNF zaobserwowano poprawę funkcji kończyny górnej. Znaczną różnicę funkcji zauważono po zastosowaniu aplikacji KT. U 10 pacjentów dodatkowa aplikacje znacząco ułatwiły pracę metodą PNF. Wnioski. Terapia metodą PNF połączona z Kinesiology Taping pozytywnie wpływa na poprawę funkcji w kończynie górnej objętej porażeniem. Aplikacje funkcjonalne Kinesiology Tapingu są użyteczne, ułatwiają pracę metodą PNF, mogą i powinny być z nią łączone. Pomimo jednorazowej terapii metodą PNF uzyskano poprawę funkcji kończyny górnej i zdecydowaną dodatkową poprawę po aplikacji funkcjonalnej Kinesiology Tapingu. Wartość napięcia mięśniowego wg skali Ashworth nie uległa istotnej zmianie po przeprowadzonej terapii, jednak nie zdeterminowało to pozytywnych wyników testów funkcjonalnych. Nie zauważa się zależności terapii kompilowanej PNF i Kinesiology Tapingu z czasem od dokonania się udaru mózgowego.
Słowa kluczowe
Aplikacje Kinesiology Taping, metoda PNF, udar mózgu

Testy screeningowe wg. Vojty u dzieci z uszkodzeniem OUN a aplikacje funkcjonalne Kinesiology Tapingu

Zbigniew Śliwiński, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Wojciech Kufel, Marta Kopa, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak

Zbigniew Śliwiński, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Wojciech Kufel, Marta Kopa, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak – Vojta Screening Tests in children with CNS damage and functional applications of Kinesiology Taping. Fizjoterapia Polska 2008; 8(3); 317-324

Streszczenie
Wstęp. Objawy zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego, niezależnie od tego, czy dotyczą spastyczność, atetozy, ataksji lub innych form, nie są widoczne zaraz po urodzeniu. Rozwijają się na ogół w ciągu pierwszych 4 miesięcy życia. Uzewnętrznienie ich jest możliwe podczas wykonywania testów prowokacyjnych, a jedną z możliwości daje diagnostyka kinesiologiczna wg. V. Vojty. Cel – określenie wpływu funkcjonalnych aplikacji Kinesiology Tapingu u dzieci z zaburzeniami ośrodkowej koordynacji nerwowej. Materiał i metody. Badaniom poddano 28 pacjentów będących pacjentami Stacjonarnego Ośrodka Rehabilitacji Wielospecjalistycznego SP ZOZ w Zgorzelcu. Szczegółowy rozkład w badanej grupie był następujący: 10 dzieci płci męskiej i 18 dzieci płci żeńskiej. Rozpiętość wieku zawierała się w przedziale od 6 miesięcy do 12 miesięcy, średnia wieku badanej grupy 8 miesięcy.Wyniki. Uzyskano zmiany w reaktywności posturalnej u dzieci podczas testów kinesiologicznych wg. Vojty. Zmiany procentowe określające ilość występowania reakcji nieprawidłowych przez zastosowaniem Kinesiology Tapingu i zaraz po terapii, wykazują istotność statystyczną w przypadku badania trzech reakcji na siedem objętych badaniem. Uzyskano średnio 3,21 nieprawidłowej reakcji na 7 badanych. Po zastosowaniu odpowiednich technik plastrowania nastąpiła poprawa wyrażająca się zmniejszeniem średnio o 1 reakcję nieprawidłową w badanej grupie i wyniosła 2,14 reakcji nieprawidłowych z 7 badanych. Wnioski. Dzieci bardzo dobrze tolerują terapie z użyciem aplikacji Kinesiology Tapingu, którego zastosowanie umożliwia zmianę przestrzennego ustawienia części ciała oraz poprawę reaktywności przestrzennej, co zaobserwowaliśmy w przeprowadzonych testach wg. Vojty. Stosowane aplikacje wpływały na korekcję osi ciała u dzieci z asymetrią, co znalazło odzwierciedlenie w próbie trakcji. Aplikacje w obrębie ręki wpływały na zmianę napięcia, co uwidoczniło się w testach zawieszenia wg. Collis.
Słowa kluczowe
testy screeningowe wg. Vojty, Kinesiology Taping

Ocena skuteczności kinesiotapingu w fizjoterapii u chorych po zabiegu cholecystektomii. Doniesienie wstępne

Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak, Zbigniew Śliwiński, Krzysztof Kamiński

Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak, Zbigniew Śliwiński, Krzysztof Kamiński – The effectiveness of Kinesio Taping applications in physiotherapy of post-cholecystectomy patients. Preliminary report. Fizjoterapia Polska 2008; 8(3); 279-289

Streszczenie
Wstęp. Operacje w zakresie jamy brzusznej powodują zawsze zaburzenia funkcji organizmu w postaci pooperacyjnego porażenia motoryki przewodu pokarmowego, zaburzeń wodno–elektrolitowych i innych, związanych z procesem chorobowym, który był przyczyną operacji, znieczuleniem i ewentualnymi schorzeniami towarzyszącymi. Poważnym problemem występującym po zabiegach chirurgicznych jest ból, pogorszenie czynności wentylacyjnej płuc oraz gorsza tolerancja wysiłku. Materiał i metody. W celu potwierdzenia skuteczności stosowania metody kinesiotapingu w terapii, przeprowadzono badania na grupie 17 pacjentów (9 mężczyzn, 8 kobiet) po cholecystektomii wykonanej metodą otwartą w oddziale Chirurgii Ogólnej Szpitala Miejskiego w Nysie w okresie – marzec 2007 do luty 2008r. Badani podzieleni byli losowo na dwie grupy: badaną (3 Mężczyzn, 5 kobiet), w której wykonano aplikacje kinesiotapingu oraz kontrolną (6 mężczyzn, 3 kobiety), w której przeprowadzono standardowe postępowanie lecznicze. W badaniu dokonano oceny: subiektywnego odczucia poziomu bólu, obwodów brzucha, czynności wentylacyjnej płuc, tolerancji wysiłku, okresu atonii jelit oraz pierwszej defekacji po zabiegu. Wyniki i Wnioski. 1. W badaniach wykazano, że kinesiotaping stosowany u pacjentów po cholecystektomii powoduje zmniejszenie odczuć bólowych, szybszą redukcję obwodów brzucha i znacznie mniejszą konsumpcję środków przeciwbólowych w stosunku do grupy kontrolnej. 2. Stwierdzono, że kinesiotaping istotnie skraca czas atonii jelit, przyspieszając czas wystąpienia perystaltyki oraz pierwszej defekacji po zabiegu cholecystektomii. 3. Uzyskana w badaniach poprawa czynności wentylacyjnej płuc i poprawa tolerancji wysiłku wskazuje na skuteczność kinesiotapingu w fizjoterapii po cholecystektomii konwencjonalnej.
Słowa kluczowe
chirurgia ogólna, fizjoterapia, kinesiotaping

Standardy kwalifikacji w zawodzie fizjoterapeuty

Wojciech Kiebzak, Jan Szczegielniak, Michał Butkiewicz, Bogusław Frańczuk, Małgorzata Starczyńska, Zbigniew Śliwiński

Wojciech Kiebzak, Jan Szczegielniak, Michał Butkiewicz, Bogusław Frańczuk, Małgorzata Starczyńska, Zbigniew Śliwiński – Standards of competence in the physiotherapist profession. Fizjoterapia Polska 2009; 9(1); 84-96

Streszczenie
Wstęp. Od początku lat 90-tych w Polsce rozpoczęto prace nad standardami kwalifikacji zawodowych. Standardy zawierają ogólny opis zadań zawodowych ujętych w kontekście rozpatrywanego zawodu wraz z zarysem związanych z nim umiejętności i kwalifikacji. Do końca 2007 roku opracowano 253 standardy kwalifikacji, w tym dla zawodu fizjoterapeuty technika fizjoterapii i masażysty. Materiał i metody. Zdefiniowano pięć poziomów kwalifikacji zgodnie z ustaleniami Wspólnoty Europejskiej, biorąc pod uwagę złożoność wykonywanej pracy, stopień trudności umiejętności oraz stopień odpowiedzialności i poziom w hierarchii zawodowej, do jakiej przygotowywany jest przyszły absolwent, w Krajowym Standardzie Kwalifikacji Zawodowych. Zbiory umiejętności, wiadomości i cech psychofizycznych przypisane zostały do czterech grup kwalifikacji: ponadzawodowych, ogólnozawodowych, podstawowych dla zawodu i specjalistycznych, które różnią się zasięgiem i stopniem ogólności. Przyjmując powyższe kryteria, stworzono ankietę i przeprowadzono badania. Ankieta licząca ponad 30 stron kierowana była do badania pilotażowego, w którym ankietę wypełniało 8 osób, a następnie do badania docelowego, podczas którego ankietę wypełniało 40 osób. W każdym z badań ankietę wypełniali fizjoterapeuci oraz kierownictwo placówki zatrudniającej. Wyniki ankiety służyły do opracowania wstępnej wersji standardu ocenionego przez trzech ewaluatorów, podczas seminarium z autorami. Po uwzględnieniu uzasadnionych uwag i wprowadzeniu poprawek, autorzy skierowali standard do recenzji i kolejno po uwzględnieniu uwag recenzentów, standard skierowano do Komisji zatwierdzającej. Wyniki. Opracowano standard zawodu – fizjoterapeuta, w którym zamieszczono: podstawy prawne wykonywania zawodu, syntetyczny opis zawodu, stanowiska pracy, zadania zawodowe, specyfikację kwalifikacji ogólnozawodowych, podstawowych i specjalistycznych dla zawodu. Wnioski. 1. Standard stanowi jednolity dokument, który określa zakres posiadanej wiedzy, umiejętności, wskazuje zadania zawodowe i zakres odpowiedzialności zawodowej. 2. Standard zawodu – fizjoterapeuta, może być wykorzystywany przez zainteresowane osoby i instytucje do różnych celów, np. przy poradnictwie zawodowym, polityce zatrudnienia, polityce kadrowej przedsiębiorstw i instytucji, a także w sferze ubezpieczeń społecznych do oceny ryzyka zawodowego i dostosowanych do niej stawek ubezpieczeń oraz orzecznictwie sądowym i w obszarze określania ubezpieczeń społecznych.
Słowa kluczowe
fizjoterapeuta, zadania zawodowe, kompetencje zawodowe

Ocena stereotypu chodu po zastosowaniu Kinesiology Tapingu u pacjentów po udarze mózgu

Beata Michalak, Bartłomiej Halat, Wojciech Kufel, Marta Kopa, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Magdalena Wilk, Marcin Krajczy, Anna Lipińska, Jan Szczegielniak, Zbigniew Śliwiński

Beata Michalak, Bartłomiej Halat, Wojciech Kufel, Marta Kopa, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Magdalena Wilk, Marcin Krajczy, Anna Lipińska, Jan Szczegielniak, Zbigniew Śliwiński – Assessment of gait patiem following Kinesiology Taping application in patients after cerebral stroke. Fizjoterapia Polska 2009; 9(2); 133-142

Streszczenie
Wstęp. Autorzy przedstawiają ocenę stereotypu chodu u chorych po udarze mózgu, poddanych kompleksowej fizjoterapii z wykorzystaniem aplikacji Kinesiology Tapingu. Materiał i metody. Grupę badawczą stanowiło 20 chorych 113 mężczyzn i 7 kobiet, u których wykonano aplikacje Kinesiology Tapingu. W grupie kontrolnej, która liczyła 5 kobiet i 15 mężczyzn nie zastosowano aplikacji. U wszystkich pacjentów przeprowadzono badanie internistyczne, neurologiczne i funkcjonalne, które stanowiło podstawę do przygotowania programu usprawniania leczniczego. Wyniki. Analiza wyników wskazuje, że zastosowanie aplikacji funkcjonalnych dla mięśnia Tibialis Anterior, aplikacji więzadłowej ścięgna Achillesa i mięśniowej – mięśnia Soleus mają istotny wpływ na poprawę funkcji stawu skokowego. U chorych u których zakładany był KT poprawił się stereotyp chodu, który uwidocznił się wyrównaniem długości kroku, wydłużeniem fazy podporowej przejmującej ciężar ciała. W analizie i nauce chodu Midstance pełne obciążenie jest istotnym elementem wprowadzającym do fazy przetaczania. Ocena stereotypu chodu po zastosowaniu Kinesiology Tapingu u pacjentów po udarze mózgu, jest pracą nowatorską. Wnioski. Aplikacje mięśniowe i więzadłowe Kinesiology Tapingu zmniejszają napięcie spastyczne porażonych, w wyniku udaru mózgowego, mięśni kończyny dolnej. Opisywane przez autorów metody, korzystne działanie elastycznej taśmy, aplikowanej zgodnie z zasadami kinesiologii, zwiększa zakresy ruchomości stawu skokowego. Aplikacje Kinesiology Tapingu zmniejszają obrzęki zastoinowe kończyn porażonych w wyniku udaru mózgowego, a także poprawiają stereotyp chodu. W wyniku zastosowanego sposobu postępowania usprawniającego poprawiła się szybkość chodu u pacjentów po udarze mózgu.
Słowa kluczowe
Kinesiology Taping, aplikacje mięśniowe, aplikacje więzadłowe, aplikacje korekcyjne, udar mózgu
1 2 3 4 6