Katarzyna Balewska-Juras

Ocena wyników neurokinezjologicznego usprawniania metodą odruchowej lokomocji według Vojty, dzieci z zaburzeniami centralnej koordynacji nerwowej

Katarzyna Balewska-Juras, Grażyna Cywińska-Wasilewska

K. Balewska-Juras, G. Cywińska-Wasilewska: Evaluation of neurocinesiological improvement performance of reflexlocomotion method of Vojta on children at risk of central nervous coordination disorder. FP 2015; 15(4); 32-41

Streszczenie
Wstęp. W pracy przedstawiono ocenę rozwoju ruchowego wg 7 reakcji ułożeniowych Vojty i Monachijskiej Funkcjonalnej Diagnostyki Rozwojowej, oraz leczenie dzieci metodą Vojty ze stwierdzonymi zaburzeniami centralnej koordynacji nerwowej.
Cel pracy. Wykazanie skuteczności leczenia metodą Vojty, poprzez zastosowanie dwóch diagnostyk neurorozwojowych, oraz ich porównanie. Wskazanie znaczenia wczesnego rozpoznawania zaburzeń rozwojowych u dzieci i wprowadzenia wczesnego usprawniania leczniczego.
Materiał i metody. Badano 45 dzieci w wieku od 1-10 miesiąca życia, u których stwierdzono zaburzenia ośrodkowej koordynacji nerwowo-mięśniowej. Porównywano wyniki usprawniania metodą Vojty w 2 grupach dzieci: rozpoczynających terapię pomiędzy 2-4 m ż i 5-10 m ż. Oceny spontanicznej aktywności ruchowej dziecka, dokonywano według Monachijskiej Funkcjonalnej Diagnostyki Rozwojowej i oceny siedmiu reakcji ułożeniowych wg Vojty. Czas usprawniania wynosił 1-11 miesięcy, zależnie od poprawy stanu neurologicznego dziecka i motoryki spontanicznej.
Wyniki. Przed terapią ciężkie zaburzenia centralnej koordynacji nerwowej prezentowało 22 dzieci, średnio ciężkie ZCKN – 19 dzieci, lekkie – czyli 5 nieprawidłowych reakcji – 4 dzieci. Po terapii u wszystkich dzieci sytuacja ta zmieniła się.
Wnioski. Terapia metodą Vojty wpływa korzystnie na poprawę motoryki spontanicznej i stan neurologiczny dzieci z obniżonym ZCKN, a ocena obiema metodami daje równorzędne wyniki.