Tag: kinesitherapy

Jak zapewnić choremu sukces po alloplastyce stawu ramienno-łopatkowego. Część II: post-surgery rehabilitation

Jolanta Kujawa, Jarosław Oborzyński, Mirosław Janiszewski

Jolanta Kujawa, Jarosław Oborzyński, Mirosław Janiszewski – How to guarantee the patient’s success after shoulder arthroplasty part II: post-surgery rehabilitation. Fizjoterapia Polska 2004; 4(2); 176-182

Streszczenie

Alloplastyla stawu ramienno-łopatkowego w opinii wielu autorów daje szansę uzyskania optymalnej sprawności pacjenta. Problem rehabilitacji pooperacyjnej stawu jest nadal dyskutowany ze względu na różnice poglądów dotyczące czasu rozpoczęcia usprawniania, kolejności wprowadzania ćwiczeń oraz konieczne modyfikacje fizjoterapii. Stała współpraca zespołu leczącego i dobre współdziałanie pacjenta są gwarancją uzyskania pozytywnego wyniku rehabilitacji. Program usprawniania powinien być indywidualnie dobrany i modyfikowany na każdym etapie leczenia. Na podstawie przeglądu piśmiennictwa i obserwacji własnych opracowano podstawowy program rehabilitacji pooperacyjnej, który umożliwia uzyskanie optymalnej funkcji stawu. Zamieszczono serię zdjęć ilustrujących proponowane ćwiczenia.

Słowa kluczowe:
wczesna rehabilitacja, kinezyterapia, terapia fizykalna
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ruchomość kręgosłupa lędźwiowego u osób z bólami dolnego odcinka kręgosłupa

Arletta Hawrylak, Tadeusz Skolimowski, Katarzyna Barczyk, Dorota Wójtowicz

Arletta Hawrylak, Tadeusz Skolimowski, Katarzyna Barczyk, Dorota Wójtowicz – The mobility of the lumbar spine in persons with low back pain. Fizjoterapia Polska 2004; 4(2); 100-106

Streszczenie

Wstęp. Celem podjętej pracy było zbadanie i określenie zmian w ruchomości kręgosłupa lędźwiowego u osób z dyskopatią tego odcinka na poziomie L5-S1 oraz prześledzenie tych zmian w zależności od sposobu leczenia. Materiał i metoda. Badaniami objęto 150 osób w wieku 40-50 lat, w tym 64 mężczyzn oraz 86 kobiet. Ze względu na odmienny sposób leczenia zebrany materiał badawczy podzielono na dwie grupy: grupa I – osoby leczone tylko farmakologicznie, grupa II- leczone farmakologicznie i fizjoterapeutycznie. Badania przeprowadzono dwukrotnie, przed leczeniem i po 6-tygodniowym okresie leczenia. Program badań obejmował: 1) wywiad, 2) pomiary ruchomości kręgosłupa odcinka piersiowo-lędźwiowego i lędźwiowego we wszystkich płaszczyznach. U osób z grupy pierwszej poddanej tylko leczeniu farmakologicznemu zastosowano leki z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych. W grupie drugiej zastosowano leczenie kompleksowe, uwzględniające różne metody terapeutyczne (fizykoterapia, kinezyterapia i masaż).Wyniki. Analiza zebranego materiału wykazała, że ograniczenia zakresu ruchów przed rozpoczęciem leczenia kształtowały się podobnie w obu grupach badawczych. Po 6-tygodniowym okresie leczenia znacząca poprawa ruchomości kręgosłupa odcinka piersiowo-lędźwiowego i lędźwiowego nastąpiła przede wszystkim w grupie leczonej farmakologicznie i fizjoterapeutycznie (grupa II) i dotyczyła wszystkich badanych zakresów ruchów. Wnioski. Ocena skuteczności leczenia osób z dyskopatią lędźwiowego odcinka kręgosłupa na poziomie L5-S1 wskazuje, że większą poprawę ruchomości zaobserwowano u osób z grupy II, leczonych farmakologicznie i fizjoterapeutycznie. Tak znaczna poprawa ruchomości tylko w tej grupie badawczej mogła wynikać z faktu, że na bazie zastosowanych leków możliwe było osiągnięcie lepszych rezultatów w późniejszym leczeniu fizjoterapeutycznym. Przeprowadzone badania wskazują na potrzebę uzupełnienia leczenia farmakologicznego zabiegami fizjoterapeutycznymi.

Słowa kluczowe:
dyskopatia, niesteroidowe leki przeciwzapalne, fizykoterapia, kinezyterapia, masaż
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena skuteczności przeciwbólowej dawek ciągłych i frakcjonowanych promieniowania laserowego w programie usprawniania chorych z przewlekłym zespołem bólowym części lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa

Jolanta Kujawa, Anna Cink, Kamila Gowrys, Ireneusz Pieszyński, Jan Talar

Jolanta Kujawa, Anna Cink, Kamila Gowrys, Ireneusz Pieszyński, Jan Talar – The analgesis effectiveness of continuous and fractionated doses of laser radiation in the rehabilitation of patients with chronic pain syndrome in the lumbo-sacral spine. Fizjoterapia Polska 2004; 4(3); 237-244

Streszczenie

Wstęp. Zespoły bólowe kręgosłupa, ze względu na złożoną etiopatogenezę oraz różnorodność metod postępowania, stanowią poważny problem medyczny. Przewlekłe dolegliwości bólowe i zespół zaburzeń czynnościowych towarzyszących patologii krążka są powodem poszukiwania skutecznych metod fizjoterapii. Jedną z nich jest biomechaniczne diagnozowanie i leczenie wg McKenzie. W terapii przeciwbólowej szeroko wykorzystuje się laseroterapię. Badania nad dawkami frakcjonowanymi stanowią podstawę badań klinicznych nad doborem parametrów zabiegów. Celem pracy była ocena skuteczności przeciwbólowej dawek ciągłych i frakcjonowanych promieniowania laserowego w przewlekłym zespole bólowym części lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa. Materiał i metody. Badania przeprowadzono u 43 pacjentów (grupa A) i 45 pacjentów (grupa B) z przewlekłym zespołem bólowym kręgosłupa zakwalifikowanych do kinezyterapii wg McKenzie. W obu grupach zastosowano procedury kinezyterapeutyczne opracowane przez autora metody, dobrane zgodnie z przeprowadzoną diagnozą biomechaniczną oraz dodatkowo wykonano serię 10 zabiegów laseroterapii. W grupie A zastosowano dawkę ciągłą 9 J na punkt, natomiast w grupie B – dawkę frakcjonowaną 3J + 6J na punkt. W obydwu grupach naświetlano po 37 punktów w okolicy lędźwiowo-krzyżowej. Przerwa pomiędzy aplikacją dawek wynosiła 30 min. Wyniki. W grupie B zaobserwowano statystycznie istotne większe zmniejszenie intensywności bólu ocenianego wg skali VAS (0-10 pkt) oraz częstotliwości występowania bólu w skali od 0 do 10 punktów, w porównaniu z grupą A. W obu grupach stwierdzono zmniejszenie deficytu zakresu ruchów wg karty badań odcinka lędźwiowego Instytutu McKenziego. Wnioski. Przeprowadzone badania wykazały większą skuteczność laseroterapii z użyciem dawek frakcjonowanych w porównaniu z dawkami ciągłymi promieniowania laserowego. Sposób dozowania promieniowania laserowego nie ma wpływu na zmianę zakresu ruchu części lędźwiowej kręgosłupa. Biomechaniczne leczenie metodą McKenziego skojarzone z laseroterapią wpływa znacząco na redukcję bólu i poprawę zakresu ruchu części lędźwiowej kręgosłupa w przewlekłych zespołach bólowych.

Słowa kluczowe:
dyskopatia, metoda McKenzie, kinezyterapia, diagnostyka biomechaniczna
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena porównawcza skuteczności leczenia fizykalnego i farmakologicznego w ostoporozie

Krzysztof Roch Radziszewski, Andrzej Marszałek

Krzysztof Roch Radziszewski, Andrzej Marszałek – A comparative study of the effectiveness of physicotherapy and pharmacotherapy in the treatment of osteoporosis. Fizjoterapia Polska 2004; 4(3); 218-225

Streszczenie

Wstęp. Praca prezentuje wyniki różnych modeli terapeutycznych osteoporozy. Porównano rezultaty tradycyjnej farmakoterapii (bisfosfoniany, kalcitonina, HTZ) z wynikami leczenia fizykalnego obejmującego kinezyterapię w połączeniu z magnetoterapią i biostymulacją laserową. Materiał i metody. Badaniami objęto grupę 120 kobiet w wieku 47-73 lat. Pacjentki były co najmniej 2 lata po naturalnej menopauzie. W każdym przypadku gęstość mineralna kości (BMD) była niższa od średniej dla młodych kobiet ponad 2,5 SD. Badane podzielono na grupy wg prowadzonego modelu leczenia: bisfosfonianem, kalcytoniną donosową, HTZ oraz fizykoterapią. Grupę porównawczą stanowiły pacjentki otrzymujące jedynie preparat wapnia i Vit. D3. Badanie trwało dwa lata. Wyniki. Przyrost wartości BMD obserwowano we wszystkich grupach z wyjątkiem kontrolnej, przy czym istotnie statystyczną zmianę obserwowano jedynie w grupach leczonych bisfosfonianami i kalcytoniną donosową. Przeprowadzone obserwacje wykazały istotne zmniejszenie poziomu badanych markerów obrotu kostnego, kościotworzenia i resorpcji, we wszystkich badanych grupach. W grupie pacjentek leczonych fizykoterapią tempo zmniejszania obrotu kostnego miało charakter bardziej liniowy, chociaż największe zmiany obserwowano również po pierwszych 6 miesiącach leczenia. Objawy uboczne najczęściej dotyczyły pacjentek leczonych bisfosfonianami i związane były z zaburzeniami przewodu pokarmowego. Wnioski. Systematyczne ćwiczenia fizyczne, w połączeniu z odpowiednio dobraną fizykoterapią, mogą stymulować procesy prowadzące do hamowania resorpcji oraz przyrostu masy kostnej. Leczenie fizykalne może być zatem nie tylko skuteczną formą profilaktyki, lecz również sposobem terapii osteoporozy.

Słowa kluczowe:
kinezyterapia, magnetoterapia, hormonalna terapia zastępcza (HTZ)
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ leczenia uzdrowiskowego na poprawę funkcji kończyny górnej u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów

Bożena Ostrowska, Edyta Szczuka, Marta Walkowiak, Beata Skolimowska

Bożena Ostrowska, Edyta Szczuka, Marta Walkowiak, Beata Skolimowska – The impact of health resort treatment on improvement of upper limb function in patients with rheumatoid arthritis. Fizjoterapia Polska 2004; 4(3); 194-202

Streszczenie

Wstęp. Częstość występowania zmian w kończynie górnej w przebiegu reumatoidalnego zapalenia stawów i rozmiary kalectwa z powodu postępujących deformacji zmuszają do poszukiwania różnych środków zaradczych. Leczenie uzdrowiskowe umożliwia chorym dostęp do szeroko rozumianej rehabilitacji i kompleksowej fizjoterapii z wykorzystaniem kinezyterapii, fizykoterapii, masażu, psychoterapii, diety, leczenia klimatycznego itp. Celem pracy była ocena efektywności leczenia uzdrowiskowego na poprawę funkcji i sprawności kończyn górnych pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów. Materiał i metody. Badania dotyczyły grupy 23 kobiet i 7 mężczyzn w wieku 25-65 lat, objętych kompleksowym programem fizjoterapii, prowadzonym w uzdrowisku Świeradów-Zdrój. Ocenę kończyn górnych przeprowadzono w oparciu o: pomiary zakresów ruchu w stawach metodą goniometryczną, ocenę siły mięśniowej testem Lovetta, pomiary obwodów stawowych i mięśniowych, testy sprawności manualnej, kwestionariusz oceny bólu. Badania zostały przeprowadzone dwukrotnie; w pierwszym i ostatnim dniu trwania kuracji. Do analizy danych użyto programu Statistica. Obliczono średnią arytmetyczną, odchylenia standardowe i zakres dla zmiennych opisujących ruchomość, obwody i sprawność manualną oraz test t-Studenta do oceny poziomu istotności różnic statystycznych pomiędzy badaniem wstępnym i końcowym. Wyniki. Wykazano poprawę ruchomości we wszystkich stawach kończyny górnej, a szczególnie w zakresie ruchu zginania i odwodzenia w stawie ramiennym (p < 0,001). Zaobserwowano ponadto tendencję do zmniejszania się obrzęków w obrębie stawu łokciowego i nadgarstkowego (p < 0,001) oraz lepszą sprawność ręki w zakresie precyzji, szybkości i siły chwytu. Nieznacznej poprawie uległa siła mięśni, zwłaszcza mięśni prostowników nadgarstka i łokcia. Nie uzyskano przyrostu masy mięśniowej. Pod wpływem terapii zmniejszyła się intensywność bólu. Wnioski. Trzytygodniowy okres leczenia sanatoryjnego, z wykorzystaniem szeroko rozumianej rehabilitacji i fizjoterapii, jest wystarczający dla uzyskania poprawy sprawności funkcjonalnej kończyn górnych u chorych na reumatoidalne zapalenie stawów.

Słowa kluczowe:
kinezyterapia, masaż leczniczy, dieta terapeutyczna, terapia klimatem
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

S-E-T*: możliwości wykorzystania w przypadku zmian zwyrodnieniowo-wytwórczych stawu biodrowego

Mirosław Kokosz, Rafał Gnat, Lech Wojdyła, Jacek Mańka

Mirosław Kokosz, Rafał Gnat, Lech Wojdyła, Jacek Mańka – S-E-T: Possibilities for use in coxarthrosis deformans. Fizjoterapia Polska 2004; 4(4); 411-418

Streszczenie

Celem artykułu jest przedstawienie mechanizmów stabilizujących staw biodrowy. Omówiony został układ kontroli biernej oraz czynnej, ze wskazaniem sterującej funkcji układu nerwowego. Przedstawiono główne zasady prowadzenia ćwiczeń mających na celu poprawę lokalnej stabilizacji czynnej tego rejonu ciała. Mają one znaczenie w zarówno w profilaktyce wtórnej, jak i pierwotnej zmian zwyrodnieniowo-wytwórczych stawu biodrowego.

Słowa kluczowe:
kinezyterapia, kontrola czynna, kontrola bierna, sterująca funkcja układu nerwowego
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zastosowanie pomiarów elongacji kątowej w ocenie ruchomości kręgosłupa lędźwiowego u pacjentów leczonych z powodu dyskopatii odcinka lędźwiowego

Waldemar Mieszała, Juliusz Migasiewicz, Ewaryst Jaskólski, Krystyna Chromik, Wiesław Błach

Waldemar Mieszała, Juliusz Migasiewicz, Ewaryst Jaskólski, Krystyna Chromik, Wiesław Błach – The use of elongation angle measurments in evaluation of lumbar spine mobility in patients treated for lumbar discopathy. Fizjoterapia Polska 2007; 7(1); 10-14

Streszczenie

Wstęp. W artykule omówiono badania mające ocenić ruchomość kręgosłupa lędźwiowego u osób leczonych z powodu dyskopatii. Celem pracy było śledzenie ruchomości kręgosłupa lędźwiowego u pacjentów leczonych z powodu dyskopatii tego odcinka w kontekście oceny przydatności stosowania w kompleksie zabiegów fizjoterapeutycznych, ćwiczeń izometrycznych i postizometrycznej relaksacji mięśni. Materiał i metody. Badaniami objęto 60 mężczyzn w wieku od 40-45 lat cierpiących na chroniczne dolegliwości pochodzenia kręgosłupowego. W rozpoznaniu każdego z badanych choroba krążka międzykręgowego odcinka lędźwiowego jest wskazywana jako główna przyczyna występujących dolegliwości. Badania elongacji kątowej kręgosłupa lędźwiowego zostały wykonane z zastosowaniem komputerowego zestawu do trójwymiarowej oceny badanych punktów antropometrycznych „Posturometr S”. Wyniki i Wnioski. Z analizy informacji dotyczących subiektywnej oceny poziomu dolegliwości bólowych wynika, że w obydwu badanych grupach uzyskane efekty były bardzo zbliżone. Analiza wyników wskazuje na istotny i korzystny wpływ zastosowanej kinezyterapii na zwiększenie ruchomości badanego odcinka kręgosłupa.

Słowa kluczowe:
elongacja, kinezyterapia, dyskopatia

Ograniczenia, utrudnienia i wymagania stawiane fizjoterapii u osób starszych

Krzysztof Gieremek, Janusz Nowotny, Tadeusz Szymon Gaździk, Wojciech Cieśla

Krzysztof Gieremek, Janusz Nowotny, Tadeusz Szymon Gaździk, Wojciech Cieśla – Restrictions, impediments and requirements in physiotherapy of the elderly. Fizjoterapia Polska 2007; 7(2), 198-205

Streszczenie

Proces starzenia się jest nieuchronnym i dynamicznym procesem prowadzącym do szeregu niekorzystnych zmian zarówno w obrębie narządu ruchu jak i narządów wewnętrznych oraz osłabienia możliwości regeneracyjnych i kompensacyjnych organizmu. W przypadku pojawiającej się choroby, czy dysfunkcji powrót do pełnej, wcześniejszej sprawności jest utrudniony często nawet niemożliwy, wpływając na jakość życia osoby starszej. Współistniejące problemy natury psychologicznej, dotyczące postawy osoby starszej wobec własnej choroby, a także jej oczekiwania w stosunku do najbliższego otoczenia powodują, iż rehabilitacja, a w niej fizjoterapia osób starszych wymagają nieco odmiennego podejścia na wielu kierunkach oddziaływania. W pracy przedstawione zostały zadania, które powinno realizować się w ramach fizjoprofilaktyki gerontologicznej, a także środki lecznicze stosowane w ramach tzw.: właściwej terapii i profilaktyki wtórnej u pacjentów geriatrycznych. Zwrócono uwagę na zasady planowania indywidualnych zajęć ruchowych ze szczególnym uwzględnieniem oceny stanu funkcjonalnego każdej osoby. Oprócz przykładowych form i środków aktywności fizycznej przeznaczonych dla osób starszych przedstawione zostały uwagi i najczęstsze problemy, z którymi można spotkać się przy wykonywaniu niektórych zabiegów fizykoterapeutycznych u tych osób.

Słowa kluczowe

geriatria, wyznaczniki fizjoterapii, fizjoterapia osób starszych, kinezyterapia

Kinezyterapia w mózgowym porażeniu dziecięcym – aspekty kliniczne

Włodzisław Kuliński, Barbara Dulnik

W. Kuliński, B. Dulnik – Kinezyteraphy in the cerebral palsy – clinical aspects. Fizjoterapia Polska 2019; 19(3); 106-116

Streszczenie
Wstęp. Mózgowe porażenie dziecięce (MPD) to zespół zaburzeń ruchu i postawy wynikający z trwałego uszkodzenia mózgu we wczesnym stadium rozwoju. Jest to najczęstsza przyczyna niepełnosprawności u dzieci, które osiagają pełną dorosłość, ale z upływem czasu pogarsza się ich sprawność.
Cel. Ukazanie znaczenia kinezyterapii prowadzonej u osób z MPD.
Materiał i metoda. Badaniu poddano 20 osób (12 kobiet i 8 mężczyzn w wieku od 20 do 60 lat) z MPD, które korzystały z usprawniających zajęć ruchowych prowadzonych w Warsztacie Terapii Zajęciowej w Sędku oraz Ośrodku Rehabilitacji Kompleksowej i Promocji Zdrowia w Rakowie. W obrazie klinicznym u chorych dominowały: objawy zaburzeń ruchu i postawy wynikające z uszkodzenia górnego neuronu ruchowego i dróg korowo-rdzeniowych. Zastosowano metodę badawczą, jaką jest sondaż diagnostyczny. W pracy wykorzystano kwestionariusz ankiety, który obejmował problemy związane z życiem i funkcjonowaniem badanych oraz ocenę przeprowadzonego programu rehabilitacji.
Wyniki. Uzyskane wyniki badań podkreślają rolę kinezyterapii w usprawnianiu osób z MPD. Systematycznie prowadzona rehabilitacja ruchowa przyczyniła się do poprawy kondycji fizycznej oraz lepszego funkcjonowania w życiu codziennym.
Wniosek. Fizjoterapia umożliwia chorym osiągniecie maksymalnych możliwości funkcjonalnych oraz zapobiega rozwojowi powikłań związanych z chorobą.

Słowa kluczowe:
mózgowe porażenie dziecięce, kinezyterapia

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Testy i ćwiczenia izokinetyczne w praktyce fizjoterapeutycznej

Andrzej Czamara, Katarzyna Krzemińska, Aleksandra Królikowska, Łukasz Szuba, Marek Kiljański

A. Czamara, K. Krzemińska, A. Królikowska, Ł. Szuba, M. Kiljański – Isokinetic testing and exercises in physiotherapeutic practice. FP 2017; 17(4); 6-17

Streszczenie

Celem pracy było przedstawienie stanowiska na temat zastosowania pomiarów, testów i ćwiczeń wykonywanych w warunkach izokinetycznych w fizjoterapii w oparciu o przegląd literatury i własne doświadczenia. Omówiono podstawowe zagadnienia fizjologii mięśni, rodzajów skurczów i pracy mięśniowej oraz zmian napięcia mięśni. Przedstawiono zasady przeprowadzania pomiarów wartości momentów sił mięśni i oceny innych parametrów biomechanicznych wykonywanych w warunkach maksymalnego napięcia izometrycznego i w warunkach dynamicznych – izokinetycznych. Dokonano charakterystyki ćwiczeń przeprowadzanych w warunkach izokinetycznych oraz przeprowadzanych w warunkach izometrii (statycznych) w różnych obszarach fizjoterapii klinicznej. Zwrócono także uwagę na wskazania i przeciwwskazania w zakresie stosowanie tego rodzaju testów i ćwiczeń w praktyce fizjoterapeutycznej w powiązaniu z innymi dziedzinami medycznymi.

Słowa kluczowe:
kinezyterapia, izometria, dynamika, rehabilitacja

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2 3