Tag: kinezyterapia

Ocena skuteczności przeciwbólowej dawek ciągłych i frakcjonowanych promieniowania laserowego w programie usprawniania chorych z przewlekłym zespołem bólowym części lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa

Jolanta Kujawa, Anna Cink, Kamila Gowrys, Ireneusz Pieszyński, Jan Talar

Jolanta Kujawa, Anna Cink, Kamila Gowrys, Ireneusz Pieszyński, Jan Talar – The analgesis effectiveness of continuous and fractionated doses of laser radiation in the rehabilitation of patients with chronic pain syndrome in the lumbo-sacral spine. Fizjoterapia Polska 2004; 4(3); 237-244

Streszczenie

Wstęp. Zespoły bólowe kręgosłupa, ze względu na złożoną etiopatogenezę oraz różnorodność metod postępowania, stanowią poważny problem medyczny. Przewlekłe dolegliwości bólowe i zespół zaburzeń czynnościowych towarzyszących patologii krążka są powodem poszukiwania skutecznych metod fizjoterapii. Jedną z nich jest biomechaniczne diagnozowanie i leczenie wg McKenzie. W terapii przeciwbólowej szeroko wykorzystuje się laseroterapię. Badania nad dawkami frakcjonowanymi stanowią podstawę badań klinicznych nad doborem parametrów zabiegów. Celem pracy była ocena skuteczności przeciwbólowej dawek ciągłych i frakcjonowanych promieniowania laserowego w przewlekłym zespole bólowym części lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa. Materiał i metody. Badania przeprowadzono u 43 pacjentów (grupa A) i 45 pacjentów (grupa B) z przewlekłym zespołem bólowym kręgosłupa zakwalifikowanych do kinezyterapii wg McKenzie. W obu grupach zastosowano procedury kinezyterapeutyczne opracowane przez autora metody, dobrane zgodnie z przeprowadzoną diagnozą biomechaniczną oraz dodatkowo wykonano serię 10 zabiegów laseroterapii. W grupie A zastosowano dawkę ciągłą 9 J na punkt, natomiast w grupie B – dawkę frakcjonowaną 3J + 6J na punkt. W obydwu grupach naświetlano po 37 punktów w okolicy lędźwiowo-krzyżowej. Przerwa pomiędzy aplikacją dawek wynosiła 30 min. Wyniki. W grupie B zaobserwowano statystycznie istotne większe zmniejszenie intensywności bólu ocenianego wg skali VAS (0-10 pkt) oraz częstotliwości występowania bólu w skali od 0 do 10 punktów, w porównaniu z grupą A. W obu grupach stwierdzono zmniejszenie deficytu zakresu ruchów wg karty badań odcinka lędźwiowego Instytutu McKenziego. Wnioski. Przeprowadzone badania wykazały większą skuteczność laseroterapii z użyciem dawek frakcjonowanych w porównaniu z dawkami ciągłymi promieniowania laserowego. Sposób dozowania promieniowania laserowego nie ma wpływu na zmianę zakresu ruchu części lędźwiowej kręgosłupa. Biomechaniczne leczenie metodą McKenziego skojarzone z laseroterapią wpływa znacząco na redukcję bólu i poprawę zakresu ruchu części lędźwiowej kręgosłupa w przewlekłych zespołach bólowych.

Słowa kluczowe:
dyskopatia, metoda McKenzie, kinezyterapia, diagnostyka biomechaniczna
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena porównawcza skuteczności leczenia fizykalnego i farmakologicznego w ostoporozie

Krzysztof Roch Radziszewski, Andrzej Marszałek

Krzysztof Roch Radziszewski, Andrzej Marszałek – A comparative study of the effectiveness of physicotherapy and pharmacotherapy in the treatment of osteoporosis. Fizjoterapia Polska 2004; 4(3); 218-225

Streszczenie

Wstęp. Praca prezentuje wyniki różnych modeli terapeutycznych osteoporozy. Porównano rezultaty tradycyjnej farmakoterapii (bisfosfoniany, kalcitonina, HTZ) z wynikami leczenia fizykalnego obejmującego kinezyterapię w połączeniu z magnetoterapią i biostymulacją laserową. Materiał i metody. Badaniami objęto grupę 120 kobiet w wieku 47-73 lat. Pacjentki były co najmniej 2 lata po naturalnej menopauzie. W każdym przypadku gęstość mineralna kości (BMD) była niższa od średniej dla młodych kobiet ponad 2,5 SD. Badane podzielono na grupy wg prowadzonego modelu leczenia: bisfosfonianem, kalcytoniną donosową, HTZ oraz fizykoterapią. Grupę porównawczą stanowiły pacjentki otrzymujące jedynie preparat wapnia i Vit. D3. Badanie trwało dwa lata. Wyniki. Przyrost wartości BMD obserwowano we wszystkich grupach z wyjątkiem kontrolnej, przy czym istotnie statystyczną zmianę obserwowano jedynie w grupach leczonych bisfosfonianami i kalcytoniną donosową. Przeprowadzone obserwacje wykazały istotne zmniejszenie poziomu badanych markerów obrotu kostnego, kościotworzenia i resorpcji, we wszystkich badanych grupach. W grupie pacjentek leczonych fizykoterapią tempo zmniejszania obrotu kostnego miało charakter bardziej liniowy, chociaż największe zmiany obserwowano również po pierwszych 6 miesiącach leczenia. Objawy uboczne najczęściej dotyczyły pacjentek leczonych bisfosfonianami i związane były z zaburzeniami przewodu pokarmowego. Wnioski. Systematyczne ćwiczenia fizyczne, w połączeniu z odpowiednio dobraną fizykoterapią, mogą stymulować procesy prowadzące do hamowania resorpcji oraz przyrostu masy kostnej. Leczenie fizykalne może być zatem nie tylko skuteczną formą profilaktyki, lecz również sposobem terapii osteoporozy.

Słowa kluczowe:
kinezyterapia, magnetoterapia, hormonalna terapia zastępcza (HTZ)
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ leczenia uzdrowiskowego na poprawę funkcji kończyny górnej u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów

Bożena Ostrowska, Edyta Szczuka, Marta Walkowiak, Beata Skolimowska

Bożena Ostrowska, Edyta Szczuka, Marta Walkowiak, Beata Skolimowska – The impact of health resort treatment on improvement of upper limb function in patients with rheumatoid arthritis. Fizjoterapia Polska 2004; 4(3); 194-202

Streszczenie

Wstęp. Częstość występowania zmian w kończynie górnej w przebiegu reumatoidalnego zapalenia stawów i rozmiary kalectwa z powodu postępujących deformacji zmuszają do poszukiwania różnych środków zaradczych. Leczenie uzdrowiskowe umożliwia chorym dostęp do szeroko rozumianej rehabilitacji i kompleksowej fizjoterapii z wykorzystaniem kinezyterapii, fizykoterapii, masażu, psychoterapii, diety, leczenia klimatycznego itp. Celem pracy była ocena efektywności leczenia uzdrowiskowego na poprawę funkcji i sprawności kończyn górnych pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów. Materiał i metody. Badania dotyczyły grupy 23 kobiet i 7 mężczyzn w wieku 25-65 lat, objętych kompleksowym programem fizjoterapii, prowadzonym w uzdrowisku Świeradów-Zdrój. Ocenę kończyn górnych przeprowadzono w oparciu o: pomiary zakresów ruchu w stawach metodą goniometryczną, ocenę siły mięśniowej testem Lovetta, pomiary obwodów stawowych i mięśniowych, testy sprawności manualnej, kwestionariusz oceny bólu. Badania zostały przeprowadzone dwukrotnie; w pierwszym i ostatnim dniu trwania kuracji. Do analizy danych użyto programu Statistica. Obliczono średnią arytmetyczną, odchylenia standardowe i zakres dla zmiennych opisujących ruchomość, obwody i sprawność manualną oraz test t-Studenta do oceny poziomu istotności różnic statystycznych pomiędzy badaniem wstępnym i końcowym. Wyniki. Wykazano poprawę ruchomości we wszystkich stawach kończyny górnej, a szczególnie w zakresie ruchu zginania i odwodzenia w stawie ramiennym (p < 0,001). Zaobserwowano ponadto tendencję do zmniejszania się obrzęków w obrębie stawu łokciowego i nadgarstkowego (p < 0,001) oraz lepszą sprawność ręki w zakresie precyzji, szybkości i siły chwytu. Nieznacznej poprawie uległa siła mięśni, zwłaszcza mięśni prostowników nadgarstka i łokcia. Nie uzyskano przyrostu masy mięśniowej. Pod wpływem terapii zmniejszyła się intensywność bólu. Wnioski. Trzytygodniowy okres leczenia sanatoryjnego, z wykorzystaniem szeroko rozumianej rehabilitacji i fizjoterapii, jest wystarczający dla uzyskania poprawy sprawności funkcjonalnej kończyn górnych u chorych na reumatoidalne zapalenie stawów.

Słowa kluczowe:
kinezyterapia, masaż leczniczy, dieta terapeutyczna, terapia klimatem
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

S-E-T*: możliwości wykorzystania w przypadku zmian zwyrodnieniowo-wytwórczych stawu biodrowego

Mirosław Kokosz, Rafał Gnat, Lech Wojdyła, Jacek Mańka

Mirosław Kokosz, Rafał Gnat, Lech Wojdyła, Jacek Mańka – S-E-T: Possibilities for use in coxarthrosis deformans. Fizjoterapia Polska 2004; 4(4); 411-418

Streszczenie

Celem artykułu jest przedstawienie mechanizmów stabilizujących staw biodrowy. Omówiony został układ kontroli biernej oraz czynnej, ze wskazaniem sterującej funkcji układu nerwowego. Przedstawiono główne zasady prowadzenia ćwiczeń mających na celu poprawę lokalnej stabilizacji czynnej tego rejonu ciała. Mają one znaczenie w zarówno w profilaktyce wtórnej, jak i pierwotnej zmian zwyrodnieniowo-wytwórczych stawu biodrowego.

Słowa kluczowe:
kinezyterapia, kontrola czynna, kontrola bierna, sterująca funkcja układu nerwowego
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zastosowanie pomiarów elongacji kątowej w ocenie ruchomości kręgosłupa lędźwiowego u pacjentów leczonych z powodu dyskopatii odcinka lędźwiowego

Waldemar Mieszała, Juliusz Migasiewicz, Ewaryst Jaskólski, Krystyna Chromik, Wiesław Błach

Waldemar Mieszała, Juliusz Migasiewicz, Ewaryst Jaskólski, Krystyna Chromik, Wiesław Błach – The use of elongation angle measurments in evaluation of lumbar spine mobility in patients treated for lumbar discopathy. Fizjoterapia Polska 2007; 7(1); 10-14

Streszczenie

Wstęp. W artykule omówiono badania mające ocenić ruchomość kręgosłupa lędźwiowego u osób leczonych z powodu dyskopatii. Celem pracy było śledzenie ruchomości kręgosłupa lędźwiowego u pacjentów leczonych z powodu dyskopatii tego odcinka w kontekście oceny przydatności stosowania w kompleksie zabiegów fizjoterapeutycznych, ćwiczeń izometrycznych i postizometrycznej relaksacji mięśni. Materiał i metody. Badaniami objęto 60 mężczyzn w wieku od 40-45 lat cierpiących na chroniczne dolegliwości pochodzenia kręgosłupowego. W rozpoznaniu każdego z badanych choroba krążka międzykręgowego odcinka lędźwiowego jest wskazywana jako główna przyczyna występujących dolegliwości. Badania elongacji kątowej kręgosłupa lędźwiowego zostały wykonane z zastosowaniem komputerowego zestawu do trójwymiarowej oceny badanych punktów antropometrycznych „Posturometr S”. Wyniki i Wnioski. Z analizy informacji dotyczących subiektywnej oceny poziomu dolegliwości bólowych wynika, że w obydwu badanych grupach uzyskane efekty były bardzo zbliżone. Analiza wyników wskazuje na istotny i korzystny wpływ zastosowanej kinezyterapii na zwiększenie ruchomości badanego odcinka kręgosłupa.

Słowa kluczowe:
elongacja, kinezyterapia, dyskopatia

Ograniczenia, utrudnienia i wymagania stawiane fizjoterapii u osób starszych

Krzysztof Gieremek, Janusz Nowotny, Tadeusz Szymon Gaździk, Wojciech Cieśla

Krzysztof Gieremek, Janusz Nowotny, Tadeusz Szymon Gaździk, Wojciech Cieśla – Restrictions, impediments and requirements in physiotherapy of the elderly. Fizjoterapia Polska 2007; 7(2), 198-205

Streszczenie

Proces starzenia się jest nieuchronnym i dynamicznym procesem prowadzącym do szeregu niekorzystnych zmian zarówno w obrębie narządu ruchu jak i narządów wewnętrznych oraz osłabienia możliwości regeneracyjnych i kompensacyjnych organizmu. W przypadku pojawiającej się choroby, czy dysfunkcji powrót do pełnej, wcześniejszej sprawności jest utrudniony często nawet niemożliwy, wpływając na jakość życia osoby starszej. Współistniejące problemy natury psychologicznej, dotyczące postawy osoby starszej wobec własnej choroby, a także jej oczekiwania w stosunku do najbliższego otoczenia powodują, iż rehabilitacja, a w niej fizjoterapia osób starszych wymagają nieco odmiennego podejścia na wielu kierunkach oddziaływania. W pracy przedstawione zostały zadania, które powinno realizować się w ramach fizjoprofilaktyki gerontologicznej, a także środki lecznicze stosowane w ramach tzw.: właściwej terapii i profilaktyki wtórnej u pacjentów geriatrycznych. Zwrócono uwagę na zasady planowania indywidualnych zajęć ruchowych ze szczególnym uwzględnieniem oceny stanu funkcjonalnego każdej osoby. Oprócz przykładowych form i środków aktywności fizycznej przeznaczonych dla osób starszych przedstawione zostały uwagi i najczęstsze problemy, z którymi można spotkać się przy wykonywaniu niektórych zabiegów fizykoterapeutycznych u tych osób.

Słowa kluczowe

geriatria, wyznaczniki fizjoterapii, fizjoterapia osób starszych, kinezyterapia

Asymetria tułowia osób z dyskopatią odcinka lędźwiowego kręgosłupa na poziomie L5-S1

Arletta Hawrylak, Tadeusz Skolimowski, Katarzyna Barczyk, Barbara Ratajczak

Arletta Hawrylak, Tadeusz Skolimowski, Katarzyna Barczyk, Barbara Ratajczak – Trunk asymmetry in people with L5-S1 lumbar discopathy. Fizjoterapia Polska 2008; 8(1); 11-22

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy jest zbadanie i określenie symetrii tułowia na podstawie analizy zmian rozmieszczenia wybranych punktów antropometrycznych, a także prześledzenie tych zmian w zależności od sposobu leczenia. Materiał i metody. Badaniami objęto 150 osób w wieku 40-50 lat. Do badań kwalifikowano chorych z rozpoznaniem przewlekłego zespołu bólowego kręgosłupa lędźwiowego w przebiegu dyskopatii na poziomie L5-S1. Ze względu na sposób leczenia badani zostali podzieleni na dwie grupy. W badanych grupach przeprowadzono także podział ze względu na kierunek przepukliny jądra miażdżystego. Badania przeprowadzono dwukrotnie, przed rozpoczęciem leczenia oraz po 6 tygodniach. Wyniki. Analiza zebranego materiału wykazała, że wielkości asymetrii w płaszczyźnie czołowej kształtowały się podobnie i występowały w znacznym odsetku w obu grupach badawczych. Wnioski. Większą poprawę symetrii zaobserwowano u osób z grupy leczonej kompleksowo, co może wskazywać na potrzebę stosowania w leczeniu dyskopatii zarówno środków farmakologicznych, jak i zabiegów fizjoterapeutycznych. Uzyskanie pełnego wyleczenia osób z dyskopatią odcinka lędźwiowego kręgosłupa, po sześciotygodniowym okresie leczenia, jest trudne. Wymaga to długookresowej terapii, a także stosowania szeroko pojętej profilaktyki celem zapobiegania nawrotom dolegliwości.
Słowa kluczowe
dyskopatia, topografia Moira, fizykoterapia, kinezyterapia, masaż

Rehabilitacja osób po operacji guza mózgu

Andrzej Kwolek, Sławomir Snela

Andrzej Kwolek, Sławomir Snela – Rehabilitation following brain tumor surgery. Fizjoterapia Polska 2009; 9(4); 359-368

Streszczenie
Korzystne zmiany dotyczące chorobowości i rokowania w chorobach nowotworowych są następstwem coraz lepszej profilaktyki, wczesnej diagnostyki i kompleksowego leczenia, a w tym również rehabilitacji, co podnosi wielu autorów. Leczenie pacjenta po operacyjnym leczeniu guza mózgu wymaga wielokierunkowego działania, obejmującego również kompleksową rehabilitację. Jej celem jest zapobieganie powikłaniom i zaburzeniom czynności w kolejnych etapach leczenia choroby nowotworowej, leczenie powikłań i zaburzeń czynności wynikających z leczenia choroby podstawowej, a nawet w terminalnym okresie choroby. Aktualnie dużą uwagę zwraca się na czynnościowe konsekwencje przebytego leczenia przeciwnowotworowego a nie tylko na leczenie choroby zasadniczej. Istotną składową kompleksowej rehabilitacji pacjentów z chorobą nowotworową jest psychoterapia. W pracy przedstawiono etapy rehabilitacji tych pacjentów, z uwzględnieniem leczenia szpitalnego, rehabilitacji środowiskowej prowadzonej w miejscu zamieszkania, w poradniach rehabilitacyjnych, a nawet w szpitalu uzdrowiskowym. Rehabilitacja środowiskowa lub ambulatoryjna pozwala na zapewnienie jej ciągłości. U niektórych pacjentów rehabilitacja zawodowa stanowi ważny element w kompleksowym postępowaniu, daje możliwość pełnej integracji społecznej, łącznie z powrotem do normalnego życia. Rehabilitacja może też być prowadzona w okresie terminalnym choroby, zwłaszcza w celu łagodzenia bólu, zmniejszania duszności, redukcji obrzęku chłonnego oraz poprawy komfortu psychicznego.
Słowa kluczowe
guz mózgu, operacja, rehabilitacja, kinezyterapia

Badanie skuteczności wybranych środków fizykalnych u chorych we wczesnym okresie po operacyjnym leczeniu więzadła krzyżowego przedniego. Badanie wstępne

Anna Polak, Ewa Grymel-Kulesza, Janusz Kubacki, Piotr Król

Anna Polak, Ewa Grymel-Kulesza, Janusz Kubacki, Piotr Król – Assessment of the effectiveness of selected physical therapy procedures in the early post-operative period fol łowing ACL surgery. Pilot study. Fizjoterapia Polska 2010; 10(1); 12-24

Streszczenie
Wstęp. Celem badań była ocena efektywności leczenia obejmującego kinezyterapię, krioterapię i stymulację elektryczną u chorych po operacyjnym leczeniu więzadła krzyżowego przedniego (ACL). Materiał i metody. W badaniach wzięło udział 24 pacjentów po rekonstrukcji ACL. Chorych podzielono losowo do dwóch grup porównawczych – A i B. W każdej z grup było 12 pacjentów. W obu grupach była prowadzona kinezyterapia i krioterapia według tego samego programu W grupie B dodatkowo została zastosowana elektrostymulacja. Na serię terapeutyczną składało się po 10 zabiegów kinezyterapii, krioterapii i elektrostymulacji. Zabiegi odbywały się 3 razy w tygodniu. W celu oceny postępów leczenia u chorych oceniano między innymi bierną i czynną ruchomość stawu kolanowego, mierzono obwód stawu kolanowego oraz przeprowadzano test obciążania kończyny. Wyniki. W obu grupach porównawczych po leczeniu stwierdzono istotne statystycznie zwiększenie zakresu ruchomości stawu kolanowego i zmniejszenie obrzęku stawu kolanowego. Test obciążania kończyny po leczeniu wykazał znamiennie statystycznie lepsze wyniki niż przed leczeniem u pacjentów w obu grupach porównawczych. Pomiędzy grupami nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w efektywności leczenia. Wnioski. Postępowanie obejmujące kinezyterapię i krioterapię jest skutecznym sposobem wspomagania leczenia chorych po operacyjnym leczeniu więzadła krzyżowego przedniego. Wprowadzenie elektrostymulacji nie przyniosło dodatkowych efektów terapeutycznych.
Słowa kluczowe
więzadło krzyżowe przednie, kinezyterapia, krioterapia, elektrostymulacja

Wpływ zastosowanego leczenia na zachowanie się wybranych parametrów czynnościowych pacjentów po endoprotezoplastyce stawów biodrowych – doniesienie wstępne

Arletta Hawrylak, Dorota Weigel, Katarzyna Barczyk, Bożena Ostrowska, Barbara Ratajczak

Arletta Hawrylak, Dorota Weigel, Katarzyna Barczyk, Bożena Ostrowska, Barbara Ratajczak – Impact of treatment on selected functional parameters in patients after hip joint replacement surgery – preliminary report. Fizjoterapia Polska 2010; 10(3); 222-233

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy jest ocena wpływu zastosowanego postępowania fizjoterapeutycznego na zachowanie się wybranych parametrów czynnościowych oraz proces utrzymywania równowagi ciała pacjentów po endoprotezoplastyce stawów biodrowych. Materiał i metody. Grupę badawczą stanowiło 30 osób w wieku 60-75 lat po wszczepieniu bezcementowych endoprotez stawów biodrowych z dojścia tylnego. U wszystkich badanych przeprowadzono pomiary goniometryczne zakresu ruchów stawów biodrowych oraz ocenę procesu utrzymywania równowagi ciała w pozycji stojącej na platformie stabilograficznej. Program leczenia obejmował zabiegi z zakresu kinezyterapii i fizykoterapii. Wyniki. Zastosowany kompleksowy program zabiegów fizjoterapeutycznych w badanej grupie osób wpłynął na poprawę ruchomości stawów biodrowych oraz proces utrzymywania równowagi ciała w pozycji stojącej. Wnioski. Zastosowana metoda leczenia, wpływając na poprawę stanu czynnościowego stawów biodrowych oraz proces utrzymywania równowagi ciała, umożliwiła pacjentom po endoprotezoplastyce stawów biodrowych poprawę jakości życia.
Słowa kluczowe
endoprotezoplastyka stawów biodrowych, platforma stabilograficzna, pomiary goniometryczne, kinezyterapia, fizykoterapia
1 2 3