Występowanie objawów zaburzeń stawów skroniowo­ – żuchwowych (TMDs) i depresji oraz odczuwanie stresu u studentów fizjoterapii z osobowością typu D

Magdalena Gębska, Sylwia Mielcarska, Bartosz Dalewski, Łukasz Pałka, Katarzyna Weber-Nowakowska, Łukasz Kołodziej

Magdalena Gębska, Sylwia Mielcarska, Bartosz Dalewski, Łukasz Pałka, Katarzyna Weber-Nowakowska, Łukasz Kołodziej – Prevelence of temporomandibular joint dysfunctions (TMDs) and depressive symptoms and feelings of stress in physiotherapy students with type D personality. Fizjoterapia Polska 2023; 23(5); 145-156

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20BZsV

Streszczenie
Wprowadzenie. Doniesienia naukowe z zakresu stomatologii i psychologii podkreślają rolę cech osobowości w etiologii dysfunkcji stawów skroniowo-żuchwowych (TMDs). Osobowość typu D jest stosunkowo nowym konstruktem, w związku z czym nie ma jeszcze zbyt wielu badań na ten temat. Obejmuje ona zarówno skłonność do doświadczania negatywnych emocji, jak i tendencję do powstrzymywania się od ich wyrażania. Wyraźnie podkreśla się wpływ tego połączonego efektu na wzrost natężenia stresu oraz rozwój chorób somatycznych i psychicznych. Przedstawione w doniesieniu naukowym dane stanowią uzupełnienie wcześniejszych spostrzeżeń podczas realizowanych badań dotyczących osobowości typu D u osób z TMDs.
Cel. Ocena wpływu osobowości typu D oraz jej dwóch wymiarów na występowanie TMDs i czynników predysponujących, depresji i poziom nasilenia odczuwanego stresu.
Materiał i metody. Badania przeprowadzono na grupie 240 studentów fizjoterapii. Grupę badaną (G1) stanowiło 120 studentów ze stwierdzoną na podstawie kwestionariusza DS14 osobowością typu D. Grupę kontrolną (G2) stanowiła taka sama liczba osób bez osobowości typu D. Dane zebrano za pomocą opracowanego na potrzeby badania formularza występowania objawów zaburzeń TMDs i czynników predysponujących , kwestionariusza oceny nasilenia stresu PSS10 oraz kwestionariusza depresji Becka (BDI).
Wyniki. W badanej grupie ilość objawów TMDs istotnie dodatnio koreluje z osobowością typu D (z NE mocniejsza korelacja niż z SI), PSS10 oraz BDI oraz ujemnie koreluje z wiekiem. U studentów z osobowością typu D istotnie częściej oraz w większej ilości występowały objawy TMDs niż u osób bez osobowości stresowej (p = 0,00). Wyjątek stanowił objaw wzmożonego napięcia mięśniowego, który nie wykazał różnicy statystycznej (p = 0,22). Osoby z osobowością typu D są ponad 6 razy częściej narażone są na zaciskanie zębów (OR = 6,76) oraz 3 razy częściej na objawy akustyczne TMJ (OR = 3,35) i zgrzytanie zębami (OR = 3,27). W grupie badanej wraz ze wzrostem poziomu odczuwanego stresu i stopnia depresji wzrasta też ilość zgłaszanych objawów TMDs. W grupie studentów z osobowością typu D depresja występowała istotnie częściej niż w grupie bez osobowości stresowej (p = 0,00).
Wniosek. Studenci z osobowością typu D są narażeni na występowanie większej ilości objawów TMDs oraz silniejsze odczuwanie stresu i depresji.

Słowa kluczowe:
osobowość D, stres, depresja, dysfunkcja stawu skroniowo-żuchwowego, studenci

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Poziom wiedzy rodziców na temat wad postawy ciała u dzieci w wieku wczesnoszkolnym

Katarzyna Weber-Nowakowska, Weronika Niewiarowska, Anita Kulik, Magdalena Gębska, Agata Chilman, Łukasz Kołodziej


Katarzyna Weber-Nowakowska, Weronika Niewiarowska, Anita Kulik, Magdalena Gębska, Agata Chilman, Łukasz Kołodziej – The level of parents’ knowledge about body posture defects in early school age children. Fizjoterapia Polska 2023; 23(1); 88-96

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG07B237

Streszczenie

Cel pracy. Celem głównym pracy jest ocena wiedzy rodziców/opiekunów na temat wad postawy ciała u dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Podczas realizacji badania postawiono dodatkowe cele odnoszące się do określenia poziomu wiedzy rodziców w wybranych tematach. Zagadnienia te dotyczyły: rodzaju wad postawy ciała u dzieci, czynników wpływających na ich powstawanie, a także określenie znajomości wiedzy rodziców w zakresie stosowania działań profilaktycznych.
Materiał i metodyka. Grupa badana składała się z 300 rodziców dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Badanie zostało przeprowadzone w oparciu o autorski, anonimowy kwestionariusz składający się z 24 pytań. Respondenci udzielali odpowiedzi na pytania dotyczące między innymi źródła czerpania informacji na temat wad postawy, znajomości poszczególnych wad postawy oraz metod profilaktyki.
Wyniki. Przeprowadzone badania wykazały, iż osoby mieszkające w większych miejscowościach oraz mające wyższe wykształcenie posiadają szerszy zakres wiedzy w zakresie wad postawy ciała. Dodatkowo, respondenci posiadający wyższe wykształcenie znają i stosują metody profilaktyki wad postawy znacznie częściej niż osoby z wykształceniem niższym. Według badanych, noszenie plecaka na jednym ramieniu jest jedną z najczęstszych przyczyn powstawania wad postawy. Rodzice, którzy nie wiedzą, czy ich dziecko ma wadę postawy, stosunkowo rzadziej stosują metody profilaktyki.

Słowa kluczowe:
wada postawy, fizjoprofilaktyka, edukacja, uczeń, postawa ciała

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena funkcji stawu ramiennego po alloplastyce odwróconej – doniesienia wstępne

Ewelina Żyżniewska-Banaszak, Magdalena Gębska, Sebastian Sokołowski, Anna Sobczak, Łukasz Kołodziej

E. Żyżniewska-Banaszak, M. Gębska, S. Sokołowski, A. Sobczak, Ł. Kołodziej – Shoulder joint function evaluation after reverse total shoulder arthroplasty – preliminary reports . Fizjoterapia Polska 2021; 21(4); 142-151

Streszczenie
Wstęp. Fizjoterapia stanowi ważną część kompleksowego postępowania leczniczego u pacjentów po zabiegu odwróconej alloplastyki stawu ramiennego (ang. reverse total shoulder arthroplasty – RTSA). Pacjenci, kwalifikowani do zabiegu RTSA, zmagają się z dysfunkcjami stawu ramiennego o różnej etiologii – najczęściej z nienaprawialnym uszkodzeniem ścięgien stożka rotatorów. Celem fizjoterapii po RTSA jest przywrócenie utraconych funkcji stawu ramiennego w oparciu o celowany protokół usprawniania z uwzględnieniem zmienionych warunków biomechanicznych barku.
Materiały i metody. Materiał badany stanowiło 6 pacjentów po RTSA. U pacjentów przed zabiegiem i po odbytej rehabilitacji wykonano badanie, wykorzystując kwestionariusz Constanta. Model usprawniania wdrażano w dniu poprzedzającym zabieg operacyjny i kontynuowano przez 12 tygodni.
Wyniki. U każdego z pacjentów odnotowano poprawę ruchomości stawu ramiennego i zmniejszenie poziomu natężenia bólu.
Wnioski. Rehabilitacja po zabiegu RTSA poprawia funkcje stawu ramiennego wyrażoną zwiększeniem zakresu ruchomości stawu, eliminacją bólu i polepszeniem komfortu życia.
Słowa kluczowe:
staw ramienny, alloplastyka, ortopedia, rehabilitacja
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Możliwości i ograniczenia w sferze funkcjonalnej, emocjonalnej i intelektualnej a cechy socjodemograficzne mieszkańców Domu Pomocy Społecznej (DPS)

Magdalena Gębska, Kamila Startek, Katarzyna Weber-Nowakowska, Ewelina Żyżniewska-Banaszak, Łukasz Kołodziej

M. Gębska, K. Startek, K. Weber-Nowakowska, E. Żyżniewska-Banaszak, Ł. Kołodziej – Possibilities and limitations in the functional, emotional and intellectual sphere and sociodemographic features of the residents of the Social Welfare Home (SWH). Fizjoterapia Polska 2019; 19(4); 110-118

Streszczenie
Prawidłowa ocena funkcjonowania oraz określenie potrzeb zdrowotnych seniora przy użyciu wystandaryzowanych skali i kwestionariuszy jest niezbędna do ustalenia jego zdolności do samodzielnej egzystencji oraz do określenia zakresu ingerencji leczniczej i koniecznej opieki.
Cel pracy. Ocena zależności między sprawnością fizyczną, emocjonalną i intelektualną a cechami socjodemograficznymi mieszkańców Domu Pomocy Społecznej (DPS).
Materiał i metody. Badaniu zostało poddanych 80 osób, w wieku od 70 do 90 lat. Badanie składało się z trzech części: autorskiej ankiety, oceny parametrów antropometrycznych, oceny stanu funkcjonalnego, intelektualnego i emocjonalnego mieszkańców DPS.
Wyniki. Uzyskane zmienne wykazywały się zależnościami, tj.: wykształcenie a sprawność fizyczna; płeć a sprawność fizyczna; płeć a skłonność do depresji; aktywność fizyczna a sprawność funkcjonalna; aktywność fizyczna a depresja; aktywność społeczna i ruchowa a depresja. W drugiej grupie analiza statystyczna nie wykazywała zależności między wiekiem a depresją oraz wykształceniem a depresją.
Wnioski. 1. Zwiększony wskaźnik masy ciała ma negatywny wpływ na stan funkcjonalny mieszkańców DPS.
2. Regularna aktywność fizyczna, dodatnio wpływa na stan funkcjonalny, emocjonalny i intelektualny mieszkańców DPS.
3. Płeć oraz poziom wykształcenia ma znaczny wpływ na sprawność funkcjonalną, emocjonalną i intelektualną podopiecznych DPS-u.
4. Aktywność fizyczna i społeczna mieszkańców DPS ma wpływ na zmniejszenie się objawów depresji.

Słowa kluczowe:
osoby starsze, geriatria, fizjoterapia, DPS, sprawność fizyczna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena ruchomości żuchwy i odcinka szyjnego kręgosłupa w zaburzeniach układu stomatognatycznego (US)

Magdalena Gębska, Aleksandra Szylińska, Katarzyna Weber-Nowakowska, Elżbieta Kubala, Wojciech Garczyński, Łukasz Kołodziej

M. Gębska, A. Szylińska, K. Weber-Nowakowska, E. Kubala, W. Garczyński, Ł. Kołodziej – Assessment of mobility of the mandible and cervical spine in the stomatognathic system disorders. Fizjoterapia Polska 2019; 19(2); 78-86

Streszczenie
Wstęp. Biomechaniczne powiązanie układu stomatognatycznego (US) ze strukturami anatomicznymi w obrębie głowy, szyi, obręczy barkowej, a nawet z całym narządem ruchu sygnalizuje konieczność interdyscyplinarnego podejścia do leczenia dysfunkcji tego układu.
Cel. Ocena ruchomości stawów skroniowo-żuchwowych i odcinka szyjnego kręgosłupa u pacjentek z dolegliwościami bólowymi mięśni żucia. Określenie zależności pomiędzy ruchomością stawów skroniowo-żuchwowych a odcinkiem szyjnym kręgosłupa. Ocena czynności bioelektrycznej (sEMG) mięśni żwaczy u pacjentek z zaburzeniem miogennym US.
Materiał i metody. Zbadano 50 kobiet (G I) w wieku od 20 do 37 lat, z rozpoznanym zaburzeniem miogennym US oraz bólem. Wykonano badania: podmiotowe (kwestionariusz) oraz przedmiotowe (badanie US wg Boumana, sEMG mięśni żwaczy, ocena ruchomości kręgosłupa szyjnego, numeryczna skala bólu). Grupę kontrolną (G II) stanowiło 50 zdrowych kobiet.
Wyniki. Poziom natężenia bólu w obrębie mięśni żwaczy był zbliżony do wartości natężenia bólu w obrębie mięśni mostkowo-obojczykowo-sutkowych. U pacjentek z bólem US stwierdzono ograniczony zakres ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa. Największa różnica wystąpiła podczas wykonywania ruchu rotacji głowy w stronę prawą i lewą. Pomiędzy G I a G II stwierdzono występowanie istotnie statystycznych różnic w wartościach amplitudy sEMG mięśnia żwacza.
Wnioski. Istnieje związek pomiędzy ograniczeniem ruchów żuchwy (otwarcie, ruchy boczne) a zmniejszeniem zakresu ruchomości szyjnego odcinka kręgosłupa. Zaburzenia miogenne US mogą doprowadzić do zaburzeń ruchomości szyi.

Słowa kluczowe:
układ stomatognatyczny, odcinek szyjny kręgosłupa, ból, mięsień żwacz

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zmiany ruchomości lędźwiowego odcinka kręgosłupa pod wpływem serii zabiegów magnetoterapii niskiej częstotliwości – badanie randomizowane z pojedynczą ślepą próbą

Katarzyna Juścińska, Wojciech Garczyński, Ignacy Kłonowski, Tomasz Kowalik, Magdalena Gębska

Katarzyna Juścińska, Wojciech Garczyński, Ignacy Kłonowski, Tomasz Kowalik, Magdalena Gębska – Changes in mobility of the lumbar spine under the influence of a series of low-frequency magnetotherapy procedures – randomized single-blind study. Fizjoterapia Polska 2018; 18(3); 64-77

Streszczenie
Wprowadzenie. W literaturze odnajdujemy wiele prac, w których podkreślana jest ogromna rola, jaką pełni fizykoterapia w leczeniu schorzeń kręgosłupa. Terapia polem magnetycznym niskiej częstotliwości wykorzystywana jest głównie, jako jeden z wielu elementów kompleksowej rehabilitacji.
Cel pracy. Celem badań była ocena wpływu serii zabiegów z użyciem magnetoterapii niskiej częstotliwości na ograniczenie ruchomości lędźwiowego odcinka kręgosłupa, a także określenie, czy wartość BMI oraz wiek pacjentów, wpływa na uzyskany wynik zakresu ruchomości.
Materiał i metodyka. Badaniami objęto 40 osób, w wieku od 30 do 71 lat. Ruchomość zmierzono pierwszego oraz ostatniego dnia terapii, za pomocą zmodyfikowanego testu palce – podłoga. Badanie było randomizowane z pojedynczo ślepą próbą. W grupie A zastosowano zabieg magnetoterapii niskiej częstotliwości, a w grupie B symulację zabiegu. Analizę statystyczną wykonano w programie Statistica 12.
Wyniki. Różnice wyników uzyskanych przed oraz po serii zabiegów w poszczególnych grupach badanych stanowiły wartość nieistotną statystycznie (p = NS).
Wnioski. Magnetoterapia niskiej częstotliwości nie wpływa na zakres ruchomości lędźwiowego odcinka kręgosłupa. Wartość wskaźnika masy ciała w nieznacznym stopniu wpływa na zakres ruchów, a także nie ma związku pomiędzy wiekiem osób biorących udział w badaniu a zakresem ruchomości danego odcinka kręgosłupa.

Słowa kluczowe:
magnetoterapia, pole magnetyczne, lędźwiowy odcinek kręgosłupa, ograniczenie ruchomości

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz artykuł w j. angielskim/Available only English version/下載英文版

Zastosowanie terapii manualnej w likwidacji bólu pochodzenia miogennego w zaburzeniach układu stomatognatycznego

Magdalena Gębska, Danuta Lietz-Kijak, Krystyna Opalko,
Ewelina Żyżniewska-Banaszak, Zbigniew Śliwiński, Marek Kiljański

M. Gębska, D. Lietz-Kijak, K. Opalko, E. Żyżniewska-Banaszak, Z. Śliwiński, M. Kiljański – Application of manual therapy in the elimination of myogenic pain in stomatognathic system disorders. FP 2015; 15(2); 60-67

Streszczenie
Wprowadzenie. W ciągu ostatnich kilku lat nastąpił znaczny rozwój metod fizjoterapii wykorzystywanych w dziedzinie stomatologii. Wśród nich znajduje się terapia manualna, jako forma leczenia zaburzeń czynnościowych układu stomatognatycznego pochodzenia miogennego. Metoda ta jest jeszcze mało popularna wśród lekarzy stomatologów. Wynika to z faktu niewielkiej liczby literatury, a także małej ilości fizjoterapeutów zajmujących się terapią manualną w celu likwidacji objawu bólowego.
Cel pracy. określono efekt relaksacyjny oraz analgetyczny mięśni żwaczy pod wpływem zastosowanej terapii manualnej.
Materiał i metoda. badania wykonano u 20 osób płci żeńskiej, w wieku od 30 do 38 lat (średnia 34 lata) z rozpoznaniem bólowej postaci zaburzeń układu stomatognatycznego.
U pacjentek przeprowadzono kliniczne badanie podmiotowe oraz przedmiotowe, badanie elektromiograficzne mięśni żwaczy oraz ocenę bólu przy użyciu skali VAS. Następnie badaną grupę poddano zabiegom terapii manualnej.
Wyniki. po zakończeniu terapii i analizie wyników zaobserwowano spadek wartości potencjałów elektrycznych badanych mięśni i spadek wartości natężenia bólu w skali VAS.

Słowa kluczowe:
układ stomatognatyczny, terapia manualna, elektromiografia, ból, skala VAS

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim