Tag: Magdalena Wilk-Frańczuk

Porównanie wczesnych i późnych wyników operacyjnych pacjentów po alloplastyce stawu biodrowego pod względem rodzaju dostępu operacyjnego i oceny poziomu sprawności

Paweł Zieliński, Rafał Trąbka, Jarosław Amarowicz, Mateusz Curyło, Paweł Kamiński, Magdalena Wilk-Frańczuk, Tomasz Maicki

P. Zieliński, R. Trąbka, J. Amarowicz, M. Curyło, P. Kamiński, M. Wilk-Frańczuk, T. Maicki – Comparison of early and late surgical outcomes of patients after total hip arthroplasty in terms of the type of surgical approach and assessment of the level of fitness. Fizjoterapia Polska 2021; 21(4); 190-203

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20A16D

Streszczenie
Choroba zwyrodnieniowa to najczęściej spotykana forma patologii stawów człowieka. Szacuje się, że dotyka ona ok. 6% światowej populacji. Obok stawów dłoni oraz stawu kolanowego, staw biodrowy należy do najpowszechniejszych typów OA.
Badaniem objęto wybranych w sposób losowy 59 pacjentów (z grupy ponad 600 osób operowanych w podobnym okresie) Oddziału Ortopedii i Rehabilitacji Krakowskiego Centrum Rehabilitacji i Ortopedii w Krakowie, poddanych zabiegowi THA na skutek zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych, z wykorzystaniem protezy bezcementowej.
Celem pracy było porównanie wczesnych i późnych efektów zabiegów (poziom sprawności pacjenta oraz subiektywna ocena) z dostępu przednio-bocznego (wg Watson-Jonesa) oraz bocznego (McFarlanda i Osborne’a w modyfikacji Hardinga).
Uzyskane wyniki badań własnych potwierdzają lepsze rezultaty w zakresie skali siły odwodzenia (SO%), HHS, VAS, częstości objawu Trendelenburga oraz częściowo ruchomości (rotacja zewnętrzna) w odniesieniu do obserwacji krótkoterminowej (szczególnie po 6 i 12 tygodniach), lecz nie długoterminowej (po 24 tygodniach i 11–12 latach).
Stwierdzono, że osoby, u których zabieg był wykonywany z dojścia bocznego (wg Hardinga) szybciej dochodzą do sprawności niż osoby po operacji z dojścia przednio-bocznego (wg Watson-Jonesa).
Słowa kluczowe:
alloplastyka, choroba zwyrodnieniowa, staw biodrowy
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Fizjoterapia u chorych na wrodzone skazy krwotoczne w materiale oddziału rehabilitacji ogólnoustrojowej

Joanna Bukowska, Agata Pawełczyk, Ireneusz Kotela, Małgorzata Szarota, Paweł Kaminiński, Magdalena Wilk-Frańczuk, Rafał Trąbka

Joanna Bukowska, Agata Pawełczyk, Ireneusz Kotela, Małgorzata Szarota, Paweł Kaminiński, Magdalena Wilk-Frańczuk, Rafał Trąbka – Physiotherapy in patients with congenital haemorrhagic diathesis in the material of the systemic rehabilitation department. Fizjoterapia Polska 2021; 21(2); 6-15

Streszczenie
Cel. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie procesu i wyników fizjoterapii pacjentów chorych na wrodzone skazy krwotoczne, leczonych w Oddziale Rehabilitacji Stacjonarnej Małopolski Szpital Ortopedyczno-Rehabilitacyjny (MSOR) w Krakowie. Materiał. Analizie poddano 73 pacjentów leczonych na Oddziale Rehabilitacji Stacjonarnej w latach 2014–2019. Powodem przyjęcia była artropatia hemofilowa w przebiegu wrodzonych skaz krwotocznych Wyniki. Wyniki dowodzą, że wczesna rehabilitacja pooperacyjna stawu kolanowego jest skuteczna w przypadku pacjentów z wrodzonymi skazami krwotocznymi po leczeniu operacyjnym. Skala funkcjonalna wg Deavera: przed rehabilitacją średni wynik wynosił 3,65, po rehabilitacji 2,62. Siła mięśniowa: ocena siły mięśniowej wg skali Lovetta wykazała poprawę u 64 pacjentów (87,67%). Zakres ruchu: w badaniu wyprostu uzyskano poprawę u 57 pacjentów (78%), średni wynik był lepszy o 7,52 stopnia. Wnioski: 1. Zastosowanie wczesnej fizjoterapii u pacjentów z hemofilią po endoprotezoplastyce stawu kolanowego skutkuje poprawą funkcji chodu analizowanego wg skali Deavera. 2. Efektem podjęcia wczesnej rehabilitacji chorych na hemofilie po zabiegu endoprotezoplastyki jest zwiększenie zakresu ruchomości stawu kolanowego oraz wzrost siły mięśniowej. 3. Stwierdzono również zmniejszenie dolegliwości bólowych operowanego stawu dzięki zastosowanej fizjoterapii.
Słowa kluczowe:
fizjoterapia, hemofilia, endoprotezoplastyka, artropatia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Analiza wyników rehabilitacji pacjentów z bólami kręgosłupa szyjnego według programu usprawniania opartego o koncepcję PNF i elementy terapii manualnej

Tomasz Maicki, Rafał Trąbka, Wojciech Szwarczyk, Magdalena Wilk-Frańczuk, Bogusław Figura

Tomasz Maicki, Rafał Trąbka, Wojciech Szwarczyk, Magdalena Wilk-Frańczuk, Bogusław Figura – Analysis of therapy results in patients with cervical spine pain according to PNF concept and elements of manual therapy. Fizjoterapia Polska 2012; 12(3); 263-273

Streszczenie
W pracy przedstawiono analizę dwóch metod rehabilitacji w celu stwierdzenia różnic i zmian zachodzących po zastosowanej terapii ze względu na takie parametry jak: dolegliwości bólowe, powrót prawidłowej ruchomości oraz przywrócenie właściwej funkcji kręgosłupa szyjnego. Badania przeprowadzono w grupie 80 pacjentów kierowanych na rehabilitację z powodu ograniczenia ruchomości i bólu w odcinku szyjnym kręgosłupa, którego efektem były zaburzenia czynności w życiu codziennym. Chorzy podzieleni na dwie grupy 40-osobowe zostali poddani terapii opartej na zastosowaniu koncepcji PNF (gr. 1) oraz elementach terapii manualnej (gr. 2). Metodykę badania oparto na przeprowadzeniu: Funkcjonalnej Skali Index, Skali Oswestry oraz Kwestionariusza bólu McGill. Dodatkowo zbadano przy pomocy urządzenia CROM zakresy ruchu w poszczególnych płaszczyznach odcinka szyjnego. Istotną poprawę uzyskano zarówno w grupie chorych, gdzie zastosowano terapię według koncepcji PNF, jak i grupie chorych usprawnianych elementami terapii manualnej. Jednakże, pacjenci z grupy leczonej PNF uzyskali większą poprawę mobilności, funkcji kręgosłupa oraz zmniejszenie bólu. Na podstawie analizy wyników badań można stwierdzić, że terapia w grupie 1 i 2 jest skuteczna, aczkolwiek metoda PNF okazała się bardziej efektywna w porównaniu z leczeniem opartym o elementy terapii manualnej.
Słowa kluczowe
głębokie mięśnie szyi, terapia manualna, rehabilitacja funkcjonalna
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena skuteczności metody plastrowania dynamicznego w leczeniu urazów u siatkarzy

Radosław Grabosz, Aneta Bac, Maicki Tomasz, Piotr Rutkowski, Małgorzata Szarota, Agnieszka Szlachetka, Agnieszka Jędrzejewska, Magdalena Wilk-Frańczuk, Rafał Trąbka

Radosław Grabosz, Aneta Bac, Maicki Tomasz, Piotr Rutkowski, Małgorzata Szarota, Agnieszka Szlachetka, Agnieszka Jędrzejewska, Magdalena Wilk-Frańczuk, Rafał Trąbka – Evaluation of the effectiveness of Kinesiology Taping in the treatment of injuries in volleyball players. Fizjoterapia Polska 2021; 21(1); 54-61

Streszczenie
Wstęp. Współczesna fizjoterapia sportowa dysponuje różnymi metodami leczenia pacjentów. Obecnie jedną z najpopularniejszych i nieodłącznych metod profilaktyki wspomagających leczenie po urazach w obrębie narządu ruchu stało się plastrowanie dynamiczne Kinesiology Taping. Technika ta pozwala na otwarcie przestrzeni pomiędzy skórą a powięzią, co umożliwia lepsze mikrokrążenie, a tym samym szybsze procesy regeneracji.
Cel pracy. Celem pracy była ocena dolegliwości bólowych oraz rezultatu zastosowania plastrowania dynamicznego u badanych siatkarzy po urazach różnych części ciała.
Materiały i metoda. W pracy oceniono wpływ plastrowania dynamicznego Kinesiology Taping jako metody fizjoterapeutycznej, która jest powszechnie stosowana po urazach u zawodowych siatkarzy. Badaniem objęto 72 zawodników, u których zdiagnozowano dysfunkcję narządu ruchu, która wystąpiła podczas aktywności fizycznej związanej z uprawianiem danej dyscypliny.
Wyniki. W badaniu uchwycono związek pomiędzy zmianą natężenia dolegliwości bólowych ocenianych za pomocą skali VAS a aplikowaniem taśm Kinesiology Taping (test t-Studenta). Na podstawie przeprowadzonego testu wykazano zależność pomiędzy zastosowaniem taśmy a zmniejszeniem dolegliwości bólowych, która była istotna statystycznie dla wszystkich kontuzjowanych części ciała (p < 0,05).
Wnioski. W ocenie badanych siatkarzy plastrowanie dynamiczne przedstawianych w pracy okolic ciała było skuteczne. Nastąpiło zmniejszenie wartości dolegliwości bólowych ocenianych według skali.
Słowa kluczowe:
Kinesiology Taping, plastrowanie dynamiczne, urazy, sport
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Przedstawienie i analiza rodzajów skal monitorujących postępy fizjoterapii u pacjentów z dolegliwościami bólowymi odcinka lędźwiowego kręgosłupa

Joanna Adamska, Tomasz Maicki, Rafał Trąbka, Karolina Pawełkowska, Magdalena Wilk-Frańczuk

J. Adamska, T. Maicki, R. Trąbka, K. Pawełkowska, M. Wilk-Frańczuk – Presentation and analysis of the types of scales monitoring the progress of physical therapy in patients with low back pain. Fizjoterapia Polska 2020; 20(3); 6-17

Streszczenie
Wstęp. Dolegliwości bólowe kręgosłupa lędźwiowego stanowią poważny problem zdrowotny współczesnego społeczeństwa. Przeprowadzane w wielu krajach badania epidemiologiczne wskazują, że dolegliwości bólowe kręgosłupa lędźwiowego występują u 85% populacji i są główną przyczyną niepełnosprawności fizycznej u osób poniżej 45. roku życia. Na chwilę obecną brakuje standardu postępowania oraz monitorowania postępu fizjoterapii u pacjentów z dolegliwościami bólowymi odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Aby ocenić skuteczność terapii, badający posługują się metodami badawczymi, do których zaliczyć można skale, normy, testy.
Cel pracy. Celem pracy było przedstawienie i analiza skal stosowanych w badaniach monitorujących postępy fizjoterapii u osób z dolegliwościami bólowymi odcinka lędźwiowego kręgosłupa.
Materiał i metody. Publikacji poszukiwano w wyszukiwarce PubMed, wpisując słowa kluczowe: ból lędźwiowego odcinka kręgosłupa, terapia manualna, próba randomizowana (low back pain, manual therapy, randomized trial).
Znaleziono 98 spełniających kryteria publikacji, w których postępy terapii pacjentów z dolegliwościami bólowymi lędźwiowego odcinka kręgosłupa oceniono przy pomocy skal. Były to skale dotyczące bólu, stopnia niepełnosprawności, jakości życia, depresji, jakości snu czy strachu związanego z wykonaniem ruchu.
Kryteriami włączenia były: publikacje z ostatnich 5 lat, badania przeprowadzone na ludziach. Brano pod uwagę publikacje w języku angielskim z baz danych udostępnianych online przez bibliotekę medyczną UJ CM.
Odrzucono artykuły przeglądu literatury, metaanalizy, artykuły dotyczące rozważań teoretycznych, leczenia chirurgicznego oraz farmakologicznego LBP. Odrzucono również publikację dotyczącą coccygodynii oraz dolegliwości bólowych odcinka szyjnego i piersiowego. Czas trwania dolegliwości nie był istotny przy wyszukiwaniu.
Wyniki. Do oceny bólu autorzy wykorzystywali skalę VAS – 36 razy, skalę NRS oraz NPRS 36 razy. Skale ODI, a także RMDQ dotyczące stopnia niepełnosprawności zastosowano po 38 razy. Skale jakości życia SF36 – 14 razy, EQ-5D – 10 razy, skale depresji CESD10 – 2 razy, BDI – 2 razy, natomiast jakości snu PSQIQ – 4 razy, strachu z wykonaniem ruchu FABQ –12 razy, TSK – 7 razy.
Wnioski. Najczęściej wykorzystywane są skale niepełnosprawności oraz bólu, lecz w badaniach pojawiają się również skale mierzące jakość życia, jakość snu, depresję czy kinezjofobię.

Słowa kluczowe:
skale bólu, skala VAS, skala NPRS, skala ODI

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Rehabilitacja po wielokrotnym leczeniu operacyjnym powikłanego złamania wyrostka łokciowego. Studium przypadku

Joanna Bukowska, Magdalena Wilk-Frańczuk, Rafał Trąbka, Tomasz Maicki

J. Bukowska, M. Wilk-Frańczuk, R. Trąbka, T. Maicki – Rehabilitation after multiple fractures of olecranon process treated surgically. A case study. Fizjoterapia Polska 2019; 19(2); 106-114

Streszczenie
Celem pracy jest przedstawienie przebiegu i wyników rehabilitacji pacjentki po złamaniu stawu łokciowego na podstawie przypadku.
Materiał i metodyka zostały przedstawione w oparciu o rehabilitację 23-letniej pacjentki po złamaniu wyrostka łokciowego prawego w wyniku upadku na rowerze, leczonej operacyjnie przez repozycję i stabilizację odłamu popręgiem Webera. Chora rozpoczęła rehabilitację dwa tygodnie po zabiegu, w trybie ambulatoryjnym, po której nie uzyskano pełnego zakresu ruchomości w stawie. Utrwalony przykurcz zgięciowo-wyprostny znacząco ograniczył czynności dnia codziennego. Kolejne cykle intensywnej fizjoterapii wpłynęły na poprawę funkcji, redukcję bólu oraz pozwoliły na osiągnięcie celów zakładanych w indywidualnym planie fizjoterapii. Proces odzyskiwania sprawności w przedstawionym przypadku był długi i trwał 2,5 roku ze względu na liczne powikłania leczone operacyjnie.
Wyniki. Analiza procesu leczenia pokazuje, że główne działania fizjoterapeutyczne powinny być ukierunkowane na zmniejszenie stanu zapalnego, redukcję bólu i uzyskanie pełnego zakresu ruchomości i funkcji w stawie.
Wnioski
1. Opisany przypadek potwierdza występowanie powikłań po złamaniu stawu łokciowego. 2. Fizjoterapia w leczeniu powinna być wczesna, intensywna i zindywidualizowana. 3. Przedstawiony w pracy program fizjoterapii pozwolił na odzyskanie utraconych funkcji.

Słowa kluczowe:
złamanie wyrostka łokciowego, powikłania, artroliza, fizjoterapia, przykurcz

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Porównanie skuteczności terapii przy użyciu pola elektromagnetycznego wysokiej częstotliwości i terapii falą ultradźwiękową w przebiegu chorób zwyrodnieniowo – przeciążeniowych układu narządu ruchu

Lidia Kościelny, Krystyna Stanisz-Wallis, Bożena Latała, Magdalena Wilk-Frańczuk

L. Kościelny, K. Stanisz-Wallis, B. Latała, M. Wilk-Frańczuk – Comparison between the effectiveness of therapy using a high-frequency electromagnetic field and the therapy using ultrasound waves in the degenerative and overload diseases of the locomotor system. Fizjoterapia Polska 2018; 18(1); 6-13

Streszczenie

Cel pracy. Celem pracy jest ocena skuteczności leczenia chorób zwyrodnieniowych układu narządu ruchu przy użyciu pola elektromagnetycznego wysokiej częstotliwości w porównaniu do leczenia ultradźwiękami.
Materiał i metodyka. Do badania zakwalifikowano 77 osób w wieku od 42-84 lat, z zaostrzeniami dolegliwości bólowych i ograniczeniem sprawności ruchowej w przebiegu chorób zwyrodnieniowych. Pacjenci zostali podzieleni na 3 grupy. W grupie I (27 osób) wykonywano zabiegi: krioterapii, laseroterapii i kinezyterapii. W grupie II (27 osób) wykonywano zabiegi: krioterapii, laseroterapii, ultradźwięków, kinezyterapii. W grupie III (23 osoby) wykonywano zabiegi: krioterapii, laseroterapii, pola elektromagnetycznego wysokiej częstotliwości, kinezyterapii. We wszystkich grupach zabiegi prowadzono przez okres 10 dni. Zastosowano ankietę oceny sprawności ruchowej oraz ocenę bólu. Badania przeprowadzono w 1 i 10 dniu zabiegów.
Wyniki. W każdej grupie zastosowane leczenie okazało się skuteczne, co było statystycznie istotne. W grupie III była największa różnica median. Podobnie zmiana bólu była najbardziej istotna w grupie III, terapia przy użyciu pola elektromagnetycznego okazała się najbardziej skuteczna.
Wnioski. Uzyskano istotną różnicę między bólem początkowym, a końcowym w 3 badanych grupach. Wystąpiła istotna różnica w zmianie bólu w 3 badanych grupach. Wykazano większą skuteczność stosowania terapii pola elektromagnetycznego.

Słowa kluczowe:
rehabilitacja, zmiany zwyrodnieniowe, fizykoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena efektów terapeutycznych u pacjentów z dysfunkcją stawu ramiennego leczonych według koncepcji Briana Mulligana i tapingu mięśni obręczy barkowej oraz iniekcji okołostawowych

Mateusz Curyło, Katarzyna Cienkosz, Jan W. Sosnowski, Andrzej Szczygieł, Irena Szczepańska, Piotr Wróbel, Magdalena Wilk-Frańczuk,  Jan W. Raczkowski

M. Curyło, K. Cienkosz, J. W. Sosnowski, A. Szczygieł, I. Szczepańska, P. Wróbel, M. Wilk-Frańczuk,  J. W. Raczkowski – Evaluation of the therapeutic effects in the patients with the glenohumeral joint dysfunction treated according to Brian Mulligan concept and with the pectoral girdle muscle tapping as well as circumarticular injections. FP 2017; 17(1); 116-124

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG075474

Streszczenie
Wstęp. Siedzący tryb życia związany z rozwojem cywilizacyjnym, oraz praca w pozycji siedzącej wpływają na powstawanie dysfunkcji stawów ramiennych, najczęściej w postaci dolegliwości przeciążeniowo–bólowych.
Cel pracy. Celem pracy było porównanie efektów fizjoterapii z zastosowaniem mobilizacji z ruchem według Briana Mulligana i tapingu mięśni obręczy barkowej a stosowanymi iniekcjami okołostawowymi.
Materiał i metody. Badaniem objęto 27 pacjentów. Pierwszą grupę (16 osób) leczono za pomocą iniekcji okołostawowych leków z grupy kortykosteroidów. W drugiej grupie (11 osób) stosowano terapię manualną według koncepcji Briana Mulligana i taping mięśni. Badania przeprowadzono przed rozpoczęciem terapii i po trzech tygodniach. Wykorzystano skalę bólu i niesprawności barku SPADI, testy prowokacyjne HIN, HIB, POP, Joba, „bolesnego łuku” (70°-120°), „belly–press”, pomiar goniometryczny oraz subiektywnego odczucia bólu w nocy. W celu sprawdzenia czy rodzaj zastosowanej terapii miał wpływ na poprawę funkcji kończyny górnej przeprowadzono analizę statystyczną wariancji w schemacie mieszanym, gdzie czynnikiem międzygrupowym był rodzaj terapii a czynnikiem wewnątrzgrupowym był moment pomiaru: przed i po zakończeniu terapii. Dane opracowano przy użyciu programów Microsoft Excel oraz Statistica.
Wyniki. Zastosowane metody terapii w obu grupach, wpłynęły na poprawę zakresu ruchów stawu ramiennego. W grupie 2 uzyskano lepsze wyniki dotyczące zmniejszenia dolegliwości bólowych okresowych i powodujących zaburzenia snu.
Wnioski. Oba zastosowane programy terapeutyczne wpływają na poprawę funkcji i zmniejszenie dolegliwości bólowych w badanej grupie, jednak zastosowanie w grupie 2 technik terapeutycznych wg koncepcji Mulligana i tapingu mięśni przyniosło znacząco większą poprawę w ocenie stanu klinicznego i w ocenie subiektywnej pacjentów.

Słowa kluczowe:
zespół bolesnego barku, terapia manualna, fizjoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena jakości życia kobiet po mastektomii z uwzględnieniem procesu fizjoterapii

Mateusz Curyło, Katarzyna Cienkosz, Agata Curyło, Piotr Wróbel, Magdalena Wilk-Frańczuk, Jan W. Raczkowski

M. Curyło, K. Cienkosz, A. Curyło, P. Wróbel, M. Wilk-Frańczuk, J. W. Raczkowski – Assessment of life quality of women after mastectomy with consideration to physiotherapy process. FP 2016; 16(3); 80-87

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG13C49A

Streszczenie
Cel pracy. Ocena jakości życia i stanu pacjenta po leczeniu operacyjnym raka sutka – mastektomii, oraz znalezienie zależności pomiędzy stanem zdrowia kobiet a przeprowadzoną rehabilitacją i uczestnictwem w grupie wsparcia.
Materiał i metodyka. Badania przeprowadzono za pomogą ankiety zawierającej pytania otwarte i zamknięte, zawierała ona 25 pytań dotyczących stanu pacjentki przed i po zabiegu.
Wyniki. Większość kobiet korzysta z fizjoterapii (88%) i wsparcia oferowanego przez Kluby Amazonek (88%). Najpopularniejszą forma rehabilitacji okazała się kinezyterapia (94%) i masaż (70%). Zaobserwowano zmniejszoną sprawność kończyny górnej po stronie operowanej, po zabiegu za dobrą uznało ją tylko 16% ogółu. Większość kobiet uznała, że ich stan emocjonalny po zabiegu nie zmienił się (32%) lub uległ nieznacznemu pogorszeniu (24%). Żadna z kobiet nie zadeklarowała braku akceptacji swojego stanu po amputacji. Aż 48% badanych nie zauważyła wpływu mastektomii na jakość życia, a dla 36% zmiana ta była negatywna.
Wnioski. Nie można jednoznacznie stwierdzić czy większy wpływ na samoocenę jakości życia ma bezpośrednio tylko fizjoterapia czy przynależność do Klubu Amazonek budującego tak ważne relacje psychospołeczne, świadczy to o kompleksowości leczenia rehabilitacyjnego. Konieczne jest łączenie opieki onkologicznej z postępowaniem fizjoterapeutycznym i działalnością organizacji społecznych, gdyż wszystkie te aspekty mają korzystny wpływ na samoocenę kobiet po mastektomii.

Słowa kluczowe:
choroba nowotworowa, mastektomia, gruczoł sutkowy, rehabilitacja, jakość życia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim