Tag: Małgorzata Chochowska

Wpływ laseroterapii i ultradźwięków na tkliwość palpacyjną tkanek miękkich oraz poprawę ruchomości w przewlekłym zespole bólowym kręgosłupa

Małgorzata Chochowska, Joanna Jutrzenka-Jesion, Dorota Hojan-Jezierska

M. Chochowska, J. Jutrzenka-Jesion, D. Hojan-Jezierska – Effects of selected work-related factors on the prevalence of musculoskeletal disorders. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 42-51

Streszczenie

Cel. Ocena skuteczności laseroterapii (ang. low level laser therapy, LLLT) i ultradźwięków (ang. ultrasound, US) w leczeniu przewlekłego NLBP i ich wpływ na redukcję tkliwości palpacyjnej tkanek miękkich oraz poprawę ruchomości kręgosłupa.
Materiał i metodyka. Ocenie poddano 120 chorych (grupy: I, II, III, po 40 osób każda) z przewlekłym niespecyficznego zespołu bólowego kręgosłupa lędźwiowego (ang. nonspecific low back pain, NLBP). U wszystkich badanych przeprowadzono 10 sesji zabiegowych, zawierających: 1. indywidualnie dobraną kinezyterapię (10 sesji po 30 minut); 2. autoterapię (2 razy dziennie po 30 minut); 3. edukację pacjenta (10 sesji po 30 minut). Grupa I była kontrolna. W grupie II dodatkowo wykonano 10 razy LLLT, a w grupie III 10 razy US. Pacjentów przebadano dwukrotnie: w pierwszym dniu terapii oraz po trzech tygodniach leczenia. Do oceny wykorzystano: badanie zakresu ruchomości kręgosłupa lędźwiowego we wszystkich kierunkach ruchu oraz ocenę tkliwości palpacyjnej tkanek miękkich w 24 punktach kontrolnych (ang. control points, CP), które poddano LLLT (gr. II) lub US (gr. III) wg skali Andrzejewskiego i Kassolika (ang. Andrzejewski-Kassolik Scale, AKS).
Wyniki. We wszystkich badanych grupach uzyskano istotny statystycznie (p < 0,05; test Wilcoxona) spadek tkliwości palpacyjnej tkanek miękkich w AKS w 23 spośród 24 CP w stosunku do stanu przed terapią. W grupach II i III uzyskano istotną statystycznie (p < 0,05; test Wilcoxona) poprawę ruchomości kręgosłupa lędźwiowego w niemal wszystkich kierunkach ruchu (poza rotacją L i P) w stosunku do stanu przed terapią. Ponadto po zakończeniu leczenia uzyskano istotnie lepszą (p < 0,05; test U Manna–Whitneya) ruchomość kręgosłupa w stosunku do grupy kontrolnej: w grupie II w 5 z 8 badanych zakresów ruchu, a w grupie III w 3 z 8 badanych zakresów ruchu; a także pomiędzy grupami III i II w 2 z 8 badanych zakresów ruchu.
Wnioski. 1. Zastosowanie indywidualnie dobranej kinezyterapii oraz edukacji w zakresie przestrzegania zasad profilaktyki przyczynia się do poprawy stanu zdrowia chorych z przewlekłym NLBP. 2. Dodatkowe stosowanie LLLT oraz US wpływa na obniżenie poziomu tkliwości palpacyjnej tkanek miękkich, a także na poprawę zakresu ruchomości kręgosłupa u chorych z przewlekłym NLBP. 3. Nieco lepsze wyniki uzyskano po zastosowaniu US, jednakże nie można jednoznacznie wnioskować o przewadze US nad LLLT w tej grupie chorych.

Słowa kluczowe: zespół bólowy odcinka lędźwiowego kręgosłupa, zespół bólu mięśniowo-powięziowego, laseroterapia, ultradźwięki, poprawa ruchomości

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zastosowanie testu Functional Movement Screen (FMS) w celu określenia ryzyka urazu narządu ruchu wśród strażaków i żołnierzy – badania pilotażowe

Joanna Jagiełka, Małgorzata Chochowska, Ewa Kamińska

J. Jagiełka, M. Chochowska, E. Kamińska – Application of the Functional Movement Screen (FMS) test to determine the risk of musculoskeletal injuries among firefighters and soldiers – pilot study. Fizjoterapia Polska 2020; 20(1); 114-123

Streszczenie
Cel. Specyfika pracy służb mundurowych charakteryzuje się znacznym ryzykiem wystąpienia kontuzji lub urazu, które wpływają na rezygnację ze służby wojskowej oraz są przyczyną znacznych kosztów społecznych i ekonomicznych. Wielu można zapobiec, jeżeli w odpowiednim czasie zostaną zauważone i skompensowane nieprawidłowe wzorce ruchowe.
Celem pracy była ocena jakości wzorców ruchowych i określenie ryzyka urazu narządu ruchu wśród młodej populacji żołnierzy i strażaków, z wykorzystaniem testu Functional Movement Screen (FMS).
Materiał i metody. W badaniach pilotażowych udział wzięło 60 mężczyzn w wieku 19–30 lat (śr.: 26,5 lat), w tym 30 żołnierzy (Ż) i 30 strażaków (S).
Wyniki. W 5 z 7 testów FMS lepsze wyniki uzyskali S w porównaniu do Ż, jednakże różnice istotne statystycznie zaobserwowano jedynie w: teście głębokiego przysiadu (S: 2,67 pkt. vs Ż: 2,32 pkt.; p = 0,020) oraz przysiadu w wykroku (S: 2,87 pkt. vs Ż: 2,42 pkt.; p = 0,000). Ponadto S uzyskali lepszy statystycznie wynik końcowy testu FMS (S: 17,50 pkt. vs Ż: 16,97 pkt.; p = 0,046). W obu grupach najniższe wyniki uzyskano w teście stabilności rotacyjnej (S: 2,13 pkt.;
Ż: 2,10 pkt.) oraz teście uniesienia wyprostowanej kończyny dolnej (S: 2,20 pkt.; Ż: 2,00 pkt.).
Wnioski. Wynik końcowy FMS w grupie S i Ż plasował się w górnej granicy środkowego przedziału not (14–17 pkt.), szacującej ryzyko urazu na poziomie 25–35% i oznaczającym konieczność wprowadzenia postępowania korekcyjnego. FMS może stanowić przydatne narzędzie w ocenie ryzyka urazu narządu ruchu u pracowników służb mundurowych i stanowić element ich prewencji.

Słowa kluczowe:
Functional Movement Screen, żołnierze, strażacy, ryzyko urazu, profilaktyka

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim