Dysfunkcje narządu słuchu a asymetria postawy ciała

Małgorzata Grabara

Małgorzata Grabara – Hearing dysfunctions and body posture’s asymmetry. Fizjoterapia Polska 2006; 6(2); 121-125

Streszczenie

Wstęp. Dysfunkcje narządu słuchu mogą negatywnie oddziaływać na postawę ciała. Rozwój fizyczny i motoryczny dzieci z dysfunkcjami słuchu także może odbiegać od rozwoju ich rówieśników, co wpływa na proces posturogenezy. Celem badań była ocena symetrii postawy ciała dzieci głuchych i niedosłyszących na tle grupy rówieśniczej. Materiał i metody. Badaniami objęto 63 dziewczęta i 90 chłopców w wieku 8-13 lat z dysfunkcjami narządu słuchu oraz 162 dziewczęta i 140 chłopców ze szkół powszechnych województwa śląskiego jako grupę kontrolną. Postawę ciała oceniono metodą fotogrametryczną, a następnie dokonano łącznej punktacji za asymetrie poszczególnych elementów postawy ciała. Ocena postawy ciała uwzględniała następujące elementy: kąt nachylenia i pochylenia tułowia, przebieg linii wyrostków kolczystych, ustawienie barków, łopatek, trójkątów talii, miednicy. Wyniki. U dzieci z dysfunkcjami słuchu częściej występowały wady klatki piersiowej, asymetrie barków, rotacje miednicy oraz boczne skrzywienia kręgosłupa niż u słyszących. Sumaryczne liczby punktów odzwierciedlające jakość postawy ciała przemawiały także na niekorzyść dzieci z dysfunkcjami słuchu. U większości badanych, także w grupie kontrolnej, odchylenia linii wyrostków kolczystych były lewostronne, co może wiązać się z lateralizacją. Niesymetryczne obciążenia, najczęściej prawej strony mogą, szczególnie w przypadkach słabszej muskulatury prowadzić do skrzywień bocznych, na ogół lewostronnych. Wnioski. Asymetrie w postawie ciała występują częściej u dzieci głuchych i niedosłyszących niż u ich zdrowych rówieśników, co może wskazywać na związek postawy ciała z dysfunkcją narządu słuchu. Wady klatki piersiowej także pojawiały się częściej u głuchych i niedosłyszących. Głównie były to zmiany o charakterze lejkowatym.

Słowa kluczowe:
głusi, postawa ciała, asymetria

Dysfunkcje słuchu a wady kończyn dolnych i stóp

Małgorzata Grabara

Małgorzata Grabara – Hearing dysfunctions and defects of lower limbs and feet. Fizjoterapia Polska 2008; 8(4); 464-473

Streszczenie
Wstęp. Celem badań była ocena ustawienia kończyn dolnych i stóp oraz porównanie ukształtowania sklepienia stóp u dzieci głuchych i niedosłyszących na tle ich słyszących rówieśników. Materiał i metody. Badaniami objęto 63 dziewczęta i 90 chłopców w wieku 8-13 lat z wadami słuchu ze specjalistycznych ośrodków szkolno-wychowawczych w Katowicach i Lublińcu. W większości były to dzieci głuche z uszkodzeniem słuchu powyżej 80 dB. Grupa kontrolna liczyła 162 dziewczęta i 140 chłopców z trzech śląskich szkół podstawowych. Ustawienie kończyn dolnych i stępu oceniano wzrokowo, a badanie wysklepienia stóp wykonano metodą fotogrametryczną. W wyniku komputerowej analizy odbitki stopy otrzymano dane: długość i szerokość stóp, wskaźnik długościowo-szerokościowy (D/S) i KY oraz kąty: Clarka (Cl), alfa (α), beta (β), gamma (γ).Wyniki. U dzieci z dysfunkcjami słuchu częściej pojawiały się wady kończyn dolnych i koślawe ustawienie stępu. W niektórych grupach różnice te były statystycznie istotne. U dzieci słyszących częściej prawe stopy były nieznacznie dłuższe, zaś u głuchych lewe. U dzieci z dysfunkcjami słuchu nieznacznie częściej niż u słyszących pojawiały się wady wysklepienia stóp, zarówno płaskostopie i obniżenie sklepienia stóp, jak i wydrążenia, jednak różnice nie były istotne statystycznie. Wnioski. Dzieci z dysfunkcjami słuchu odznaczały się mniejszymi wymiarami stóp, a także większymi różnicami w długości i szerokości stóp, co może świadczyć o odmiennym rozwoju fizycznym. Wskaźniki oceniające wysklepienie stóp nie wykazywały istotnych różnic w porównaniu do wyników dzieci słyszących, co pozwala przypuszczać, iż dysfunkcja słuchu nie wpływa znacząco na wysklepienie stóp.
Słowa kluczowe
wady kończyn dolnych, wady stóp, głusi i niedosłyszący